*Magdalena Czerżyńska1, Anna Justyna Milewska2, Elżbieta Gościk3
Sezonowość złamań kończyny dolnej w populacji pacjentów pediatrycznych
The sessional changes of lower limb fracture in children
1Klinika Kardiochirurgii Dziecięcej, Collegium Medicum, Uniwersytet Jagielloński, Kraków
Kierownik Kliniki: prof. dr hab. n. med. Janusz H. Skalski
2Zakład Statystyki i Informatyki Medycznej, Uniwersytet Medyczny w Białymstoku
Kierownik Zakładu: prof. dr inż. Tomasz Burzynowski
3Zakład Radiologii Dziecięcej, Uniwersytet Medyczny w Białymstoku
Kierownik Zakładu: dr n. med. Elżbieta Gościk
Summary
Introduction. Bone fracture is a discontinuation of bone tissue due to trauma. The main type of bone fractures in children are greenstick fracture. In this type of fracture we can observe gently sinus bone dislocation, without cortex and periosteum breaks. To major causes of bone fracture in pediatric population we can include accidental or non-accidental fractures.
Aim. The aim of the study was to show the seasonal changes of lower limb fracture in chi den.
Material and methods. To retrospective analyzes Author had included the description of lower limb x-ray images. Firstly authors has got permission for local Bioethical Commission (R-I-002/108/2015). The X-ray description had been looking for the key word “fractures” with fractures localization and fractures’ months of injury, related to patients age and sex. Collected data was analyzed in Statistica 12.5 (chi2 test; p < 0.001).
Results. The highest lower limb cases was detected during spring and winter, 161 (27.52%) and 163 (27.86%). During summertime this number was a bit lower – 152 (25.98%). The smallest injuries was observed in autumn 34 (5.81%). Author found statistica relationship (p < 0.001). Between age group and lower limb fracture injuries months’. Children < 5 yo and 6-10 yo was the most fractures-depended during summertime (48.43 and 37.16%), but teenagers in winter (36.93%). More girls than boys had got injury on spring and autumn. During wintertime, the numbers of boys and girls was similar.
Conclusions. Lower limb fractures was more often. During daily routinely activities and was characterization with seasonal changes. The atmospherics condition helps performed outdoors activities and also create injuries, opposite than in autumn. During spring and summer good weather helps outdoor activities.
Wstęp
Sezonowość złamań kończyn jest zagadnieniem relatywnie dobrze poznanym i badanym w populacji pacjentów starszych. Brak jest jednak danych dotyczących dzieci (1). Złamaniem nazywamy przerwanie ciągłości tkanki kostnej w wyniku doznanego urazu (2). Szczelina złamania może obejmować całą kość lub tylko jej część (nadłamanie, pęknięcie). Jest to spowodowane specyficzną budową dziecięcej tkanki kostnej. Relatywnie gruba i elastyczna warstwa okostnej stanowi swoisty ochraniacz dla kości, uniemożliwiając przemieszczenie odłamków do środowiska zewnętrznego (złamania typu „zielonej gałązki”) (2). Rentgenodiagnostyka klasyczna jest powszechnie stosowaną metodą diagnostyczną złamań. Jest to metoda relatywnie tania, powszechnie dostępna i szybka. W celu najlepszego uwidocznienia szczeliny złamania wykonuje się zdjęcia rentgenowskie w co najmniej dwóch projekcjach: przednio-tylnej (ang. anterior-posterior – AP) lub tylno-przedniej (ang. posterior-anterior – PA) oraz bocznej i/lub skośnej (3).
Cel pracy
Celem pracy było przedstawienie sezonowości złamań kończyny dolnej w populacji pacjentów pediatrycznych.
Materiał i metody
Przed przystąpieniem do badania uzyskano zgodę Komisji Bioetycznej Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku (R-I-002/108/2015). W celu oceny sezonowości złamań wyłoniono pacjentów z jednego miesiąca z danej pory roku, tj. grudzień/styczeń 2013/2014 (256 pacjentów), marzec/kwiecień 2014 (225 pacjentów), lipiec/sierpień 2014 (204 pacjentów) oraz październik 2014 roku (78 pacjentów). Zastosowaną metodą badawczą była analiza dokumentacji medycznej pacjentów. Wyniki badań radiologicznych przeanalizowano pod kątem słów kluczowych „złamania” z określeniem ich lokalizacji oraz miesiąca (pory roku) wystąpienia urazu, w odniesieniu do płci i wieku pacjentów, a także rodzaju, lokalizacji i sposobu ortopedycznego zaopatrzenia złamania. W kolejnym etapie, po analizie opisów badań radiologicznych wyeliminowano pacjentów diagnozowanych z powodu wad wrodzonych, guzów kości. W rezultacie do analizy włączono reprezentatywne grupy z poszczególnych pór roku, tj. 161 pacjentów diagnozowanych w okresie wiosennym, 152 – w letnim, 34 w jesiennym oraz 163 w zimowym. Materiał badawczy stanowiła analiza 1050 zdjęć rentgenowskich wykonanych u 510 pacjentów. Zebrane dane zostały opracowane w programie Statistica 12,5 z zastosowaniem testu chi2 przy poziomie istotności p < 0,001.
Wyniki
Do ostatecznej analizy włączono grupę 510 pacjentów, w której dominowali chłopcy (313; 61,38%). Najwięcej urazów odnotowano wiosną i zimą, kolejno 161 (27,52%) oraz 163 (27,86%). Najwięcej pacjentów (89; 15,21%) było diagnozowanych we środy i czwartki, najmniej zaś w piątki (60; 10,25%). Niedziela plasuje się w tym zestawieniu na trzeciej pozycji z ilością 73 pacjentów (12,47%).
W dni robocze, czyli od poniedziałku do piątku, urazowi uległo 375 dzieci (64,10%). Podczas weekendu wartość ta wynosiła 135 (35,90%). Największą grupę stanowili pacjenci między 13. a 14. r.ż. (15,03%), nieznacznie mniejszą 15-16-latkowie (14,86%) oraz osoby tuż przed osiągnięciem pełnoletniości – 17.-18. r.ż. (14,86%). W analizowanej populacji pediatrycznej pacjentów do 5. r.ż. było 64 (13%). Grupa dzieci starszych składała się ze 113 osób (22%). Grupa nastolatków była najliczniejsza i wynosiła 333 osoby (65%).
Z urazem stawu skokowego odnotowano 177 dzieci (34,71%), z urazem stopy wymagającym diagnostyki radiologicznej 138 (27,06%), podudzia – 88 (17,25%), stawu kolanowego – 69 (13,53%), a kości udowej 38 (7,45%). Najczęściej ulegającą urazowi częścią kończyny dolnej był staw skokowy (34,7%), najrzadziej zaś kość udowa (7,45%).
W porze wiosennej najwięcej urazów kończyny dolnej diagnozowano we czwartki (33; 20,5%) i podczas niedziel (33; 20,5%), najmniej zaś w poniedziałki (10; 6,21%). Latem największą ilość pacjentów zanotowano we wtorki (30; 19,74%) oraz we środy (30; 19,74%), najmniejszą podczas sobót i niedziel (13; 8,55%). Jesienią najwięcej pacjentów trafiało z urazem we czwartki (7; 20,59%), najmniej we wtorki (1; 2,94%). W porze zimowej, w poniedziałki, środy i soboty odnotowano największą ilość pacjentów (29; 17,79%). Najmniej zaś we wtorki i piątki (14; 8,59%).
Wykazano zależność istotną statystycznie pomiędzy porą roku a dniem tygodnia, w którym nastąpił uraz. Wiosną złamania były diagnozowane najczęściej we czwartki i niedziele. Latem we wtorki i środy. Jesienią we czwartki, zaś zimą w poniedziałki, środy i soboty.
W porze wiosennej i zimowej złamania częściej występowały podczas weekendów (36,3 i 37,78%) niż w czasie tygodnia pracy/szkoły (29,87 i 29,87%). W sezonie letnim częściej w tygodniu (33,6%), zaś jesienią po równo (6,67%).
Wykazano statystyczną zależność (p < 0,001) pomiędzy grupą wiekową a miesiącem wystąpienia urazu kończyny dolnej. Dzieci do 5. r.ż. oraz między 6. a 10. r.ż. najczęściej doznawały urazu w porze letniej (48,43 i 37,16%), a nastolatkowie zimą (36,93%). Większa ilość dziewcząt niż chłopców doznawała urazu wiosną i jesienią, w porze zimowej rozkład był zbliżony, zaś latem dominowali chłopcy.
Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
- Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
- Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
- Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.
Opcja #1
24 zł
Wybieram
- dostęp do tego artykułu
- dostęp na 7 dni
uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony
Opcja #2
59 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 30 dni
- najpopularniejsza opcja
Opcja #3
119 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 90 dni
- oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Bulajic-Kopjar M: Seasonal variations in incidence of fractures among elderly people. Injury Prevention 2000; 6: 16-19.
2. http://www.webmd.com/a-to-z-guides/understanding-fractures-basic-information.
3. McInnis KC, Ramey LN: High-Risk Stress Fractures: Diagnosis and Management. PM R 2016; 8(3): 113-124.
4. Joeris A, Lutz N, Wicki B et al.: An epidemiological evaluation of pediatric long bone fractures – a retrospective cohort study of 2715 patients from two Swiss tertiary pediatric hospitals. BMC Pediatr 2014; 14: 314.
5. Schneidmüller D, Röder Ch, Kraus R et al.: Development and validation of a paediatric long-bone fracture classification. A prospective multicentre study in 13 European paediatric trauma centres. BMC Public Health 2010; 10: 656.
6. Landin LA: Fracture patterns in children. Acta Orthop Scand Suppl 1983; 54: 1-109.
7. Hailer YD, Montgomery S, Ekbom A et al.: Legg-Calvè-Perthes disease and the risk 22. of injuries requiring hospitalization. Acta Orthopaedica 2012; 83(6): 572-576.
8. Rusek W, Pop T, Jarochowicz S et al.: Najczęstsze urazy kończyn górnych i dolnych u dzieci i młodzieży. Prz Med Uniw Rzesz Inst Leków 2010; 4: 427-434.
9. Cooper C, Dennison EM, Leufkens HG et al.: Epidemiology of childhood fractures in Britain: a study using the general practice research database. J Bone Miner Res 2004; 19: 1976-1981.
10. Issin A, Kockara N, Oner A, Sahin V: Epidemiologic Properties of Pediatric Fractures in a Metropolitan Area of Turkey. Medicine (Baltimore) 2015 Oct; 94(43): e1877.
11. Wasiel D, Minta P: Zagadnienie urazowości dzieci szkolnych. Fizjoterapia 2001; 9(3): 32-36.
12. Valerio G, Gallè F, Mancusi F et al.: Pattern of fractures across pediatric age groups: analysis of individual and lifestyle factors. BMC Public Health 2010; 30(10): 656.
13. Wegmann H, Orendi I, Singer G et al.: The epidemiology of fractures in infants – Which accidents are preventable? Injury 2016; 47(1): 188-191.
14. Rocco P, Torre G, Vasta S et al.: Bone bruises in anterior cruciate ligament injured knee and long-term outcomes. A review of the evidence. Open Access J Sports Med 2015; 6: 37-48.
15. Naranje SM, Erali RA, Warner WC Jr et al.: Epidemiology of Pediatric Fractures Presenting to Emergency Departments in the United States. J Pediatr Orthop 2015 Jul 14 (Epub ahead of print).
16. Spady DW, Saunders DL, Schopflocher DP, Svenson LW: Patterns of injury in children. A population based approach. Pediatrics 2004; 113(3): 522-529.
17. Kopjar B, Wickizer TM: Fractures among children: incidence and impact on daily activities. Inj Prev 1998; 4: 194-197.
18. Hedstrom EM, Svensson O, Bergstrom U: Epidemiology of fractures in children and adolescents. Acta Orthop 2010; 81: 148-153.
19. Clark EM: The epidemiology of fractures in otherwise healthy children. Curr Osteoporos Rep 2014; 12: 272-278.
20. Cheng JC, Ng BKW, Ying SY, Lam PK: A 10-year study of the changes in the pattern and treatment of 6493 fractures. J Pediatr Orthop 1999; 19: 344-350.
21. Wikland KA, Luo ZC, Niklasson A, Karlberg J: Swedish population-based longitu dinal reference values from birth to 18 years of age for height, weight and head circumference. Acta Paediatr 2002; 91: 739-754.
22. Gilbert SR, MacLennan PA, Backstrom I et al.: Altered Lower Extremity Fracture Characteristics in Obese Pediatric Trauma Patients. J Orthop Trauma 2015; 29(1): 12-17.
23. Guyer B, Gallagher SS: An approach to the epidemiology of childhood injuries. Pediatr Clin North Am 1985; 32: 5-15.
