Ponad 7000 publikacji medycznych!
Statystyki za 2021 rok:
odsłony: 8 805 378
Artykuły w Czytelni Medycznej o SARS-CoV-2/Covid-19

Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu
© Borgis - Postępy Nauk Medycznych 9/2009, s. 692-695
*Anna Skowrońska-Kononiuk
Leczenie zmian zwyrodnieniowych stawu siodełkowatego kciuka
Surgical treatment of arthrosis of the trapeziometacarpal joint of the thumb
Klinika Chirurgii Plastycznej Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie
Kierownik Kliniki: prof. dr hab. med. Józef Jethon
Streszczenie
Praca przedstawia możliwości leczenia operacyjnego choroby zwyrodnieniowej I stawu nadgarstkowo-śródręcznego. „Złotym standardem”, niezależnie od genezy choroby, jest trapezektomia z różnymi wariantami towarzyszącymi zapobiegającymi proksymalizacji I kości śródręcza.
Wyniki odległe przedstawionego leczenia operacyjnego są bardzo zadowalające.
Summary
Resection arthoplasty of the carpometacarpal joint of the thumb is considered to be most frequently used surgical treatment for arthrosis of the trapeziometacarpal joint. To avoid proximalisation and to improve stability of the first metarcapal, tendon-sling resectional atrhoplasties have gained general approvement.
Long-therm results of the presented surgical treatment methods are very satisfactory.



Artroza pierwszego stawu nadgarstkowo-śródręcznego jest najczęstszą chorobą degeneracyjną stawów ręki. Dotyka ona głównie kobiety między 60. a 70. rokiem życia – stanowią one 80 do 90% pacjentów, operowanych z tego powodu (1).
Staw nadgarstkowo-śródręczny kciuka stanowi staw całkowicie odrębny, niełączący się z innymi. Należy do stawów siodełkowatych, które w tak czystej formie nigdzie indziej w ustroju nie występują. Miejsce największej ruchomości kciuka zostało przesunięte o jedno ogniwo wstecz: między nadgarstek a śródręcze, a nie tak jak w innych promieniach, gdzie leży ono między śródręczem a palcem. Powierzchnie stawowe kości czworobocznej większej i podstawy pierwszej kości śródręcza są ukształtowane siodełkowato i dostosowane do siebie. Chrząstki stawowe są cienkie: od 0,5 mm do 1 mm, torebka stawowa obszerna, luźna i mocna (2).
Przy coraz dłuższym średnim wieku życia, choroba zwyrodnieniowa stawu siodełkowatego kciuka staje się problemem o coraz większym znaczeniu medycznym i społecznym. Niesprawność ręki, wynikająca z upośledzenia funkcji kciuka, to dotkliwe ograniczenie samoobsługi w starszym wieku, tym bardziej, że schorzenie ma charakter przewlekły i postępujący.
Artroza, lub także zamiennie używane określenie osteoartroza, to choroba zwyrodnieniowa stawów, schorzenie reumatyczne o charakterze niezapalnym. Dochodzi w niej najpierw do zużycia i uszkodzenia chrząstki stawowej, a wtórnie do zapalenia i stopniowo postępującego zniekształcenia i zniszczenia stawu (3).
Chorobie towarzyszy ból i ograniczenie ruchomości, zależne od stopnia zaawansowania zmian.Początkowo są to tylko dolegliwości bólowe powysiłkowe i poprzeciążeniowe, często samoustępujące.
Faza początkowa choroby podlega leczeniu zachowawczemu z dobrym efektem.
Zaawansowana choroba zwyrodnieniowa, ze wszystkimi jej objawami, wymaga leczenia operacyjnego, którego celem jest zniesienie bądź ograniczenie dolegliwości bólowych, poprawa ruchomości i stabilności I stawu śródręczno-nadgarstkowego i wzrost siły i precyzji chwytu.
„Złotym standardem” leczenia operacyjnego schorzenia jest niezmiennie usunięcie kości czworobocznej większej, czyli trapezektomia, z różnymi wariantami towarzyszącymi (4) (ryc. 1-3).
Ryc. 1. Torebka stawowa i dostęp.
Ryc. 2. Osteotomia kości czworobocznej większej.
Ryc. 3. Usunięcie kości.
Wskazania do artrodezy stawu są bardzo ograniczone i dlatego jest ona rzadko przeprowadzana. Ograniczają się one głównie do młodych, ciężko pracujących rękoma kobiet z artrozą pourazową (5).
Wyniki odległe protezoplastyki częściowej i całkowitej stawu są także gorsze w porównaniu do trapezektomii w różnych jej wariantach (6). Protezoplastyka prowadzi co prawda do znacznego ograniczenia dolegliwości bólowych, ale w dłuższej perspektywie czasowej powikłaniem jej jest często podwichnięcie lub zwichnięcie I kości śródręcza na skutek odczynu błony maziowej na obcy materiał (7).
Pierwsze doniesienie o resekcji kości czworobocznej większej jako metodzie leczenia choroby, pochodzi z 1918 roku (8). Następstwem usunięcia kości czworobocznej większej jest bardzo często skrócenie I promienia ręki, co prowadzi do niestabilności i osłabienia kciuka. Dlatego też zostały wprowadzone i upowszechnione w międzyczasie różne metody leczenia operacyjnego, których istotę stanowi trapezektomia z następczą interpozycją tkanek własnych albo podwieszenie – umocowanie I kości śródręczna na ścięgnie w celu uniknięcia jej proksymalizacji (9).

Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
  • Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
  • Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
  • Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.

Opcja #1

24

Wybieram
  • dostęp do tego artykułu
  • dostęp na 7 dni

uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony

Opcja #2

59

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 30 dni
  • najpopularniejsza opcja

Opcja #3

119

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 90 dni
  • oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Meyer J, Kretschmer F: Resektionsarthroplastik des Daumensattelgelenkes- Bewertung von 132 Operationsergebnissen durch die Patienten. Handchir Mikrochir Plast Chir 2005; 37: 137-144.
2. Bochenek A: Anatomia człowieka, t. I. PZWL 1990; 505.
3. Sochocka-Bykowska M: Artroza boli i upośledza. A-Z Medica/WWW.artroprotect.pl/page=artroza-122.
4. Angly B, Steiger R: Interpositions – Arthroplastik zur Behandung der Rhizarthrose. Hand Mikrochir Plast Chir 2006; 38: 90-97.
5. Taylor EJ, Desuri K, Bonnici AV: A comparison of fusion, trapeziectomy and silastic replacement for the treatment of osteoarthritis of tha trapeziometacarpul joint. J Hand Surg/Br/2005; 30; 45-49.
6. Klimo GF, Verma RB: The treatment of trapeziometacarpul arthistis with arthrodosis. Hand Clinics 2001; 17: 261-270.
7. Pellegrini VD, Burton RI: Surgical management of basal joint arthritis of the thumb. J Hand Surg/Am/1986; 11: 309-334.
8. Matini AK: Die operative Behundlung der Daumensattelgelenksarthrose. Z Ortop 19858; 123: 44-53.
9. Geldmacher J, Wopman NL: Die Daumensattelgelenksarthrose und ihre Behandhung. [In:] Buck-Gramco D; Daumensattelgelenkarthrose. Stuttgart: Hippokrates 1994; 20-40.
10. Eaton RG, Litter JW: Ligament reconstruction for the painful thumb carpomentocarpal joint. J Bone Joint Surg/Am/1973; 55: 1655-1666.
11. Epping W, Noack G: Die operative Behandhung der Sattelgenksarthose. Handchir Mikrochir Plast Chir 1983; 15: 168-176.
12. Rab M und Mitarbeitem: Ergebnisse nach Resektions-Suspensions-Arthroplastik bei Rhizartrose: Vergleich der APL mit FCR – Sehnensuspension. Hand Mikrochir Plast Chir 2006; 38: 98-103.
otrzymano: 2009-05-21
zaakceptowano do druku: 2009-08-12

Adres do korespondencji:
*Anna Skowrońska-Kononiuk
Klinika Chirurgii Plastycznej Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego
ul. Czerniakowska 231 00-416 Warszawa
tel.: (0-22) 584-11-96
e-mail: aniaskowronska@op.pl

Postępy Nauk Medycznych 9/2009
Strona internetowa czasopisma Postępy Nauk Medycznych