Ponad 7000 publikacji medycznych!
Statystyki za 2021 rok:
odsłony: 8 805 378
Artykuły w Czytelni Medycznej o SARS-CoV-2/Covid-19

Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu
© Borgis - Nowa Medycyna 4/2001
Arkadiusz Jawień, Tomasz Grzela
Klasyfikacja CEAP przewlekłej niewydolności żylnej kończyn dolnych
CEAP Classification of Chronic Venous Insufficiency of the Lower Limbs
z Katedry i Kliniki Chirurgii Ogólnej Akademii Medycznej im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy
Kierownik Katedry i Kliniki: prof. dr hab. med. Arkadiusz Jawień
Streszczenie
Summary
A short epidemiological characteristics of chronic venous insufficiency is presented, with CEAP classification of 1994 described in more detail. The advantags are stressed of clinical classification use by first contact doctors.



Przewlekła niewydolność żylna (PNŻ) obejmuje szeroki zakres patologii począwszy od niewielkich zmian o charakterze żył siateczkowatych i teleangiektazji nie wpływających w sposób istotny na jakość życia chorych, do rozległych owrzodzeń żylnych doprowadzających do ciężkiego kalectwa. Większość rozważań epidemiologicznych dotyczy tylko wybranych fragmentów patologii, np. żylaków, owrzodzeń, zmian troficznych w przebiegu PNŻ, ponadto charakteryzuje je niejednolitość w stosowanym nazewnictwie i definiowaniu morfologicznych stadiów niewydolności żylnej (1). Teleangiektazje i żyły siateczkowate są najbardziej rozpowszechnionymi zmianami chorobowymi układu żylnego. Szacuje się, że występują u ponad połowy mężczyzn i u blisko 65% kobiet. Żylaki w krajach Europy Zachodniej występują u 25-33% kobiet i 10-20% mężczyzn. Częstość ich występowania wyraźnie wzrasta z wiekiem, od 3% u mężczyzn i 20% u kobiet w trzeciej dekadzie życia, do odpowiednio 40 i 50% po 70 roku życia. Zwykle proporcję występowania żylaków u kobiet i mężczyzn przedstawia stosunek 2:1, ale niektóre nowsze badania wykazują wyrównywanie się częstości występowania tej patologii u obu płci, a nawet częstsze ich występowanie u mężczyzn (61 vs 51% w populacji między 55. a 64. r.ż. – Edinburgh Vein Study) (1, 2, 3, 4). Zmiany skórne takie jak hiperpigmentacja, stwardnienie tłuszczowo-skórne, a także występowanie obrzęków, są źle udokumentowane epidemiologicznie. Wśród osób z żylakami kończyn dolnych 10% mężczyzn i 20% kobiet ma obrzęki. Zmiany troficzne skóry są nieco częstsze u kobiet i wg różnych danych ich występowanie w populacji ogólnej nie przekracza zazwyczaj 5-10%. Podobnie jak w przypadku żylaków częstość ich występowania wzrasta z wiekiem (1, 2, 3). Czynne owrzodzenia żylne goleni występują u około 0,3% dorosłej populacji krajów Europy Zachodniej. Owrzodzenia czynne i zagojone (blizny po owrzodzeniach) występują łącznie u około 1% populacji. Dwa, trzy razy częściej występują u kobiet i częstość ich występowania wyraźnie wzrasta z wiekiem (1, 3).
W dostępnych badaniach polskich przewlekła niewydolność żylna charakteryzuje się podobną strukturą epidemiologiczną, jak w krajach Europy Zachodniej. Badania mieszkańców Lublina wykazały że przewlekła niewydolność żylna w 70% dotyczy kobiet i jej częstość wzrasta wraz z wiekiem. W 300-tysięcznym mieście 55 tysięcy chorych w ciągu roku leczy się z powodu PNŻ (5). W ogólnopolskim wieloośrodkowym badaniu przekrojowym, wśród osób zasięgających porady u lekarza pierwszego kontaktu, cechy przewlekłej niewydolności żylnej stwierdzono u ponad 47% kobiet i 36% mężczyzn. U blisko 2% kobiet i ponad 3% mężczyzn z rozpoznaną niewydolnością żylną stwierdzono obecność czynnego lub zagojonego owrzodzenia (6).
Wobec powszechności chorób żył oraz rozwoju wiedzy na ich temat, pojawiło się zapotrzebowanie na unifikację nazewnictwa i stworzenie nowoczesnej klasyfikacji przewlekłej niewydolności żylnej (PNŻ) kończyn dolnych (2, 7).
W lutym 1994 roku, na Hawajach, w czasie konferencji Amerykańskiego Forum Żylnego powstał dokument „Classification and Grading of Chronic Venous Disease in the Lower Limbs” („Klasyfikacja i ocena zaawansowania przewlekłej choroby żylnej kończyn dolnych”) (8, 9). Ideą stworzenia klasyfikacji obok uporządkowania i kategoryzacji podstawowych pojęć z zakresu PNŻ, było dostarczenie uniwersalnego, dostatecznie prostego dla powszechnej akceptacji systemu oceny, tak aby mogło stać się możliwe swobodne porównywanie kończyn oraz prowadzenie wieloośrodkowych badań z jednolitym systemem raportowania. Pierwsza część dokumentu to propozycja klasyfikacji PNŻ, druga przedstawia punktowy system oceny ciężkości choroby.
Klasyfikacja zawiera cztery odrębne składowe kodowane symbolami:
C – określa kliniczne objawy przedmiotowe i podmiotowe.
E – określa klasyfikację etiologiczną.
A – określa lokalizację anatomiczną.
P – określa charakter dysfunkcji patofizjologicznej.
Klasyfikacja kliniczna (C) jest zorganizowana w oparciu o narastające zaawansowanie choroby. Kończyny w wyższych kategoriach mają więcej ciężkich objawów przewlekłej choroby żylnej i mogą mieć część lub wszystkie z objawów przypisywanych niższej kategorii. Objawom przedmiotowym przyporządkowano cyfrę od 0 do 6 i uzupełniono ją literą S dla chorych z objawami podmiotowymi lub A dla pacjentów bez dolegliwości.
Tabela 1. Klasyfikacja kliniczna.
C0Oznacza, że nie ma widocznych ani badalnych objawów chorób żył
C1Teleangiektazje lub/i żyły siateczkowate
C2Żylaki
C3Obrzęki
C4Zmiany skórne przypisywane chorobom żył (np. przebarwienia, wyprysk żylny, ipodermatosclerosis)
C5Obok zmian skórnych, jak wyżej, stwierdzamy obecność wygojonego owrzodzenia
C6Obok zmian skórnych, jak wyżej, występuje czynne owrzodzenie
Teleangiektazje definiowane są jako rozszerzenie śródskórnych żyłek do średnicy około 1 mm, natomiast żyły siateczkowate określone są jako niewyczuwalne rozszerzenia podskórnych żył do rozmiaru około 4 mm. Żylaki to palpacyjnie wyczuwalne podskórne żyły, zwykle o większej średnicy niż 4 mm.

Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
  • Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
  • Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
  • Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.

Opcja #1

24

Wybieram
  • dostęp do tego artykułu
  • dostęp na 7 dni

uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony

Opcja #2

59

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 30 dni
  • najpopularniejsza opcja

Opcja #3

119

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 90 dni
  • oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Fowkes F.G.R.: Prevelence and risk factors of chronic venous insufficiency. Chronic Venous Insufficiency 1999. 2. Kurz X. et al.: Chronic venous disorders of the leg: epidemiology, outcomes, diagnosis and managment. Int Angiol 1999; 18 (2). 3. Adhikari A. et al.: The epidemiology of Chronic Venous Diseases. Phlebology 2000; 15. 4. Callam M.J.: Epidemiology of varicose veins. Br J Surg 1994; 81. 5. Wolski A. i wsp.: Epidemiologia przewlekłej niewydolności żylnej na terenie miasta Lublina. Pol Prz Chir 1998; 70 (7). 6. Jawień A. i wsp.: Prevalance of chronic venous insufficiency (CVI) in men and women of Poland. Multicenter cross-sectional study of 40095 patients. 7. Mackiewicz Z.: Przewlekła niewydolność żylna układu głębokiego. Wybrane zagadnienia z chirurgii naczyń pod red. W. Witkiewicza; Wrocław 1996. 8. Classification and Grading of Chronic venous Disease in the Lower Limbs. A Consensus Statemant. 1994. 9. Klasyfikacja i ocena zaawansowania przewlekłej choroby żylnej kończyn dolnych. Tłumaczenie Jawień A., Grzela T.: Przegląd Flebologiczny 1996; 4 (1).
Nowa Medycyna 4/2001
Strona internetowa czasopisma Nowa Medycyna