Ponad 7000 publikacji medycznych!
Statystyki za 2021 rok:
odsłony: 8 805 378
Artykuły w Czytelni Medycznej o SARS-CoV-2/Covid-19

Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu
© Borgis - Anestezjologia Intensywna Terapia 4/2002, s. 257-261
Hanna Kucia1, Hanna Misiołek1, Ewa Wojcieszek2, Anna Dyaczyńska-Herman3, Piotr Knapik1, Jacek Karpe1
Porównanie wpływu anestezji złożonej z użyciem izofluranu i propofolu na wybrane parametry krążeniowo-oddechowe u chorych poddanych zabiegom torakochirurgicznym ze śródoperacyjną wentylacją jednego płuca
A comparison of the effects of isoflurane vs. propofol anaesthesia on haemodynamics and gas exchange during one-lung ventilation
1 Katedra Anestezjologii i Intensywnej Terapii;
kierownik: dr hab. P. Knapik – Wydział Lekarski w Zabrzu Śl. AM,
2 Oddział Anestezjologii;
kierownik: dr n. med. E. Wojcieszek – Instytut im. M Skłodowskiej-Curie – Centrum Onkologii w Gliwicach,
3 Katedra Anestezjologii i Intensywnej Terapii;
kierownik: prof. dr hab. A. Dyaczyńska-Herman – Śl. AM w Katowicach



We have compared effects on intravenous (propofol) vs. inhalational (isoflurane-N2O) anaesthesia on arterial oxygen and CO2 partial pressures, end-tidal CO2 concentration, blood pressure and heart rate during one-lung ventilation.
Sixty-four patients, aged 19-73, scheduled for elective lung cancer surgery, were randomly divided to receive etomidate- isoflurane-N2O or propofol-N2O anaesthesia. Physiologic variables were noted at four time points: 15 min after induction, 15 min after the start of one-lung ventilation, 15 min after tumour removal and 15 min after closure of the thorax.
We could not find any significant differences in measured parameters between the groups; blood pressure was less stable in the propofol group.
Key words: thoracotomy, one lung ventilation, propofol, isoflurane
Streszczenie
Celem pracy była ocena wpływu znieczulenia złożonego z użyciem propofolu i izofluranu na wybrane parametry krążeniowo-oddechowe podczas zabiegu torakochirurgicznego wymagającego zastosowania wentylacji jednego płuca.
Analizę przeprowadzono u 64 pacjentów w wieku 19-73 lat, których losowo podzielono na 2 grupy. W grupie I (n=31) zastosowano indukcję dożylną etomidatem, a znieczulenie podtrzymywano izofluranem w stężeniu 0,8-1,5% obj. W grupie II (n=33) do indukcji i podtrzymania anestezji zastosowano propofol.
Prężność tlenu i dwutlenku węgla we krwi tętniczej, końcowo-wydechowe stężenie dwutlenku węgla, saturację krwi tętniczej oraz ciśnienie tętnicze krwi i częstość skurczów serca rejestrowano w wybranych punktach czasowych: 1) 15 min. po indukcji po uzyskaniu ustabilizowanej wentylacji obu płuc, 2) 15 min. po rozpoczęciu wentylacji jednego płuca, 3) 15 min. po chirurgicznym usunięciu zmiany nowotworowej płuca, 4) 15 min. po zamknięciu klatki piersiowej.
Stwierdzono, że znieczulenie złożone z zastosowaniem izofluranu i propofolu wywiera zbliżony wpływ na wybrane parametry krążeniowo-oddechowe podczas kolejnych etapów zabiegu torakochirurgicznego z zastosowaniem wentylacji jednego płuca. Wykazano również, że w przebiegu całego znieczulenia większe wahania ciśnienia skurczowego krwi występują podczas anestezji propofolem.
Słowa kluczowe: torakotomia, wentylacja jednego płuca, propofol, izofluran
Prowadzenie wentylacji jednego płuca (one lung ventilation, OLV) podczas zabiegu torakochirurgicznego zapewnia dobre warunki operacyjne oraz zabezpiecza chorego przed ewentualnym zakażeniem zdrowego miąższu. Taki sposob wentylacji i ułożenie boczne wpływają niekorzystnie na warunki wymiany gazowej, powodując wzrost przecieku śródpłucnego i spadek prężności tlenu we krwi [1, 2, 3]. Pewną ochronę przed niedotlenieniem zapewnia mechanizm obkurczenia naczyń płucnych pod wpływem miejscowej hipoksji (hypoxic pulmonary vasoconstriction, HPV) i redystrybucja przepływu krwi z rejonów niedodmowych, (które w pozycji na boku obejmują górne, niewentylowane płuco) do dolnego, wentylowanego płuca. Ponieważ zachowanie zjawiska HPV w możliwie maksymalnym zakresie jest podczas operacji z prowadzeniem OLV korzystne, więc należałoby stosować anestetyki dożylne, których hamujący wpływ na HPV jest znikomy [1, 2, 3].
Anestetyki wziewne posiadają stosunkowo dużą siłę działania, są szybko eliminowane, rozszerzają oskrzela i zmniejszają ich reaktywność, jednak wiadomo, że hamują zjawisko HPV w stopniu zależnym od dawki [4, 5, 6, 7]. Wyniki badań dotyczących klinicznego znaczenia takiego działania nie są jednoznaczne [6, 8, 9]. Panuje powszechnie pogląd, że w ocenie wpływu anestetyków wziewnych na HPV należy raczej brać pod uwagę ich działanie na układ krążenia, a także obecność innych czynników modyfikujących HPV pośrednio lub bezpośrednio, jak: hipokapnia, hipotermia, alkaloza metaboliczna lub stosowane leki [1, 3, 10, 11].
Do zabiegów torakochirurgicznych kwalifikowani są często chorzy z licznymi obciążeniami, szczególnie w zakresie układu krążenia. Równie ważne dla bezpieczeństwa chorego jest więc śródoperacyjne utrzymanie rzutu minutowego serca na poziomie zbliżonym do stanu sprzed anestezji. Udowodniono, że zachowanie wysokiego rzutu minutowego podczas zabiegu wpływa na zmniejszenie okołooperacyjnej zachorowalności i umieralności zwłaszcza u chorych z chorobą serca lub schorzeniami układu oddechowego [12, 13]. W codziennej praktyce anestezjologicznej, podczas dużych procedur torakochirurgicznych najczęściej stosuje się obecnie znieczulenie dożylne propofolem lub też anestezje wziewne, które to znieczulenia na ogół łączone są z wysoką blokadą zewnątrzoponową [2, 3, 8, 13]. Interesujące wydaje się więc porównanie znieczulenia złożonego z użyciem propofolu ze znieczuleniem złożonym przy użyciu anestetyków wziewnych.
Celem pracy była ocena wpływu anestezji złożonej z użyciem propofolu i izofluranu na wybrane parametry krążeniowo-oddechowe podczas zabiegu torakochirurgicznego wymagającego zastosowania OLV.
METODYKA
Po uzyskaniu zgody Komisji Etycznej badaniami objęto grupę 64 chorych (20 kobiet, 44 mężczyzn) operowanych z powodu nowotworu płuc. Do badań kwalifikowano pacjentów należących do II lub III grupy ryzyka operacyjnego w skali ASA. U wszystkich chorych wykonano przed zabiegiem badanie spirometryczne z oceną nasilonej objętości jednosekundowej (FEV1) i oceną, jaki odsetek objętości życiowej stanowi ta wartość (FEV1%VC). Z badań wykluczono chorych z niewydolnością nerek lub wątroby.
Wszystkich chorych premedykowano domięśniowo atropiną (Polfa) w dawce 0,01 mg kg-1, fentanylem (Polfa) w dawce 0,1 mg i dehydrobenzperidolem (Droperidol, Gedeon Richter, H) w dawce 5 mg. U wszystkich chorych po założeniu bezpośredniego pomiaru ciśnienia tętniczego, a przed rozpoczęciem indukcji, wykonano gazometrię krwi tętniczej.
Chorych podzielono losowo na dwie grupy w zależności od rodzaju środka zastosowanego do indukcji i podtrzymania anestezji.
W grupie I (n=31) indukcję przeprowadzano fentanylem w dawce 0,1 mg oraz etomidatem (Hypnomidate, Janssen Pharmaceutica, B) w dawce 0,3 mg kg-1, a znieczulenie podtrzymywano izofluranem (Forane, Abbott, GB) w dawce 0,8-1,5% objętości i mieszaniną 50% podtlenku azotu z tlenem w stosunku objętościowym 1: 1.
W grupie II (n=33) indukcję przeprowadzono fentanylem w dawce 0,1 mg oraz propofolem (Diprivan, Zeneca, GB) w dawce 2 mg kg-1, a anestezję podtrzymywano ciągłym wlewem propofolu w dawce 4-6 mg kg-1 i mieszaniną 50% podtlenku azotu i tlenu jak w grupie I.
W obu grupach chorzy byli intubowani rurką dooskrzelową o podwójnym świetle (Robertshaw Broncho-Cath, Mallinckrodt, IRL). Prawidłową pozycję rurki intubacyjnej kontrolowano poprzez osłuchiwanie po każdej zmianie pozycji pacjenta. W celu zwiotczenia chorych podawano suksametonium (Chlorsuccillin, Jelfa) w dawce 1,5 mg kg-1 po prekuraryzacji 5 mg atrakurium (Tracrium, Glaxo-Wellcome, GB). Podczas zabiegu zwiotczenie uzyskiwano podając atrakurium w dawce wstępnej 0,5 mg kg-1, a następnie we wlewie ciągłym. Stopień zwiotczenia monitorowano klinicznie oraz za pomocą stymulatora nerwów obwodowych typu TOF-Guard (Organon Teknika N. V., B) zachowując 0 – 5% początkowej siły skurczu. Po zakończeniu operacji zwiotczenie mięśni odwracano w razie potrzeby za pomocą neostygminy (Polstigminum, Polfa) po wcześniejszym podaniu atropiny.
Analgezję w obu grupach zapewniano za pomocą fentanylu w dawkach frakcjonowanych po 2 mcg kg-1, powtarzanych co 20 – 30 min. Podczas zabiegu prowadzono klasyczną wentylację kontrolowaną z okresowym zastosowaniem OLV. Wstępne parametry wentylacji wynosiły 10 ml kg-1 objętości oddechowej, przy częstości oddechów 12 min-1, które to parametry później korygowano według potrzeb. Przy wystąpieniu zaburzeń gazometrycznych podczas stosowania OLV wentylację minutową korygowano głównie przez zmianę częstości oddechów. Aby zapobiec potencjalnemu niedotlenieniu chorego podczas OLV, w płucu niewentylowanym stosowano ciągłe dodatnie ciśnienie 5 cm H2O, co uzyskiwano przez insuflację tlenu o przepływie 5 l min-1 do zestawu CPAP (Broncho-Cath, Mallinckrodt, IRL).
W trakcie znieczulenia monitorowano: EKG, ciśnienie tętnicze krwi metodą bezpośrednią, parametry wentylacji, stan zwiotczenia mięśni poprzecznie prążkowanych, wysycenie hemoglobiny tlenem, stężenie końcowo-wydechowe dwutlenku węgla i ciepłotę ciała. Prężność tlenu i dwutlenku węgla we krwi tętniczej, końcowo-wydechowe stężenia dwutlenku węgla, saturację krwi tętniczej, oraz ciśnienie tętnicze krwi i częstość skurczów serca rejestrowano w wybranych punktach czasowych:
– 15 min. po indukcji po uzyskaniu ustabilizowanej wentylacji obu płuc (pomiar 1),
– 15 min. po rozpoczęciu wentylacji jednego płuca (pomiar 2),
– 15 min. po chirurgicznym usunięciu zmiany nowotworowej płuca (pomiar 3),
– 15 min. po zamknięciu klatki piersiowej (pomiar 4).
Dla każdej z grup wyniki przedstawiono w postaci średniej i odchylenia standardowego. Znaleziono też najwyższą i najniższą zarejestrowaną wartość w zakresie parametrów hemodynamicznych i na tej podstawie obliczono amplitudę tych wartości dla każdego chorego, a następnie wyliczono średnią amplitudę każdego z rejestrowanych parametrów hemodynamicznych dla każdej z grup.
Po potwierdzeniu rozkładu normalnego badanych parametrów (testem Kołmogorowa-Smirnowa) porównano wartości zarejestrowanych parametrów w obu grupach.
W obliczeniach statystycznych zastosowano test t-Studenta dla danych niepowiązanych, lub test Mann-Whitney´a. Jako znamienne przyjęto wartości p<0,05.
WYNIKI
W grupie I (9 kobiet, 21 mężczyzn) średni wiek chorych wynosił 56,7 ± 11,4 lat, a średnia masa ciała 71,7 ± 8,8 kg. W grupie II (11 kobiet, 22 mężczyzn) średni wiek wynosił 57,3 ± 10,9 lat, a średnia masa ciała 72,5 ± 16,4 kg. Rozkład chorych według płci, oraz ich wiek i masa ciala nie różniły się znamiennie pomiędzy grupami. Znamiennych różnic nie stwierdzono też w zakresie stanu układu oddechowego przed znieczuleniem (spirometria, gazometria), oraz w zakresie przeprowadzonego zabiegu (tab. I).
Tab. I. Wybrane wartości spirometryczne i gazometryczne oraz typ zabiegu.
 Grupa I (n=31)Grupa II (n=33)Znamienność
Parametry gazometryczne
 

 

pH 7,34 ? 0,117,36 ? 0,14NS
pO2 mmHg (kPa)67,0 ? 8,03 (8,91 ? 1,07)68,7 ? 8,49 (9,14 ? 1,13)NS
pCO2 mmHg (kPa)37,1 ? 4,16 (4,93 ? 0,553)38,0 ?3,39 (5,09 ? 0,450) 
Parametry spirometryczne
 FEV1 (ml)2457 ? 7402736 ? 698NS
FEV1%VC (%) 84,4 ? 16,5 86,3 ? 21,2NS
Rozległość zabiegu
 Usunięcie płuca lub płata2319NS
Mniejsze zabiegi814

Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
  • Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
  • Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
  • Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.

Opcja #1

24

Wybieram
  • dostęp do tego artykułu
  • dostęp na 7 dni

uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony

Opcja #2

59

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 30 dni
  • najpopularniejsza opcja

Opcja #3

119

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 90 dni
  • oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Barash PG, Cullen BF, Stoelting RK: Clinical anesthesia. J. B. Lippincott Company, Philadelphia 1989.
2. Lee KG: Znieczulenie do zabiegu resekcji płuca. Przegląd Nowości w Anestezjologii i Intensywnej Opiece 1995; 4: 79-85.
3. Slinger PD: Anaesthesia for lung resection. Can J Anaesth 1990; 37: Sxv-Sxxiv.
4. Marshall C, Lindgrenn L, Marshall BE: Effects of halothane, enflurane and isoflurane on hypoxic pulmonary vasoconstriction in rat lungs in vitro. Anesthesiology 1984; 60: 304-308.
5. Groh J, Kunhle GE, Ney L, Sckell A, Goetz AE: Effects of isoflurane on regional pulmonary blood flow during one-lung ventilation. Brit J Anaesth 1995; 74: 209-216.
6. Eisenkraft JB: Effects of anaesthetics on the pulmonary circulation. Brit J Anaesth 1990; 65: 63-78.
7. Slinger P, Scott WA: Arterial oxygenation during one-lung ventilation. A comparison of enfluran and isoflurane. Anesthesiology 1995; 82: 940-946.
8. Abe K, Mashimo T, Yoshiya I: Arterial oxygenation and shunt fraction during one-lung ventilation: a comparison of isoflurane and sevoflurane. Anesth Analg 1998; 86: 1266-1270.
9. Benumof JL, Augustine SD, Gibbons JA: Halothane and isoflurane only slightly impair arterial oxygenation during one-lung ventilation in patients undergoing thoracotomy. Anesthesiology 1987; 67: 910-915.
10. Cohen E: Physiology of the lateral position and one-lung ventilation. Chest Surg Clin North Am 1997; 7: 753-771.
11. Hedenstierna G: Gas exchange during anaesthesia. Brit J Anaesth 1990; 64: 507-514.
12. Boyd O, Murdoch J, Mackay CJ, Bennett ED: The cardiovascular changes associated with equipotent anaesthesia with either propofol or isoflurane. Acta Anaesth Scand 1994; 38: 357-362.
13. Kellow NH, Scott AD, White SA, Feneck RO: Comparison of the effects of propofol and isoflurane anaesthesia on right ventricular function and shunt fraction during thoracic surgery. Brit J Anaesth 1995; 75: 578-582.
14. Claeys MA, Gepts E, Camu F: Haemodynamic changes during anaesthesia induced and maintained with propofol. Brit J Anaesth 1988; 60: 3-9.
15. Monk CR, Coates DP, Prys-Roberts C, Turtle MJ: Haemodynamic effects of a prolongated infusion of propofol as a supplement to nitrous oxide anaesthesia. Brit J Anaesth 1987; 59: 954-960.
16. Seitz W, Lubbe N, Schaps D, Haverich A: Propofol zur Einleitung und Aufrechterhaltung der Hypnose bei Koronarchirurgischen Eingriffen. Ergebnisse humanpharmakologischer Untersuchen. Anaesthesist 1991; 40: 145-152.
17. Van Aken H, Brussel T: Propofol causes cardiovascular depression. Anesthesiology 1990; 72: 394-395.
18. Reid CW, Slinger PD, Lenis S: A comparison of the effects of propofol-alfentanil versus isoflurane anesthesia on arterial oxygenation during one-lung ventilation. J Cardiothorac Vasc Anesth 1996; 10: 860-863.
19. Campos JH: Effects on oxygenation during selective lobar versus total lung collapse with or without continous positive airway pressure. Anesth Analg 1997; 85: 583-586.
Adres do korespondencji:
Katedra AiIT Śl. AM
ul. 3 Maja 13/15
41-800 Zabrze

Anestezjologia Intensywna Terapia 4/2002

Pozostałe artykuły z numeru 4/2002: