Ponad 7000 publikacji medycznych!
Statystyki za 2021 rok:
odsłony: 8 805 378
Artykuły w Czytelni Medycznej o SARS-CoV-2/Covid-19

Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu
© Borgis - Anestezjologia Intensywna Terapia 2/2002, s. 110-113
Piotr Stoksik1, Hanna Misiołek1, Jacek Karpe1, Hanna Kucia1, Piotr Knapik1, Wojciech Korlacki2, Jarosław Rycaj3
Analgezja pooperacyjna do zabiegów plastyki klatki piersiowej metodą Nussa u dzieci
Postoperative analgesia in the Nuss pectus excavatus surgery
1 Katedra Anestezjologii i Intensywnej Terapii; kierownik: dr hab.n.med. P. Knapik, 2 Katedra i Klinika Chirurgii Wad Wrodzonych Dzieci i Traumatologii; kierownik: prof. dr hab. J. Dzielicki, 3 Oddział Kliniczny Kardiologii Dziecięcej; kierownik: dr hab.n.med. J. Białkowski – Wydz. Lekarski w Zabrzu, Śl. AM w Katowicach
Streszczenie
Celem pracy była ocena porównawcza skuteczności pooperacyjnej analgezji opioidowej oraz analgezji pooperacyjnej z zastosowaniem cewnika zewnątrzoponowego do zabiegów plastyki klatki piersiowej metodą Nussa u dzieci. Analizę przeprowadzono u 30 dzieci obojga płci w wieku od 11-18 lat, które podzielono na 2 grupy po 15 dzieci. Natężenie bólu oceniano czterokrotnie w pierwszej dobie po zabiegu operacyjnym w skali Prince Henry Pain Score oraz w skali oceny liczbowej (VAS). Analgezja zewnątrzoponowa była skuteczniejsza od analgezji opioidowej.
Summary
We have compared standard opioid analgesia with thoracic epidural block for pain management after correction of pectus excavatus. Thirty children, aged 11-18 yrs, were divided into two equal groups. Pain was assessed 4 times during the first postoperative day using the Prince Henry Pain Score and Visual Analoque Scale. Thoracic epidural analgesia proved to be more effective then opioid analgesia.



W 1998 r. Nuss przedstawił na podstawie 10-letnich własnych doświadczeń nową, małoinwazyjną technikę leczenia lejkowatej deformacji klatki piersiowej [1]. Idea zabiegu polega na korekcji deformacji poprzez uniesienie mostka odpowiednio wymodelowaną płytą wprowadzoną pod kontrolą torakoskopu, przez dwa boczne nacięcia długości 3-4 cm. Płyta implantacyjna wprowadzona zostaje do jamy opłucnowej, a następnie przechodzi na stronę przeciwną przez przednie śródpiersie pomiędzy tylną powierzchnią mostka, a osierdziem lub dużymi naczyniami (w zależności od wysokości miejsca wprowadzenia płyty i rodzaju deformacji) (ryc. 1). Unika się w ten sposób rozległego preparowania i wycinania przymostkowych odcinków żeber, co było zasadniczym elementem klasycznej operacji według Ravitcha i wszystkich jej modyfikacji [2, 3].
Ryc. 1. Trzeci etap zabiegu: obrót płyty i korekcja deformacji (wg Nussa)
Najistotniejsze problemy w postępowaniu anestezjologicznym w tej grupie chorych to konieczność zastosowania odpowiednio głębokiego znieczulenia podczas wprowadzania płyty implantacyjnej do śródpiersia, oraz opanowanie silnego bólu w okresie pooperacyjnym, który wynika ze znacznego rozciągnięcia unerwionych czuciowo struktur anatomicznych klatki piersiowej [4].
W dostępnym piśmiennictwie nie znaleziono żadnych opracowań poświęconych zagadnieniom analgezji pooperacyjnej do tego typu zabiegu. Celem pracy była ocena porównawcza pooperacyjnej analgezji opioidowej oraz analgezji pooperacyjnej z zastosowaniem cewnika zewnątrzoponowego do zabiegów plastyki klatki piersiowej metodą Nussa u dzieci. Monitorowanie leczenia przeciwbólowego pooperacyjnego przeprowadzono stosując skale Prince Henry Pain Score oraz Visual Analoque Scale [5] – tab. I.
Tab. I. Prince Henry Pain Score
Prince Henry Pain Score Liczba punktów
Brak bólu przy kaszlu0
Ból przy kaszlu, brak przy głębokim oddychaniu1
Ból przy głębokim oddychaniu, brak w spoczynku2
Ból w spoczynku - nieznaczny3
Ból w spoczynku - silny4
METODYKA
Badania miały charakter prospektywny. Przeprowadzono je u 30 dzieci obojga płci w wieku od 11-18 lat, u których wykonano zabieg plastyki lejkowatej klatki piersiowej metodą Nussa.
Dzieci podzielono na dwie grupy. W grupie I (n=15) po operacji stosowano analgezję pooperacyjną z zastosowaniem cewnika zewnątrzoponowego. W grupie II (n=15) po zabiegu zastosowano konwencjonalną analgezję opioidową. Nie stosowano randomizacji. W grupie II znalazły się dzieci, których rodzice nie wyrazili zgody na znieczulenie przewodowe, lub u których z różnych przyczyn nie udało się założyć cewnika zewnątrzoponowego.
Wszystkie dzieci premedykowano doustnie midazolamem (Dormicum, Roche, CH) w dawce 0,2-0,3 mg kg-1. Dodatkowo w grupie I przed indukcją znieczulenia zakładano cewnik zewnątrzoponowy w odcinku piersiowym na poziomie od Th4/Th5 do Th6/Th7.
Dzieci wprowadzano propofolem (Diprivan, Zeneca, GB) w dawce 2,5 mg kg-1, fentanylem (Polfa) w dawce 0,05 mg, zwiotczenie mięśni uzyskiwano wekuronium (Norcuron, Organon Teknika, H) w dawce 0,1 mg kg-1, a następnie wykonywano intubację dotchawiczą. Po indukcji znieczulenia w grupie I podawano zewnątrzoponowo 0,5% bupiwakainę (Marcaine, Astra, S) z fentanylem (Polfa) w ilości 1-1,2 ml / segment, a w grupie II – fentanyl podawano dożylnie w dawce wstępnej 1 mcg kg-1 masy ciała (w grupie I fentanylu dożylnie nie podawano).
Podczas trwania znieczulenia w obu grupach zwiotczenie mięśni podtrzymywano za pomocą powtarzanych dawek wekuronium, a wentylację prowadzono mieszaniną tlenu i podtlenku azotu w stosunku 30%/70%. Do podtrzymania znieczulenia w grupie I stosowano ciągły wlew propofolu ze średnią szybkością 4 mg kg-1 h-1, a dla zapewnienia analgezji podawano co 60 min. zewnątrzoponowo 1,5-2 ml 0,5% bupiwakainy i 50-100 mcg fentanylu. Do podtrzymania znieczulenia w grupie II stosowano sewofluran (Sevorane, Abbott Laboratories, USA) w stężeniu 1 – 2,5 vol%, a dla zapewnienia analgezji stosowano powtarzane co 20 – 30 minut wstrzyknięcia fentanylu (po 1 – 3 mcg kg-1).
Analgezję pooperacyjną w grupie I uzyskiwano stosując zewnątrzoponowo fentanyl 10 mcg ml-1 w roztworze 0,1% bupiwakainy stosując przepływ 6-12 ml h-1. W grupie II stosowano przeciwbólowo petydynę (Dolargan, Chinon, H) w dawce 1 mg kg-1 co 4 – 6 h lub morfinę (Polfa) 0,1 mg kg-1 co 4 – 6 h, a także propacetamol (Pro-efferalgan, UPSA Laboratories, F) 0,5 –1 g co 12 h.
Ocenę bólu przeprowadzano: bezpośrednio po wybudzeniu (P0), 1 h (P1), 8 h (P8) i 24 h po wybudzeniu (P24).
Analizie poddano natężenie bólu oceniane z pomocą obu skal w poszczególnych punktach obserwacji. Dla porównania średniego natężenia bólu pomiędzy grupami zastosowano test Manna-Whitney´a. Jako znamienne przyjęto wartości p<0,05.
WYNIKI
W grupie I znalazło się 13 chłopców i 2 dziewczynki, średni wiek dzieci wynosił 15,1 lat, średnia masa ciała 58,7 kg, a średni wzrost 173,1 cm. W grupie II było 11 chłopców i 4 dziewczynki, średni wiek dzieci wynosił 15,13 lat, średnia masa ciała 51,9 kg, a średni wzrost 169,7 cm. W zakresie podanych wyżej parametrów nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic pomiędzy badanymi grupami.

Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
  • Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
  • Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
  • Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.

Opcja #1

24

Wybieram
  • dostęp do tego artykułu
  • dostęp na 7 dni

uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony

Opcja #2

59

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 30 dni
  • najpopularniejsza opcja

Opcja #3

119

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 90 dni
  • oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Nuss D, Kelly RE, Croitoru DP, Katz ME: A 10-year of minimally invasive technique for the correction of pectus excavatum. J Ped Surg 1998; 33: 545-552.
2. Haller JA, Peters GN, Mazur D, White JJ: Pectus excavatum: a 20 year surgical experience. J Thorac Cardiovasc Surg 1970; 60: 375-383.
3. Shamberger RC, Welch KJ: Surgical repair of pectus excavatum. J Ped Surg 1988; 23: 615-622.
4. Dzielicki J, Korlacki W, Sitkiewicz T: Małoinwazyjna metoda Nussa w leczeniu lejkowatej klatki piersiowej. Pol Przeg Chirurg 2000; 72: 524-530.
5. Connacher ID: Pain relief after thoracotomy. Br J Anaesth 1990; 65: 806-812.
6. Misiołek H: Znieczulenie w torakochirurgii z zastosowaniem cewnika zewnątrzoponowego; w: Zarys zasad postępowania anestezjologicznego w torakochirurgii i w obrażeniach klatki piersiowej (red: Dyaczyńska-Herman A), a-medica press, Bielsko-Biała, 2001.
7. Chae BK, Lee HW, Sun K: The effect of combined epidural and light general anesthesia on stress hormones in open heart surgery patients. Surgery Today 1998; 28: 27-31.
8. Prokopowicz J, Wilczyński J, Zawadzki A: Wpływ piersiowego znieczulenia zewnątrzoponowego na zahamowanie wskaźników hemodynamicznych. II Sympozjum Naukowo-Szkoleniowe, Ciechocinek, 1997.
9. Nuss D: Workshop: minimal invasive Technik nach Nuss zur Korrektur der Tichterburst. 29 October 1999, Mannheim.
10. Nuss D, Kelly RE, Croitoru DP, Swoveland B: Repair of pectus excavatum. Ped Endosurg Innovat Technique, 1998; 2: 205-221.
11. Buczyński B, Górniewski G: Ciągłe znieczulenie zewnątrzoponowe z użyciem fentanylu i bupiwakainy u pacjentów po torakotomii. Sympozjum upamiętniające 50 rocznicę Pierwszego Spotkania Torakochirurgów Polskich, Kielce 11-13. 05. 2001, 65-66.
12. Mahon SV, Berry PD, Jackson M: Thoracic epidural infusion for post thoracotomy pain: a comparison of fentanyl - bupivacaine mixtures vs fentanyl alone. Anaesthesia, 1999; 54: 641-646.
13. Dawson PJ: Zewnątrzoponowa analgezja pooperacyjna. Aktualności w Anestezjologii i Intensywnej Terapii, 1996, 5, 77-83.
Adres do korespondencji:
Katedra AiIT Śl. AM
ul. 3 Maja 13/15, 41-800 Zabrze

Anestezjologia Intensywna Terapia 2/2002

Pozostałe artykuły z numeru 2/2002: