© Borgis - Anestezjologia Intensywna Terapia 3/2007, s. 140-143
*Małgorzata Nawrocka1, Magdalena A. Wujtewicz1, Barbara Kwiecińska1, Anna Dylczyk-Sommer1, Radosław Owczuk1, Maciej Kempa2
Zmiany indeksu bispektralnego w znieczuleniu pojedynczš dawkš tiopentalu lub propofolu do testów kardiowerterów-defibrylatorów
Changes in bispectral index during anaesthesia with a single injection of thiopentone or propofol for cardioverter-defibrillator testing
1Klinika Anestezjologii i Intensywnej Terapii AM w Gdańsku
kierownik: prof. dr hab. n. med. M. Wujtewicz
2II Klinika Kardiologii i Elektroterapii Serca AM w Gdańsku
kierownik: dr hab. n. med. A. Lubiński
Summary
Background.Implanted cardioverter-defibrillators have proven to be very effective in interrupting episodes of ventricular fibrillation and ventricular tachyarrhythmia. Every implanted device needs to be tested to assess the appropriate defibrillation threshold. Testing involves initiation of cardiac arrhythmias and subsequent adjustment of the device. Because of unpleasant sensations associated with testing, most patients need to be anaesthetized for the procedure. Some of these patients present with various degrees of cardiac failure, therefore the dose of anaesthetic agent should be as low as possible. To determine a suitable dose, that would secure loss of consciousness with minimal cardiovascular depression, we used bispectral index analysis.
Methods. Fifty patients were allocated to two groups to receive 1.5 mg kg-1 propofol (27) or 5 mg kg-1 thiopentone (23) for sedation before defibrillator testing. The following parameters were noted: baseline, minimal and recovery BSI readings, time to loss of eyelash reflex, time from injection to minimal BIS reading, time from injection to verbal contact and time from injection to return of the baseline BIS readings. Student´s and Mann-Whitney tests were used for statistical analysis.
Results. The time to loss of the eyelash reflex was similar, as were the recovery BIS values. In the thiopentone group, the minimal BIS values were significantly lower, and the time from injection to minimal BIS value was also shorter. The time to recovery of the baseline BIS value was significantly longer in the thiopentone group. There were no episodes of serious cardiovascular compromise.
Conclusion. We conclude that propofol should be regarded as the optimal drug for anaesthesia in cardioverter-defibrillator testing, replacing the traditionally used etomidate.
Uznanš metodš zapobiegania nagłej ?mierci sercowej w mechanizmie złożonych arytmii komorowych jest implantacja kardiowertera-defibrylatora serca (ICD – Implantable Cardioverter-Defibrillator). Jego skuteczno?ć zależy przede wszystkim od zdolno?ci przerywania napadów migotania komór (VF – Ventricular Fibrillation) i częstoskurczu komorowego (VT – Ventricular Tachycardia). Podczas implantacji ICD lub bezpo?rednio po niej u każdego chorego ocenia się próg defibrylacji VF. Umożliwia to potwierdzenie wła?ciwej lokalizacji elektrody defibrylujšcej i adekwatne zaprogramowanie ICD. Takie samo badanie przeprowadzone 3-7 dni po implantacji powinno potwierdzić skuteczno?ć wybranego algorytmu terapii poprzez prawidłowš detekcję VF wywołanego w czasie zabiegu. Najczę?ciej stosowane sš dwa algorytmy indukcji VF (ryc. 1):
Ryc. 1. Przykład wywołania migotania komór stymulacjš typu burst (A) i metodš shock on T (B). Zapis z programatora Biotronik TMS 1000. Przesuw papieru 25 mm s-1.
– szybka stymulacja typu burst – w zależno?ci od modelu ICD stymulacja komór pršdem o napięciu rzędu kilku volt i częstotliwo?ci 30-50 Hz przez kilka do kilkudziesięciu sekund,
– metoda shock on T – wyzwalanie przez ICD impulsu o energii od 0,5 do kilku jouli na szczycie załamka T (w obrębie strefy ranliwej).
U niektórych chorych nawet kilkakrotne próby indukcji VF z wykorzystaniem obu metod nie wywołujš arytmii [1]. Konieczna jest wówczas indukcja VF poprzez stymulację wišzkš impulsów typu burst pochodzšcych z ICD z jednoczesnym wyzwoleniem niezsynchronizowanego impulsu z defibrylatora zewnętrznego [2, 3]. Metoda ta bywa okre?lana jako shock on burst [4].
Większo?ć osób poddanych implantacji ICD ma znacznie obniżonš frakcję wyrzutowš lewej komory oraz zaawansowanš niewydolno?ć kršżenia. Dlatego też w tej grupie chorych istotny jest dobór preparatów i ich dawek pozwalajšcy na uzyskanie wystarczajšco głębokiego znieczulenia oraz ograniczenie czasu jego trwania do niezbędnego minimum.
Celem pracy było potwierdzenie, czy używane w praktyce pojedyncze dawki tiopentalu i propofolu zapewniajš dostatecznš głęboko?ć anestezji ocenianš za pomocš indeksu bispektralnego.
Metodyka
Badanie wykonano po uzyskaniu zgody Niezależnej Komisji Bioetyki do Spraw Badań Naukowych przy AM w Gdańsku. Przed zabiegiem u każdego chorego wykonywano badanie echokardiograficzne z ocenš frakcji wyrzutowej lewej komory serca (EF – Ejection Fractio).
Chorzy nie byli premedykowani. Na sali operacyjnej stosowano tlenoterapię biernš 6 l min-1 przez maskę twarzowš. Monitorowano EKG, ci?nienie tętnicze metodš po?redniš, SpO2 oraz indeks bispektralny (BIS – Bispectral Index). Celem uzyskania znieczulenia chorym podawano w cišgu 30 s jednorazowš dawkę 1,5 mg kg-1 propofolu lub 5 mg kg-1 tiopentalu. Głęboko?ć znieczulenia oceniano za pomocš monitora BIS.
Z analizy wykluczono chorych, u których ze względu na konieczno?ć przedłużenia procedury kardiologicznej konieczne było podawanie kolejnych dawek anestetyków.
Ocenie poddano:
– warto?ci BIS – wyj?ciowe, minimalne, zarejestrowane w momencie wybudzenia chorego (nawišzania kontaktu słowno-logicznego), oraz końcowe (w momencie zakończenia obserwacji),
– czas zaniku odruchu rzęsowego,
– czas pomiędzy momentem podania anestetyków a wystšpieniem minimalnych warto?ci BIS,
– czas od momentu podania anestetyków do wybudzenia chorego,
– czas od wybudzenia chorego do powrotu warto?ci BIS do warto?ci notowanej przed rozpoczęciem zabiegu.
Lekarz prowadzšcy znieczulenie dokonywał prób nawišzania kontaktu z chorym w sposób cišgły od chwili zakończenia zabiegu.
Do analizy statystycznej zastosowano program Statistica 7.1 PL. Wyniki, w zależno?ci od charakteru ich rozkładu, weryfikowanego testem W Shapiro i Wilka, przedstawiano jako ?redniš arytmetycznš (i odchylenie standardowe) lub medianę (i zakres). Do porównania danych o rozkładzie normalnym i porównywalnych wariancjach (weryfikacja testem Levene´a) stosowano test t-Studenta dla zmiennych niezależnych. W przypadkach braku normalno?ci rozkładu badanych zmiennych, do porównań stosowano test U Manna-Whitney´a. Za znamiennš przyjęto warto?ć p<0,05.
Wyniki
Badaniom poddano 50 chorych. Znieczulenie propofolem wykonano u 27 a tiopentalem u 23. ?redni wiek chorych w grupie tiopentalu wynosił 62±12,8 lat, w grupie propofolu 59±14 lat. Warto?ci te nie różniły się istotnie. Mediana EF przed zabiegiem w grupie propofolu wynosiła 40% (zakres od 15 do 70%), a w grupie tiopentalu 30% (zakres od 15 do 70%). Warto?ci te nie różniły się między sobš istotnie.
Wyj?ciowe warto?ci BIS były zbliżone w obu badanych grupach. Warto?ci minimalne BIS w czasie znieczulenia były istotnie niższe w grupie chorych otrzymujšcych tiopental. Warto?ć BIS, przy której udało się nawišzać kontakt słowno-logiczny z chorym była porównywalna w obu grupach (tab. I).
Tab. I. Warto?ci BIS w badanych grupach (M i zakres)
| Warto?ci BIS | Tiopental (n=23) | Propofol (n=27) | p |
| Wyj?ciowe | 98 (94-99) | 98 (89-98) | NS |
| Minimalne | 38 (23-76) | 42 (32-82) | <0,05 |
| Po wybudzeniu | 75 (59-84) | 72 (59-89) | NS |
| Końcowe | 98 (94-99) | 98 (89-98) | NS |
Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
- Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
- Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
- Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.
Opcja #1
24 zł
Wybieram
- dostęp do tego artykułu
- dostęp na 7 dni
uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony
Opcja #2
59 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 30 dni
- najpopularniejsza opcja
Opcja #3
119 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 90 dni
- oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Kleimann RB, Callans DJ, Hook BG, Marchlinski FE: Effectiveness of noninvasive programmed stimulation for initiating ventricular tachyarrhythmias in patients with third-generation implantable cardioverter-defibrillators. Pacing Clin Electrophysiol 1994; 17: 1462-1468.
2. Anderson M, Stein T, Jones S: A simple noninvasive method for induction of ventricular fibrillation in patients with implantable cardiverter-defibrillators. Eur Heart J 1993; 14: 167.
3. Sanders WE, Hamrick GL, Herbst MC, Cascio WE, Simpson RJ, Wharton JM: Ventricular fibrillation induction using nonsynchronized low energy external shock during rapid ventricular pacing: method of induction when fibrillation mode of ICD fails. Pacing Clin Electrophysiol 1996; 19: 431-436.
4. Kempa M, Lubiński A, Królak T, Pazdyga A, Zienciuk A, ?wištecka G:Shock on burst – skuteczna, nieinwazyjna metoda indukcji migotania komór u chorych z kardiowerterem-defibrylatorem serca. Folia Cardiol 2003; 10: 823-827.
5. Lubiński A, Kempa M: Aktualna sytuacja dotyczšca kardiowerterow defibrylatorów w Polsce. Wyniki ankiety przeprowadzonej w polskich o?rodkach implantujšcych ICD. Folia Cardiol 2003; 10: 851-853.
6. Lehmann A, Boldt J, Zeitler C, Thaler E, Werling C: Total intravenous anesthesia with remifentanyl and propofol for implantation of cardioverter-defibrillators in patients with severly reduced left ventricular function. J Cardiothorac Vasc Anesth 1999; 13: 15-19.
7. Tung RT, Bajaj AK: Safety of implantation of cardioverter-defibrillator without general anesthesia in an electrophysiology laboratory. Am J Cardiol 1995; 75: 908-912.
8. Weinbroum AA, Glick A, Copperman Y, Yashar T, Rudick V, Flaishon R:Halothane, isoflurane and fentanyl increase the minimally effective defibrillation threshold of an implantable cardioverter-defibrillator: first report in humans. Anesth Analg 2002; 95: 1147-1153.
9. Lipscomb KJ, Linker NJ, Fitzpatrick AP: Subpectoral implantation of a cardioverter-defibrillator under local anaesthesia. Heart 1998; 79: 253-255.
10. Pacifico A, Cedillo-Salazar FR, Nasir N Jr, Doyle TK, Henry PD: Conscious sedation with combined hypnotic agents for implantation of implantable cardioverter-defibrillators. J Am Coll Cardiol 1997; 30: 769-773.
11. Gale DW, Grissom TE, Mirenda JV: Titration of intravenous anesthesia for cardioversion: a comparison of propofol, metohexital and midazolam. Crit Care Med 1993; 21: 1509-1513.
12. Sadovsky R: Deep sedation during cardioversion. American Family Physican 2004; 70: 3.
13. Herregods LL, Bossuyt GP, De Baerdemaeker LE, Moerman AT, Struys MM, Den Blauwen NM, Tavernier RM, Mortier E: Ambulatory elecrical external cardioversion with propofol or etomidate. J Clin Anesth 2003; 15: 91-96.
14. Irwin MG, Hui TW, Milne SE, Kenny GN: Propofol effective concentration 50 and its relationship to bispectral index. Anaesthesia 2002; 57: 242-248.
15. Baker GW, Sleigh JW, Smith P: Electroencephalographic indices related to hypnosis and amnesia during propofol anaesthesia for cardioversion. Anaesth Intensive Care 2000; 28: 386-391.
