© Borgis - Nowa Pediatria 2/2001, s. 22-23
Andrzej Koczyński1, Zofia Rajtar-Leontiew2
Obraz ultrasonograficzny nerek u pacjentów z dysfunkcją hormonalną tarczycy
Ultrasound picture of the kidney in patients with hormonal dysfunction of the thyroid gland
1 z Działu Radiologii i Ultrasonografii Samodzielnego Publicznego Szpitala Klinicznego Akademii Medycznej w Warszawie
Kierownik Działu: dr med. Andrzej Koczyński
2 z Kliniki Patologii Noworodka Akademii Medycznej w Warszawie
Kierownik Kliniki: prof. dr hab. n. med. Zofia Rajtar-Leontiew
Streszczenie
The paper suggests from practical point of view an observed connection between an ultrasound kidney image and the thyroid dysfunction.
Badanie ultrasonograficzne nerek uwidacznia miąższ składający się z kory i rdzenia oraz zatokę nerkową (sinus renalis).
Kora poprzez obecność tzw. ciałek nerkowych spełnia zadania filtracyjne, natomiast rdzeń poprzez obecność kanalików nerkowych spełnia zadania osmotyczne i transportowe.
Istotną częścią nefronu, który stanowi podstawową jednostkę czynnościową nerki, jest bardzo obfity splot naczyń włosowatych, przez które przepływa 90% krwi wpływającej do nerki (2, 6).
Jakkolwiek obszary zatokowo-nerkowe u większości tzw. zdrowych pacjentów są równoważne (4), to z obserwacji wynika, że u wielu badanych równowaga ta jest zaburzona i wyraża się wyraźnym poszerzeniem zatoki i ścieńczeniem warstwy miąższowej, albo przeciwnie zwężeniem zatoki i wyraźnym pogrubieniem warstwy miąższowej.
Dane z piśmiennictwa wskazują na istnienie zależności pomiędzy stężeniem hormonów tarczycy we krwi, a wielkością narządowego przepływu krwi (7).
Celem pracy jest próba wykazania współzależności pomiędzy obrazem ultrasonograficznym nerek, a czynnością hormonalną tarczycy.
Metodą jest ultrasonograficzna ocena obszarów zatokowo-miąższowych nerek u pacjentów z różnymi, prawidłowymi i nieprawidłowymi, wartościami stężeń hormonów tarczycy (FT3, FT4) i TSH we krwi, badanych ambulatoryjnie w przychodni przyszpitalnej, w latach 1999-2000.
Metoda opiera się na wypracowaniu w grupie 50 pacjentów z eutyreozą norm tzw. wskaźnika zatokowo-miąższowego (WZM) za pomocą pomiarów liniowych: d – szerokości zatoki, D – szerokości części środkowej nerki, według wzoru:
Należy nadmienić, że nerka lewa u większości pacjentów ze względu na częstą obecność tzw. garbu śledzionowego może być źródłem niedokładności pomiaru.
Wartości prawidłowe WZM mieszczą się w granicach 0,3-0,6.
Materiał pracy stanowią dwie dziesięcioosobowe grupy pacjentów w wieku 8-58 lat, zgłaszających się na ultrasonograficzne badania jamy brzusznej, w tym nerek, z uprzednio od 3 do 6 miesięcy wcześniej, wykonanymi badaniami laboratoryjnymi, określającymi stężenie wolnych hormonów tarczycy i TSH we krwi (IRMA, ELISA) (8).
Jako normy referencyjne przyjęto według danych z piśmiennictwa następujące wartości:
FT3: 0,23-0,6 ng/100 ml,
FT4: 0,85-1,7 ng/100 ml,
TSH: 0,30-5,0 mU/l,
a jako miernik monitorujący przebieg dysfunkcji hormonalnej okresowy pomiar stężenia TSH we krwi (8).
Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
- Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
- Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
- Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.
Opcja #1
24 zł
Wybieram
- dostęp do tego artykułu
- dostęp na 7 dni
uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony
Opcja #2
59 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 30 dni
- najpopularniejsza opcja
Opcja #3
119 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 90 dni
- oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Craig M.: Pomiary w ultrasonografii. Wyd. MAKmed, Gdańsk, 1995, 56-66. 2. Ferrandiz S. i wsp.: Atlas fizjologii. Wyd. Wiedza i Życie, Warszawa, 1992, 64-65. 3. Hagen-Ansert S.L.: Abdominal ultrasonography. Wyd. Mosby, 1998, 38-48. 4. Keats T.E., Lusted L.B.: Atlas of roentgenographic measurement. Wyd. Year Book Medical Publishers, Inc., 1985, 383-384. 5. Marciński A.: Ultrasonografia pediatryczna. Wyd. Sanmedia, Warszawa 1994, 201-202. 6. Silbernagl S., Despopoulos A.: Atlas fizjologii. Wyd. PZWL, Warszawa, 1994, 120-130. 7. Wiliams R.H.: Endokrynologia. Wyd. PZWL, Warszawa, 1964, 134-135. 8. Zgliczyński S.: Choroby tarczycy. Wyd. Urban i Partner, Wrocław, 1998, 88-95.
