Ponad 7000 publikacji medycznych!
Statystyki za 2021 rok:
odsłony: 8 805 378
Artykuły w Czytelni Medycznej o SARS-CoV-2/Covid-19

Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu
© Borgis - Anestezjologia Intensywna Terapia 3/2004, s. 206-209
Paweł Ratajczyk, Tomasz Gaszyński, Wojciech Gaszyński
Remifentanyl w intensywnej terapii
Remifentanil in intensive care
Katedra Anestezjologii i Intensywnej Terapii UM w Łodzi
kierownik: prof. dr hab. n. med. W. Gaszyński
Summary
The majority of patients in the ICU require sedation to reduce anxiety, minimize stress and to increase tolerance to mechanical ventilation. Since no universal solution of this problem exists, various sedatives, analgesics and their combinations have been used for sedation. In most recent studies, the uses of remifentanil, dexmetomidine and new volatile agents were reported. The rapid onset and offset of action of remifentanil make it quickly adjustable to the required level of sedation, allow a more rapid emergence from sedation and facilitate earlier extubation. Remifentanil does not exert prolonged clinical effects in renal and liver failure patients. Its short and predictable time of action makes it also suitable for neurosurgical patients. Remifentanil may be also suitable for sedation of the COPD and morbidly obese patients. It also provides an excellent pain control in the postoperative and in the ICU settings.



Anest Inten Terap 2004; 36, 206-209
Znaczny odsetek pacjentów leczonych w oddziale intensywnej terapii poddanych jest działaniu wielu niekorzystnych czynników, jak ból, czy stres związanych z ich chorobą podstawową jak również zastosowaniem procedur diagnostycznych lub leczniczych, często nieprzyjemnych i/lub bolesnych. Wpływa to niekorzystnie na stan fizyczny i psychiczny jak również przedłuża czas hospitalizacji. Często pacjenci ci wymagają długotrwałego podawania leków przeciwbólowych, sedacyjnych a nawet zwiotczających.
Zastosowanie w intensywnej terapii leków sedacyjnych czy analgetycznych należy rozpatrywać nie tylko w kontekście zapewnienia pacjentowi snu i komfortu psychofizycznego, ale również jako środków terapeutycznych, poprawiających, przez stabilizację organizmu, czynność uszkodzonych narządów czy tkanek. Właściwe użycie leków przeciwbólowych i sedacyjnych umożliwia nie tylko prowadzenie wentylacji mechanicznej u pacjentów niewspółpracujących z respiratorem, zastosowanie inwazyjnych urządzeń monitorujących i/lub diagnostycznych, ale również zmieniania pozycji ciała czy fizjoterapii.
Nie wypracowano dotychczas uniwersalnych sposobów prowadzenia sedacji u pacjentów w OIT, gdyż każdy chory ma swoje indywidualne potrzeby [1].
Przebywający w OIT pacjenci otrzymują różnorakie kombinacje leków sedacyjnych i analgetycznych. Do nowych środków należą tu remifentanyl (opioid) i deksmedetomidyna (agonista receptorów alfa-2). Również coraz częściej stosuje się środki wziewne, takie jak sewofluran, izofluran i desfluran, które podłączane do standardowych respiratorów, nie wymagają stosowania układów anestetycznych [2, 3].
Remifentanyl
Remifentanyl jest selektywnym agonistą receptora opioidowego miu-1, o sile porównywalnej do fentanylu, charakteryzującym się szybkim początkiem (1 min) i krótkim czasem działania (10 min) niezależnie od użytej dawki i czasu podawania [4, 5, 6]. Jego okres biologicznego półtrwania wynosi 3 do 10 min, średni klirens (u pacjentów dorosłych) – 40 ml kg-1 min-1, średnia objętość dystrybucji – 100 ml kg-1, objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym – 350 ml kg-1. Remifentanyl jest metabolizowany przez niespecyficzne esterazy krwi i tkanek do kwasu karboksylowego, który jest prawie nieaktywny biologicznie (1/4600 aktywności remifentanylu, czas biologicznego półtrwania – 2 godz). Metabolit remifentanylu jest w 95% wydalany z moczem. W sedacji zazwyczaj stosuje się dawki od 0,02 do 0,25 mcg kg-1 min-1. Ze względu na możliwe skutki uboczne, takie jak bradykardia, obniżenie ciśnienia tętniczego krwi oraz zaburzenia czynności ośrodka oddechowego, remifentanyl może być stosowany wyłącznie przez przeszkolony w jego podawaniu personel i jedynie u chorych odpowiednio monitorowanych.
Zastosowanie remifentanylu u chorych z niewydolnością nerek
Ze względu na swój metabolizm remifentanyl może być bezpiecznie stosowany u pacjentów z ostrą lub przewlekłą niewydolnością nerek [7]. Breen i wsp. zaobserwowali, podając remifentanyl przez 3 dni u pacjentów z łagodną oraz ze średnią i ciężką niewydolnością nerek, jedynie nieznaczne wydłużenie czasu półtrwania leku oraz zmniejszenie jego klirensu. Uzyskane w obu grupach wyniki nie były znamiennie różne od rezultatów osiąganych u zdrowych ochotników. U pacjentów ze średnią i ciężką niewydolnością nerek dochodziło do zmniejszenia klirensu metabolitu remifentanylu; obserwowano też stopniowy wzrost jego stężenia w surowicy do maksymalnego poziomu po 18,5 godz. Jednakże kumulacja metabolitu remifentanylu pozbawiona jest praktycznie znaczenia klinicznego. W obu grupach pacjentów otrzymujących remifentanyl przez 72 godz., po 15 minutach od zaprzestania wlewu leku nie obserwowano już jego działania [7]. Remifentanyl był podawany w dawce 0,224 mcg kg-1 min-1 u pacjentów z łagodną niewydolnością nerek oraz 0,183 mcg kg-1 min-1 u chorych ze średnią i ciężką niewydolnością nerek.
Zastosowanie remifentanylu u chorych z uszkodzeniem wątroby
Brak wpływu czynności wątroby na eliminację remifentanylu umożliwia bezpieczne podawanie go u chorych z różnym stopniem niewydolności tego narządu. Farmakokinetyczne efekty stosowania remifentanylu u pacjentów ze średnią i ciężką niewydolnością wątroby nie różniły się od rezultatów osiąganych u zdrowych ochotników [8, 9]. Remifentanyl podawano w tej grupie pacjentów w dawce wstępnej 10 mcg kg-1, lub we wlewie z szybkością 0,05 mcg kg-1 min-1.
Remifentanyl u chorych po urazach oun i zabiegach neurochirurgicznych
Pacjenci po urazach czaszkowo-mózgowych i incydentach naczyniowo-mózgowych, stanowiący duży odsetek chorych w OIT, ze względu na niepewne rokowanie i konieczność zapewnienia wysokospecjalistycznych procedur mogą stanowić wyzwanie i problem terapeutyczny nawet dla doświadczonego klinicysty. Podczas długiej hospitalizacji często niestabilni hemodynamicznie pacjenci narażeni są na oddziaływanie szeregu bodźców bólowych z towarzyszącym wzrostem ciśnienia śródczaszkowego ( intracranial pressure – ICP) i obniżeniem ciśnienia perfuzyjnego mózgu ( cerebral perfusion pressure – CPP) [10]. Zapewnienie odpowiedniej sedacji i analgezji ma tu więc istotne znaczenie. Remifentanyl nie zaburza mózgowego przepływu krwi ( cerebral blood flow - CBF) ani mózgowego zużycia tlenu ( cerebral metabolic rate of oxygen – CMRO2) [11]. Ułatwia współpracę pacjenta z respiratorem, a jednocześnie dzięki bardzo dużej sterowności umożliwia szybką ocenę stanu neurologicznego pacjenta po przerwaniu podawania [12], co sprawia, że może mieć szerokie zastosowanie w tej grupie chorych. Podawanie remifentanylu początkowo w pojedynczych dawkach (0,05-1,0 mcg kg-1), a następnie we wlewie (0,03-0,26 mcg kg-1 min-1), zapewniało nie tylko prawidłową sedację i analgezję ale również i wykonywanie czynności o dużym nasileniu stymulacji nocyceptywnej (intubacja dotchawicza, bronchoskopia, drenaż) bez wzrostu ICP, spadku średniego ciśnienia tętniczego ( mean arterial pressure – MAP) i CPP [13].
Wstępne wyniki badań porównujących remifentanyl, fentanyl i morfinę w dawkach zapewniających optymalny poziom sedacji ( Sedation Agitation Scale 1-3) i analgezji (ból lekki, lub jego brak) wykazały znacząco krótszy okres powrotu świadomości umożliwiający ocenę stanu neurologicznego w grupie remifentanylu [13]. Remifentanyl podawano w dawce 0,15-0,3 mcg kg-1 min-1, średnio przez 76 godzin.
Remifentanyl w leczeniu bólu pooperacyjnego

Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
  • Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
  • Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
  • Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.

Opcja #1

24

Wybieram
  • dostęp do tego artykułu
  • dostęp na 7 dni

uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony

Opcja #2

59

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 30 dni
  • najpopularniejsza opcja

Opcja #3

119

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 90 dni
  • oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Kleinschmidt S: Analgesia and sedation in the ICU. Lifelines Crit Care Anaesth 2001; 1: 2-4.
2. Maze M, Scarfini C, Cavaliere F: New agents for sedation in the intensive care unit. Crit Care Clin 2001; 17: 881-897.
3. Kong KL, Bion JF: Sedating patients undergoing mechanical ventilation in the intensive care unit – winds of change? Br J Anaesth 2003; 90: 267-268.
4. Muellejans B, Lopez A, Cross MH, Bonome C, Morrison L, Kirkham A: An investigation of efficacy and safety of remifentanil for the provision of optimal sedation in adult ICU patients requiring short-term mechanical ventilation: preliminary report. Crit Care 2001; 5: (Suppl 1) P199.
5. De-Bellis P, Gerbi G, Bacigalupo P, Buscaglia G, Massobrio B, Montagnani L, Servidei L: Experience with remifentanil in the ICU. Minerva Anesthesiol 2002; 68: 765-773.
6. Kapila A, Glass PSA, Jacobst JR: Measured context- sensitive half-times of remifentanil and alfentanil. Anesthesiology 1995; 83: 968-975.
7. Breen D, Wilmer A, Bodenham A, Bach V, Bonde J, Kessler P, Albrecht S, Shaikh S: Offset of pharmacodynamic effects and safety of remifentanil in intensive care unit patients with various degrees of renal impairment. Crit Care 2004, 8: R21-R30.
8. Navapurkar VU, Archer S, Gupta SK, Muir KT, Fraer N, Park GR: Metabolism of remifentanil during liver transplantation. Br J Anaesth 1998; 81: 881-886.
9. Dershwitz M, Hove JF, Rosow LE: Pharmacokinetics and pharmacodynamics of remifentanil in volunteer subjects with severe liver disease. Anesthesiology 1996; 84: 812-820.
10. Tipps LB, Coplin WM, Murry KR, Rhoney DH: Safety and feasibility of continuous infusion of remifentanil in the neurosurgical intensive care unit. Neurosurgery 2000; 46: 596-601.
11. Girling KJ: Remifentanil in severe head injury. Lifelines Crit Care Anaesth 2002; 4: 4-5.
12. Soltesz S, Biedler A, Silomon M, Schopflin I, Molter GP: Recovery after remifentanil and sufentanil for analgesia and sedation of mechanically ventilated patients after trauma or major surgery. Br J Anaesth 2001; 86: 763-768.
13. Dimitriou V: The use of Ultiva in ICU patients – a report from the European launch meeting for the use of remifentanyl in mechanically ventilated intensive care patients. GlaxoSmithKline, Brussels, 2002.
14. Schraag S, Kenny GN, Mohl U, Georgieff M: Patient-maintained remifentanil target-controlled infusion for the transition to early postoperative analgesia. Br J Anaesth 1998; 81: 365-368.
15. Wilhelm W: The use of Ultiva in ICU patients – a report from the European launch meeting for the use of remifentanyl in mechanically ventilated intensive care patients. Glaxo-SmithKline, Brussels, 2002.
16. Miliaras SE, Papadopoulos AC, Bakogiannis KS, Karakoulas K, Grossomanides V, Vassilakos D, Kiskins D: Long-term continuous infusion of remifentanil in ICU for severe postoperative pain. Crit Care Med 2003; 29: (Suppl 1) S186.
17. Torres LM: The use of Ultiva in ICU patients – a report from the European launch meeting for the use of remifentanil in mechanically ventilated intensive care patients. Glaxo-SmithKline, Brussels, 2002.
18. Lauwers MH, Vanlersberghe C, Camu F: Comparison of remifentanil and propofol infusions for sedation during regional anesthesia. Reg Anesth Pain Med 1998; 23: 64-70.
19. Chamorro C, Marquez J, Silva JA: Remifentanil is useful alternative in critically ill patients when conventional sedative-analgesic regimens fail. Lifelines Crit Care Anaesth 2002; 4: 8-9.
20. Kuhlen R, Putensen C: Remifentanil for analgesia-based sedation in the intensive care unit. Crit Care 2004, 8: 13-14.
21. Muellejans B, López A, Cross MH, Bonome C, Morrison L, Kirkham AJT: Remifentanil versus fentanyl for analgesia based sedation to provide patient comfort in the intensive care unit: a randomized, double-blind controlled trial. Crit Care 2004, 8: R1-R11.
22. Chinachoti T, Kessler P, Kirkham A, Werawatganon T: Remifentanil vs. morphine for patients in intensive care unit who need short-term mechanical ventilation. J Med Assoc Thai 2002; 85: (Suppl 3), S848-S857.
23. Cavaliere F, Antonelli M, Arcangeli A, Conti G, Costa R, Pennisi MA, Proietti R: A low-dose remifentanil infusion is well tolerated for sedation in mechanically ventilated, critically-ill patients. Can J Anaesth 2002; 49: 1088-1094.
24. Weinrich A, Kreuer S, Wilhelm W: Clinical experience with remifentanil for short-term sedation on the ICU. Lifelines Crit Care Anaesth 2002; 3: 12-14.
25. Gaszyński T, Strzelczyk J, Gaszyński W: Dexmedetomidine for sedation in mechanically ventilated morbidly obese: a comparison with midazolam, remifentanil and propofol- preliminary report. Eur J Anaesth 2004; Suppl I (in press)
26. Gaszyński T, Wieczorek A, Gaszyński W: A comparison of effects of propofol or remifentanil bolus on BIS variations during tracheal suction in mechanically ventilated critically ill patients. Crit Care 2003; 7: (Suppl 2) S46.
Adres do korespondencji:
Katedra Anestezjologii i Intensywnej Terapii UM
ul. Kopcińskiego 22, 90-153 Łódź

Anestezjologia Intensywna Terapia 3/2004

Pozostałe artykuły z numeru 3/2004: