Szanowni Państwo!

Kolejny numer „Postępów Nauk Medycznych” zawiera szereg artykułów poświęconych problemom medycyny, a zwłaszcza chirurgii wieku podeszłego. Populacja ludzi powyżej 65 roku życia z poziomu obecnego 12,7% osiągnie 20% ogólnej światowej populacji w roku 2030. Szybko narasta liczba ludzi w wieku powyżej 85 roku życia. Liczba osób w wieku 85 lat lub powyżej wzrośnie 6-krotnie i osiągnie liczbę około 20 milionów w roku 2050. Już obecnie w USA leczenie osób w wieku podeszłym konsumuje około jednej trzeciej budżetu przeznaczonego na ochronę zdrowia. Lekarze, a szczególnie chirurdzy muszą przygotować się teoretycznie i praktycznie do opieki medycznej nad ludźmi w podeszłym wieku. W tej grupie chorych dominują takie choroby jak: nowotwory, choroby układu krążenia i oddechowego, następstwa miażdżycy, choroby układu kostno-stawowego, zaćma, urazy, przedziurawienia w obrębie przewodu pokarmowego, demencja starcza, choroby metaboliczne. Upośledzenie odporności związane z wiekiem zwiększa ryzyko zakażeń. Leczenie chirurgiczne chorych w podeszłym wieku jest trudne i kosztowne. Chorzy ci są obciążeni wieloma chorobami. Chirurdzy muszą uczyć się chirurgii wieku podeszłego. Operacje powinny trwać krótko, muszą być małoinwazyjne i bezkrwawe. Po operacji chorzy muszą być szybko rehabilitowani zgodnie z zasadami tzw. fast tract in surgery.

Cele leczenia zachowawczego i chirurgicznego chorych w podeszłym wieku są następujące:

1. przedłużać średni czas przeżycia,

2. zachować godność życia i samozadowolenie z przedłużonego życia,

3. zwiększać niezależność i samodzielność ludzi w podeszłym wieku,

4. przynosić ulgę w cierpieniu, szczególnie eliminując ból, chociaż zwykle nie jest możliwym wyleczenie chorego w wieku podeszłym, ale niezmiernie ważnym jest postępowanie paliatywne poprawiające komfort życia.