Ponad 7000 publikacji medycznych!
Statystyki za 2021 rok:
odsłony: 8 805 378
Artykuły w Czytelni Medycznej o SARS-CoV-2/Covid-19

Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu
© Borgis - Nowa Stomatologia 4/2011, s. 183-185
Maria Szpringer-Nodzak, Lucyna Augustyniak, *Jadwiga Janicha, Dorota Olczak-Kowalczyk
Dydaktyka w Zakładzie Stomatologii Dziecięcej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Część II
Zakład Stomatologii Dziecięcej Instytutu Stomatologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Kierownik Zakładu: dr hab. med. Dorota Olczak-Kowalczyk
Streszczenie
Przedstawiono zmiany, jakim podlegała dydaktyka prowadzona w zakresie stomatologii dziecięcej. Początkowo jedynie demonstrowano przypadki kliniczne, potem na V roku studiów było 45 godzin dydaktycznych. Prowadzono również dla studentów II roku zajęcia z fizjologii narządu żucia. Obecnie cykl zajęć dydaktycznych obejmuje zajęcia na III, IV i V roku studiów – łącznie 210 godzin ćwiczeń, seminariów i wykładów. Prowadzone są również zajęcia dla studentów studiów licencjackich w zakresie specjalności higiena stomatologiczna na I, II i III r. studiów, łącznie 100 godzin. Przeprowadzone były i są zajęcia seminaryjne w liczbie 15 godzin dla studentów VI r. Wydziału Ogólnolekarskiego. Od 1980 r. istnieje w Zakładzie Studenckie Koło Naukowe. Od 1970 do 1995 r. było Koło Sekcji Stomatologii Dziecięcej przy PTS.



W okresie pierwszych dwóch lat funkcjonowania Polikliniki Stomatologicznej dla Dzieci AM w Warszawie praca dydaktyczna ograniczała się jedynie do demonstrowania przypadków klinicznych studentom V roku Oddziału Pediatrycznego Wydziału Lekarskiego AM. Dopiero w 1953 roku wprowadzono dydaktykę dla studentów Oddziału Stomatologicznego. Wykłady z zakresu stomatologii wieku rozwojowego prowadził profesor Janusz Krzywicki, natomiast zajęcia kliniczne były prowadzone przez asystentów i lekarzy Polikliniki.
Rozpoczynając zajęcia kliniczne ze studentami stomatologii, należało ich teoretycznie przygotować do współpracy z małym dzieckiem. Ponadto zaistniała pilna potrzeba opracowania planu i tematyki poszczególnych zajęć klinicznych. Zajęcia kliniczne ze studentami musiały być ujednolicone i prowadzone według określonego schematu.
Wprowadzeniem do każdego ćwiczenia była ustalona tematyka, którą należało omówić ze studentami kolejnych grup w ramach zajęć seminaryjnych.
Zajęcia kliniczne składały się z części seminaryjnej i pracy studenta przy pacjencie. Każdy wykonany przez studenta zabieg częściowo czy całkowicie był oceniany przez asystenta z wiedzy studenta na temat rodzaju wykonywanego zabiegu, z prawidłowości czynności lekarskich oraz ze sposobu postępowania z dzieckiem jako pacjentem. Cykl zajęć klinicznych w liczbie 45 godzin dydaktycznych kończył się kolokwium, a w latach późniejszych – egzaminem dyplomowym.
Szczególnie istotne było dla studentów odpowiednie przygotowanie poszczególnych tematów związanych z kompleksowym leczeniem uzębienia dziecka, chorób jamy ustnej łącznie z zagadnieniem zapobiegania, które na ich życzenie z dużym czasowym wyprzedzeniem były podane do ich wglądu na tablicy informacyjnej.
Na początku lat pięćdziesiątych ubiegłego stulecia jedynym materiałem nadającym się do wypełniania ubytków próchnicowych w zębach trzonowych mlecznych i stałych był amalgamat srebra. Należało więc studenta zapoznać z techniką prawidłowego przygotowania ubytku pod wypełnienie amalgamatowe oraz prawidłowego wprowadzenia materiału i kondensowania go w nim, jak również polerowania wypełnień amalgamatowych na kolejnych zajęciach klinicznych.
Natomiast ubytki próchnicowe w zębach mlecznych przednich przy rozległych zmianach próchnicowych przez wiele lat traktowano roztworem azotanu srebra (AgNO3 – lapis), który strącano płynem Lugola po uprzednim opracowaniu mechanicznym, polegającym na usunięciu rozmiękczonej zębiny i wygładzeniu powierzchni ubytku. Zabieg powtarzano na dwóch kolejnych posiedzeniach, a całą procedurę – co 3 miesiące. Stosowana metoda impregnacji tkanek zęba w leczeniu próchnicy u najmłodszych dzieci okazała się bardzo skuteczna, lecz nieestetyczna, gdyż traktowane tkanki zęba po zabiegu miały czarne zabarwienie.
W późniejszych latach zaczęto w tym celu stosować 30-50% roztwór chlorku cynku, który strącano 10% żelazocyjankiem potasu. Ten zabieg nie powodował tak silnego przebarwienia tkanek zęba.
Kolejnym preparatem stosowanym znacznie później w leczeniu choroby próchnicowej w przednich zębach mlecznych okazał się 0,5% Providone Iodine, po uprzednim mechanicznym przygotowaniu ubytku.
W miarę ukazywania się na rynku coraz nowszych materiałów do wypełnienia, wprowadzano je do stosowania w czasie zajęć klinicznych.
Dużą pomocą dla lekarzy i studentów były wykłady prowadzone przez profesora Janusza Krzywickiego, a od 1970 roku – przez docent Katarzynę Grodzką. Od 1980 roku wykłady ze stomatologii dziecięcej kontynuowała profesor Maria Szpringer-Nodzak. W latach 1999-2010 wykłady ze stomatologii wieku rozwojowego prowadzili asystenci pod kierunkiem doktora Aleksandra Remiszewskiego, który w tym 10-letnim okresie pełnił obowiązki Kierownika Zakładu Stomatologii Dziecięcej. Od 2010 roku i do chwili obecnej wykłady prowadzi aktualny Kierownik Zakładu Stomatologii Dziecięcej UM w Warszawie dr hab. Dorota Olczak-Kowalczyk.
W początkowym okresie pomocny był również podręcznik profesora Janusza Krzywickiego pt. „Zarys Stomatologii Dziecięcej” wydany przez PZWL w 1966 roku oraz kolejny „Stomatologia Zachowawcza Wieku Dziecięcego” PZWL z 1972 roku. Kolejną pomocą dydaktyczną dla studentów IV i V roku Stomatologii okazał się opracowany przez zespół Zakładu pod redakcją prof. Marii Szpringer-Nodzak skrypt pt. „Materiały do ćwiczeń z pedodoncji”, który ukazał się w pięciu kolejnych wydaniach (1983, 1986, 1988, 1992, 1997 r.), a także podręcznik „Stomatologia Wieku Rozwojowego” wydany przez PZWL w latach 1983, 1987 i 1999, jako praca zespołowa pod redakcją M. Szpringer-Nodzak i wydanie czwarte (2002 r.) ze współredaktorem profesor Magdaleną Wochna-Sobańską.

Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
  • Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
  • Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
  • Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.

Opcja #1

24

Wybieram
  • dostęp do tego artykułu
  • dostęp na 7 dni

uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony

Opcja #2

59

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 30 dni
  • najpopularniejsza opcja

Opcja #3

119

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 90 dni
  • oszczędzasz 28 zł
Adres do korespondencji:
*Jadwiga Janicha
Zakład Stomatologii Dziecięcej IS WUM
ul. Miodowa 18, 02-647 Warszawa
tel.: (22) 502 20 31
e-mail: pedodoncja@wum.edu.pl

Nowa Stomatologia 4/2011
Strona internetowa czasopisma Nowa Stomatologia