Ponad 7000 publikacji medycznych!
Statystyki za 2021 rok:
odsłony: 8 805 378
Artykuły w Czytelni Medycznej o SARS-CoV-2/Covid-19

Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu
© Borgis - Postępy Nauk Medycznych 6/2017, s. 310-315
*Adam Czwojdziński, Jarosław Czubak, Andrzej Sionek
Wykorzystanie trzpienia stożkowego w leczeniu ciężkich następstw chorób stawu biodrowego
Use of the cone stem for the treatment of severe consequences of hip osteoarthrosis
Klinika Ortopedii, Ortopedii i Traumatologii Dziecięcej, Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego, Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny im. prof. Adama Grucy, Otwock
Kierownik Kliniki: dr hab. med. Jarosław Czubak, prof. nadzw. CMKP
Streszczenie
Wstęp. Praca dotyczy leczenia złożonych deformacji stawu biodrowego, będących następstwem chorób w okresie dziecięcym.
Cel pracy. Celem pracy jest ocena wczesnych wyników leczenia operacyjnego znacznych deformacji stawu biodrowego z użyciem endoprotezoplastyki przy zastosowaniu trzpienia stożkowego.
Materiał i metody. Badaniem klinicznym i radiologicznym objęto 16 stawów biodrowych u 14 chorych (13 kobiet i 1 mężczyzna) w wieku od 15 do 58 lat, operowanych w latach 2010-2011. Etiologia schorzenia stawu biodrowego to zaawansowana dysplazja stawu biodrowego z decentracją, zmiany pozapalne, dysplazja wielonasadowa. Do oceny klinicznej zastosowano skalę Harrisa, ocenę osadzenia implantu oparto na badaniu radiologicznym w projekcjach przednio-tylnej i osiowej.
Wyniki. W badaniu klinicznym u wszystkich chorych uzyskaliśmy poprawę. Tylko u jednego chorego doszło do niegroźnego złamania okołoprotezowego, u żadnego chorego nie obserwowano niedowładu nerwów. W ocenie radiologicznej u wszystkich chorych uzyskano stabilne osadzenie elementów endoprotezy z widoczną dobrą osteointegracją. Żaden z implantów nie wymagał operacji rewizyjnych.
Wnioski. Zaletą trzpienia stożkowego Wagnera jest dostępność małych rozmiarów. Technika operacyjna i instrumentarium dają znaczną swobodę chirurgowi, szczególnie w doborze kąta antetorsji elementu szyjkowego. Modularny trzpień próbny umożliwia bezpieczne i dokładne, śródoperacyjne dopasowanie implantów w zależności od sytuacji anatomicznej.
Summary
Introduction. Current scientific work concerns the treatment of complex hip deformities resulting from hip disease in childhood.
Aim. The aim of the study is to evaluate the early results of surgical treatment of significant hip deformities using endoprosthesis.
Material and methods. Clinical and radiological studies included 16 hip joints in 14 patients (13 women and 1 male) aged 15-58 years operated in 2010-2011. Etiology of hip arthroplasty is advanced hip dysplasia with decentralization, inflammatory lesions, polyphyseal dysplasia. For clinical evaluation, the Harris scale was used; implant placement evaluation was based on radiographic examination in a-p and axial projections.
Results. In the clinical trial we have improved in all patients. Only one patient had periprosthetic fracture, none of them had nerve paresis. In the radiological assessment, all patients received stable implantation of the prostheses with visible good osteointegration. None of the implants required revision surgery.
Conclusions. The advantage of the Wagner cone stem is the availability of small sizes. Operational technique and instrumentation give a great degree of freedom to the surgeon, especially in the selection of the cervical antetorsion. Modular test rod allows safe and accurate intraoperative matching of implants depending on anatomical situation.



Wstęp
Choroby stawów biodrowych zarówno wrodzone, jak i występujące w wieku dziecięcym, pomimo leczenia są często przyczyną znacznych deformacji stawów biodrowych obserwowanych w wieku dorosłym. Deformacje objawiają się często silnymi dolegliwościami bólowymi i zaburzeniami funkcji kończyny. Takie choroby jak rozwojowa dysplazja stawu biodrowego, ropne krwiopochodne zapalenie stawu biodrowego w okresie noworodkowym, młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów czy dysplazja wielonasadowa w wielu przypadkach powodują znaczną destrukcję stawu biodrowego i trwałe deformacje. Zaburzenia rozwoju stawu biodrowego dotyczą zarówno panewki stawu biodrowego, jak i bliższego końca kości udowej, a zmiany nasilają się wraz z wiekiem chorego. Jeśli wymienione choroby nie zostaną w odpowiednim czasie rozpoznane i prawidłowo leczone w okresie dziecięcym, mogą skutkować znacznymi ograniczeniami funkcjonalnymi u młodych dorosłych oraz zmianami morfologicznymi stawu biodrowego. Panewka stawu biodrowego zazwyczaj jest płytka i mała, głowa kości udowej jest zdeformowana, szyjka krótka z nieprawidłowym kątem antetorsji, kanał kości udowej jest zazwyczaj bardzo wąski i przyjmuje kształt cylindryczny bez typowego rozszerzenia w okolicy międzykrętarzowej (1, 2). Znacznie nasilona deformacja elementów stawu biodrowego i często obecne podwichnięcie lub całkowite zwichnięcie oraz młody wiek chorego stanowią ogromne wyzwanie dla chirurga i powodują, iż w literaturze można znaleźć wiele różnych strategii postępowania (3-6). Opisywane są operacje rekonstrukcyjne panewki stawu biodrowego, osteotomie kości udowej i różne techniki endoprotezoplastyki z zastosowaniem specjalnych implantów (7-25). Ze względu na różny obraz zmian morfologicznych stawu biodrowego w zależności od danej sytuacji klinicznej leczenie ciężkich następstw chorób stawów biodrowych jest trudne i wymagające technicznie. Często wcześniejsze leczenie operacyjne, którego celem była rekonstrukcja stawu biodrowego, a które nie zakończyło się sukcesem, znacznie utrudnia wykonanie endoprotezoplastyki (8, 11-15).
Doniesienia literaturowe zalecają osadzenie elementu panewkowego w jego anatomicznej lokalizacji w celu uzyskania prawidłowego przebiegu i napięcia mięśni obręczy biodrowej oraz celem egalizacji kończyn dolnych (7, 21, 22, 26). Ten zabieg wymaga zastosowania małych implantów panewkowych, ich znacznej medializacji, a czasem operacji rekonstrukcyjnych stropu panewkowego (16, 22, 26, 27). Wielu autorów zaleca stosowanie implantów bezcementowych u młodych chorych z uwagi na ich lepszą osteointegrację i łatwiejsze operacje rewizyjne w sytuacji obluzowania (8, 14, 15, 20, 24, 25). Szeroko stosowane w idiopatycznej chorobie zwyrodnieniowej stawu biodrowego bezcementowe trzpienie anatomiczne nie znajdują zastosowania w ciężkich deformacjach bliższego końca kości udowej. Charakterystyczne rozszerzenie bliższego końca trzpienia celem dopasowania do prawidłowo zbudowanej okolicy międzykrętarzowej powoduje znaczne ryzyko śródoperacyjnego złamania okołoprotezowego lub nieprawidłowego osadzenia trzpienia (28-30). Ze względu na powyżej wymienione trudności w celu leczenia ciężkich następstw chorób stawu biodrowego poszukiwaliśmy optymalnego rozwiązania terapeutycznego i odpowiedniego implantu pozwalającego ustrzec się przed powyżej opisanymi powikłaniami. U większości chorych leczonych z powodu tak rozległych deformacji stawu biodrowego zastosowaliśmy bezcementowy trzpień stożkowy.
Cel pracy
Celem pracy jest ocena wczesnych wyników leczenia z użyciem trzpienia stożkowego w ciężkich następstwach chorób stawów biodrowych.
Materiał i metody
Badaniem klinicznym i radiologicznym objęto 16 stawów biodrowych u 14 chorych (13 kobiet i 1 mężczyzna) leczonych operacyjnie endoprotezoplastyką z zastosowaniem trzpienia stożkowego w latach 2010-2011. Wiek chorych w chwili operacji wynosił od 15 do 58 lat, średnia wieku 32 lata. Wyłączono z oceny stawy biodrowe o zaawansowanych zmianach leczone z zastosowaniem innych rodzajów implantów. Etiologia schorzeń leczonych stawów biodrowych to: zaawansowana dysplazja stawu biodrowego z podwichnięciem lub zwichnięciem – 7 stawów, następstwa ropnego, krwiopochodnego zapalenia stawu biodrowego w okresie noworodkowym – 5 stawów, dysplazja wielonasadowa – 2 stawy, młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów – 1 staw (tab. 1). Wcześniejsze leczenie operacyjne, czasem wielokrotne, było zastosowane u 9 chorych. W 2 przypadkach doszło do ankylozy stawu biodrowego, która wymagała śródoperacyjnego uwolnienia celem wykonania endoprotezoplastyki.
Tab. 1. Etiologia deformacji stawu biodrowego
EtiologiaLiczba chorych
Rozwojowa dysplazja stawu biodrowego (razem)
– z podwichnięciem lub zwichnięciem
– z ankylozą
– z towarzyszącym łuszczycowym zapaleniem stawów
8
 
5
2
1
 
Następstwa ropnego, noworodkowego zapalenia stawu5
Dysplazja wielonasadowa2
Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów1
Przed leczeniem operacyjnym wszyscy chorzy zostali poddani badaniu klinicznemu i radiologicznemu. W badaniu klinicznym oceniano: dolegliwości bólowe, zakres ruchu w stawach biodrowych, skrócenie kończyny oraz zaburzenia chodu. Do oceny klinicznej zastosowano skalę Harrisa (Harris Hip Score) (31). U wszystkich chorych wykonano standardowe badanie radiologiczne w projekcjach przednio-tylnej i osiowej (ryc. 1a, b), w 5 przypadkach celem dokładnej analizy warunków do implantacji endoprotezy wykonano dodatkowo badanie tomografii komputerowej (ryc. 2). U wszystkich chorych mierzono średnicę kanału śródszpikowego w bliższej części kości udowej oraz wykonywano planowanie przedoperacyjne z zastosowaniem odpowiednich przymiarów.
Ryc. 1a, b. Badanie radiologiczne w projekcjach: przednio-tylnej i osiowej przed leczeniem operacyjnym
Ryc. 2. Badanie tomografii komputerowej przed leczeniem operacyjnym

Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
  • Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
  • Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
  • Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.

Opcja #1

24

Wybieram
  • dostęp do tego artykułu
  • dostęp na 7 dni

uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony

Opcja #2

59

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 30 dni
  • najpopularniejsza opcja

Opcja #3

119

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 90 dni
  • oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Sugano N, Noble PC, Kamaric E et al.: The morphology of the femur in developmental dysplasia of the hip. J Bone Joint Surg Br 1998; 80: 711-719.
2. Noble PC, Kamaric E, Sugano N et al.: Three-dimensional shape of the dysplastic femur: implications for THR. Clin Orthop Relat Res 2003; 417: 27-40.
3. Sanchez-Sotelo J, Trousdale RT, Berry DJ, Cabanela ME: Surgical treatment of developmental dysplasia of the hip in adults: I. Nonarthroplasty options. J Am Acad Orthop Surg 2002; 10: 321-333.
4. Flecher X, Aubaniac JM, Parratte S, Argenson JN: Is there a need for conservative surgery in DDH adult patients? Lessons learned after 30 years experience. Hip Int 2007; 17: 83-90.
5. Parmar V, Kumar AJS: The importance of surgical education in the accuracy of implant placement during hip fracture fixation. J Orthopaed Traumatol 2009; 10(2): 59-61.
6. D’Arrigo C, Speranza A, Monaco E et al.: Learning curve in tissue sparing total hip replacement: comparison between different approaches. J Orthopaed Traumatol 2009; 10(1): 47-54.
7. Dunn HK, Hess WE: Total hip reconstruction in chronically dislocated hips. J Bone Joint Surg Am 1976; 58: 838-845.
8. Collis DK: Long-term (twelve to eighteen-year) follow-up of cemented total hip replacements in patients who were less than fifty years old. A follow-up note. J Bone Joint Surg Am 1991; 73: 593-597.
9. Jasty M, Anderson MJ, Harris WH: Total hip replacement for developmental dysplasia of the hip. Clin Orthop Rel Res 1995; 311: 40-45.
10. MacKenzie JR, Kelley SS, Johnston RC: Total hip replacement for coxarthrosis secondary to congenital dysplasia and dislocation of the hip. Long-term results. J Bone Joint Surg Am 1996; 78: 55-61.
11. Bjerkholt H, Høvik Ø, Reikerås O: Direct comparison of polyethylene wear in cemented and uncemented acetabular cups. J Orthopaed Traumatol 2010; 11(3): 155-158.
12. Bjørgu Kl, Novicoff WM, Andersen ST et al.: No differences in outcomes between cemented and uncemented acetabular components after 12-14 years: results from a randomized controlled trial comparing Duraloc with Charnley cups. J Orthopaed Traumatol 2010; 11(1): 37-45.
13. Randhawa K, Hossain FS, Smith B et al.: A prospective study of hip revision surgery using the Exeter long-stem prosthesis: function, subsidence, and complications for 57 patients. J Orthopaed Traumatol 2009; 10(4): 159-165.
14. Capello WN, D’Antonio JA, Feinberg JR, Manley MT: Hydroxyapatite-coated total hip femoral components in patients less than fifty years old. Clinical and radiographic results after five to eight years of follow-up. J Bone Joint Surg Am 1997; 79: 1023-1029.
15. Sporer SM, Callaghan JJ, Olejniczak JP et al.: Hybrid total hip arthroplasty in patients under the age of fifty: a five- to ten-year follow-up. J Arthroplasty 1998; 13: 485-491.
16. Stans AA, Pagnano MW, Shaughnessy WJ, Hanssen AD: Results of total hip arthroplasty for Crowe type III developmental hip dysplasia. Clin Orthop Rel Res 1998; 348: 149-157.
17. Chareancholvanich K, Becker DA, Gustilo RB: Treatment of congenital dislocated hip by arthroplasty with femoral shortening. Clin Orthop Rel Res 1999; 360: 127-135.
18. Kerboull M, Hamadouche M, Kerboull L: Total hip arthroplasty for Crowe type IV developmental hip dysplasia: a long term follow-up study. J Arthroplasty 2001; 16: 170-176.
19. Sanchez-Sotelo J, Berry DJ, Trousdale RT, Cabanela ME: Surgical treatment of developmental dysplasia of the hip in adults: II. Arthroplasty options. J Am Acad Orthop Surg 2002; 10: 334-344.
20. Teloken MA, Bissett G, Hozack WJ et al.: Ten to fifteen-year follow-up after total hip arthroplasty with a tapered cobalt-chromium femoral component (tri-lock) inserted without cement. J Bone Joint Surg Am 2002; 84: 2140-2144.
21. Hartofilakidis G, Karachalios T: Total hip arthroplasty for congenital hip disease. J Bone Joint Surg Am 2004; 86: 242-250.
22. Perka C, Fischer U, Taylor WR, Matziolis G: Developmental hip dysplasia treated with total hip arthroplasty with a straight stem and a threaded cup. J Bone Joint Surg Am 2004; 86: 312-319.
23. Kim YH, Kim JS: Total hip arthroplasty in adult patients who had developmental dysplasia of the hip. J Arthroplasty 2005; 20: 1029-1036.
24. Eskelinen A, Helenius I, Remes V et al.: Cementless total hip arthroplasty in patients with high congenital hip dislocation. J Bone Joint Surg Am 2006; 88: 80-91.
25. Biant LC, Bruce WJ, Assini JB et al.: Primary total hip arthroplasty in severe developmental dysplasia of the hip. Ten-year results using a cementless modular stem. J Arthroplasty 2009; 24: 27-32.
26. Karachalios T, Hartofilakidis G: Congenital hip disease adults: terminology, classification, pre-operative planning and management. J Bone Joint Surg Br 2010; 92: 914-921.
27. Hirakawa K, Mitsugi N, Koshino T et al.: Effect of acetabular cup position and orientation in cemented total hip arthroplasty. Clin Orthop Rel Res 1998; 348: 149-157.
28. Fitzgerald RH Jr, Brindley GW, Kavanagh BF: The uncemented total hip arthroplasty. Intraoperative femoral fractures. Clin Orthop Rel Res 1998; 235: 61-66.
29. Moroni A, Faldini C, Piras F, Giannini S: Risk factors for intraoperative femoral fractures during total hip replacement. Ann Chir Gynaecol 2000; 89: 113-118.
30. Faldini C, Nanni M, Leonetti D et al.: Total hip arthroplasty in developmental hip dysplasia using cementless tapered stem. Results after a minimum 10-year follow-up. Hip Int 2011; 21(4): 415-420.
31. Harris WH: Traumatic arthritis of the hip after dislocation and acetabular fractures: treatment by mold arthroplasty. An end-result study using a new method of result evaluation. J Bone Joint Surg Am 1969; 51: 737-755.
32. Gruen TA, McNelce GM, Amstutz HC: “Modes of failure” of cemented stem-type femoral components: a radiographic analysis of loosening. Clin Orthop Rel Res 1979; 141: 17-27.
33. DeLee JG, Charnley J: Radiological demarcation of cemented sockets in total hip replacement. Clin Orthop Relat Res 1976 Nov-Dec; 121: 20-32.
34. Claramunt R, Marquès F, León A et al.: Total hip replacement with an uncemented Wagner cone stem for patients with congenital hip dysplasia. Int Orthop 2011; 35: 1767-1770.
35. Faldini C, Miscione M, Chehrassan M et al.: Congenital hip dysplasia treated by total hip arthroplasty using cementless tapered stem in patients younger than 50 years old: results after 12-years follow-up. J Orthopaed Traumatol 2011; 12: 213-218.
36. Wagner H, Wagner M: Cone prosthesis for the hip joint. Arch Orthop Trauma Surg 2000; 120: 88-95.
otrzymano: 2017-05-10
zaakceptowano do druku: 2017-05-31

Adres do korespondencji:
*Adam Czwojdziński
Klinika Ortopedii, Ortopedii i Traumatologii Dziecięcej, Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego, Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny im. prof. Adama Grucy
ul. Konarskiego 13, 05-400 Otwock
tel. +48 (22) 788-91-97
fax +48 (22) 788-91-98
addachi@wp.pl

Postępy Nauk Medycznych 6/2017
Strona internetowa czasopisma Postępy Nauk Medycznych