Ponad 7000 publikacji medycznych!
Statystyki za 2021 rok:
odsłony: 8 805 378
Artykuły w Czytelni Medycznej o SARS-CoV-2/Covid-19

Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu
© Borgis - Medycyna Rodzinna 2/2000, s. 49-50
Danuta Gidian-Jopa
Diagnostyka nietrzymania moczu u dorosłych
z Medycznego Centrum Diagnostyki Urodynamicznej URO-DYN w Warszawie



Skuteczne leczenie nietrzymania moczu wymaga dokładnego określenia przyczyny. Przyczyny mogą być:
1. pęcherzowe (niestabilność lub hyperrefleksja wypieracza, niska podatność ścian pęcherza). Objawami są: częstomocz, parcia naglące, nietrzymanie moczu z parcia, moczenie bezwiedne, moczenie nocne;
2. zwieraczowe (nadmierna ruchomość cewki proksymalnej i szyi pęcherza, niewydolność cewkowego mechanizmu zwieraczowego). Objawami są: wysiłkowe nietrzymanie moczu, moczenie bezwiedne, stały wyciek moczu;
3. nietrzymanie z przepełnienia (w wyniku przeszkody w odpływie moczu lub osłabionej kurczliwości wypieracza). Objawem jest bezwiedny wyciek moczu;
4. nietrzymanie pozazwieraczowe (w wyniku przetok, ektopowego ujścia moczowodu i innych wad wrodzonych). Objawy: stały wyciek moczu w dzień i w nocy;
5. postacie mieszane nietrzymania z powodu kilku wymienionych powyżej przyczyn.
Kluczowe znaczenie w rozpoznaniu przyczyn nietrzymania moczu ma dokładnie zebrany wywiad i badanie pacjenta.
W wywiadzie uwzględnić należy:
1. od kiedy występuje nietrzymanie moczu,
2. co powoduje epizody nietrzymania (kaszel, schylenia, dźwiganie, parcia naglące), czy wyciek jest bezwiedny, stały),
3. czy pacjent moczy się w nocy,
4. jaki jest okres suchości w ciągu dnia,
5. ilość podpasek zużywanych w ciągu doby,
6. ilość mikcji w dzień i w nocy, porcje moczu,
7. podaż dobową płynów,
8. przebyte zabiegi operacyjne,
9. choroby, zwłaszcza układu nerwowego (przebyte udary mózgu, SM, choroba Parkinsona, urazy układu nerwowego, zaburzenia widzenia, zaburzenia czucia i drętwienia w kończynach),
10. infekcję dróg moczowych,
11. czy częstomocz jest wymuszony przez pacjenta w celu zmniejszenia epizodów wysiłkowego nietrzymania, czy też jest wynikiem prawdziwego parcia.
Bardzo pomocny w wywiadzie jest kalendarz mikcji, w którym przez minimum dobę a najlepiej przez 2-3, pacjent zapisuje godzinę oddania moczu, porcję moczu w mililitrach, epizody nietrzymania i co je spowodowało, oraz ilość wypitych płynów.
W badaniu pacjenta zwracamy uwagę na stan okolicy krocza i ujścia cewki moczowej w spoczynku i podczas kaszlu (u kobiet), sprawdzamy czucie w okolicy krocza, oceniamy zwieracz zewnętrzny odbytu (ziejący, prawidłowe napięcie, brak dowolnego skurczu, dowolny skurcz zachowany).
Badania dodatkowe, które powinny być w każdym wypadku wykonane to: badanie ogólne moczu z posiewem oraz USG układu moczowego z oceną pęcherza i z oceną zalegania po mikcji.
Dobrze jest też mieć możliwość wykonania przepływu cewkowego (uroflowmetrii), najlepiej kilka razy, z oceną zalegania po mikcji. Na podstawie tego prostego badania, łącznie z wywiadem i USG można sugerować przeszkodę w odpływie moczu lub nadreaktywność pęcherza.
Pamiętać należy, że guzy i złogi pęcherza oraz infekcja dróg moczowych mogą być przyczyną częstomoczu, parć naglących oraz gubienia moczu z parcia.
Również nasilona przeszkoda w odpływie moczu z dużym zaleganiem po mikcji może manifestować się częstomoczem z parciami naglącymi i grubieniem moczu zarówno z parcia jak i z przepełnienia. Podanie leków antycholinergicznych stosowanych w nadreaktywnym pęcherzu jest w tych przypadkach przeciwwskazane.
Stwierdzenie u pacjenta skarżącego się na gubienie moczu dużego zalegania po mikcji, przeszkodowego przepływu cewkowego sugeruje przeszkodę podpęcherzową lub osłabioną kurczliwość wypieracza. Wymaga to cystoskopowej oceny cewki i szyi pęcherza lub radiologicznej oceny cewki, a u mężczyzn dodatkowo oceny gruczołu krokowego. W dalszej diagnostyce uwzględnia się badanie urodynamiczne pozwalające ocenić cewkę i czynność wypieracza w fazie wypełniania i w fazie mikcji. W zależności od wskazań wykonuje się diagnostykę radiologiczną lub izotopową nerek, badania biochemiczne informujące o czynności nerek.
U pacjentów z przerostem gruczołu krokowego nietrzymanie moczu może być wynikiem dużej przeszkody z zaleganiem, jak również wynikiem niestabilnego pęcherza, co bywa reakcją na przeszkodę. Leczenie polega na usunięciu przeszkody. Jeśli nadal utrzymuje się niestabilność wprowadzamy leczenie farmakologiczne.
Jeśli natomiast przy częstomoczu z parciami naglącymi i z gubieniem moczu z parcia nie stwierdzamy infekcji dróg moczowych, ściana pęcherza jest gładka, nie ma złogów w pęcherzu, nie stwierdzamy zalegania a porcje moczu w kalendarzu pacjenta są małe – możemy bez dodatkowych badań rozpoznać nietrzymanie z przyczyn pęcherzowych i wdrożyć leczenie zachowawcze. Dopiero brak poprawy w czasie leczenia jest wskazaniem do dalszej diagnostyki (cystoskopia, badanie urodynamiczne, ocena neurologiczna).
U pacjentów z chorobami układu nerwowego nietrzymanie moczu wymaga oceny urodynamicznej. W zależności od rodzaju stwierdzonych nieprawidłowości dolnych dróg moczowych zaleca się dalsze leczenie. Nietrzymanie będące wynikiem hyperrefleksji wypieracza wymaga często oprócz leczenia farmakologicznego samocewnikowania z przerwą nocną.

Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
  • Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
  • Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
  • Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.

Opcja #1

24

Wybieram
  • dostęp do tego artykułu
  • dostęp na 7 dni

uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony

Opcja #2

59

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 30 dni
  • najpopularniejsza opcja

Opcja #3

119

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 90 dni
  • oszczędzasz 28 zł
Medycyna Rodzinna 2/2000
Strona internetowa czasopisma Medycyna Rodzinna