Passiflora alata Curtis należy do rodziny Passiflora-ceae (Męczennicowate). Jest lianą popularną w Brazylii jako maracujá-doce i stosowaną w medycynie ludowej w różnych zaburzeniach nerwowych i żołądkowych. W Europie i Stanach Zjednoczonych nadziemne części tej rośliny wykorzystywane są do leczenia niepokoju nerwowego, bezsenności, nerwicy lękowej, często z innymi lekami uspokajającymi. W wielu farmakopeach na świecie ekstrakt z nadziemnych części P. alata opisany jest jako lek o działaniu przeciwlękowym. Autorzy niniejszej pracy postanowili natomiast przebadać przeciwwrzodowe działanie etanolowego ekstraktu z nadziemnych części omawianej rośliny na modelu zwierzęcym.

Ekstrakt z wysuszonych powietrznie (poniżej 50°C) części nadziemnych P. alata sporządzano za pomocą 60% alkoholu etylowego w proporcji 1:10. Następnie ekstrakt zagęszczano w warunkach próżniowych. Zawierał on 0,67% C-glukozydów flawonoidowych w przeliczeniu na witeksynę.

W badaniach użyto szczury rasy Wistar, którym podawano otrzymany ekstrakt zawieszony w wodzie destylowanej w dawce 100, 200 i 400 mg/kg m.c. sondą do żołądka. Następnie po upływie 40 min podawano im środek wywołujący wrzody żołądka w postaci 60% kwasu solnego w alkoholu etylowym. Jako kontrola pozytywna służył lek przeciwwrzodowy lansoprazol w dawce 30 mg/kg m.c. Kontrolą negatywną była woda destylowana. Po następnej godzinie zwierzęta usypiano i wypreparowywano żołądki w celu określenia powierzchni, na której pojawiły się wrzody.