© Borgis - Nowa Stomatologia 3/2010, s. 99-102
*Agnieszka Mielczarek, Anna Kwiatkowska, Marcin Zawadziński
Wpływ oporu elektrycznego tkanek zęba na proces wybielania
The impact of electrical resistance of dental tissue on bleaching process
Zakład Stomatologii Zachowawczej Instytutu Stomatologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Kierownik Zakładu: prof. dr hab. n. med. Elżbieta Jodkowska
Summary
Aim of the study:the aim of the study was the evaluation of the impact of electrical resistance of dental enamel on bleaching process.
Materials and methods: Extracted human permanent premolars were used in the study. Forty cubic samples with exposed enamel surfaces were prepared. Samples were polished, embaded in methacrylate and numbered. The electrical resistance values were measured before and after the implementation of whitening procedures by ECM IV system (LODE Diagnostics, Groningen, Holandia). Samples were bleached with 14% H2O2 Crest Whitestrips Supreme (Procter&Gamble, Cincinnati, Ohio, USA). The L*a*b* color parameters were measured by SpectroShade (MHT, Switzerland). The correlation between ECM values and the level of colour changes was evaluated.
Results: Spearman's rank correlation coefficient for baseline ECM values and mean percentage loss of L* and B* values were -0.54, and -0.63 respectively.
Conclusion: The results of the presented in vitro study revealed that several factors should be taken under consideration when the results of electrical resistance measurements are analyzed. ECM value could be a predictable factor for the assessment of susceptibility of dental enamel for bleaching process, but the further clinical study should be undertaken to confirm this relation.
W ostatnich latach znacznie wzrosło zapotrzebowanie na zabiegi związane z korektą barwy uzębienia. Wybielanie zębów stało się jednym z podstawowych elementów nowoczesnej stomatologii estetycznej. W wielu publikacjach podejmowano problem wpływu środków wybielających na morfologię szkliwa oraz jego własności fizyczne i chemiczne. Szkliwo jest najbardziej zmineralizowaną formą tkanki ciała ludzkiego. Składniki nieorganiczne stanowią ok. 98% jego składu. Hegsagonalna postać hydroksyapatytu jest elementarną jednostką strukturalną szkliwa. Badania histologiczne ujawniły, że kryształy apatytów szkliwa zorganizowane są w formy pryzmatyczne zatopione w organicznej substancji międzypryzmatycznej. Przestrzeń ta tworzy porowatą sieć wypełnioną głównie wodą oraz peptydami – zdegradowanymi enamelinami i amelogeninami. Prawidłowe szkliwo o małej zawartości materii organicznej posiada cechy dobrego izolatora. Spadek stopnia mineralizacji szkliwa wiążę się z powiększeniem obszaru przestrzeni międzypryzmatycznej, jak również wzrostem ruchu jonów w jego obrębie. Powoduje to wzrost przepływu prądu, a tym samym spadek oporu elektrycznego tkanek zęba.
Wybielanie stanowi proces chemiczny, w którym podstawową zasadą jest stopniowe utlenianie barwników, aż do uzyskania związków chemicznych całkowicie bezbarwnych. Dokładny mechanizm przeniesienia nadtlenku w głąb tkanek zęba nie jest znany. Arwill w swoich badaniach stwierdził, że nadtlenek wodoru zwiększa przepuszczalność struktur szkliwa, a tym samym powoduje zwiększony ruch jonów w jego obrębie. Ma to prawdopodobnie związek z niską masą cząsteczkową nadtlenku wodoru i jego zdolnością do denaturacji białek (1). Na podstawie wyników późniejszych badań określono, że penetracja preparatu odbywa się prawdopodobnie poprzez szczeliny w pryzmatach szkliwnych, działanie konwekcyjne lub klasyczną dyfuzję cząsteczek opartą na losowym doborze toru poruszania się cząsteczek (2).
Celem niniejszej pracy była ocena związku wartości oporu elektrycznego tkanek zęba z podatnością na zabiegi wybielania.
Materiał i metody
Jako materiał badawczy wykorzystano prawidłowe, zdrowe ludzkie zęby usunięte z różnych wskazań stomatologicznych, bez znamion odwapnienia szkliwa, co oceniano w mikroskopie optycznym jako homogenność struktury i brak przebarwień.
Po ekstrakcji zęby płukano pod bieżącą wodą, oczyszczano mechanicznie i przechowywano w roztworze wody destylowanej z dodatkiem kryształków tymolu. Z oczyszczonych i utrwalonych zębów, przygotowano próbki z eksponowaną powierzchnią szkliwa z jednej i zębiny z drugiej strony. Łącznie wykonano 40 próbek w kształcie walców o przekroju 4 mm zatopionych w bloczkach akrylowych (Durabase) które następnie numerowano, płukano w myjce ultradźwiękowej, szlifowano oraz polerowano ostatecznie pastą polerską z nasypem ziarna 0,3 ?m. Próbki poddano badaniu oporu elektrycznego z użyciem systemu ECM IV (LODE Diagnostics, Groningen, Holandia). Eksperymentalny pomiar w warunkach in vitro przeprowadzono umieszczając elektrodę czynną układu na powierzchni szkliwa, a bierną zwilżano gazą nasączoną solą fizjologiczną i przykładano do spodniej warstwy zębiny. Pomiary dokonywane były trzykrotnie dla każdej próbki, a uzyskane wyniki uśredniano. Następnie oceniono wyjściową barwę próbek zębów, poddając je analizie spektralnej z zastosowaniem systemu SpectroShade (MHT, Switzerland). Wykorzystano numeryczną skalą CIE L*a*b*.
Kolejnym etapem badań było przeprowadzenie procedur wybielających. Próbki wybielano, naklejając paski Crest Whitestrips Supreme (Procter and Gamble, Cincinnati, Ohio, USA) na osuszone powierzchnie szkliwa, inkubowano w cieplarce w temperaturze 37°C przez okres 30 minut, a następnie płukano H2O i osuszano. Powyższe procedury powtórzono 10-ciokrotnie. Po zakończeniu procedur wybielających próbki ponownie poddano ocenie koloru i oporu elektrycznego. W analizie porównawczej uwzględniono zależność zmiany parametrów L i b od wyjściowej wartości oporu elektrycznego próbek szkliwa. W okresach pomiędzy procedurami badawczymi próbki szkliwa przechowywano w mieszaninie ludzkiej śliny. Uzyskane wyniki opracowano statystycznie z wykorzystaniem oprogramowania komputerowego STATISTICA V.6.1 (StatSoft, Polska). Dla określenia zależności pomiędzy badanymi parametrami wykonano analizę korelacji i określono współczynnik korelacji Spearmana. Przyjęto 5% błąd wnioskowania i związany z nim poziom istotności p<0,05 wskazujący na występowanie istotnych statystycznie różnic bądź zależności.
Wyniki
Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
- Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
- Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
- Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.
Opcja #1
24 zł
Wybieram
- dostęp do tego artykułu
- dostęp na 7 dni
uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony
Opcja #2
59 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 30 dni
- najpopularniejsza opcja
Opcja #3
119 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 90 dni
- oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Arwill T: Penetration of radioactive isotopes through the enamel and dentin. II Transfer of 22 Na in fresh and chemically treated dental tissues. Odontol Rev 1969; 20: 47. 2. Goldstein R, Garber D: Complete Dental Bleaching. Chicago, Quintesence Publishing Company. Inc 1995; pp. 53-56. 3. Mumford JM: Relationship between the electrical resistance of human teeth and the presence and extent of dental caries. Brit Dent J 1956; 100: 239-244. 4. Ricketts DN et al.: Histological Validation of electrical resistance measurements in the diagnosis of occlusal caries. Caries Res 1996; 30: 148-155. 5. Huysmans MC et al.: Surface-specific electrical occlusal caries diagnosis: reproducibility, correlation with histological lesion depth, and tooth type dependence. Caries Res 1998b; 32: 330-336. 6. Wicht MJ et al.: Intra-and interexaminer variability and validity of laser fluorescence and electrical resistance readings on root surface lesions. Caries Res 2002; 36(4): 241-8. 7. Longbottom C, Huysmans MC: Electrical Measurements for use in caries clinical trials. J Dent Res 2004; 83: C76-C79. 8. Schulte A, Gente M, Pieper K: Posteruptive changes of electrical resistance values in fissure enamel of premolars. Caries Res 1999; 33: 242-247. 9. Schulte A et al.: The electrical resistance of enamel-dentine cylinders. Influence of NaCl content in storage solutions. J Dent 1998; 26: 113-118. 10. Hoppenbrouwers PM, Scholberg HPF, Borggreven JM: Measurement of the permeability of dental enamel and its variation with depth using an electrochemical method. J Dent Res 1986; 65: 154-157.
