Ponad 7000 publikacji medycznych!
Statystyki za 2021 rok:
odsłony: 8 805 378
Artykuły w Czytelni Medycznej o SARS-CoV-2/Covid-19

Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu
© Borgis - Anestezjologia Intensywna Terapia 2/2002, s. 121-123
Małgorzata Nowicka, Barbara Wójtowicz-Sprada, Emilia Rozwadowska, Roman Szulc
Zastosowanie rekombinowanego czynnika VIIa u pacjenta poddanego rekonstrukcji brzusznego odcinka aorty z powodu tętniaka z masywnym krwawieniem śród- i pooperacyjnym wskutek zaburzeń krzepnięcia
Recombinant activated factor VII for the management of severe intraoperative and postoperative bleeding after abdominal aortic surgery
I Klinika Anestezjologii i Intensywnej Terapii;
kierownik: prof. dr hab. med. R. Szulc – Katedra AiIT AM w Poznaniu;
Streszczenie
Zastosowano rekombinowany aktywny czynnik VII (NovoSeven, Novo Nordisk, Dania) u pacjenta z utajonym zaburzeniem czynności układu krzepnięcia, u którego w okresie pooperacyjnym wystąpiło masywne krwawienie, nie reagujące na podawanie preparatów świeżo mrożonego osocza oraz koncentratu płytkowego. Po dwukrotnym podaniu rekombinowanego aktywnego czynnika VII w odstępach dwugodzinnych zaobserwowano wyraźne zmniejszenie krwawienia oraz poprawę wyników badań laboratoryjnych. Pacjent zmarł po dwóch tygodniach hospitalizacji z powodu niewydolności wielonarządowej. Od podania rekombinowanego czynnika VIIa do zgonu chorego zaburzeń układu krzepnięcia nie obserwowano. Wśród wielu powikłań, jakie mogą towarzyszyć zabiegom rekonstrukcyjnym aorty brzusznej do najgroźniejszych należą śród- i pooperacyjne krwawienia. Mogą one wynikać z przyczyn chirurgicznych, jak również często wiążą się z zaburzeniami czynności układu krzepnięcia, które występują zarówno u chorych z uprzednim upośledzeniem hemostazy, jak i u tych pacjentów, którzy wcześniej takich zaburzeń nie wykazywali. Tradycyjne leczenie substytucyjne nie zawsze przynosi oczekiwane rezultaty. Korzystne może być wówczas zastosowanie kluczowego czynnika układu krzepnięcia jakim jest aktywny czynnik VII, który jest w stanie podtrzymać funkcjonowanie kaskady krzepnięcia mimo deficytu czynników VIII i IX.
Summary
We have administered the recombinant activated factor VII (RF VIIa, NovoSeven, Novo Nordisk, Denmark) to 76 yr-old patient, bleeding uncontrollably after abdominal aortic surgery. Two doses of RF VIIa, given over two hours, resulted in significant reduction of bleeding and improvement of INR and APTT. Despite vigorous treatment patient developed multi organ failure and died two weeks later. RF VIIa offers a new approach to coagulation disturbances that cannot be managed with standard substitution therapy.



Według Hedner proces krzepnięcia jest zapoczątkowany przez połączenie czynnika VII z czynnikiem tkankowym (tissue factor – TF) [1]. Powstaje wówczas aktywna postać czynnika VII – czynnik VIIa. Kompleks czynników VIIa-TF aktywizuje czynniki IX i X powodując powstanie czynnika Xa, pod wpływem którego dochodzi do przemiany protrombiny w trombinę. Dalsza aktywacja czynnika Xa następuje z udziałem czynników VIIIa i IXa, natomiast aktywacja z udziałem kompleksu czynnik VIIa-TF ulega zahamowaniu pod wpływem inhibitora zewnątrzpochodnego układu krzepnięcia (tissue factor pathway inhibitor – TFPI). W badaniach in vitro wykazano, że bezpośrednia aktywacja czynnika X może nastąpić również wskutek bezpośredniej aktywacji rekombinowanego czynnika VIIa z powierzchnią endogennych lipidów [2].
Czynnik VIIa wprowadzono do leczenia ciężkich krwawień, a także do zapobiegania krwawieniom pooperacyjnym u chorych na hemofilię [3]. Lek zastosowano również w przypadku pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia niespowodowanymi hemofilią, którzy nie kwalifikowali się do innego leczenia lub nie reagowali na nie.
Istnieją doniesienia o zahamowaniu krwawienia u pacjentów poddanych zabiegom kardiochirurgicznym [4], z krwawieniami podpajęczynówkowymi [5]. Rekombinowany czynnik VIIa zastosowano również w celu obliteracji światła tętniaka rzekomego aorty piersiowej [6]. Okazał się on również skuteczny w leczeniu krwawień okresu okołooperacyjnego nie dających się opanować innymi sposobami. W naszej klinice rekombinowany czynnik został zastosowany u pacjenta podanego rekonstrukcji brzusznego odcinka aorty z powodu tętniaka. W dostępnym piśmiennictwie opisu podobnego zastosowania preparatu nie znaleźliśmy.
OPIS PRZYPADKU
Pacjent 76-letni został przyjęty do Kliniki Chirurgii Naczyń z powodu tętniaka aorty brzusznej, celem wykonania planowego zabiegu wszycia protezy naczyniowej. Z dodatkowych obciążeń u chorego występowały: choroba niedokrwienna mięśnia sercowego (w wywiadzie przebyty zawał mięśnia sercowego), utrwalone migotanie przedsionków, niedowład prawej kończyny górnej po udarze mózgu w 1997 r., nadciśnienie tętnicze, cukrzyca niezależna od insuliny, niedokrwistość z niedoboru żelaza. Przed zabiegiem pacjent był konsultowany przez hematologa z powodu niedokrwistości i małopłykowości, ale podejrzenia choroby rozrostowej szpiku kostnego nie potwierdzono, natomiast rozpoznano niedokrwistość z niedoboru żelaza. W trakcie zabiegu operacyjnego wykonanego w znieczuleniu skojarzonym wszyto protezę prostą. Przebieg zabiegu był powikłany utratą około 1000 ml krwi i wahaniami ciśnienia tętniczego. Mimo prowadzonej resuscytacji płynowej (przetoczono łącznie: 2000 ml roztworów krystaloidów, 1000 ml roztworów koloidowych, 3 jednostki masy erytrocytarnej i 1 jednostkę świeżo mrożonego osocza) chorego przyjęto do Kliniki Intensywnej Terapii w stanie nieskorygowanej hipowolemii. W KIT kontynuowano resuscytację płynową. Po około 2 godzinach od przyjęcia wystąpiły objawy wstrząsu krwotocznego: spadek ciśnienia tętniczego krwi, tachykardia, spadek wartości hemoglobiny i hematokrytu oraz powiększenie obwodu brzucha. W drenach było ok. 350 ml treści krwistej. Liczba krwinek płytkowych utrzymywała się w granicach 36-91 tys. mm-3.

Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
  • Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
  • Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
  • Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.

Opcja #1

24

Wybieram
  • dostęp do tego artykułu
  • dostęp na 7 dni

uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony

Opcja #2

59

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 30 dni
  • najpopularniejsza opcja

Opcja #3

119

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 90 dni
  • oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Hedner U: Recombinant activated factor VII as universal haemostatic agent. Blood Coagul Fibrynolysis 1998; 9 (Suppl. 1): 147-52.
2. Rao LV, Rapaport SI: Factor VIIa catalysed activation of factor X independent of tissue factor. Its possible significance for control of hemophilic bleeding by infused factor VIIa. Blood Coagul Fibrynolysis 1990; 75: 1069-1073.
3. Dunn JC, Spencer CM: Rekombinowany czynnik VIIa; przedruk z BioDrugs 1999; 12: 71-77.
4. Douri MA, Shafi T, Khudairi DA, Bokhari EA, Blak L, Akinwale N, Osman MM, Homaidhi AA, Fagih MA, Borum RB: Effect of the administration of recombinant activated factor VII (rFVIIa; NovoSeven®) in the managment of severe uncontrolled bleeding in patients undergoing heart valve replacement surgery. Blood Coagul Fibrinolysis 2000; 11 (suppl 1): S121-S127.
5. Pickard JD, Kirkpatrick PJ, Melsen T, Andreasen RB, Gelling L, Fryer T, Matthews J, Minhas P, Hutchinson PJA, Menon D, Downey SP, Kendall I, Clark J, Carpenter TA, Williams E, Persson R: Potential role of NovoSeven® in the prevention of rebleeding, following aneurysmal subarachnoid haemorrhage. Blood Coagul Fibrinolysis 2000; 11(suppl 1): S117- S120.
6. Liem KSAE: Recombinant activated factor VII for false aneurysms in patients with normal haemostatic mechanisms thrombosis and haemostasis 1999; 82: 150-151.
Adres do korespondencji:
Instytut AiIT i Klinika AiIT AM ul. Długa 2/2, 61-848 Poznań

Anestezjologia Intensywna Terapia 2/2002

Pozostałe artykuły z numeru 2/2002: