Ponad 7000 publikacji medycznych!
Statystyki za 2021 rok:
odsłony: 8 805 378
Artykuły w Czytelni Medycznej o SARS-CoV-2/Covid-19

Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu
© Borgis - Nowa Pediatria 4/2008, s. 71-72
*Michał Brzewski1, Artur Gadomski2
Dziecko w zakładzie diagnostyki obrazowej
Child at diagnostic imaging unit
1Zakład Radiologii Pediatrycznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Kierownik Zakładu: dr n. med. Michał Brzewski
2Katedra i Klinika Pediatrii, Hematologii i Onkologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Kierownik Katedry: prof. dr hab. med. Michał Matysiak
Streszczenie
The authors present relationships between a child, his/her parents/caregivers and medical staff on the example of diagnostic imaging unit. They show expectations and problems of each party and prove that staff training should include contacts with little patients and their parents. This aims at realizing that the interests of patients are of paramount importance in health service and that learning this simple fact is essential for building relations between medical staff and patients. The authors refer to the method of conscious sedation and claim that it is still employed too rarely in spite of the fact that it helps alleviate fears of both, children and their parents during medical examination.



Dziecko przestępując próg zakładu diagnostyki obrazowej znajduje się w świecie dla siebie obcym, jest otoczone nieznanymi ludźmi i sprzętem. Najczęściej przychodzący z nim rodzice również nie mają należytych wiadomości co dziecko czeka w najbliższych minutach i jak mają się zachować. Prawidłowy przebieg badania wymaga współdziałania rodziców i dziecka z personelem zakładu diagnostyki obrazowej. Im dziecko młodsze, tym rola rodziców wieksza. Aby rodzice wyszli po badaniu z poczuciem właściwego działania na rzecz chorego dziecka oraz zadowoleni z wykonanej usługi, konieczne jest właściwe zachowanie personelu medycznego. Aby dziecko współuczestniczyło w diagnostyce konieczne jest nawiązanie z nim kontaktu. A to wymaga wykształcenia w pełnieniu swojej funkcji przez każdą osobę z zespołu zakładu diagnostycznego i umiejętości kształtowania relacji w trókącie personel – dziecko – rodzice.
Oczekiwania personelu
Szpital jest miejscem, które nie mogłoby funkcjonować bez pacjentów. Wydawałoby się, że pacjent jest najważniejszy, jednak tak się tylko wydaje. Jest to charakterystyczny system społeczny zawierający własną określoną strukturę, normy oraz zadania i problemy. W takim systemie chory znajduje się na najniższej pozycji.
Personel medyczny oczekuje od pacjenta aby:
– oddał swoje zdrowie w jego ręce,
– wykonywał polecenia,
– przestrzegał wcześniej ustanowionych norm, które zresztą nie są pacjentowi najczęsciej znane,
– podporządkował sposób zachowania oraz decyzje do oczekiwań personelu.
Mały pacjent w obcym świecie
Osoby pracujące w szpitalu powinny być świadome tego, że mały pacjent może odczuwać lęk przed:
– diagnozą,
– bólem,
– upokorzeniem,
– leczeniem,
– samotnością,
– brakiem nadziei.
Szpital jest dla chorego dziecka głównym źródłem stresu.
Dla personelu szpital jest znanym miejscem, w którym wykonuje swoją pracę, które opuszcza o ustalonej godzinie, natomiast dla chorego dziecka, szpital stanowi ograniczenie jego aktywności życiowej, często zmianę dotychczasowego życia oraz miejsce, gdzie spodziewa się wraz z rodzicami wyleczenia i tym samym powrotu do zawieszonego na chwile życia codziennego (1).
Personel a dziecko
Dziecko miesięczne i dziecko 14-letnie to zupełnie inni ludzie. Ale istnieje szereg zasad, które należy stosować w kontaktu z dzieckiem i jego rodzicami:

Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
  • Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
  • Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
  • Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.

Opcja #1

24

Wybieram
  • dostęp do tego artykułu
  • dostęp na 7 dni

uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony

Opcja #2

59

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 30 dni
  • najpopularniejsza opcja

Opcja #3

119

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 90 dni
  • oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Barański J, Waszyński E, Steciwka A: Komunikowanie się lekarza z pacjentem, Wydawnictwo Astrum; 2000. 2. Biejat A, Marciński A: Radiologia pediatryczna, Akademia Medyczna w Warszawie; 2001. 3. Frances L, IIg, Louise Bates Ames, Sidney M Baker: Rozwój psychiczny dziecka od 0 do 10 lat, Gdańskie wydawnictwo psychologiczne; 1994. 4. Gawroń M: Empatia i jej znaczenie w relacji lekarz – pacjent, [w:] Podstawy psychologii zdrowia (red. Dolińska-Zygmunt G.), Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego; 2001. 5. Jończyk A, Szreter T: Sedacja u dzieci-zasady postępowania, Wydawnictwo lekarskie; 1998. 6. Leszczyński S: Historia radiologii polskiej na tle radiologii światowej, Medycyna Praktyczna; 2000. 7. Tyszkowa M: Rozwój psychiczny człowieka w ciągu życia, Państwowe wydawnictwo naukowe; 1998. 8. Włodarczyk D, Jakubowska A: Psychologia w praktyce medycznej, Wydawnictwo lekarskie PZWL; 2007.
otrzymano: 2008-12-02
zaakceptowano do druku: 2008-12-12

Adres do korespondencji:
*Michał Brzewski
Zakład Radiologii WUM
ul. Marszałkowska 24, 02-576 Warszawa
tel.: (0-22) 522-73-16
e-mail: mbrzewski@mac.com

Nowa Pediatria 4/2008
Strona internetowa czasopisma Nowa Pediatria