Ponad 7000 publikacji medycznych!
Statystyki za 2021 rok:
odsłony: 8 805 378
Artykuły w Czytelni Medycznej o SARS-CoV-2/Covid-19

Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu
© Borgis - Balneologia Polska 1-2/2005, s. 45-48
Włodzisław Kuliński, Wojciech Haładyna, Paweł Leśniewski
Problemy w postępowaniu fizykalno-usprawniającym w ciężkim zatruciu cisem
Problems of physical rehabilitation in serious yew poisoning
z Kliniki Rehabilitacji z Zakładem Medycyny Fizykalnej WIM w Warszawie
Kierownik Kliniki: prof. dr hab. med. Włodzisław Kuliński
Streszczenie
Cis pospolity ( Taxus baccata) to długowieczny krzew lub niskie drzewo iglaste. Wszystkie części rośliny są bardzo trujące za wyjątkiem czerwonej, mięsistej osłonki nasion podobnej do jagody. Do zatruć dochodzi najczęściej wskutek wypicia odwaru z igieł cisu używanego w celach poronnych. Niekiedy zdarzają się także przypadki samobójczego wypicia odwaru z kory czy igieł cisu. Mechanizm działania taksyny nie jest wyjaśniony do końca. Działa głównie kardio- i hepatotoksycznie. W efekcie dochodzi do wcześnie rozwijających się ciężkich zaburzeń rytmu i przewodnictwa w sercu, takich jak blok A-V III stopnia, częstoskurcz komorowy, migotanie komór. Zatrzymanie krążenia prowadzi do anoksji i zespołu ostrego rozlanego uszkodzenia mózgu, przebiegającego z zaburzeniami świadomości, drgawkami, objawami ubytkowymi wieloogniskowymi. W późniejszym okresie dochodzi do rozwoju encefalopatii. W leczeniu zatrucia cisem stosuje się płukanie żołądka, bardzo istotne jest stałe monitorowanie czynności serca (EKG), kontrola badań podstawowych, jonogramu, gazometrii oraz leczenie objawowe (antyarytmiczne, przeciwdrgawkowe, itp.).
W pracy przedstawiono przypadek kobiety dwudziestoletniej, która spożyła wywar z igieł cisu w celach poronnych. Początkowo leczona w OIT z powodu nasilonych zaburzeń rytmu serca – częstoskurczy i migotania komór. Z tego powodu wielokrotnie defibrylowana. Następnie przeniesiona i leczona w Ośrodku Ostrych Zatruć. W stanie neurologicznym u chorej dominował w tym czasie niedowład czterokończynowy spastyczny znacznego stopnia (w kończynach górnych plegia obustronna, w kończynach dolnych: lewa 2 pkt w skali Lovetta, prawa 1 pkt w skali Lovetta), z obustronnym objawem Babińskiego oraz afazja całkowita. Nie występowały zaburzenia ze strony układu krążenia. W badaniu TK głowy nie stwierdzono żadnych zmian. Po przeniesieniu do Kliniki Rehabilitacji WIM wdrożono intensywne postępowanie fizykalno-usprawniające, dostosowane indywidualnie do stanu podmiotowego i przedmiotowego chorej. Program postępowania był stopniowo wzbogacany z chwilą poprawy funkcji motorycznych i poznawczych. Postępy rehabilitacji oceniano na podstawie czasu powrotu funkcji motorycznej z oceną według skali aktywności Viganos. Na zakończenie pobytu w Klinice Rehabilitacji zaobserwowano wyraźną poprawę stanu klinicznego pacjentki – nawiązano kontakt, uzyskano znaczące zmniejszenie spastyki i przykurczów (kgp 2-, kgl 2+, kdp 2-, kdl 2+ według skali Lovetta) oraz dobrą tolerancję pozycji siedzącej.
Podczas następnego pobytu chorej w Klinice Rehabilitacji WIM położono nacisk przede wszystkim na uruchomienie czynne, a zwłaszcza na naukę chodu oraz dalsze doskonalenie kontaktu i funkcji poznawczych. Przy pionizacji i nauce chodzenia wykorzystano parapodium. Uzyskano dalszą, znaczną poprawę stanu psychicznego i kontaktu z chorą oraz dalszą poprawę siły mięśniowej i wydolności fizycznej, co zaowocowało samodzielnym chodzeniem przy balkoniku.
Warunkiem skuteczności postępowania po ciężkim zatruciu cisem jest:
– systematyczność ćwiczeń i długotrwałość procesu usprawniania ,– dostosowanie postępowania fizykalnego do stanu chorego,
– zróżnicowane obciążenie wysiłkiem w zależności od poprawy funkcji motorycznych.
Powyższy przykład wskazuje, że nawet w przypadku ciężkiego uszkodzenia OUN intensywna, wielogodzinna i wielotygodniowa praca zespołu prowadzącego postępowanie fizykalno-usprawniające pozwala na powrót chorego do samodzielnego funkcjonowania.



WSTĘP
Cis pospolity (Taxus baccata) to długowieczny krzew lub niskie drzewo iglaste. Występuje w Europie, Afryce Północnej, Azji Południowo-Zachodniej. W Polsce jest spotykany głównie na Pojezierzu Pomorskim i Mazurskim, Podkarpaciu, Śląsku oraz Wyżynie Łódzkiej i Małopolskiej. Wszystkie części rośliny są bardzo trujące za wyjątkiem czerwonej, mięsistej osłonki nasion podobnej do jagody. Dlatego też połknięcie nasion w całości, bez żucia nie powoduje zatrucia, ponieważ osłonki nasion są odporne na działanie enzymów trawiennych. Również toksyczność wysuszonej rośliny jest taka sama jak zielonej. Do zatruć dochodzi najczęściej wskutek wypicia odwaru z igieł cisu używanego w celach poronnych. W medycynie ludowej takie odwary stosowano też jako środek przeciwrobaczy. Spotykamy się również z zatruciami cisem u małych dzieci, które żuły nasiona lub szczyty gałązek rośliny. Niekiedy zdarzają się także przypadki samobójczego wypicia odwaru z kory czy igieł cisu. Substancją trującą w cisie jest zespół alkaloidów tzw. taksyna. Mechanizm działania taksyny nie jest wyjaśniony. Działa głównie kardio- i hepatotoksycznie. Kardiotoksyczność związana jest z blokowaniem przewodnictwa w dystalnym odcinku układu bodźco-przewodzącego serca. Powodem poważnych tachyarytmii jest ujawnianie się i niewygaszanie mechanizmu reentry, zaś bradykardia zatokowa spowodowana jest cholinergicznym oddziaływaniem taksyny na serce. W efekcie dochodzi do wcześnie rozwijających się ciężkich zaburzeń rytmu i przewodnictwa w sercu, takich jak blok A-V III stopnia, częstoskurcz komorowy, migotanie komór. Objawy zatrucia pojawiają się w ciągu 0,5-3 godzin od spożycia. Są to wymioty, silne bóle brzucha, osłabienie mięśniowe, zawroty głowy, rozszerzenie źrenic, przyspieszenie czynności serca. Dość szybko dochodzi do ciężkich zaburzeń rytmu i przewodnictwa, spadku RR, wstrząsu, bezdechu i śpiączki. Zatrzymanie krążenia prowadzi do anoksji i zespołu ostrego rozlanego uszkodzenia mózgu, przebiegającego z zaburzeniami świadomości, drgawkami, objawami ubytkowymi wieloogniskowymi. W późniejszym okresie dochodzi do rozwoju encefalopatii, manifestującej się otępieniem, zaburzeniami charakterologicznymi oraz objawami ubytkowymi wieloogniskowymi w różnych kombinacjach, takimi jak afazja, agnozja, apraksja, niedowłady, ruchy mimowolne, padaczka. Objawy te mogą występować w różnym stopniu nasilenia i w różnych kombinacjach. W leczeniu zatrucia cisem stosuje się płukanie żołądka, jednakże jest zalecane u pacjentów, którzy niedawno spożyli truciznę lub u pacjentów w śpiączce. Bardzo istotne jest stałe monitorowanie czynności serca (EKG), kontrola badań podstawowych, jonogramu, gazometrii oraz leczenie objawowe (antyarytmiczne, przeciwdrgawkowe, itp.).
CEL PRACY
Ukazanie trudności i specyfiki postępowania fizykalno-usprawniającego u chorej po zatruciu cisem.
DEMONSTRACJA PRZYPADKU

Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
  • Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
  • Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
  • Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.

Opcja #1

24

Wybieram
  • dostęp do tego artykułu
  • dostęp na 7 dni

uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony

Opcja #2

59

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 30 dni
  • najpopularniejsza opcja

Opcja #3

119

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 90 dni
  • oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Willaert W. et al.: Pacing and Clinical Electrophysiology 2002 Apr; 25(4 Pt 1): 511-2. Intoxication with taxus baccata: cardiac arrhythmias following yew leaves ingestion. Department of Cardiology, Imelda Ziekenhuis, Bonheiden, Belgium.
2. Burke, M.J. et al.: Anaphylaxis. Consequence of yew (Taxus) needle ingestion. N.Y. State J. Med., 79: 1576-1577.
3. Cooper, M.R., Johnson, A.W.: 1984. Poisonous plants in Britain and their effects on animals and man. Her Majesty´s Stationery Office, London, England. 305 pp.
4. Feldman, R. et al.: Four cases of self-poisoning with yew leaves decoction. Veterinarian Human Toxicology., 29: 72.
5. Cummins R.O. et al.: Annals of emergency medicine. Near-fatal yew berry intoxication treated with external cardiac pacing and digoxin-specific FAB antibody fragments. Center for Evaluation of Emergency Medical Services, King County Department Public Health, Seattle, Washington 98104.
6. Weilemann L.S., Reinecke H.J.: Zatrucia: postępowanie w stanach nagłych, szybkie rozpoznanie, pewne potwierdzenie i celowane leczenie. PZWL, Warszawa 1998.
7. Bogdanik T.: Toksykologia kliniczna. PZWL, Warszawa 1988.
8. Prusiński A.: Podstawy neurologii klinicznej. PZWL, Warszawa 1989.
9. Straburzyński G., Straburzyńska-Lupa A.: Fizjoterapia. PZWL, Warszawa 2003.
10. Milanowska K., Dega W.: Rehabilitacja medyczna. PZWL, Warszawa 1998.
Adres do korespondencji:
Zakład Medycyny Fizykalnej WIM,
ul. Szaserów 128, 00-909 Warszawa,
tel. 0 22 681 77 01

Balneologia Polska 1-2/2005