© Borgis - Nowa Pediatria 2/2012, s. 28-31
Michał Błaszczyński1, *Patrycja Sosnowska2, Jowita Winiaszewska2, Natalia Napierała2
Leczenie naczyniaków chłonnych u dzieci
The treatment of lymphangiomas in children
1Katedra i Klinika Chirurgii, Traumatologii i Urologii Dziecięcej, Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
Kierownik Katedry: prof. dr hab. Andrzej Jankowski
2Studenckie Koło Naukowe Chirurgii Dziecięcej przy Katedrze i Klinice Chirurgii, Traumatologii i Urologii Dziecięcej w Poznaniu
Opiekun SKN: dr hab. n. med. Michał Błaszczyński
Summary
Lymphatic malformations are developmental disorders of the lymphatic system. Therapeutic strategies include injections of sclerotizing agents to cause obliteration and regression of the changes or-if it fails, surgical excision.
Aim. The aim of this study was to analyze the results of treatment of lymphangiomas in children using two methods: injections with OK-432 sclerotizing agent and surgical excision.
Material and methods. Over the years: 2000-2010 40 children with lymphangioma have been treated in the Department of Surgery, Traumatology and Urology in Poznań. Patients were treated with aspiration of the lymph followed by injections of OK-432 at the same time, the surgical excision, or both methods.
Results. In 21 children OK-432 was used. The malformation was removed surgically in 14 patients, who were treated before 2003. In 4 patients both methods were used. In 10 of 21 patients treated OK-432 the partial reduction of lymphangioma was noted, in 3 complete disappearance, in 2 no effect. Total disappearance of the lesion was noted in 11 of 14 surgically treated patients.
Conclusions. The most common localization of lymphangiomas in children in the analyzed material was area of the head and neck. Injections of OK-432 and surgical excision are equally effective methods of treatment of lymphangiomas. The possibility of large-volume aspiration of lymph correlates with the faster reduction of the changes and better final result of treatment with OK-432.
WSTĘP
Naczyniaki limfatyczne są wrodzonymi malformacjami układu chłonnego. Składają się z sieci cienkościennych naczyń chłonnych, poszerzonych kanałów jamistych lub przestrzeni torbielowatych, wypełnionych chłonką o kolorze słomkowym (1, 2). Pochodzenie embrionalne naczyniaków chłonnych nie jest do końca wyjaśnione i obejmuje kilka teorii. Najbardziej prawdopodobna tłumaczy ich powstanie zaburzeniami w rozwoju układu naczyń chłonnych. Inne traktują je jako nowotwory łagodne lub hamartoma (guz nienowotworowy będący zaburzeniem rozwojowym).
Naczyniaki chłonne mogą być rozpoznawane prenatalnie za pomocą USG. Najczęściej pierwsze objawy kliniczne manifestują się we wczesnym dzieciństwie. Do diagnostyki wykorzystuje się badanie przedmiotowe, USG, rzadziej tomografię komputerową, rezonans magnetyczny czy zdjęcie rentgenowskie. Badanie histopatologiczne znajduje zastosowanie przy ostatecznej weryfikacji zmiany (3).
Najczęstszą lokalizacją tych naczyniaków jest głowa i szyja. Przebieg kliniczny uzależniony jest od wielkości zmiany, która może być tak niewielka, że aż niezauważalna, lub tak duża, że poprzez ucisk na drogi oddechowe może zagrażać życiu dziecka (4). Rzadko naczyniaki chłonne umiejscawiają się w narządach wewnętrznych, obejmując przykładowo krezkę.
Leczenie obejmuje ostrzykiwanie preparatami powodującymi obliterację i cofanie się zmiany lub, w razie niepowodzenia, chirurgiczne wycięcie (5, 6).
OK-432 jest preparatem zawierającym szczep zabitych penicyliną bakterii Streptococcus pyogenes o niskiej wirulencji, który został opracowany w Japonii i po raz pierwszy zastosowany w leczeniu naczyniaków limfatycznych w 1975 roku. Od tego czasu lek ten o handlowej nazwie Picibanil był szeroko stosowany i ma udokumentowane skuteczne działanie w tej wadzie.
CEL PRACY
Praca badawcza została przeprowadzona w celu analizy rezultatów leczenia naczyniaków chłonnych u dzieci metodą ostrzykiwania preparatem OK-432 oraz wycięciem chirurgicznym.
MATERIAŁ I METODY
Materiał do badań zebrano na podstawie dokumentacji chorych leczonych w Klinice Chirurgii, Traumatologii i Urologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu na przestrzeni lat: 2000-2010. Leczeniu poddano 40 dzieci: 17 dziewczynek i 23 chłopców, stosując aspirację chłonki i ostrzykiwanie preparatem OK-432, chirurgiczne wycięcie zmiany lub obydwie z metod.
Analizie poddano:
– lokalizację zmiany,
– wiek wykrycia i sposób wykrycia,
– zastosowane leczenie,
– długość leczenia,
– rezultat końcowy.
W przypadku chorych leczonych preparatem OK-432 dodatkowo oceniono:
– liczbę iniekcji,
– dawkę wstrzykniętego preparatu,
– odstęp czasowy między iniekcjami,
– możliwość aspiracji zawartości naczyniaka,
– zaaspirowaną objętość chłonki.
WYNIKI
Wyniki dotyczące lokalizacji wykazały obecność naczyniaka chłonnego okolicy głowy i szyi u 18 pacjentów, w pozostałych przypadkach zmiany umiejscowione były: 11 pacjentów – tułów, 8 – kończyny, 3 – krezka.
U 1 dziecka zmianę wykryto prenatalnie, u pozostałych po urodzeniu, stosując dodatkową diagnostykę USG u 27 pacjentów.
U 21 dzieci do ostrzyknięcia użyto preparatu OK-432. 14 pacjentów, leczonych przed 2004 rokiem, poddano zabiegowi chirurgicznego usunięcia zmiany (ryc. 1). U 3 pacjentów przed ostrzykiwaniem wykonano chirurgiczne usunięcie. U 1 dziecka chirurgiczne usunięcie wykonano po nieskutecznej terapii ostrzykiwaniem. U 1 chłopca nastąpiło samoistne cofnięcie się zmiany.
Ryc. 1. Liczba pacjentów leczonych poszczególnymi metodami w danych latach.
Długość leczenia ostrzykiwaniem mieściła się w granicach od 1 miesiąca do 4 lat, średnia długości leczenia wyniosła 13 miesięcy. Nie można porównać tego parametru do długości leczenia chirurgicznego, gdyż w tym przypadku dotyczy on jedynie czasu trwania zabiegu.
Podczas leczenia ostrzykiwaniem średnia ilość zabiegów wyniosła 3, przy jednorazowym zastosowaniu 1-3 jednostek OK-432. Średni odstęp pomiędzy kolejnymi iniekcjami wynosił 1 miesiąc. Aspiracja chłonki była możliwa u wszystkich ostrzykiwanych pacjentów, w objętości 1-200 ml.
Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
- Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
- Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
- Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.
Opcja #1
24 zł
Wybieram
- dostęp do tego artykułu
- dostęp na 7 dni
uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony
Opcja #2
59 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 30 dni
- najpopularniejsza opcja
Opcja #3
119 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 90 dni
- oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Samuel M, McCarthy L, Boddy SA: Efficacy and Safety of OK-432 Sclerotherapy for Giant Cystic Hygroma in a Newborn. Fetal Diagnosis and Therapy 2000; 15-93-96. 2. Ogita S, Tsuto T, Kazuaki T et al.: OK-432 Therapy for Unresectable Lymphangiomas in Children. Journal of Pediatric Surgery 1991; 26; 263-270. 3. Kubicka K, Kawalec W: Pediatria. PZWL, Warszawa 2006. 4. Brewis C, Pracy JP, Albert DM: Treatment of lymphangiomas of the head and neck in children by intralesional injection of OK-432 (Picibanil). Clinical Otolaryngology 2000; 25: 130-134. 5. Okazaki T, Iwatani S, Yanai T et al.: Treatment of lymphangioma in children: our experience of 128 cases. Journal of Pediatric Surgery 2007; 42: 386-389. 6. Ogita S, Tsuto T, Tokiwa K, Takahashi T: Intracystic injection of OK-432: a new sclerosing therapy for cystic hygroma in children. British Journal of Surgery 1987; 74: 690-691. 7. Ishida N, Hoshino T: A Streptococcal Preparation as a Potent Biological Response Modufier OK-432. Excerpta Medica 1985; 60-62. 8. Alqahtani A, Nguyen L, Flageole H et al.: 25 Years’ Experience With Lymphangiomas in Children. Journal of Pediatric Surgery 1999; 1164-1168. 9. Ravitch M, Rush B: Cystic hygroma. Pediatric Surgery 1986; 533-539. 10. Emery P, Bailey C, Evans J: Cystic hygroma of the head and neck: a review of 37 cases. Laryngology 1984; 613-619. 11. Ninh TN, Ninh TX: Cystic hygroma in children: a report of 126 cases. Journal of Pediatric Surgery 1974; 191-195. 12. Kennedy T, Whitaker M, Pelliteri P et al.: Cystic hygroma/lymphangioma: a rational approach to management. Laryngoscope 2001; 1929-1937.
