© Borgis - Nowa Stomatologia 2/2013, s. 61-66
Sara Shamsa1, Sandra Radecki1, Katarzyna Zalewska1, *Anna Turska-Szybka2, Dorota Olczak-Kowalczyk2
Porównanie skuteczności wybranych metod diagnostycznych w wykrywaniu i ocenie stopnia zaawansowania wczesnych zmian próchnicowych na powierzchniach żujących pierwszych zębów trzonowych stałych u dzieci
The comparison of selected diagnostic methods’ accuracy in the detection of early occlusal carious lesions in first permanent molar teeth in children
1Studenckie Koło Naukowe, Zakład Stomatologii Dziecięcej, Warszawski Uniwersytet Medyczny
Opiekun Koła: dr n. med. Anna Turska-Szybka
2Zakład Stomatologii Dziecięcej, Warszawski Uniwersytet Medyczny
Kierownik Zakładu: dr hab. n. med. Dorota Olczak-Kowalczyk
Summary
Introduction: The application of non-invasive methods for the management of caries requires the earliest possible identifica-tion of the disease. Due to the diagnostic limitations of visual and tactile examination, additional methods such as laser-induced fluorescence (LF) and quantitative light-induced fluorescence (QLF) are recommended for the inspection of fissures of the occlusal surfaces of teeth.
Aim: The comparison of selected diagnostic methods accuracy in the detection of early occlusal carious lesions in first permanent molar teeth in children.
Material and methods: The study was carried out on 30 otherwise healthy children, aged 6-8, in which 118 occlusal surfaces of first permanent molar teeth were examined. Ethics Committee approval was obtained. The condition of the fissures was assessed by visual and tactile method, LF (DIAGNOdent) and QLF. In case of the occurrence of early carious lesion in fissures the preventive resin restoration (PRR) I or II were applied. The sensitivity, specificity and confidence interval of diagnostic methods were calculated.
Results: The agreement of examiners was assessed as good (kappa = 0.706). The sensitivity of visual and tactile examination was 85%, and the specificity 70.83%, whereas the sensitivity of the DIAGNOdent was 70%, and the specificity 100%. The highest, 100% sensitivity and the specificity were for QLF.
Conclusion: The visual and tactile examination does not provide full diagnostic effectiveness. The application of QLF in comparison with LF method shows higher detection accuracy and it is the most sensitive and specific diagnostic method.
Wstęp
Nowoczesna stomatologia dziecięca powinna opierać się na stosowaniu metod nieoperacyjnych i minimalnie inwazyjnych. Takie postępowanie jest możliwe tylko dzięki stosowaniu metod diagnostycznych skutecznie wykrywających wczesne stadia zmian próchnicowych. Pitts używając metafory „góry lodowej”, zaprezentował możliwości diagnostyczne zmian próchnicowych, podkreślając, że zastosowanie wyłącznie tradycyjnych metod diagnostyki próchnicy powoduje pozostawienie wielu zmian próchnicowych nierozpoznanych (1). Z tego powodu zaleca się stosowanie dodatkowych metod. Wczesne zmiany próchnicowe są dostrzegalne tylko przy zastosowaniu nowoczesnych metod diagnostycznych, np. fluorescencji indukowanej światłem laserowym (LF), ilościowej fluorescencji indukowanej światłem (QLF), transiluminacji (FOTI), zjawiska przewodnictwa elektrycznego (ECM) czy polaryzacyjnej spójnej tomografii optycznej (PS-OCT). Są to metody nieinwazyjne i dobrze tolerowane przez dzieci.
W praktyce klinicznej badanie opiera się głównie na metodzie wizualno-dotykowej, która ma swoje ograniczenia w ocenie stanu bruzd na powierzchniach okludalnych zębów. Powierzchnie zgryzowe zębów bocznych są najbardziej predysponowanymi miejscami do rozwoju choroby próchnicowej. Ubytki tam zlokalizowane mogą stanowić nawet ponad 90% wszystkich ubytków stwierdzanych u dzieci (2). Głównie dotyczy to pierwszych zębów trzonowych i jest uwarunkowane budową anatomiczną (3, 4). Obserwowane są bruzdy typu lejkowatego, klepsydrowatego, szczelinowatego, szerokie i nieregularne (5). Blisko połowa bruzd ma kształt szeroki (typ U i V), a reszta wąski (6). Jak podają Lee i Swartz, średnia głębokość bruzdy centralnej wynosi od 0,1 do 1,5 mm (7). Stosunkowo szerokie wejście ulega zwężeniu nawet do 0,1 mm. Szczoteczka o średnicy włosia od 0,15 do 0,3 mm uniemożliwia oczyszczanie całej głębokości bruzdy (8). Utrudnione szczotkowanie, ograniczone działanie śliny i związków ?uoru sprawiają, że ?ora bakteryjna płytki nazębnej łatwo kolonizuje wnętrze bruzd, inicjując proces próchnicowy.
W celu zminimalizowania miejsc retencyjnych dla płytki nazębnej, zwłaszcza u małych dzieci, u których powierzchnia okludalna charakteryzuje się wydatnymi guzkami i głębokimi bruzdami, zaleca się profilaktyczne uszczelnianie bruzd. Szczególnie narażone na zapoczątkowanie procesu próchnicowego są pierwsze zęby trzonowe stałe, które pojawiają się w jamie ustnej około 6 roku życia. W tym okresie dziecko nie zawsze posiada umiejętność poprawnego szczotkowania zębów, a rodzice często odstępują już od regularnej kontroli i pomocy w przeprowadzeniu zabiegów higienicznych. Profilaktyczne uszczelnienie bruzd jest zabiegiem przeciwwskazanym, gdy w zębie stwierdza się ubytek próchnicowy. Przy zmianie ograniczonej do szkliwa, na powstały ubytek zmineralizowanej tkanki i pozostałe bruzdy stosuje się uszczelniacz (tzw. poszerzone lakowanie), a gdy ubytek sięga zębiny, wówczas wykonuje się tzw. wypełnienie zapobiegawcze (9).
Wypełnienie zapobiegawcze (ang. Preventive Resin Restoration – PRR) wprowadzone zostało przez Simonsena i Stallarda w 1977 roku (10). Początkowo polegało na punktowym usunięciu próchnicy i odbudowie małego ubytku materiałem złożonym z jednoczesnym uszczelnieniem bruzd lakiem szczelinowym. Modyfikacja tej metody polega na wypełnieniu ubytku cementem szkło-jonomerowym lub cementem szkło-jonomerowym oraz materiałem złożonym i pokryciu ich lakiem szczelinowym albo wypełnieniu ubytku i bruzd półpłynnym materiałem złożonym.
Cel pracy
Porównanie skuteczności wybranych metod diagnostycznych w wykrywaniu wczesnych zmian próchnicowych w bruzdach na powierzchniach żujących pierwszych zębów trzonowych stałych u dzieci.
Materiał i metody
Badaniem objęto 30 ogólnie zdrowych dzieci w wieku 6-8 lat, pacjentów Zakładu Stomatologii Dziecięcej WUM, u których zbadano 118 powierzchni żujących pierwszych zębów trzonowych stałych. U jednej pacjentki stwierdzono brak zawiązków dwóch pierwszych zębów trzonowych stałych dolnych. Na wykonanie badań uzyskano zgodę Komisji Bioetycznej nr KB/233/2012 z dn. 13.11.2012 r. oraz każdorazowo pisemną zgodę rodziców dzieci zakwalifikowanych do badań. Każdy pacjent był badany przez dwóch niezależnych badaczy (po wcześniejszej kalibracji).
Po dokładnym oczyszczeniu zębów pastą CleanPolish (Kerr) i szczoteczką na mikrosilnik dokonano oceny wizualno-dotykowej wilgotnych powierzchni żujących, a następnie po ich osuszeniu przy pomocy lusterka stomatologicznego i sondy ŚOZ. Wyniki utrwalano na zdjęciu fotograficznym i zapisywano w karcie badania pacjenta zgodnie z klasyfikacją ICDAS-II (ang. International Caries Detection and Assessment System):
0 – szkliwo prawidłowe,
1 – matowa plama, biała lub brązowa, widoczna po osuszeniu,
2 – matowa plama, biała lub brązowa, widoczna na powierzchni wilgotnej,
3 – miejscowe przerwanie ciągłości szkliwa, bez zmian w obrębie zębiny,
4 – podpowierzchniowe zaciemnienie w obrębie zębiny, bez przerwania lub z miejscowym przerwaniem ciągłości szkliwa,
5 – niewielki ubytek eksponujący zębinę,
6 – rozległy ubytek eksponujący zębinę (11).
Następnie bruzdy badanych zębów diagnozowano z wykorzystaniem DIAGNOdentu (Kavo). Zgodnie z zaleceniami producenta wykonywano kalibrację narzędzia. Używając końcówki typu A, badano dokładnie powierzchnie bruzd i odnotowywano wartości „peak”, czyli maksymalne wartości w zakresie 0-99 dla trzech kolejnych pomiarów. Jako wynik uznano średnią z poszczególnych pomiarów. Wartości otrzymane z odczytu DIAGNOdentu odnoszono do następujących kryteriów wg Hibsta:
0-08 – brak próchnicy,
09-15 – zmiany ograniczone do zewnętrznej połowy grubości szkliwa,
16-30 – zmiany sięgające do wewnętrznej połowy warstwy szkliwa do granicy szkliwno-zębinowej,
powyżej 30 – próchnica zębiny (12).
W ostatnim etapie diagnostycznym wykonywano badanie wszystkich powierzchni żujących przy użyciu QLF. W tym celu zastosowano kamerę VistaCam iX (Dürr Dental). W każdym przypadku używano specjalnej końcówki dystansującej w celu otrzymania optymalnych wyników. Kamerę umieszczano nad powierzchnią żującą i zapisywano obraz poprzez naciśnięcie kontrolnego pierścienia. Otrzymane obrazy zostały przeanalizowane przy pomocy Systemu DBSWIN (Dürr Dental) w zakresie 0-4, gdzie:
– 0-1,0 – brak próchnicy,
– 1,0-1,5 – próchnica w powierzchownej części szkliwa,
– 1,5-2,0 – próchnica sięgająca połączenia szkliwno-zębinowego,
– 2,0-2,5 – próchnica zębiny,
– > 2,5 – głęboka próchnica (13).
Zęby z ubytkami powyżej 3 wg skali ICDAS-II nie zostały poddane dalszej diagnostyce. Pozostałe zęby oceniano przy użyciu wymienionych wcześniej metod. Zęby, w których podczas badania wizualno-dotykowego stwierdzono plamy próchnicowe (kody 1 i 2 według ICDAS-II), ale żadna z pozostałych metod nie potwierdzała zmian próchnicowych lub też w żadnej z metod nie stwierdzano próchnicy, uznawano za zdrowe.
Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
- Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
- Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
- Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.
Opcja #1
24 zł
Wybieram
- dostęp do tego artykułu
- dostęp na 7 dni
uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony
Opcja #2
59 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 30 dni
- najpopularniejsza opcja
Opcja #3
119 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 90 dni
- oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Pitts NB: Clinical diagnosis of dental caries: a European perspective. J Dent Educ 2001; 65(10): 972-978. 2. King NM, Yung LKM, Holmgren CJ: Clinical performance of preventive resin restorations placed in a hospital environment. Quintessence Int 1996; 27(9): 627-632. 3. Emerich-Poplatek K, Adamowicz-Klepalska B, Kaczmarczyk J, Maraszkiewicz-Kulesza M: Ocena PUW pierwszych zębów trzonowych stałych u dzieci w wieku 6 i 7 lat z województwa gdańskiego. Czas Stomatol 1999; LII(4): 247-252. 4. Śliż B, Kupka T, Tanasiewicz M, Wiśniewska M: Stan uzębienia oraz higieny jamy ustnej u dzieci 8-9-letnich oraz 9-10-letnich w Szkole Podstawowej nr 27 w Rudzie Śląskiej. Mag Stomatol 2002; 7-8: 16-19. 5. Nagano T: The form of pit and fissure and the primary lesion of caries. Dental abstract 1961; 426. 6. Paul-Stelmaszczyk M: Rodzaje bruzd na powierzchniach zgryzowych zębów bocznych – badania SEM. Czas Stomatol 1997; L(3): 155-159. 7. Lee HL, Swartz ML: Sealing of developmental pits and fissures: in vitro study. J Dent Res 1971; 1-2: 133-140. 8. Jodkowska E: Uszczelniacze bruzd międzyguzkowych zawierające fluor. Stomatol Współcz 1994; 2: 100-103. 9. Tyas MJ, Anusavice KJ, Frencken JE, Mount GJ: Minimal intervention dentistry – a review. FDI Commission Project 1-97. Int Dent J 2000; 50(1): 1-12. 10. Simonsen RJ, Stallard RE: Sealant restorations utilizing a diluted filled composite resin: one year result. Quintessence Int Dent Dig 1977; 8(6): 77-84. 11. International Caries Detection and Assessment System (ICDAS) Coordinating Committee (2005) Criteria Manual – International Caries Detection and Assessment System (ICDAS II). www.icdas.org. assessed 15 Nov 2008. 12. Mielczarek A, Wojtowicz A, Drabarczyk M, Wierzbicka M: Diagnozowanie zmian próchnicowych z wykorzystaniem techniki laserowej. Badania porównawcze in vitro. Stomatol Współcz 2000; 7(2): 13-17. 13. http://hex-serwis.pl/serwis/DuerDental/kamera_stomatologiczna_VistaCam_iX_Proof_ instrukcja.pdf. 14. Lussi A, Megert B, Longbottom C et al.: Clinical performance of Laser Fluorescence Device for Detection of Occlusal Caries Lessions. Eur J Oral Sci 2001; 109: 14-19. 5. Kidd EA, Ricketts DN, Pitts NB: Occlusal caries diagnosis: a changing challenge for clinicians and epidemiologists. J Dent 1993; 21(6): 323-331. 16. Levinkind M: Electrochemical impedance strategies for early caries detection. Proceedings of the first Annual Indiana Conference on the Early Detection of Dental Caries. Indianapolis 1996: 182-194. 17. Pereira AC, Verdonschot EH, Huysmans MC: Caries detection methods: can they aid decision making for invasive sealant treatment? Caries Res 2001; 35(2): 83-89. 18. Svanaes DB, Moystad AU, Larheim TA: Aproximal caries depth assessment with storage phosphor versus film radiography. Evaluation of the Caries-Specific Oslo Enhancement Procedure. Caries Res 2000; 34: 448-454. 19. Chu CH, Lo ECM, You DSH: Clinical diagnosis of fissure caries with conventional and laser-induced fluorescence techniques. Lasers Med Sci 2010; 25(3): 355-362. 20. Tomasik M, Weyna E: Zastosowanie Kavo DIAGNOdentu w diagnostyce próchnicy bruzd stałych zębów trzonowych u pacjentów w wieku rozwojowym. Przegląd Stom Wieku Rozw 2001; 3-4: 35-36. 21. Bachanek T, Klichowska-Palonka M, Madejczyk M et al.: Detection of Carious Lesions by Laser Induced Fluorescence. Polish J of Environ Stud 2007; 16(2C): 337-339. 22. Buczkowska-Radlińska J, Mayschak W: Przydatność fluorescencji laserowej w wykrywaniu wczesnych stadiów próchnicy bruzd. Czas Stomatol 2004; LVII(9): 555-559. 23. Mendes FM, Nicolau J, Duarte DA: Evaluation of the effectiveness of laser fluorescencein monitoring in vitro remineralization of incipient caries lesions in primary teeth. Caries Res 2003; 37(6): 442-444. 24. Silva BB, Severo NB, Maltz M: Validity of dioda laser to monitor carious lesions in pits and fissures. J Dent 2007; 135(8): 679-682. 25. Al-Khateeb S, ten Cate J M, Angmar-Månsson B et al.: Quantification of formation and remineralization of artificial enamel lesions with a new portable fluorescence device. Adv Dent Res 1997; 11(4): 502-506. 26. Emami A, Al-Khateeb S, de Josselin de Jong E et al.: Mineral loss in incipient caries lesions quantified with laser fluorescence and longitudinal microradiography. A methodologic study. Acta Odontol Scand 1996; 54(1): 8-13. 27. Hafstrom-Bjorkman U, Sundström F, de Josselin de Jong E et al.: Comparison of laser fluorescence and longitudinal microradiography for quantitative assessment of in vitro enamel caries. Caries Res 1992; 26(4): 241-247. 28. Tam LE, McComb D: Diagnosis of Occlusal Caries: Part II. Recent Diagnostic Technologies. J Can Dent Assoc 2001; 67(8): 459-463. 29. Jablonski-Momeni A, Schipper HM, Rosen SM et al.: Performance of a fluorescence camera for detection of occlusal caries in vitro. Odontology 2011; 99(1): 55-61. 30. Jablonski-Momeni A, Rosen SM, Schipper HM et al: Impact of measuring multiple or single occlusal lesions on estimates of diagnostic accuracy using fluorescence methods. Lasers Med Sci 2011; 27(2): 343-352. 31. Rodrigues JA, Hug I, Neuhaus KW, Lussi A: Light-emitting diode and laser fluorescence-based devices in detecting occlusal caries. J Biomed Opt 2011; 16(10): Article ID 107003. 32. Pretty IA: Caries detection and diagnosis: Novel technologies. J Dent 2006; 34: 727-739.
