Ponad 7000 publikacji medycznych!
Statystyki za 2021 rok:
odsłony: 8 805 378
Artykuły w Czytelni Medycznej o SARS-CoV-2/Covid-19

Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu
© Borgis - Nowa Pediatria 3/2000, s. 11-13
Maria Klimanek-Sygnet, Hanna Bułhak-Guz
Leczenie obumierającego zapalenia jelit – doświadczenia własne
The personal experience in the treatment of necrotizing enterocolitis
z Kliniki Chirurgii Dziecięcej Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi
Kierownik Kliniki: prof. dr hab. med. Andrzej Chilarski
Streszczenie
The authors present 7-year experience in the treatment of 27 newborns operated on for to necrotizing enterocolitis. The mortality rate in this study group was 60%. The risk factors have been analyzed.



Martwicze zapalenie jelit – enterocolitis necroticans – jest chorobą występującą w okresie noworodkowym, dotyczącą głównie wcześniaków i charakteryzuje się różnego stopnia martwicą błony śluzowej jelita albo całej jego ściany (5, 9, 10, 11). Zmiany dotyczą głównie dalszego odcinka jelita cienkiego i kątnicy choć mogą być zlokalizowane w każdym innym miejscu.
Etiologia choroby, pomimo licznych badań nie jest w pełni poznana (5, 6).
Istnieje szereg czynników usposabiających do wystąpienia enterocolitis necroticans (2, 7, 8):
– wcześniactwo,
– niska masa urodzeniowa,
– niedotlenienie w czasie ciąży i porodu,
– zakażenie,
– wczesne wprowadzanie hiperosmotycznego żywienia,
– cewnikowanie naczyń pępowinowych.
Obraz kliniczny zależy od rozległości zmian martwiczych w jelitach (4, 9, 11):
– począwszy od zaburzeń pasażu jelitowego (wzdęcie brzucha, zalegania w żołądku, wymioty, biegunki lub zaparcia),
– poprzez uogólniony stan zapalny (apatia, wzrost temperatury, kwasica metaboliczna, krew w stolcu),
– aż do objawów wstrząsu i perforacji jelita.
Rozpoznanie enterocolitis necroticans opiera się na dwóch grupach objawów (3, 10, 12):
1. Klinicznych, takich jak:
– utrzymujące się wzdęcie brzucha przy braku innych przyczyn,
– objawy niedrożności pod postacią zalegania w żołądku treści powyżej 3 ml,
– stolce z domieszką krwi,
– wyczuwalne przez powłoki rozdęte pętle jelit.
2. Radiologicznych:
– nieprawidłowe rozmieszczenie gazów jelitowych,
– obecność powietrza w układzie żyły wrotnej w badaniu rtg (ryc. 1),
Ryc. 1. Obecność powietrza w układzie żyły wrotnej w obrazie rtg.
– pneumatoza ściany jelita w badaniu rtg (ryc. 2),
Ryc. 2. Pęcherzyki powietrza w ścianie jelita – pneumatosis – w obrazie rtg.
– objawy niedrożności lub/ i zwężenia jelit – objaw późny po przebyciu choroby,
– objaw perforacji przewodu pokarmowego pod postacią powietrza w jamie brzusznej.
Leczenie martwiczego zapalenia jelit zależy od stopnia rozwoju choroby. Polega głównie na leczeniu zachowawczym (5):
– odstawieniu żywienia doustnego,
– odbarczeniu przewodu pokarmowego,
– intensywnej antybiotykoterapii,
– leczeniu niedotlenienia i kwasicy.
Leczenie chirurgiczne martwiczego zapalenia jelit jest rozważane w przypadku narastania objawów otrzewnowych – przy zagrożeniu perforacją jelita lub kiedy ta już się dokonała (1, 2, 3, 7,13). Polega ono na natychmiastowej laparotomii i w zależności od warunków śródoperacyjnych zszyciu miejsca perforacji, wycięciu zmienionej martwiczo pętli, zespoleniu lub wyłonieniu jelita.
W przypadku dzieci w bardzo ciężkim stanie ogólnym lub z bardzo małą masą ciała zaleca się drenaż otrzewnowy dający odbarczenie jamy otrzewnej z zakażonej treści i gazów (10, 14).
MATERIAŁ I METODY
W latach 1991-1997 w Klinice Chirurgii Dziecięcej ICZMP operowano z powodu obumierającego zapalenia jelit 27 dzieci (13 chłopców, 14 dziewczynek). Poddano analizie dokumentację lekarską tych dzieci.
Masa urodzeniowa operowanych dzieci wahała się od 600-3450 g, średnio 1690 g. Większość dzieci urodzona była przedwcześnie (10 przed 30 tygodniem ciąży, 7 pomiędzy 30-35, a 10 powyżej 35 tygodnia). W dziesięciu przypadkach stwierdzono czynniki ryzyka ze strony matki – takie jak: przedwczesne odpływanie wód płodowych, zielone wody płodowe, przedwczesne odklejanie łożyska, infekcje w trakcie ciąży. W jedenastu przypadkach ciążę rozwiązano cięciem cesarskim, głównie z powodu zagrażającej zamartwicy płodu. W pozostałych 16 przypadkach poród odbył się siłami natury. W grupie badanej troje dzieci, pochodziło z ciąży mnogiej (dwukrotnie bliźniaczej, jednokrotnie trojaczej).
WYNIKI
Spośród 27 badanych dzieci u jedenaściorga stwierdzono występowanie wad wrodzonych. W tabeli 1 przedstawiono rodzaje i częstość występowania wad z podziałem na dwie grupy.
Tabela 1. Częstość występowania wad wrodzonych.
Rodzaj wadyU dzieci które żyjąU dzieci które zmarłyRazem
Wada serca156
Wodogłowie011
Wytrzewienie011
Mikrocolon213
Razem3811
Z powodu konfliktu serologicznego u jednego noworodka wykonywano dwukrotnie transfuzję wymienną drogą naczyń pępowinowych. Jedenaścioro dzieci było karmionych doustnie przed wystąpieniem objawów enterocolitis necroticans. Szesnaścioro nie było karmionych.
Decyzję o operacji podejmowano u dzieci leczonych zachowawczo – antybiotykoterapią, całkowitym żywieniem pozajelitowym, odbarczeniem przewodu pokarmowego – u których stwierdzano na podstawie badania klinicznego oraz obrazu rtg jamy brzusznej, narastanie objawów zapalenia otrzewnej i zagrażającej perforacji.
Wiek dzieci w momencie operacji wahał się od 1-32 doby życia. Średnio była to 12 doba życia. Śródoperacyjnie stwierdzano obszary martwiczo zmienionego jelita. W 25 przypadkach znaleziono miejsce perforacji, a w 2 nie udało się takich miejsc zlokalizować.
W tabeli 2 przedstawiono miejsce i częstość stwierdzanych śródoperacyjnie zmian w jelitach.
Tabela 2. Miejsce i częstość stwierdzanych śródoperacyjnie zmian w jelitach.
Zmiany martwicze/perforacjaU dzieci które żyjąU dzieci które zmarłyRazem
Jelito cienkie7815
Jelito grube347
Esica123
Razem111425
Leczenie operacyjne u 19 dzieci polegało na wycięciu martwiczo zmienionego jelita i wyłonieniu enterostomii. W jednym przypadku dokonano zszycia miejsca perforacji. W pięciu przypadkach wykonano pierwotne zespolenie koniec do końca w granicach zdrowych tkanek.

Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
  • Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
  • Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
  • Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.

Opcja #1

24

Wybieram
  • dostęp do tego artykułu
  • dostęp na 7 dni

uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony

Opcja #2

59

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 30 dni
  • najpopularniejsza opcja

Opcja #3

119

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 90 dni
  • oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Bielowicz-Hilgier A. i wsp.: Chirurgiczne leczenie obumierającego zapalenia jelit noworodków. Problemy Chirurgii Dziecięcej 1990, 17:21. 2. Chilarski A. i wsp.: Enterocolitis necroticans jako przyczyna zgonu. Przegląd Pediatryczny 1993 ,TXXIII, 1:77-80. 3. Chilarski A., Niedzielski J.: Enterocolitis necroticans: leczenie zachowawcze czy operacyjne. Przegląd Pediatryczny 1993, T XXIII, 1:73-75. 4. Kowalewska-Kantecka B.: Kryteria diagnostyczne i lecznicze martwiczego zapalenia jelit u noworodków i niemowląt. Materiały Instytutu Matki i Dziecka Warszawa 1993. 5. Kowalewska-Kantecka B.: Regulujące peptydy jelitowe w martwiczym zapaleniu jelit u noworodków i niemowląt. Przegląd Pediatryczny T. XXIII, Supl. do Nr. 3, 287-302. 6. Lawrence G. et al: Pathogenesis of neonatal necrotizing enterocolitis. The Lancet January 16, 1982, 137-139. 7. Łodziński K.: Obumierające zapalenie jelit noworodków. Polski Przegląd Chirurgiczny 1976, 48:5,1-5. 8. Łodziński K., Reszke S.: Obumierające zapalenie jelit noworodków. Polski Przegląd Chirurgiczny 1987, 59, 1:93-97. 9. Niedzielski J., Chilarski A.: NEC – przyczyny powstawania i trudności rozpoznawcze. Przegląd Pediatryczny 1993, T. XXIII, 1:65-69. 10. Nieto B. et al: Neonatal necrotizing enterocolitis. Results after application of a diagnostic-therapeutic protocol. Surgery Childh. Intern. 1995 III, 3:160-163. 11. Paruszkiewicz G. i wsp.: Obumierające, czyli postępujące martwicze zapalenie jelit noworodków. Problemy Chirurgii Dziecięcej 1990, 17: 29. 12. Radhakrishnan J. et al: Colonic strictures following successful medical management of necrotizing enterocolitis: A prospective study evaluating early gastrointestinal contrast studies. Journal of Pediatric Surgery Vol. 26, 9 (September) 1991, 1043-1046. 13. Ross M.N. et al: A standard of comparison for acute surgical necrotizing enterocolitis. Journal of Pediatric Surgery Vol.24, 10 (October) 1989, 998-1002. 14. Sigmund H. Ein et al: A 13-year experience with peritoneal drainage under local anesthesia for necrotizing enterocolitis perforation. Journal of pediatric Surgery Vol. 25, 10 (October) 1990, 1034-1037. 15. Smith S.D. et al: The hidden Mortality in surgically treated necrotizing enterocolitis: Fungal sepsis.
Nowa Pediatria 3/2000
Strona internetowa czasopisma Nowa Pediatria