Ponad 7000 publikacji medycznych!
Statystyki za 2021 rok:
odsłony: 8 805 378
Artykuły w Czytelni Medycznej o SARS-CoV-2/Covid-19

Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu
© Borgis - Postępy Nauk Medycznych 6/2017, s. 304-309
Andrzej Sionek, Adam Czwojdziński, Jarosław Czubak, Aleksander Ropielewski
Ocena wyników leczenia złamań okołoprotezowych u chorych z chorobą zwyrodnieniową stawu biodrowego w następstwie resztkowej dysplazji z wysokim zwichnięciem – typu III i IV według klasyfikacji Crowe’a
The evaluation of results of periprostetic fracture treatment in patients with hip osteoarthritis caused by residual dysplasia of the hip joint with dislocation of type iii and iv according to the Crowe's classification
Klinika Ortopedii, Ortopedii i Traumatologii Dziecięcej, Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego, Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny im. prof. Adama Grucy, Otwock
Kierownik Kliniki: dr hab. med. Jarosław Czubak, prof. nadzw. CMKP
Streszczenie
Wstęp. Jedną z uznanych metod leczenia operacyjnego młodych dorosłych z chorobą zwyrodnieniową (OA) w następstwie rozwojowej dysplazji stawu biodrowego z jego zwichnięciem (RDSBOA) jest całkowita alloplastyka stawu biodrowego (THA).
Cel pracy. Celem pracy było określenie częstości występowania złamań okołoprotezowych (ZO) i wyników leczenia tego powikłania.
Materiał i metody. W latach 2009 do 2015 leczyliśmy operacyjnie 91 stawów biodrowych u 81 chorych z RDSBOA ze zwichnięciem typu III i IV wg klasyfikacji Crowe’a.
W grupie tej dominowały kobiety. Średnia wieku wynosiła 32 lata (od 15 do 64 lat).
Dla celów badawczych wyodrębniono dwie grupy chorych operowanych z dostępu tylno-bocznego.
Grupę („A”) stanowiło 10 bioder u 10 chorych leczonych z użyciem trzpieni Accolade lub CDH. Grupę ( „B”) stanowiło 81 bioder u 71 chorych leczonych z użyciem trzpienia Wagnera.
W grupie „A” okres obserwacji wynosił od 1 do 7 lat (średnia 5 lat), a w grupie „B” od 1 do 6 lat (średnia 4 lata).
Wyniki. ZO odnotowaliśmy u 4 z 10 bioder z grupy „A” i u 6 z 81 bioder z grupy „B”. Różnice były istotne statystycznie. Wszyscy chorzy ze ZO byli leczeni z użyciem metalowych pętli. W ocenie klinicznej poprawę uzyskaliśmy u wszystkich chorych. W ocenie radiologicznej u wszystkich chorych odnotowano zrost kostny.
Zmniejszoną częstość ZO u chorych z OA w następstwie RDSB ze zwichnięciem stawu biodrowego odnotowano u chorych leczonych z użyciem trzpieni stożkowych.
Wnioski. Chorzy z OA w następstwie RDSB ze zwichnięciem typu III i IV według klasyfikacji Crowe’a powinni być leczeni z użyciem trzpieni stożkowych.
Summary
Introduction. One of accepted methods of operative treatment of young adults with osteoarthritis (OA) coming as the sequeleae of developmental dysplasia of the hip with dislocation (DDH) is total hip alloplasty (THA).
Objectives. The aim of this study was to determine the incidence of periprosthetic fractures occurring and to assess the results of treatment of this complication.
In years 2009-2015 we operated 91 hip-joints of 81 patients with OA as a sequeleae of DDH with dislocation of type III and IV according to Crowe's classification. Mean age was 32 years old (from 15 to 64). For the purpose of the study two groups of patients operated from postero-lateral approach were established.
Group "A" consisted of 10 hips of 10 patients treated with the use of Accolade stems or CDH stems. Group "B" consisted of 81 hips of 71 patients, treated using Wagner's stems. In group "A" the follow-up period lasted from 1 to 7 years (average 5 yrs), and in group "B" from 1 to 6 years (average 4 yrs). Incidence of periprosthetic fractures were noted. The results were assessed clinically according to HHS and radiologically.
Periprosthetic fracture was observed in 4 out of 10 hips from group "A" and in 6 from 81 hips from group "B". The differences were statistically significant. All patients with peripristhetic fracture were treated using metal cables.
Results. In clinical and radiologicall assessment improvement was obtained in all patients.
Decreased incidence of periprosthetic fractures in patients with OA as a sequeleae of DDH was noted in all patients treated using cone stems.
Conclusions. Patients with OA as a sequeleae of DDH with hip-joint dislocation of type III and IV according to Crowe's classification should be treated using cone stems.



WSTĘP
W ostatnich dekadach obserwujemy dynamicznie wzrastający trend leczenia choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego (OA) z użyciem endoprotezoplastyki całkowitej (THA). Szacuje się, że w USA wartość współczynnika określającego liczbę chorych leczonych z użyciem pierwotnej endoprotezoplastyki od roku 2005 do 2030 ulegnie prawie podwojeniu i wyniesie 1,74 (1). Leczeni operacyjnie są coraz częściej młodzi, aktywni chorzy oraz chorzy w podeszłym wieku. Wraz ze zwiększającą się liczbą leczonych chorych, odnotowywany jest zwiększający się odsetek złamań okołoprotezowych (ZO). Odsetek złamań okołoprotezowych w pierwotnej alloplastyce biodra określany jest od 1,7 do 3,5% (2, 3). Uznaną metodą leczenia operacyjnego młodych dorosłych z zaawansowaną chorobą zwyrodnieniową w następstwie rozwojowej dysplazji stawu biodrowego z jego zwichnięciem (RDSBOA) jest całkowita alloplastyka stawu biodrowego. Szacuje się, że 29% chorych w wieku poniżej 60. roku życia leczonych z użyciem pierwotnej alloplastyki biodra ma zdiagnozowaną koksartrozę w następstwie rozwojowej dysplazji (4). W tej grupie chorych ryzyko wystąpienia powikłań śród- i okołooperacyjnych jest wyższe w porównaniu z grupą chorych z idiopatyczną OA. Ryzyko powikłań rośnie wprost proporcjonalnie do stopnia decentracji stawu biodrowego (5). Do najczęstszych powikłań THA zalicza się: złamania okołoprotezowe, pooperacyjną nierówność kończyn, porażenie nerwu kulszowego, nerwu udowego, zwichnięcia endoprotezy, wczesne aseptyczne obluzowanie. W latach 70. Charnley i Feagin uważali RDSBOA z wysokim zwichnięciem za względne przeciwwskazanie do alloplastyki całkowitej stawu biodrowego (6). Jednym z częściej odnotowywanych powikłań w tej grupie chorych jest śródoperacyjne złamanie okołoprotezowe (7). Uważa się, że jedną z przyczyn występowania tego powikłania jest wąski kanał kości udowej, szczególnie w płaszczyźnie czołowej, oraz zwiększona w okolicy międzykrętarzowej antetorsja szyjki kości udowej (7-10). Krętarz większy u chorych z RDSBOA jest słabiej rozwinięty i położony bardziej ku tyłowi w płaszczyźnie horyzontalnej (11).
Bardzo często kość udowa ma zaburzoną oś i jest mechanicznie osłabiona w następstwie przebytych w okresie dziecięcym osteotomii kierunkowych (10). Obecność utrwalonego przykurczu zgięciowo-przywiedzeniowego utrudnia manipulacje operowaną kończyną i zwiększa ryzyko wystąpienia złamania. Autorzy nielicznych doniesień odnotowują od 6 do 15% śródoperacyjnych złamań okołoprotezowych u chorych z decentracją biodra (12, 13).
Aby zminimalizować ryzyko wystąpienia tego powikłania, w naszym ośrodku od 2010 roku chorych z RDSBOA i współwystępującym wysokim zwichnięciem leczymy, stosując najczęściej trzpień stożkowy Wagnera (14).
CEL PRACY
Celem pracy było określenie częstości występowania i typu złamania okołoprotezowego, momentu wystąpienia złamania, sposobu oraz wyników leczenia tego powikłania w materiale własnym.
MATERIAŁ i METODY
W latach 2009-2015 leczyliśmy operacyjnie 91 stawów biodrowych u 81 chorych z RDSBOA ze zwichnięciem III° i IV° według klasyfikacji Crowe’a (15). W grupie tej dominowały kobiety. Średnia wieku wynosiła 32 lata (15-64 lata). Średnia nierówności kończyn przed operacją liczyła 3,5 cm (1,5-7 cm).
U wszystkich chorych wykonano przed leczeniem operacyjnym cyfrowy radiogram stawów biodrowych z markerem w projekcjach „AP” i osiowej Lauensteina. Na podstawie radiogramu wykonanego w projekcji „AP” 65 bioder zakwalifikowano do typu III, 36 do typu IV według klasyfikacji Crowe’a. Chorym ze zwichnięciem IV° wykonywano dodatkowo badanie tomografii komputerowej. Cyfrowe planowanie przedoperacyjne wykonywano z użyciem programu komputerowego firmy Orthoview. Wszystkich chorych operowano z dostępu tylno-bocznego. Operacje wykonywane były przez trzech chirurgów.
Dla celów badawczych wyodrębniono dwie grupy chorych. Grupę A stanowiło 10 bioder: 8 bioder u 8 chorych leczonych z użyciem trzpieni trapezoidalnych Accolade i wkręcanych panewek Trident firmy Stryker oraz 2 biodra u 2 chorych leczonych z użyciem trzpieni CDH i panewek Exceed ABT Taperfit firmy Biomet. Grupa B liczyła 81 bioder u 71 chorych leczonych z użyciem trzpienia stożkowego Wagnera i panewki Varial lub Allofit firmy Zimmer-Biomet.
W grupie A okres obserwacji wynosił od roku do 7 lat (średnia 5 lat), a w grupie B – od roku do 6 lat (średnia 4 lata). Wszystkich chorych objęto jednolitym protokołem badawczym składającym się z badania przedmiotowego i radiologicznego. Do oceny typu złamania posłużono się klasyfikacją Vancouver (16). Śródoperacyjnie odnotowano moment wystąpienia złamania, uwzględniając kolejne etapy operacji: frezowanie, implantację trzpienia próbnego, trzpienia ostatecznego, repozycję oraz usprawnianie. Wyniki oceniono klinicznie według zmodyfikowanej 90-punktowej klasyfikacji Harrisa (17), a radiologicznie oceniono proces gojenia się złamania. Badania kontrolne wykonywano: przed leczeniem operacyjnym, w 1. dobie po operacji, po 6 tygodniach, 3 i 12 miesiącach oraz co rok (lub wcześniej w przypadku niepokojących objawów).
WYNIKI

Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
  • Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
  • Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
  • Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.

Opcja #1

24

Wybieram
  • dostęp do tego artykułu
  • dostęp na 7 dni

uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony

Opcja #2

59

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 30 dni
  • najpopularniejsza opcja

Opcja #3

119

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 90 dni
  • oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Kurtz S, Ong K, Lau E et al.: Projections of primary and revision hip and knee arthroplasty In the United States from 2005 to 2030. J Bone Joint Surgery (Am) 2007; 89-A: 780-785.
2. Abdel MP, Watts CD, Houdek MT et al.: Epidemiology of periprosthetic fracture of the femur in 32644 primary total hip arthroplasties. Bone Joint J 2016; 98-B: 461-467.
3. Fitzgerald RH Jr, Brindley GW, Kavanagh BF: The uncemented total hip arthroplasty. Intraoperative femoral fractures. Clin Orthop Relat Res 1998; 235: 61-66.
4. Furnes O, Lie SA, Espehaug B et al.: Hip disease and the prognosis of total hip replacements. A review of 53698 primary total hip replacements reported to the Norwegian Arthroplasty Register. J Bone Joint Surg Br 1987; 83: 579-586.
5. Cameron HU, Botsford DJ, Park YS: Influence of the Crowe rating on the outcome of total hip arthroplasty in congenital hip dysplasia. J Arthroplasty 1996; 11: 582-587.
6. Charnley J, Feagin JA: Low-friction arthroplasty in congenital subluxation of the hip. Clin Orthop Relat Res 1973; 91: 98-113.
7. Perka C, Fisher U, Taylor WR, Matziolis G: Developmental hip dysplasia treated with total hip arthroplasty with straight stem and threated cup. J Bone Joint Surg (Am) 2004; 86-A: 312-319.
8. Noble PC, Kamaric E, Seguno N et al.: Three-dimensional shape of the dysplastic femur: implications for THR. Clin Orhop Relat Res 2003; 417: 27-40.
9. Strom H, Mallmin H, Milbrink J et al.: The cone hip stem: a prospective study of 13 patients followed for 5 years with RSA. Acta Orthop Scand 2003; 74: 525-530.
10. Sugano N, Noble PC, Kamaric E: The morphology of the femur in developmental dysplasia of the hip. J Bone Joint Surg Br 1998; 80: 711-719.
11. Dunn HK, Hess WE: Total hip reconstruction in chronically dislocated hips. J Bone Joint Surg Am 1976; 58: 838-845.
12. Kerboull M, Hamadouche M, Kerboull L: Total hip arthroplasty for Crowe type IV developmental hip dysplasia: a long-term follow-up study. J Arthroplasty 2001; 16 (8 suppl. 1): 170-176.
13. Kawai T, Tanaka Ch, Kanoe H: THR for Crowe IV hip without subtrochanteric shortening osteotomy – a long term follow up study. BMC Musculosceletal Disorders 2014; 15: 72.
14. Wagner H, Wagner M: Cone prosthesis for the hip joint. Arch Orthop Trauma Surg 2000; 120: 88-95.
15. Crowe JF, Mani, Ranawat CS: Total hip replacement in congenital dislocation and dysplasia of the hip. J Bone Joint Surgery (Am) 1979; 61: 15-23.
16. Duncan CP, Masri BA: Fractures of the femur after hip replacement. Instr. Course Lect 1995; 44: 293-304.
17. Harris W: Traumatic arthritis of the hip after dislocation and acetabular fractures: treatment by mold arthroplasty. An end-result study using a new method of result evaluation. J Bone Joint Surg (AM) 1969; 51-A: 737-755.
18. Dall DM: Cable techniques for trochanteric and femoral allograft fixation. Tech Orthop 1991; 6: 7-16.
19. Schub A, Schraml A, Hobenberger G: Long term results of the Wagner cone prosthesis. Int Orthop 2009; 33: 53-59.
otrzymano: 2017-05-10
zaakceptowano do druku: 2017-05-31

Adres do korespondencji:
*Andrzej Sionek
Klinika Ortopedii, Ortopedii i Traumatologii Dziecięcej, Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego, Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny im. prof. Adama Grucy
ul. Konarskiego 13, 05-400 Otwock
tel. +48 (22) 779-40-31
kootd@cmkp.edu.pl

Postępy Nauk Medycznych 6/2017
Strona internetowa czasopisma Postępy Nauk Medycznych