Ponad 7000 publikacji medycznych!
Statystyki za 2021 rok:
odsłony: 8 805 378
Artykuły w Czytelni Medycznej o SARS-CoV-2/Covid-19

Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu
© Borgis - Nowa Medycyna 2/2015, s. 67-70 | DOI: 10.5604/17312485.1167040
*Maria Ciesielska
William Ernest Miles – twórca radykalnej metody operacji raka odbytnicy
William Ernest Miles – the surgeon who performed and described the radical operation for the rectal cancer
Okręgowa Izba Lekarska im. prof. Jana Nielubowicza, Warszawa; Przewodnicząca Sekcji Historycznej Okręgowej Izby Lekarskiej
Summary
The article presents the work and life of Sir William Ernest Miles, an English surgeon, who devised the first radical procedure for cancer of the rectum, called his name as the Miles operation. Miles lived and worked in the late nineteenth and early twentieth century in London, where he learned the profession from eminent surgeons of the period: Harrison Cripps and David Goodsall. He also worked as a demonstrator of the anatomy at St. Bartholomew Hospital, which undoubtedly had an impact on the observations made by him. Taking part in the autopsies of patients who died of rectal cancer, he observed that the metastatics spread from the original site in three directions. Miles subsequently proposed a radical operation to remove the rectal cancer and its lymphatic drainage. He emphasized the importance of the abdominal phase of the operation, through which it was possible to control the zones of the lymphatic spread. Miles was a member of many scientific societies and the author of the textbook of surgery of anus and rectum. Miles was recognized as a respected teacher, brilliant and skilled surgeon. His fame attracted many surgeons to watch him at work. Privately he was a joyful man, loving sports and loved by friends.



William Ernest Miles nie był pierwszym chirurgiem, który wykonał resekcję odbytnicy w przebiegu choroby nowotworowej, ale to jego nazwisko po dziś dzień wymieniamy, mając na myśli tzw. operację sposobem Milesa – amputację odbytnicy wraz ze zwieraczami i z wytworzeniem brzusznego odbytu (łac. amputatio recti abdominoperinealis (sacralis, coccygealis) et sigmoideostomia, anus preter sigmoideus) (1).
Pierwszą udaną resekcję fragmentu odbytnicy wykonał w 1826 roku lekarz Szpitala la Pitiè w Paryżu – Jacques Lisfranc. Pionierem leczenia operacyjnego raka odbytnicy z dostępu brzusznego był Carl Gussenbauer, który przeprowadził taki zabieg jako pierwszy już w 1879 roku (2). Jego osiągnięcie pozostało jednak niezauważone**. Zanim zakres operacji rozszerzono o dojście brzuszne, większość chirurgów skłaniała się do leczenia sposobem zaproponowanym w 1884 roku przez niemieckiego chirurga Paula Kraske. Kraske wykonywał resekcję odbytnicy z tzw. dostępu tylnego od strony kości krzyżowej, a jego metoda zyskała popularność w Austrii i Niemczech. We własnych modyfikacjach stosowali ją m.in. Billroth, Heinecke i Mason (3). W tym samym czasie w Wielkiej Brytanii operowano sposobem zaproponowanym przez lekarza ze Szpitala św. Marka – Johna Lockharta-Mummery’ego (4). Dwuetapowy zabieg polegał na początkowym wytworzeniu kolostomii i kontroli jamy brzusznej oraz wykonaniu resekcji guza z dostępu kroczowego po upływie dwóch tygodni od kolostomii. Wyniki uzyskiwane tą metodą nie były satysfakcjonujące. Wskaźnik śmiertelności wynosił wówczas 21%, a odsetek nawrotów prawie 80% (5).
William Ernest Miles, wówczas lekarz w Cancer Hospital w Brompton i Gordon Hospital for Diseases of the Rectum w Londynie, także nie był zadowolony z wyników swojej pracy. U 54 spośród 57 pacjentów zoperowanych przez niego z powodu raka odbytnicy w latach 1899-1906, rozpoznał wczesną wznowę procesu nowotworowego (6). Osobiście brał udział w sekcjach zwłok i zauważył, że przerzuty zlokalizowane były w otrzewnej miednicy mniejszej, krezce okrężnicy i węzłach chłonnych w okolicy rozdwojenia tętnicy biodrowej wspólnej. Te obserwacje doprowadziły go do sformułowania wniosku, że przerzuty drogami chłonnymi następują w trzech kierunkach: ku górze wzdłuż naczyń do spływu chłonnego okołoaortalnego, w kierunku bocznym pomiędzy mięśnie i otrzewną miednicy, aż do węzłów wzdłuż tętnicy biodrowej wewnętrznej, oraz ku dołowi przez mięśnie zwieracza odbytu, mezorectum, węzły chłonne pachwinowe, aż do skóry krocza (tzw. koncepcja cylindryczna). Miles uważał, że należy rozszerzyć zakres zabiegu o usunięcie zagrożonych przerzutami tkanek oraz o radykalne wycięcie odbytnicy wraz ze zwieraczami od strony krocza. Pierwszy zabieg tym sposobem wykonał w styczniu 1907 roku, a opis i wyniki zamieścił rok później w czasopiśmie „The Lancet” (7). Pisał w nim: „Usunięcie [spływu górnego] jest taką samą koniecznością jak dokładne oczyszczenie dołu pachowego w przypadku raka sutka” (6).
Początkowo śmiertelność pooperacyjna wynosiła 37% i była spowodowana utratą krwi i zakażeniami. Trzeba pamiętać, że nie stosowano wówczas transfuzji krwi, a antybiotyków jeszcze nie wynaleziono. Mimo to istniała grupa pacjentów, którzy odnosili korzyść z zabiegu radykalnego. Byli to chorzy z przerzutami do węzłów chłonnych (stadium C według klasyfikacji Dukes’a). Według badań porównawczych (operacja przezkroczowa vs operacja sposobem Milesa) przeprowadzonych i opisanych przez Cuthberta Dukes’a pięcioletnie przeżycia w tej grupie pacjentów wzrosły z 17,9 do 31% (4). Mimo to zalecenia Milesa nie od razu znalazły naśladowców. Dodatkowo nowa, radykalna metoda leczenia nie zyskała uznania cenionego członka Royal College of Surgeons – Johna Lockharta-Mummery’ego, który zarzucał jej wysoką śmiertelność pooperacyjną, zwłaszcza u osób starszych. Spór chirurgów co do wskazań i zakresu leczenia operacyjnego trwał przez całe ich życie, co jednak nie wpływało na ich dobre relacje towarzyskie.

Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
  • Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
  • Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
  • Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.

Opcja #1

24

Wybieram
  • dostęp do tego artykułu
  • dostęp na 7 dni

uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony

Opcja #2

59

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 30 dni
  • najpopularniejsza opcja

Opcja #3

119

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 90 dni
  • oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Olędzki J, Nowacki MP: Nowotwory jelita grubego – radykalne leczenie operacyjne. Nowa Medycyna 1999; 4: 15-18. 2. Nesterovic M, Petrovic D, Stanojevic G et al.: One hundred years of Miles’ Operation – What has changed? Acta Medica Madianae 2008; 47(4): 43-46. 3. Lorentziadis M, Poulantzas I: Kraske’s posterior approach to the mid rectum; does it still have a place in the surgeon’s armentarium? Annals of Gastroenterology 2010; 23(3): 302-306. 4. Rothenberger DA, Buls JG, Nivatnongs S et al.: Large bowel cancer: restorative rectal surgery. [In:] DeCosse JJ, Scherlock P (eds.): Clinical Management of Gastrointestinal Cancer. Boston1984: 157-158. 5. Campos FG, Habr-Gama A, Nahas SC, Perez RO: Abdominoperineal Excision: Evolution of a Centenary Operation. Diseases of Colon and Rectum 2012; 55: 844-853. 6. Campos FG: The life and legacy of William Ernest Miles (1869-1947): a tribute to an admirable surgeon. Revista da Associaçã Mèdica Brasiliera 2013; 59(2): 181-185. 7. Miles WE: A method of performing abdomino-perineal excision for carcinoma of the rectum and of the terminal portion of the pelvic colon. The Lancet 1908; 2: 1812-1813.
otrzymano: 2015-05-27
zaakceptowano do druku: 2015-06-15

Adres do korespondencji:
*Maria Ciesielska
ul. Gen. T. Kościuszki 39, 05-230 Kobyłka
e-mail: drmariaciesielska@gmail.com

Nowa Medycyna 2/2015
Strona internetowa czasopisma Nowa Medycyna