© Borgis - Nowa Medycyna 2/2014, s. 81-82
prof. dr hab. n. med. Wojciech Zgliczyński
Leczenie akromegalii – głos w dyskusji
Szanowni Państwo!
Obecnie w środowisku endokrynologów toczy się dyskusja na temat poprawy rozpoznawalności i leczenia akromegalii. W ostatnich latach uległy także zmianie kryteria rozpoznawania i wyleczenia tej choroby (1, 2), a także zapisy rejestracyjne dotyczące dawkowania leków w niej stosowanych.
Akromegalia jest chorobą rzadką i przewlekłą, dającą jednak bardzo charakterystyczne objawy zmiany wyglądu zewnętrznego oraz powodującą wiele powikłań układowych, które prowadzą do pogorszenia jakości życia i jego skrócenia. Zapadalność na akromegalię wynosi około 4 przypadków/milion, mieszkańców/rok, a częstość występowania tej choroby około 70 przypadków/milion (3). Zgodnie z tym w Polsce co roku zapada na akromegalię około 130 osób, a choruje około 2500 mieszkańców naszego kraju. Niestety rozpoznanie choroby udaje się ustalić dopiero po 5-15 latach od pojawienia się jej pierwszych objawów (4). Im późniejsze rozpoznanie akromegalii tym więcej czasu na rozwój jej powikłań z zakresu układu sercowo-naczyniowego, oddechowego i nowotworów złośliwych, które odpowiadają za około 30% wzrost śmiertelności u nieleczonych w porównaniu do populacji ogólnej (5).
Wiadomo, że im wcześniejsze rozpoznanie akromegalii tym zazwyczaj mniejszy guz przysadki – przyczyna choroby. To także mniej nasilone objawy kliniczne – powikłania choroby. Zwiększa to skuteczność leczenia operacyjnego i farmakologicznego, co przywraca oczekiwaną długość przeżycia pacjentów oraz obniża koszty opieki medycznej. Ponieważ większość guzów somatotropowych przysadki w momencie późnego rozpoznania akromegalii to makrogruczolaki wykazujące często ekspansję pozasiodłową, leczenie operacyjne w takich przypadkach nie daje możliwości całkowitego wyleczenia dużej części chorych. Pacjenci ci wymagają przewlekłego leczenia analogami somatostatyny o przedłużonym działaniu, które u 60-75% chorych z akromegalią normalizują wydzielanie GH, a u około połowy istotnie zmniejszają wielkość guza przysadki (6).
Obecnie w leczeniu akromegalii stosowane są w Polsce dwa refundowane analogi somatostatyny – lanreotyd (Somatuline Autogel? 120 mg, Ipsen Pharma) i oktreotyd (Sandostatin LAR? 10, 20 i 30 mg, Novartis). Efekty lecznicze lanreotydu i oktreotydu w akromegalii są podobne, aczkolwiek w indywidualnych przypadkach stwierdza się różnice w skuteczności i tolerancji obu preparatów (7).
Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
- Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
- Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
- Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.
Opcja #1
24 zł
Wybieram
- dostęp do tego artykułu
- dostęp na 7 dni
uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony
Opcja #2
59 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 30 dni
- najpopularniejsza opcja
Opcja #3
119 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 90 dni
- oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Giustina A, Bronstein MD, Casanueva FF et al.: Current management practices for acromegaly: an international survey. Pituitary 2011; 14(2): 125-133. 2. Giustina A, Chanson P, Bronstein MD et al.: A consensus on criteria for cure of acromegaly. J Clin Endocrinol Metab 2010; 95(7): 3141-3148. 3. Holdaway IM, Rajasoorya C: Epidemiology of acromegaly. Pituitary 1999; 2(1): 29-41. 4. Orlewska E, Kos-Kudła B, Sowiński J et al.: Grupa badaczy Lanro-Study. Wyniki fazy retrospektywnej badania obserwacyjnego Lanro-Study oceniającego zużycie zasobów ochrony zdrowia w populacji polskich pacjentów z akromegalią, leczonych preparatem Somatuline AUTOGEL. Nowa Medycyna 2012; 3: 39-46. 5. Dekkers OM, Biermasz AM, Pereira JA et al.: Mortality in acromegaly: metaanalysis. J Clin Endocrinol Metab 2008; 93: 61-67. 6. Melmed S, Casanueva FF, Klibanski A et al.: A consensus on the diagnosis and treatment of acromegaly complications. Pituitary 2013; 16: 294-302. 7. Opinia Rady Przejrzystości AOTM nr 96/2012 z dnia 11 czerwca 2012 r. 8. Caron PJ, Bevan JS, Petersenn S et al.: Tumor shrinkage with Lanreotide Aurogel 120 mg as Primary Therapy in Acromegaly: Results of a Prospective Multicenter Clinical Trial. J Clin Endocrinol Metab 2014; 99(4): 1282-1290. 9. Bolanowski M, Bar-Andziak E, Krzyżanowska-Świniarska B et al.: Konsensus Polskiego Towarzystwa Endokrynologicznego. Przygotowanie analogami somatostatyny do leczenia operacyjnego akromegalii. Endokrynol Pol 2007; 58(4): 350-355. 10. Annamalai AK, Webb A, Kandasamy N et al.: A comprehensive study of clinical, biochemical, radiological, vascular, cardiac and sleep parameters in an unselected cohort of patients with acromegaly undergoing presurgical somatostatin receptor ligand therapy. J Clin Endocrinol Metab 2013; 98: 1040-1050. 11. Orlewska E, Kos-Kudła B, Sowiński J et al.: Assessment of real-world usage of lanreotide AUTOGEL 120 in Polish acromegalic patients – results from the prospective 12-months phase of Lanro-Study. Contemp Oncol (Pozn) 2013; 17(5): 462-467. 12. Gomez-Panzani E, Chang S, Ramis J et al.: Sustained biochemical control in patients with acromegaly treated with lanreotide depot 120 mg administered every 4 weeks, or an extended dosing interval of 6 or 8 weeks: a pharmacokinetic approach. Res Reports Endocrine Disorders 2012; 2: 79-84. 13. Zgliczyński W: Komentarz do pracy: Długotrwała kontrola biochemiczna u pacjentów z akromegalią leczonych lanreotydem w postaci depot w dawce 120 mg podawanej co 4 tygodnie lub z wydłużeniem odstępu między dawkami leku do 6 lub 8 tygodni: ocena farmakokinetyczna. Przedruk z Research and Reports in Endocrine Disorders 2012; 2: 79-84.
