Ponad 7000 publikacji medycznych!
Statystyki za 2021 rok:
odsłony: 8 805 378
Artykuły w Czytelni Medycznej o SARS-CoV-2/Covid-19

Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu
© Borgis - Nowa Medycyna 1/2015, s. 20-23 | DOI: 10.5604/17312485.1154936
*Małgorzata Kołodziejczak, Agnieszka Kucharczyk
Krytyczne zwężenie kanału odbytu po hemoroidektomii – opis przypadku
Critical anal stricture following haemorrhoidectomy – case study
Warszawski Ośrodek Proktologii, Szpital św. Elżbiety, Warszawa
Kierownik Ośrodka: dr hab. med. Małgorzata Kołodziejczak
Summary
Anal stricture is defined as a narrowing of the anal diameter with accompanying reduction of tissue elasticity. Secondary causes of anal stricture may be surgery complications, including the most common complication of post-haemorrhoidectomy stenosis. Anal stricture may be a consequence of other proctologic surgeries (anal fissure, fistula) or may result from the use of alternative techniques in the anal canal (e.g. cryotherapy) or be related to inflammatory bowel diseases (Crohn’s disease, ulcerative colitis), radiation or cancers. Conservative treatment is used in most cases of anal stricture, whereas the surgical treatment is reserved for severe, III-degree stricture. This article presents a case of a 61-year old male patient with a critical III-degree anal stricture following Milligan-Morgan haemorrhoidectomy, who had symptoms of subileus. Applied treatment included dissection of stricture and anal anodermal advancement flap-plasty. Post-operative period and wound healing were free of any complications. Subsequent ambulatory control examinations performed over the period of 3 months revealed no symptoms of stricture or incontinence in this patient.
Surgical reconstruction of the anal canal by anodermal advancement flap-plasty may be an effective method of treatment of post-haemorrhoidectomy anal stricture.



Wstęp
Zwężenie odbytu określa się jako zmniejszenie jego średnicy oraz zmniejszenie elastyczności tkanek (1). Biorąc pod uwagę etiologię schorzenia, zwężenia odbytu dzieli się na pierwotne i wtórne. Zwężenia pierwotne związane są najczęściej z wadami rozwojowymi kanału odbytu i leczone są przez chirurgów dziecięcych. Inne zwężenia o etiologii pierwotnej, niebędące wadami wrodzonymi, to rzadko występujące zwężenia u ludzi w podeszłym wieku związane ze starczym zanikiem włókien sprężystych.
Przyczynami wtórnych zwężeń odbytu najczęściej są powikłania po operacjach proktologicznych, w tym najczęściej zwężenie po hemoroidektomii, które, według różnych autorów, występuje od 1,5 do 4% (2, 3). Zwężenie odbytu może wystąpić po każdej metodzie operacyjnej wycięcia hemoroidów. Przyczyną tego powikłania mogą być błędy w technice operacyjnej, infekcja rany i związane z tym złe gojenie lub naturalna skłonność pacjenta do bliznowacenia rany i wystąpienia zwężenia. Zwężenie odbytu może być też komplikacją po innych operacjach proktologicznych, np. przetok odbytu, szczelin. Może być konsekwencją zastosowania alternatywnych technik zabiegowych w kanale odbytu (np. krioterapii), a także chorób zapalnych jelit (choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego). Szczególnie trudną do leczenia grupą pacjentów ze zwężeniami są pacjenci nowotworowi, w tym po naświetlaniach. W tych przypadkach często nieodzowne jest wyłonienie stomii. Inne, rzadko występujące przyczyny zwężeń to urazy wypadkowe i seksualne odbytu. Ze względu na stopień zaawansowania choroby, zwężenia można podzielić na: małe, średnie i ciężkie (klasyfikacja Milsoma i Maziera), zaś ze względu na poziom umiejscowienia zwężenia na: niskie – umiejscowione do ok. 0,5 cm poniżej linii zębatej, średnie – umiejscowione od 0,5 cm poniżej i 0,5 cm powyżej linii zębatej, oraz wysokie – od 0,5 cm powyżej linii zębatej (3). Typowe objawy zwężenia odbytu to: ból podczas wypróżnienia, krwawienia przy oddawaniu stolca, zaparcia, poczucie dyskomfortu. W krańcowych przypadkach zwężeń III stopnia mogą rozwinąć się objawy niskiej niedrożności. Rozpoznanie opiera się głównie na badaniu proktologicznym, które zazwyczaj jest trudne, bolesne i często wymaga znieczulenia pacjenta. Sposób leczenia zwężeń odbytu zależy od przyczyny, stopnia i wysokości zwężenia. Większość zwężeń odbytu leczy się zachowawczo rozszerzaniem kanału odbytu przy pomocy palca lub specjalnych dilatatorów, uzupełniając leczenie dietą bogatobłonnikową i lekami przeciwzaparciowymi. Leczenie operacyjne dedykowane jest pacjentom ze zwężeniami III stopnia, przy czym stosowanych jest wiele metod operacyjnych, w zależności od indywidualnego przypadku pacjenta i preferencji chirurga w zakresie wykonywanej metody.
W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 61-letniego pacjenta z krytycznym zwężeniem odbytu III stopnia po operacji wycięcia guzków krwawniczych sposobem Milligana-Morgana.
Opis przypadku
61-letni pacjent przyjęty został w trybie pilnym do Pododdziału Proktologii z powodu krytycznego zwężenia kanału odbytu po hemoroidektomii z objawami podniedrożności przewodu pokarmowego. W wywiadzie operacja hemoroidów w innym ośrodku sposobem Milligana-Morgana wykonana cztery miesiące wcześniej, powikłana zwężeniem odbytu. Cztery tygodnie po operacji wycięcia hemoroidów pacjent reoperowany w tym samym ośrodku z powodu zwężenia kanału odbytu. Wykonano plastykę kanału odbytu (brak opisu szczegółów technicznych zabiegu), operacja nieskuteczna – wystąpił nawrót zwężenia. Pacjent skarżył się na wielokrotne nieskuteczne parcia (oddawał kilkanaście płynnych stolców dziennie, w małych ilościach) oraz na wzdęcia i bóle brzucha.
Choroby dodatkowe: pacjent przebył 2 lata wcześniej zawał mięśnia sercowego. Obecnie przyjmowane leki: Bisocard, Polocard, Romazic. Przebyte inne operacje: wycięcie miejscowe raka rąbka czerwieni wargowej 20 lat temu.
Badanie przedmiotowe: stan ogólny dobry, przytomny, z dobrym kontaktem. W zakresie klatki piersiowej bez odchyleń od normy. Brzuch nieco wzdęty, niebolesny, z żywą perystaltyką.
Badanie proktologiczne: oglądaniem stwierdza się zwężony odbyt (ujście o średnicy około 4 mm). Badanie palcem i wziernikiem niemożliwe (zwężenie III stopnia) (ryc. 1).
Ryc. 1. Zwężenie odbytu u pacjenta po hemoroidektomii.
Badania dodatkowe:
– grupa krwi: ORh /+/ dodatni,
– morfologia: WBC: 5,3 K/uL, RBC: 4,48 M/uL, HGB: 14,3 g%, HTC: 40,8%, PLT: 158 K/UL,

Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
  • Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
  • Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
  • Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.

Opcja #1

24

Wybieram
  • dostęp do tego artykułu
  • dostęp na 7 dni

uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony

Opcja #2

59

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 30 dni
  • najpopularniejsza opcja

Opcja #3

119

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 90 dni
  • oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Lagares-Garcia JA, Nogueras JJ: Anal stenosis and mucosal ectropion. Surg Clin N Am 2000; 82: 1225-1231. 2. Eu KW, Teoh TA, Seow-Choen F, Goh HS: Anal stricture following haemorrhoidectomy: early diagnosis and treatment. Aust N Z J Surgery 1995; 65: 101-103. 3. Milsom JW, Mazier WP: Classification and management of postsurgical anal stenosis. Surg Gynec Obstet 1986; 163: 60-64. 4. Mentes BB, Yavuzer R, Cavusoglu T et al.: Surgical treatment of anal stenosis following perineal shotgun injury. Plastic Reconstr Surg March 2001; 107(3): 891-893. 5. Michelassi F, Melis M, Rubin M, Hurst RD: Surgical treatment of anorectal complications in Crohns disease. Surg 2000 Oct; 128(4): 597-603. 6. Ravo B, Amato A, Bianco V et al.: Complications after stapled hemorrhoidectomy: can they be prevented? Tech Coloproctol 2002; 6: 83-88. 7. Martin EG: The plastic use of skin in simple anal stricture, reconstruction of anal lining, pilonidal disease. Transactions of the American Proctologic Society 1944; 44: 195-200. 8. Maria G, Brisinda G, Civello IM: Anoplasty for the treatment of anal stenosis. Am J Surg 1998; 175: 158-160. 9. Khubchandani IT: Anal stenosis. Surg Clin North Am 1994; 74: 1353-13604. 10. Casadesus D, Villasana LE, Diaz H et al.: Treatment of anal stenosis: a 5-year review. ANZ J Surg 2007 Jul; 77(7): 557-559. 11. Sakai S, Yoshinaga R: The prepuce flap in the reconstruction of male anal stenosis. Brith J Plastic Surg 1999; 52(8): 660-662. 12. Smith M: Early operation for acute haemorrhoids. Br J Surg 1967; 54: 141-144. 13. Hansen JB, Jorgensen SJ: Radical emergency operation for prolapsed and strangulated haemorrhoids. Acta Chir Scand 1975; 141: 810-812. 14. Santos G, Coutinho C, Meyer M et al.: Surgical complications in 2840 cases of hemorrhoidectomy by Milligan-Morgan, Ferguson and combined techniques. J Coloproctol 2012; 32(3): 271-290. 15. Kołodziejczak M, Kosim A: Klasyczna hemoroidektomia i jej powikłania. Nowa Med 2013; 2: 48-51. 16. Liberman H, Thorson AG: How I do it. Anal stenosis. Am J Surg 2000; 179(4): 325-329.
otrzymano: 2015-02-20
zaakceptowano do druku: 2015-02-27

Adres do korespondencji:
*Małgorzata Kołodziejczak
Warszawski Ośrodek Proktologii Szpital św. Elżbiety
ul. Goszczyńskiego 1, 02-615 Warszawa
tel.: +48 (22) 542-08-16
e-mail: drkolodziejczak@o2.pl

Nowa Medycyna 1/2015
Strona internetowa czasopisma Nowa Medycyna