© Borgis - Nowa Stomatologia 2/2012, s. 39-44
Anna Grzebyta1, Edyta Ciok1, *Agnieszka Mielczarek2
Ocena powierzchni materiałów złożonych po zastosowaniu wybranych systemów polerujących
The efficacy of surface quality of resin composites after polishing with various finishing procedures
1Członkinie Studenckiego Koła Naukowego, Zakład Stomatologii Zachowawczej Instytutu Stomatologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
2Opiekun Studenckiego Koła Naukowego, Zakład Stomatologii Zachowawczej Instytutu Stomatologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Kierownik Zakładu: prof. dr hab. n. med. Elżbieta Jodkowska
Summary
Introduction: Proper finishing of resin composite surfaces enhance the longevity and esthetics of tooth restorations.
Aim: The aim of the study was to evaluate the influence of selected polishing systems on surface roughness of resin-based nanofill composite Filtek Supreme and resin-based nanohybrid composite Synergy D6.
Material and methods: Twenty samples of each composite were prepared and randomized to 4 treatment groups, according to polishing procedure: A (control) – Sof-Lex system + polish rubber (3M ESPE), B – soflex system + polish rubber + Poligloss paste (3M ESPE, TDV), C – Sof-Lex system + polish rubber + Impregnated Felt Discs (3M ESPE, TDV), D – Sof-Lex systems + polish rubber + Diamond Gloss Paste (3M ESPE, TDV). The average surface roughness (Ra value) for each group was measured and calculated by prophylometry. Additionally, composite surfaces were examined with SEM. One way ANNOVA was used for statistical analysis (p < 0.05).
Results: The Ra values were significantly (p < 0.05) lower, Ra = 0.33 (± 0.1) and 0.85 (± 0.39) in D groups for Filtec Supreme and Synergy D6, respectively. The roughness registered in A, B, C, D groups for Filtec Supreme was significantly lower than for Synergy D6.
Conclusions: The polishing system based on diamond paste is the most effective for nanofill and nanohybrid composite surface finishing. The higher level of polishability was observed for nanofill composite as compared to nanohybrid one.
Wstęp
Materiały złożone są najczęściej stosowanymi systemami do bezpośredniej odbudowy zachowawczej twardych tkanek zęba. Nowoczesną grupę materiałów rekonstruujących tkanki zęba stanowią nanokompozyty o wielkości cząsteczek wypełniacza rzędu 1-100 nm. Stworzono je w celu połączenia zalet wcześniej używanych materiałów hybrydowych i systemów bazujących na mikrowypełniaczach. Nanokompozyty charakteryzują się niewielkim skurczem polimeryzacyjnym, lepszymi właściwościami mechanicznymi, dobrą polerowalnością i wysokim połyskiem (1).
Aby wydobyć powyższe zalety i wydłużyć trwałość wykonanych rekonstrukcji, należy zwrócić uwagę na poniższe aspekty: mocną i długotrwałą adhezję materiału do zęba, właściwe metody aplikacji wypełnienia, skuteczną polimeryzację, funkcjonalny i anatomiczny kształt wypełnienia oraz gładką i połyskującą powierzchnię odbudowy.
Właściwe wypolerowanie powierzchni wypełnienia wpływa na jego wygląd estetyczny, zapewnia utrzymanie jednolitej barwy, ogranicza odkładanie się płytki nazębnej i formowanie próchnicy wtórnej. Dodatkowo gładka powierzchnia wypełnienia sprzyja utrzymaniu prawidłowej higieny jamy ustnej, pozwala zachować prawidłowy stan tkanek przyzębia oraz twardych tkanek zębów sąsiadujących i przeciwstawnych (2-4).
Obecnie stomatolodzy mają dostęp do wielu systemów polerskich. Do wstępnego polerowania – usunięcia nadmiaru materiału i nadania kształtu anatomicznego, zaleca się użycie wierteł diamentowych o drobnym nasypie oraz wierteł z węglików spiekanych. Do końcowego opracowania polecane są dyski abrazyjne typu Sof-Lex. Polepszenie efektu wygładzenia można uzyskać, stosując dodatkowe systemy polerskie (5).
Celem niniejszej pracy było porównanie skuteczności polerowania 3 systemów polerskich:
– Poligloss paste (3M ESPE, TDV)
– Impregnated Felt Discs (3M ESPE, TDV)
– Diamond Gloss Paste (3M ESPE, TDV)
podczas opracowywania powierzchni próbek wykonanych z materiału nanocząsteczkowego Filtek Supreme oraz nanohybrydowego Synergy D6.
Materiał i metody
Eksperyment przeprowadzono w warunkach in vitro. W badaniach wykorzystano dwa materiały złożone: nanokompozyt Filtek Supreme – FS (3M ESPE, Niemcy) oraz materiał nanohybrydowy Synergy D6 – SD6 (Coltene Whaledent, Szwajcaria). Z każdego materiału wykonano 20 cylindrycznych próbek w kolorze A2. Określoną ilość materiału nakładano na gładką, szklaną płytkę i dociskano drugą płytką w celu utworzenia cylindrycznych próbek o jednakowej wysokości i przekroju ok. 10 mm. Polimeryzację materiałów przeprowadzono lampą Dental Curing Lamp (Sanyl), przez okres 20 sekund. Próbki każdego materiału podzielono na 4 grupy – A, B, C, D, i polerowano zgodnie z poniższym protokołem:
A: soflexy o różnej gradacji + gumki KENDA – grupa kontrolna,
B: soflexy o różnej gradacji + gumki KENDA + Poligloss (3M ESPE),
C: soflexy o różnej gradacji + gumki KENDA + Impregnated Felt Discs (3M ESPE, TDV),
D: soflexy o różnej gradacji + gumki KENDA + Diamond gloss (3M ESPE, TDV).
Próbki polerowane były przez jednego operatora, z użyciem mikrosilnika ze sprejem wodnym, przez okres 20 sekund dla poszczególnego środka polerskiego. Po zakończeniu procedur ostatecznego opracowania materiałów złożonych przystąpiono do oceny jakości uzyskanych powierzchni. Jakościowo mikrostrukturę powierzchni rejestrowano z użyciem mikroskopu skaningowego JEOL JSM-6380LA. Ocenę ilościową i jakościową przeprowadzono również za pomocą profilometru stykowego PGM-1C, szacując wartości współczynnika chropowatości Ra. Analizy statystyczne wykonano w oparciu o oprogramowanie komputerowe STATISTICA V.6.1 (StatSoft, Polska), stosując test ANOVA i Tukey’a. Porównano średnie wartości parametru chropowatości Ra uzyskane dla każdego materiału w poszczególnych grupach badawczych. Przyjęto 5% błąd wnioskowania i związany z nim poziom istotności p < 0,05 wskazujący na istnienie istotnych statystycznie różnic bądź zależności.
Wyniki
Wybrane mikrofogramy zarejestrowane dla materiału FS zaprezentowano na rycinie 1. Analiza obrazów wykazała, że największą chropowatość powierzchni uzyskano w grupie A, która była grupą kontrolną. Zaobserwowano powierzchowne ziarnistości i znaczne nierówności powierzchni wywołane ubytkiem cząstek wypełniacza. Wyniki dla grupy B i C ujawniły mniejszą ilość zagłębień powierzchni oraz regularniejszy zarys struktury. Najbardziej zadowalający efekt polerowania zaobserwowano w grupie D, w której użyto systemu Diamond Gloss Paste.
Ryc. 1. Reprezentatywne obrazy SEM powierzchni materiału Filtek Supreme (FS) uzyskane w poszczególnych grupach badawczych.
Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
- Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
- Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
- Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.
Opcja #1
24 zł
Wybieram
- dostęp do tego artykułu
- dostęp na 7 dni
uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony
Opcja #2
59 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 30 dni
- najpopularniejsza opcja
Opcja #3
119 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 90 dni
- oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Mitra SB, Wu D, Holmes BN: An application of nanotechnology in advanced dental materials. JADA 2003; 134(10): 1382-1390. 2. Kawai K, Urano M: Adherence of plaque components to different restorative materials. Operative Dent 2001; 26(4): 396-400. 3. Paravina RD, Roeder L, Lu H et al.: Effect of finishing and polishing procedures on surface roughness, gloss and color of resin-based composites. Amer J Dent 2004; 17(4): 262-266. 4. Patel SB, Gordan VV, Barrett AA, Shen C: The effect of surface finishing and storage solutions on the color stability of resin-based composites. JADA 2004; 135(5): 587-594. 5. Marigo L, Rizzi M, La Torre G, Rumi G: 3-D surface profile analysis: different finishing methods for resin composites. Oper Dent 2001; 26: 562-568. 6. Han L, Ishizaki H, Fukushima M: Morphological analysis of flowable resins after long-term storage or surface polishing with a mini-brush. Dent Mater J 2009; 28: 277-84. 7. Takanashi E, Kishikawa R, Ikeda M: Influence of abrasive particle size on surface properties of flowable composites. Dent Mater J 2008; 27: 780-6. 8. Yap AUJ, Sau CUP, Lye KW: Effects of finishing/polishing time on surface characteristics on tooth-coloured restorarives. J Oral Rehabil 1998; 25: 456-61. 9. Senawongse P, Pongprueksa P: Surface roughness of nanofill and nanohybrid resin composites after polishing and brushing. J Esthet Restor Dent 2007; 19: 265-73. 10. Da Costa J, Ferracane J, Paravina RD et al.: The effect of different polishing systems on surface roughness and gloss of various resin composites. J Esthet Restor Dent 2007; 19(4): 214-24. 11. Antonson SA, Yazici AR, Kilinc E et al.: Comparison of different finishing/polishing systems on surface roughness and gloss of resin composites. J Dent 2011; 3: 9-17. 12. Janus J, Fauxpoint G, Arntz Y et al.: Surface roughness and morphology of three nanocomposites after two different polishing treatments by a multitechnique approach. Dent Mater 2010; 26(5): 416-25. 13. Bollen CM, Lambrechts P, Quinyren M: Comparison of surface roughness of oral hard materials to the threshold surface roughness for bacterial plaque retention: a review of the literature. Dent Mater 1997; 13: 258-269. 14. Jung M, Sehr K, Klimek J: Surface texture of four nanofilled and one hybrid composite after finishing. Oper Dent 2007; 32 (1): 45-52. 15. Silikas N, Kavvadia K, Eliades G, Watts D: Surface characterization of modern resin composites: A multitechnique approach. Amer J Dent 2005; 18(2): 95-100.
