Ponad 7000 publikacji medycznych!
Statystyki za 2021 rok:
odsłony: 8 805 378
Artykuły w Czytelni Medycznej o SARS-CoV-2/Covid-19

Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu
© Borgis - Balneologia Polska 4/2006, s. 211-219
*Marek Kawecki1,3, Grzegorz Knefel1, Bożena Szymańska1, Mariusz Nowak1, Aleksander Sieroń2
Terapia tlenem hiperbarycznym w Centrum Leczenia Oparzeń. Doświadczenia własne
Hyperbaric Oxygen Treatment in Burn Treatment Center, Siemianowice Slaskie. Own Experience
1 Centrum Leczenia Oparzeń, Siemianowice Śląskie Dyrektor: lek. med. Mariusz Nowak 2 Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych, Angiologii i Medycyny Fizykalnej, Bytom
Kierownik: prof. dr hab. n. med. dr h.c. Aleksander Sieroń 3 Katedra i Klinika Chirurgii Ogólnej, Naczyń i Transplantacyjnej Śląskiej Akademii Medycznej, Katowice
Kierownik: prof. dr hab. n. med. Lech Cierpka
Streszczenie
Wstęp:
Początki hiperbarycznej terapii tlenowej (HBO) w Centrum Leczenia Oparzeń sięgają kwietnia 2002 roku, kiedy to uruchomiono pierwszą komorę jednomiejscową. Pierwsze zabiegi wykonano u oparzonych górników po wypadku spowodowanym wybuchem metanu. Pod koniec 2003 roku uruchomiono drugą komorę jednomiejscową, a w maju 2006 roku otwarto Pracownię Hiperbarii Tlenowej wyposażoną w komorę wielomiejscową. Terapię HBO podejmuje się na podstawie wskazań Europejskiego Komitetu Medycyny Hiperbarycznej oraz listy procedur zatwierdzonych przez NFZ.
Cel pracy:
Celem pracy jest przedstawienie własnych doświadczeń w zastosowaniu HBO w Centrum Leczenia Oparzeń w latach 2002-2006.
Materiał i metody:
Materiał stanowi 391 chorych w tym 103 kobiety i 298 mężczyzn w wieku od 10 miesięcy do 86 lat, u których wykonano 5172 zabiegi hyperbarii tlenowej. Leczeniu w komorze poddano chorych z oparzeniami termicznymi, elektrycznymi, odmrożeniami, owrzodzeniami troficznymi, odleżynami, zgorzelą gazową klostridialną i nieklostridialną, ropowicą skóry i tkanki podskórnej, stopą cukrzycową, zespołami zmiażdżenia i pourazową martwicą tkanek miękkich, nagłą głuchotą, zapaleniem kości i szpiku, zatruciem tlenkiem węgla, zakażeniem beztlenowcami loży po nefrektomii, nagłą głuchotą, chorobą Bűrgera, martwicą poradiacyjną tkanek miękkich klatki piersiowej, poradiacyjnym uszkodzeniem pęcherza moczowego oraz guzkowym zapaleniem tętnic. Przeprowadzono analizę materiału klinicznego w oparciu o rozpoznania, przeanalizowano uzyskane wyniki, które porównano z grupą chorych leczonych w tym samym okresie, z tego samego powodu, bez udziału HBO.
Wyniki:
1. W grupie chorych z oparzeniami skrócono czas oczyszczania rany oparzeniowej oraz tym samym hospitalizacji.
2. Zredukowano ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności oddechowej w oparzeniu dróg oddechowych.
3. Skrócono czas hospitalizacji pacjentów z owrzodzeniami troficznymi przygotowując ich do operacji z zastosowaniem HBO przed hospitalizacją. Zmniejszono ilość.
4. Koniecznych reoperacji.
5. Ograniczono zakres amputacji w zespołach stopy cukrzycowej redukując równocześnie objawy infekcji w ranie.
6. W przypadkach głębokiej infekcji tkanek miękkich (zespoły zmiażdżenia, zgorzel gazowa) również ograniczono szybko strefę infekcji.
7. W zatruciu CO uzyskano wielokrotnie szybszą (do 8 razy) eliminację HbCO.
8. Uzyskano znaczącą poprawę słuchu w zespole SSHL (Sudden Sensoneurinal Hearing Loss).
Dyskusja:
Istnieje wiele wskazań do zastosowania HBO w klinice, zarówno podstawowych jak i uzupełniających inne formy terapii. W każdym przypadku dążymy do zwiększania gradientu prężności tlenu pomiędzy tkanką zdrową i objętą procesem chorobowym. Uzyskujemy dzięki temu aktywizację procesów naprawczych w ranie, które są upośledzone z powodu niskiej dostępności tlenu. Dzięki temu dochodzi do szybszego oczyszczania się i tym samym gojenia rany. Tlen hiperbaryczny wywierając działanie bakteriobójcze i bakteriostatyczne przyczynia się też do ograniczenia infekcji w ranach, a w niektórych przypadkach (zespół stopy cukrzycowej, zgorzel gazowa, zespół zmiażdżenia) umożliwia ograniczenie zakresu ewentualnych amputacji. W wypadku schorzeń rzadziej poddawanych terapii HBO (migrenowe bóle głowy, zespoły reperfuzyjne, choroby skóry, udary mózgu) mała ilość pacjentów poddanych tej terapii nie upoważnia do uogólnień, jednakże wskazuje się na potencjalne możliwości terapeutyczne HBO jako wspomagania leczenia chirurgicznego i antybiotykoterapii.
Wnioski:
Możliwości HBO są wciąż nie do końca poznane. Nasze pierwsze doświadczenia wskazują na jej dużą skuteczność jako środka wspomagającego zasadnicze procedury chirurgiczne oraz antybiotykoterapię we wszystkich chorobach spowodowanych infekcją, ostrym i przewlekłym niedotlenieniem (niedokrwieniem) tkanek.



Wstęp
Początki hiperbarycznej terapii tlenowej (HBO) w Centrum Leczenia Oparzeń sięgają kwietnia 2002 roku, kiedy to uruchomiono pierwszą komorę jednomiejscową. Pierwsze zabiegi wykonano u górników przyjętych do CLO z powodu oparzeń spowodowanych wybuchem metanu. Pod koniec 2003 roku uruchomiono drugą komorę jednomiejscową.
W maju 2006 roku otwarto pomieszczenia nowej Pracowni Hiperbarii Tlenowej wyposażonej w dwuprzedziałową komorę wielomiejscową. W tej komorze można poddawać sesjom HBO jednorazowo 14 pacjentów.
Cel pracy
Celem pracy jest przedstawienie własnych doświadczeń z zastosowania hiperbarii tlenowej w Centrum Leczenia Oparzeń w latach 2002-2006.
Materiał i metody
Materiał stanowi 391 chorych leczonych w Centrum Leczenia Oparzeń, w Siemianowicach Śląskich, w tym 103 kobiety i 288 mężczyzn w wieku od 10 miesięcy do 86 lat, u których wykonano łącznie 5172 zabiegi hiperbarii tlenowej (pacjenci ambulatoryjni i stacjonarni).
W okresie od 14.06.2002 do 26.05.2006 sesje hiperbaryczne (3902) odbywały się w komorach jednomiejscowych ETC Bara-Med. Zastosowano ciśnienia od 2 do 2,5 atmosfery absolutnej (ATA) przy czasie trwania sesji od 55 do 122 minut. Na ten okres przypada 302 chorych, w tym 235 mężczyzn i 67 kobiet w wieku 10 miesięcy do 86 lat (średnia wieku 49,5 lat).
W okresie od 29.05.2006 do 27.07.2006 sesje hiperbaryczne (1270) prowadzono w komorze wielomiejscowej oraz okresowo w komorach jednomiejscowych poddając zabiegom 89 chorych, w tym 53 mężczyzn i 36 kobiet w wieku od 12 do 85 lat (średnio 65 lat). Zastosowano komory jednomiejscowe ETC Bara-Med oraz komorę wielomiejscową Haux Starmed 2500 (2 przedziały po 8 miejsc każdy) stosując ciśnienia 2,5 ATA przy czasie sesji od 70 do 90 minut.
Każdego z pacjentów przygotowywano do sesji uwzględniając przepisy bezpieczeństwa obowiązujące w komorach hiperbarycznych (ubrania z bawełny, eliminacja opatrunków i kosmetyków na bazie tłuszczu, kontrola glikemii u chorych na cukrzycę przed i po sesji HBO).
Jednostki chorobowe poddane leczeniu HBO w okresie od 14.06.2002 do 25.06.2006:
Owrzodzenia troficzne: 118
Zapalenia kości i szpiku: 17
Infekcje tkanek miękkich (trudno gojąca się rana): 6
Oparzenia termiczne: 69
Oparzenia elektryczne i łukiem elektrycznym: 23
Odmrożenia rąk i stóp: 9
Zespół stopy cukrzycowej: 3
Martwica pourazowa tkanek miękkich: 11
Ropowica skóry i tkanki podskórnej: 2
Migrenowe bóle głowy: 1
Nagła utrata słuchu: 5
Zespół zmiażdżenia w obrębie rąk, podudzi i stóp: 2
Zgorzel gazowa klostridialna i nieklostridialna: 7
Zakażenie beztlenowcami w loży po nefrektomii: 1
Zarostowe zapalenie tętnic: 2
Guzkowe zapalenie tętnic: 2
Przeszczepy i płaty skórne zagrożone martwicą: 10
Martwica tkanek miękkich kikuta po amputacji:1
Martwicza infekcja tkanek miękkich: 6
Martwica popromienna ściany klatki piersiowej: 1
Zatrucie tlenkiem węgla: 3
Poradiacyjne uszkodzenie pęcherza moczowego: 1
Jednostki chorobowe poddane leczeniu HBO w okresie od 29.05.06 do 27.07.06:
Owrzodzenia troficzne: 32
Zapalenia kości: 8
Infekcje tkanek miękkich (trudno gojąca się rana): 12
Oparzenia: 6
Zespół stopy cukrzycowej: 9
Martwica pourazowa tkanek miękkich: 3
Owrzodzenia w bliznach pooparzeniowych: 2
Owrzodzenia odleżynowe: 7
Migrenowe bóle głowy: 1
Poradiacyjne uszkodzenie jelita grubego: 2
Nagła utrata słuchu: 2
Przeprowadzono analizę materiału klinicznego w oparciu o rozpoznania, przeanalizowano uzyskane wyniki, które porównano z grupą chorych leczonych w tym samym okresie, z tego samego powodu, bez udziału HBO.
Wyniki
1. W grupie chorych oparzonych leczonych bez udziału HBO średni czas hospitalizacji był dłuższy o 5 dni w porównaniu z czasem hospitalizacji chorych poddanych HBO. Średni czas przygotowania ran oparzeniowych do przeszczepu skóry był krótszy o 8 dni w porównaniu z grupą, w której nie zastosowano tlenu hiperbarycznego. W grupie chorych z oparzeniami twarzy, głowy i szyi hiperbaria tlenowa skracała czas utrzymywania się obrzęku o średnio 23 godziny.
2. W 7 przypadkach zastosowanie HBO we wczesnej fazie choroby oparzeniowej (do 24 godzin od oparzenia) u chorych z rozpoznanym oparzeniem dróg oddechowych spowodowało ustąpienie narastających objawów ostrej niewydolności oddechowej, co znalazło potwierdzenie w badaniu fizykalnym i gazometrycznym.
3. W grupie chorych z owrzodzeniami troficznymi zastosowanie HBO znamiennie zmniejszyło liczbę koniecznych reoperacji (ponowny wolny przeszczep skóry pośredniej grubości). U pacjentów z tą jednostką chorobową zastosowanie tlenu hiperbarycznego jako przygotowania do wykonania wolnego przeszczepu skóry pośredniej grubości pozwoliło na rozpoczęcie hospitalizacji w przeddzień wykonania zabiegu operacyjnego. Czas hospitalizacji wyniósł w tym przypadku średnio 11 dni. Czas pobytu u pacjentów przygotowywanych do zabiegu w szpitalu (bez zastosowania HBO do oczyszczenia rany) wyniósł średnio 21 dni.
4. W zespole stopy cukrzycowej udało się w 4 przypadkach ograniczyć.
5. Zakres amputacji (amputacja palców stopy lub/i kości śródstopia) redukując równocześnie objawy infekcji tkanek miękkich, co potwierdzono badaniem mikrobiologicznym.
6. W grupie chorych z głęboką infekcją tkanek miękkich, w zespole zmiażdżenia po urazie, a także zgorzeli gazowej zastosowanie HBO pozwoliło na szybsze opanowanie zakażenia. W wypadku zgorzeli gazowej ujemny wynik badania bakteriologicznego (preparat bezpośredni) otrzymywano po wykonaniu średnio 8 zabiegów (4 doby).
7. W grupie chorych z zatruciem CO użycie tlenu hiperbarycznego przy ciśnieniu 2,8 ATA pozwala na wielokrotne przyspieszenie (do 8 razy) eliminacji tlenku węgla z HbCO (wykonywano od 3 do 5 sesji HBO).
8. U pacjentów z nagłą głuchotą zmiany wywołane tlenem hiperbarycznym (poszerzenie pasma akustycznego w audiometrii kontrolnej) pojawiały się już po wykonaniu 5 zabiegów w komorze. W jednym z przypadków uzyskano tylko redukcję szumów i gwizdów w uszkodzonym uchu.
51 letni pacjent z przewlekłą raną podudzia prawego. Stan po złamaniu i leczeniu operacyjnym. Infekcja rany po założeniu zespoleń. Rana nie goiła się od 2 lat.
Ryc. 1. Stan przed rozpoczęciem HBO.
Ryc. 2. Stan po 30 sesjach w komorze.
50-letnia pacjentka z ropowicą i martwicą skóry i tkanki podskórnej szyi, klatki piersiowej oraz powłok brzucha. Odleżyna okolicy krzyżowej. Pacjentka przy przyjęciu we wstrząsie septycznym. Hospitalizowana od 13.06.02 do 26.07.02. HBO od 14.06.02 do 18.06.02 (12 zabiegów z czego 3 w ciągu pierwszych 24 godzin po przyjęciu). 13.06.02 wykonano głębokie wycięcie tkanek martwiczych. 3-krotnie wykonano wolny przeszczep skóry pośredniej grubości.
Ryc. 3. Stan przy przyjęciu.
Ryc. 4. Stan po 12 zabiegach w komorze i przeszczepach skóry.
Ryc. 5. Kontrola w Poradni Chirurgii Plastycznej 2,5 miesiąca później.
24-letni pacjent z oparzeniem termicznym 44% powierzchni ciała II/III stopnia i oparzeniem dróg oddechowych. Wypadek 25.12.02. Hospitalizacja od 31.12.02 do 27.02.03. Przy przyjęciu niewydolny oddechowo, zaintubowany. Odłączony od respiratora 06.01.03. Infekcja Pseudomonas aeruginosa.Terapia hiperbaryczna – 8 zabiegów. 2-krotnie wolny przeszczep skóry pośredniej grubości.
Ryc. 6. Stan przy przyjęciu.
Ryc. 7. Stan po 6 sesjach HBO.
Ryc. 8. Stan przy wypisie do domu.
49-letni pacjent z zespołem stopy cukrzycowej. 5-letni przebieg choroby. Stan po amputacji palców I i V stopy lewej. HBO rozpoczęte 10 dni po amputacji z powodu rozwijającej się infekcji w ranie.
Ryc. 9. Po 4 sesjach HBO.
Ryc. 10. Po 4 sesjach HBO.
Ryc. 11. Po 30 sesjach HBO.
Ryc. 12. Po 30 sesjach HBO.

Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
  • Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
  • Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
  • Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.

Opcja #1

24

Wybieram
  • dostęp do tego artykułu
  • dostęp na 7 dni

uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony

Opcja #2

59

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 30 dni
  • najpopularniejsza opcja

Opcja #3

119

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 90 dni
  • oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Gimbel M, Hunt T (2002): Wound Healing and Hyperbaric Oxygenation. W: Kindwall EP, Whelan HT Hyperbaric Medicine Practice – Second Edition Revised, Best Publishing Company, Flagstaff, AZ: pp 169-194.
2. Hammarlund C (2002) Increase in Healing of Hypoxic Wounds. W: Kindwall EP, Whelan HT Hyperbaric Medicine Practice – Second Edition Revised, Best Publishing Company, Flagstaff, AZ: pp 43-45
3. Weiss LD, Van Meter KW (1992): The Applications of Hyperbaric Oxygen Therapy in Emergency Medicine. American Journal of Emergency Medicine;10(6): pp 558-568.
4. Wiseman DH, Grossman AR (1985) Hyperbaric oxygen in the treatment of burns. Crit Care Clin 2: pp 129-145.
5. Szymańska B, Glik J (2006) Zastosowanie hiperbarycznej terapii tlenowej w leczeniu oparzeń. W: Sieroń A, Cieślar G, Kawecki M. Zarys medycyny hiperbarycznej. α–medica press, Bielsko-Biała: pp 231-234.
6. Bowersox JC, Strauss MB, Hart GB (1986): Clinical experience with hyperbaric oxygen therapy in the salvage of ischemic skin flaps and grafts. J Hyperb Med; 1: pp 141-149.
7. Cianci P (2002) Adjunctive hyperbaric oxygen therapy in the treatment of thermal burns. W: Kindwall EP, Whelan HT Hyperbaric Medicine Practice - Second Edition Revised, Best Publishing Company, Flagstaff, AZ: pp 851-868.
8. Waisbren BA, Schultz D, Collentine G, Banaszak E, Stern M (1982) Hyperbaric in severe burns. Burns 8: pp 176-179.
9. Bakker DJ (2000) Hyperbaric oxygen therapy and the diabetic foot. Diabetes Metab Res Rev 16 (Suppl 1): pp 55-58.
10. Faglia E, et al (1996) Adjunctive systemic hyperbaric oxygen therapy in treatment of severe prevalently ischemia diabetic foot ulcers. Diabetes Care 1996: 19-1338.
11. Mathieu D, Mathieu-Nolf JC, Linke R, Favory R, Wattel F. (2006) Carbon Monoxide Poisoning W: Mathieu D (Ed) Handbook on Hyperbaric Medicine, Springer: pp 239-262.
12. Runciman WW, Gorman DF (1993). Carbon Monoxide Poisoning: From Old Dogma to New Uncertainties. The Medical Journal of Australia;158: pp 439-440.
13. Bakker DJ, van der Kleij AJ (1995) Soft Tissue Infections Including Clostridial Myonecrosis: Diagnostic and Treatment. W: Oriani G, Marroni A, Wattel (Ed.) Handbook on Hyperbaric Medicine, Springer: pp 343-361.
14. Hirn M (1993): Hyperbaric Oxygen in the Treatment of Gas Gangrene and Perineal Necrotizing Fascitis. European Journal of Surgery Supplement (570): pp 1-36.
15. Narożny W, Sićko Z, Przewoźny T, Stankiewicz C, Kot J, Kuczkowski J (2004) Usefulness of High Doses of Glucocorticoids and Hyperbaric Oxygen Therapy in Sudden Sensoneurinal Hearing Loss Treatment. Otology and Neurotology 25: pp 916-923.
otrzymano: 2006-08-28
zaakceptowano do druku: 2006-12-15

Adres do korespondencji:
*Marek Kawecki Centrum Leczenia Oparzeń ul. Jana Pawła II 2, 41-100 Siemianowice Śląskie tel. (0-32) 735-44-44

Balneologia Polska 4/2006