Ponad 7000 publikacji medycznych!
Statystyki za 2021 rok:
odsłony: 8 805 378
Artykuły w Czytelni Medycznej o SARS-CoV-2/Covid-19

Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu
© Borgis - Nowa Stomatologia 4/1999, s. 18-20
Anna Grzegorczyk-Jaźwińska, Maciej Zaremba, Renata Górska
PerioChip(r) – nowy lek wspomagający miejscowe leczenie zapalenia przyzębia dorosłych
PerioChip(r) – a new medicine supplying local treatment in adult periodontitis
z Zakładu Chorób Błony Śluzowej i Przyzębia Instytutu Stomatologii Akademii Medycznej w Warszawie
Kierownik Zakładu: dr hab. n. med. Renata Górska



Potwierdzona rola bakterii w patogenezie chorób przyzębia uzasadnia stosowanie środków chemicznych o działaniu bakteriobójczym lub bakteriostatycznym w leczeniu i zapobieganiu periodontopatii.
Do najbardziej znanych i skutecznych należy chlorheksydyna, używana od 30 lat jako antyseptyk. We wczesnych latach siedemdziesiątych glukonian chlorheksydyny w stężeniu 0,2% został rozpowszechniony w postaci płukanek w Europie, a od 1986 r. w stężeniu 0,12% w Stanach Zjednoczonych. Dzięki tym płukankom uzyskano redukcję naddziąsłowej płytki nazębnej oraz poprawę stanu klinicznego dziąseł. Przeprowadzone badania kliniczne nad wpływem okresowych irygacji poddziąsłowych wykazały korzystny wpływ chlorheksydyny na spłycenie kieszonek dziąsłowych (1, 4, 6). Wieloletnie badania nad własnościami chlorheksydyny udowodniły, że jest to związek bakteriobójczy w stosunku do wielu patogennych bakterii związanych z chorobami przyzębia. Stwierdzono minimalną oporność bakterii na chlorheksydynę, a efekt terapeutyczny obserwowano przy niskich stężeniach preparatu (3). Nie stwierdzono również alergii, chociaż odnotowano pojedyncze reakcje anafilaktyczne u pacjentów w Japonii (8). Wadą tego preparatu są ciemnobrązowe przebarwienia na zębach pacjentów używających chlorheksydynę w postaci płukanek (7).
Od wielu lat dyskutuje się na temat wykorzystania terapeutycznych własności chlorheksydyny w postaci systemu miejscowo uwalniającego jako uzupełnienie skalingu i wygładzenia cementu korzeniowego.
W ostatnim okresie pojawił się nowy preparat wspomagający miejscowe leczenie pacjentów z zapaleniem przyzębia typu dorosłych. Jest to PerioChip(r) firmy Astra Pharmaceuticals USA, w którym substancją czynną jest glukonian chlorheksydyny.
PerioChip(r) ma formę małego, pomarańczowobrązowego, zaokrąglonego na jednym końcu listka, o wymiarach 2 x 3 mm. Waga jego wynosi 7,4 mg i zawiera 2,5 mg glukonianu chlorheksydyny, który jest połączony krzyżowo z macierzą żelatynową. Macierz ta stopniowo hydrolizowana uwalnia chlorheksydynę, aż do biodegradacji listka. Dodatkowo w PerioChipie(r) znajdują się także gliceryna i woda (9).
Substancja czynna zawarta w preparacie to glukonian chlorheksydyny, który posiada szerokie spektrum działania antybakteryjnego. Cząsteczka chlorheksydyny posiada ładunek dodatni, co pozwala jej reagować z ujemną powierzchnią komórki bakteryjnej. Powodując przerwanie ciągłości błony komórkowej, wnika ona do środka komórki i wywołuje zmiany w cytoplazmie prowadzące do śmierci bakterii.
Badania nad glukonianem chlorheksydyny potwierdziły jego działanie prowadzące do redukcji w jamie ustnej bakterii patogennych dla przyzębia, takich jak: Porphyromonas gingivalis, Prevotella intermedia, Bacteroides forsythus, czy Campylobacter rectus. W czasie badań nie zaobserwowano nadmiernego wzrostu mikroorganizmów oportunistycznych i nieprawidłowych zmian w ekosystemie jamy ustnej (2).
Przewaga Chipu(r) nad innymi preparatami zawierającymi chlorheksydynę polega na jego właściwościach farmakokinetycznych. Były one określane w badaniach in vitro i in vivo.
W badaniach in vitro zaobserwowano, że uwalnianie chlorheksydyny z listka PerioChipu(r) odbywało się w sposób dwufazowy. W czasie pierwszych 24 h uwalniało się 40% preparatu, a następnie przez dalsze 7-10 dni chlorheksydyna wydzielała się stopniowo. Ta zmienność jest tłumaczona faktem, że na początku następuje jakby efekt wybuchu, który zależy od dyfuzji chlorheksydyny z PerioChipu(r). Dalsze uwalnianie jest już wynikiem degradacji enzymatycznej (9).
Tabela 1. Mierzona głębokość kieszonki przed badaniem i zmniejszenie głębokości kieszonki po 9 miesiącach. Badania dwuośrodkowe (wyniki w mm, ? OS).
CzasOśrodek 1Ośrodek 2
SWKSWK + PerioChip(r)SWKSWK + PerioChip(r)
GK przed leczeniem5,69 ? 0,585,79 ? 0,615,56 ? 0,545,67 ? 0,56
Zmniejszenie GK po 9 miesiącach0,78 ? 0,071,06 ? 0,07*0,52 ? 0,070,84 ? 0,08**
GK – głębokość kieszonki; SWK – skaling i wygładzenie korzenia.
Znamienna statystycznie różnica w stosunku do samego SWK: *(p = 0,006), **(p = 0,001); OS – odchylenie standardowe.

Badania in vivo przeprowadzone przez Soskolna i wsp. miały na celu ustalenie stężenia terapeutycznego chlorheksydyny w ciągu siedmiu dni od momentu zaaplikowania PeriChipu(r) do kieszonki przyzębnej. Dziewiętnastu pacjentom z zapaleniem przyzębia typu dorosłych, wprowadzono do każdej z 4 kieszonek przyzębnych o głębokości od 5-8 mm po jednym listku preparatu. Badania trwały 10 dni. W tym czasie oznaczono poziom stężenia chlorheksydyny w płynie szczeliny dziąsłowej, osoczu i w moczu. W próbkach osocza i moczu pobranych od pacjentów, w ciągu trwania doświadczenia, nie wykryto chlorheksydyny. W płynie szczeliny dziąsłowej stwierdzono największe stężenie substancji czynnej 2 h po wprowadzeniu PerioChipu i wynosiło ono 2007 µg/mL. Przez następne 96 h poziom chlorheksydyny utrzymywał się w granicach 1900-1300 µg/mL, by potem stopniowo obniżać się do stężenia około 57 µg/mL w ostatnim dniu doświadczenia. Badania dowiodły, że efektywny klinicznie poziom stężenia chlorheksydyny utrzymuje się około tygodnia po wprowadzeniu preparatu do kieszonki (3, 10).

Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
  • Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
  • Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
  • Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.

Opcja #1

24

Wybieram
  • dostęp do tego artykułu
  • dostęp na 7 dni

uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony

Opcja #2

59

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 30 dni
  • najpopularniejsza opcja

Opcja #3

119

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 90 dni
  • oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Aziz-Gandour I.A., Newman H.N.: The effects of simphtied oral hygiene regime plus supragingival irrigation with chlorhexidine or metronidazole on chronic inflamation periodontal disease. J. Clin. Periodontol., 1986, 13:228-236. 2. Briner W. et al.: Effect of two yeares´ use of 0,12% chlorhexidine on plaque bacteria. J. Dent. Res., 1989, 68:1719-1721. 3. Ciancio S.G.: Local Delivery of chlorhexidine. Compendium, 1999, 20:05:427-432. 4. Felo A. et al.: Effects of subgingival chlorhexidine irrigation on peri-implant maintenance. Am. J. Dent., 1997, 10:107-110. 5. Jeffcoat M.K. et al.: Adjunctive use of a subgingival controlled – release chlorhexidine chip reduces probing depth and improves attachment level compared with scaling and root planing alone. J. Peridont., 1998, 69, 9:989-997. 6. Killoy W.J.: The use of locally delivered chlorhexidine in the treatment of periodontitis. Clinical results. J. Clin. Periodont., 1998, 11:953-958. 7. Löe H. et al.: Two years oral use of chlorhexidine in man. General design and clinical effects. J. Periodont. Res., 1976, 3:135-144. 8. Okano M. et al.: Anaphilactic symptoms due to chlorhexidine gluconate. Arch. Dermatol., 1998, 125:50-52. 9. PerioChip full prescribing information. 10. Soskolne W.A. et al.: An in vivo study of the chlorhexidine release profile of the PerioChip in the gingival crevicular fluid, plasma and urine. J. Clin. Periodontol., 1998, 12:1017-1021. 11.
Nowa Stomatologia 4/1999
Strona internetowa czasopisma Nowa Stomatologia