Ponad 7000 publikacji medycznych!
Statystyki za 2021 rok:
odsłony: 8 805 378
Artykuły w Czytelni Medycznej o SARS-CoV-2/Covid-19

Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu
© Borgis - Anestezjologia Intensywna Terapia 2/2001, s. 65-66
Marcin Rawicz
Zmierzch suksametonium?
End of suxamethonium?
Sekretarz Redakcji „Anestezjologia Intensywna Terapia”



W ostatnim dwudziestoleciu zaznaczył się wyraźny trend odejścia od stosowania suksametonium w rutynowej praktyce klinicznej i pozostawienia tego leku jedynie do tzw. szybkiej indukcji ( rapid sequence induction – RSI) lub całkowitej jego eliminacji z praktyki klinicznej. W 1987 r Hunter [1] podsumowała liczne niekorzystne działania suksametonium, jak bóle mięśniowe, hiperkalemię, zwiększenie ciśnienia śródgałkowego i śródbrzusznego. U dzieci dominującym ujemnym objawem jest bradyarytmia, szczególnie często obserwowana po powtarzanych dawkach leku.
Najpoważniejszym potencjalnym niebezpieczeństwem stosowania suksametonium jest gorączka złośliwa, szczególnie, jeśli jest podane ono pacjentowi znieczulanemu halogenowym lekiem wziewnym. Brak wystąpienia pełnoobjawowego zespołu nie świadczy o tym, że takie połączenie nie jest szkodliwe dla ustroju; w 1997 r. Kudoh i wsp. [2] przebadali 80 dzieci w wieku 5-12 lat, znieczulanych sewofluranem bądź izofluranem i intubowanych w suksametonium. Stężenie fosfokinazy kreatynowej (CP) mierzone po 20 godzinach wzrastało 5-8 krotnie (bardziej u dzieci znieczulanych izofluranem niż sewofluranem). W pracy Noguchiego i wsp. [3] stężenie mioglobiny, również u dzieci (2-13 lat), wzrastało ponad 100-krotnie po 20 min od wstrzyknięcia leku.
Reakcje te nie są zarezerwowane bynajmniej dla japońskich dzieci. W pracy Fishera i wsp. [4] obserwowano podobne zmiany u dorosłych, aczkolwiek wzrost stężenia mioglobiny był mniejszy, niż w cytowanej pracy Noguchiego. Charak i Dhar [5] donieśli 20 lat temu o podwyższeniu CP u dorosłych; w tym okresie jednak uważano, że za te zmiany odpowiedzialne są drżenia pęczkowe.
Nie jest jasne, co tak naprawdę uszkadzane jest przez suksametonium; wydaje się jednak, że dochodzi do ostrej martwicy komórek mięśniowych lub też nagłych zmian przepuszczalności sarkolemmy [2]. Gwałtowniejsze zmiany obserwowane u dzieci mogą być spowodowane niedojrzałością mięśni szkieletowych.
Już w 1984 r. Henderson [6] opisał zatrzymanie krążenia w mechanizmie opornej na leczenie asystolii u 3-letniego chłopca, z nierozpoznaną dystrofią mięśniową Duchenna po podaniu suksametonium.
W 1992 r. Rosenberg i Gronert [7] donieśli w liście do redakcji Anesthesiology o zgonach 4 chłopców ciągu 12 miesięcy w podobnym mechanizmie. Spowodowało to przejściowe ostrzeżenie w USA przed stosowaniem suksametonium u dzieci, zamienione później na zastrzeżenie jej stosowania u dzieci tylko do RSI.
Przykłady niekorzystnego działania suksametonium można by oczywiście mnożyć; wypada wobec tego zapytać, dlaczego nie zostało ono jeszcze zarzucone. Odpowiedź jest prosta – nie ma go, jak na razie, czym zastąpić w dwóch sytuacjach: RSI oraz przewidywanej trudnej intubacji dotchawiczej. Nie dotyczy to jednak anestezji planowej, w której suksametonium może i powinno być zastąpione przez leki niedepolaryzujące.
W bieżącym numerze Wołoszczuk-Gębicka i Wysocki [8] dowiedli, że rokuronium podane w dawce 0,8 mg kg-1 zapewnia doskonałe warunki do intubacji dotchawiczej u dzieci po 60 s; zwiększenie dawki wydłużąło wprawdzie prawie dwukrotnie czas głębokiego zwiotczenia nerwowo-mięśniowego, ale nie przekraczał on 20 minut. Można więc, po prawidłowym natlenieniu, przeprowadzić RSI, unikając podawania suksametonium! Trzeba też zwrócić uwagę na to, że zwiotczenie po 90 sekundach jest bardzo dobre po podaniu 0,6 mg kg-1. Moje osobiste doświadczenia są podobne; jeszcze lepsze rezultaty, umożliwiające stosowanie rokuronium do indukcji dzieci z pełnym żołądkiem, osiąga się po wstrzyknięciu 1 mg kg-1 tego leku. Zastrzeżeniem są jednak dobre warunki do intubacji.
W anestezji planowej u dzieci podobnie dobre warunki można też osiągnąć w 90 s po podaniu cis-atrakurium, nie widać więc szczególnych powodów do stosowania leku potencjalnie toksycznego, jakim jest suksametonium.
McCourt i wsp. [9] porównali warunki do intubacji ludzi dorosłych podczas RSI po podaniu suksametonium oraz podobnej, jak w cytowanej powyżej pracy dawce rokuronium. Aczkolwiek odsetek ocen doskonałych był wyższy po suksametonium, to liczba ocen dobrych (ograniczone ruchy strun głosowych) była identyczna. Blok był jednak wydłużony do 50-60 min (w porównaniu do dawki 0,6 mg kg-1).

Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
  • Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
  • Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
  • Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.

Opcja #1

24

Wybieram
  • dostęp do tego artykułu
  • dostęp na 7 dni

uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony

Opcja #2

59

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 30 dni
  • najpopularniejsza opcja

Opcja #3

119

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 90 dni
  • oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Hunter J.M.: Adverse effects of neuromuscular blocking drugs. British Journal of Anaesthesia 1987, 59, 46-60.
2. Kudoh A.A., Sakai T., Ishimara H., Matsuki A.: Increase in serum creatine phosphokinase concentration after suxamethonium during sevoflurane or isoflurane anaesthesia in children. British Journal of Anaesthesia 197, 78, 372-374.
3. Noguchi I., Suzuki G., Amemiya A.: Effects of different doses of thiopentone on the increase of serum myoglobin induced by suxamethonium in children. British Journal of Anaesthesia 1993, 71, 291-293.
4. Fisher Q.A., Fisher E., Matjasko M.J.: Midazolam pretreatment does not ameliorate myoglobinemia or the clinical side effects of succinylcholine. Journal of Clinical Anesthesia 1993, 5, 414-418.
5. Charak D.S., Dhar C.L.: Suxamethonium-induced changes in serum creatine phosphokinase. British Journal of Anaesthesia 1981, 53, 955-957.
6. Henderson W.A.: Succinylcholine-induced cardiac arrest in unsuspected Duchenne muscular Canadian Anaesthetists´ Society Journal 1984, 31, 444-446.
7. Rosenberg H., Gronert G.A.: Intractable cardiac arrest in children given succinylcholine. Anesthesiology 1992, 77, 1054.
8. Wołoszczuk-Gębicka B.: Działanie rokuronium w dawce 0,6 mg kg-1 i 0,8 mg kg-1 u dzieci znieczulanych N2O/O2 i fentanylem. Anestezjologia Intensywna Terapia 2001, 33, 67-72.
9. McCourt K.C., Salmela L., Mirakhur R.K., Caroll M., Makinen M.T., Kansanaho M., Kerr C., Roest G.J., Olkkola K.T.: Comparison of rocuronium and suxamethonium for use during rapid sequence induction of anaesthesia. Anaesthesia 1988, 53, 867-871.
10. Meakin G.H., Meretoja O.A., Motsch J., Taivainen T., Wirtavuori K., Schonstedt R., Perkins R., McCluskey A.: A dose-ranging study of rapacuronium in pediatric patients. Anesthesiology 2000, 92,1002-1009.
11. Blobner M., Mirakhur R.K., Wierda J.M., Wright P.M., Olkkola K.T., Debaene B., Pendeville P., Engbaek J., Rietbergen H., Sparr H.J.: Rapacuronium 2.0 or 2.5 mg kg-1 for rapid-sequence induction: comparison with succinylcholine 1.0 mg kg-1. British Journal of Anaesthesia 2000, 85, 724-731.
12. Hayes A., Breslin D., Reid J., Mirakhur R.K.: Comparison of recovery following rapacuronium, with and without neostigmine, and succinylcholine. Anaesthesia 2000, 55, 859-863.
13. Goudsouzian N.G.: Rapacuronium and bronchspasm. Anesthesiology 2001, 94, 727-728.
14. Collins L., Prentice J., Vaghadia H.: Tracheal intubation of outpatients with and without muscle relaxants. Canadian Journal of Anaesthesia 2000, 47, 427-432.
15. McNeil I.A., Culbert B., Russell I.: Comparison of intubating conditions following propofol and succinylcholine with propofol and remifentanil 2 micrograms kg-1 or 4 micrograms kg-1. British Journal of Anaesthesia 2000, 85, 623-625.
Adres do korespondencji:

Anestezjologia Intensywna Terapia
ul. Kasprzaka 17A
01-211 Warszawa
E-mail: rawicz@supermedia.pl

Anestezjologia Intensywna Terapia 2/2001