Ponad 7000 publikacji medycznych!
Statystyki za 2021 rok:
odsłony: 8 805 378
Artykuły w Czytelni Medycznej o SARS-CoV-2/Covid-19

Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu
© Borgis - Nowa Pediatria 3/2005, s. 84-86
Andrzej Łakota
Zastosowanie lasera biostymulującego w naczynioruchowym obrzęku małżowin nosowych
Usefulness of biostymulating laser in obturative vasomotoric oedema of nasal conchae
z Oddziału Otolaryngologii Dziecięcej Dolnośląskiego Szpitala Specjalistycznego im. T. Marciniaka we Wrocławiu
Ordynator Oddziału: dr nauk med. Andrzej Łakota
Streszczenie
Biostimulating laser has been used in obturative nasomotoric oedema of nasal conchae. The positive affect of local treatment has been obtained with patenty of nasal ducts. The author describes technique and doses biostymulation of inferior nasal conchae.



W wieku rozwojowym stwierdzamy nieraz w praktyce laryngologicznej zaburzenia drożności nosa. Przyczyną mogą być zmiany rozwojowe, przerost migdałka gardłowego, polipy nosa, zmiany rozrostowe, zmiany alergiczne oraz zmiany zapalne śluzówki nosa i zatok.
Często u dzieci, które stosowały dużo różnych kropli do nosa przepisywanych z powodu nieżytu górnych dróg oddechowych oraz kropli sterydowych bez uzasadnienia, w testach skórnych oraz wymazach z nosa na eozynofile, stwierdzamy znaczne obrzęki naczynioruchowe dolnych małżowin nosowych, dające znaczną obturację przewodów nosowych. U niektórych dzieci trudno jest ustalić czynnik wywołujący niedrożność.
W zależności od przewagi objawów rozróżniamy:
n n O – nieżyt nosa naczynioruchowy obturacyjny dający dużą niedrożność przewodów nosowych
n n S – nieżyt nosa naczynioruchowy sekrecyjny niedrożność z dużą przewagą wydzielniczą
n n A – nieżyt nosa naczynioruchowy alergiczny
n n E – nieżyt nosa naczynioruchowy eozynofilowy
n n Z – nieżyt nosa naczynioruchowy zapalny
W pracy zająłem się nieżytem nosa naczynioruchowym obturacyjnym.
Przyczyną zaburzeń odpływu krwi z naczyń jamistych-pojemnościowych małżowin dolnych nosa, w których znajdują się zatoki żylne i żyły, są osłabione grupy mięśni gładkich, regulujących hemodynamikę krążenia oraz powodujące skurcz tych naczyń i obkurczenie małżowin. Niektórzy autorzy stwierdzają, że są one „zaworami” regulującymi hemodynamikę (2). Dużą rolę odgrywają również receptory adrenergiczne alfa 1+2 oraz beta 1+2 utrzymujące właściwy stan zwieraczy naczyń pojemnościowych (2, 3). Uszkodzenie lub zablokowanie jednej z tych grup spowodować może czynnościową przewagę drugiego zespołu receptorów. Blokada alfa 1 receptorów powoduje duży obrzęk małżowin, a beta 1 receptorów – udrożnienie poprzez obkurczenie. Długie działanie różnych kropli do nosa, a szczególnie w wieku dziecięcym, może rozregulować właściwy tonus mięśni gładkich naczyń małżowin, doprowadzając do obturacji przewodów nosowych.
W zaistniałej sytuacji potrzeba dodatkowego bodźca energetycznego, aby poprawić tonus mięśni gładkich i hemodynamikę krwi w małżowinach. Czynnikiem takim może być zastosowanie biostymulacji laserowej (1). Promieniowanie laserowe może różnie oddziaływać na tkankę biologiczną. Przy małej i średniej mocy naświetlanie wywołuje chemiczne i metaboliczne reakcje w komórkach, zwane biostymulacyjnymi. Absorpcja niskiej mocy powoduje powstanie w tkance tzw. efektów pierwotnych: biochemiczny, bioelektryczny i bioenergetyczny.
Biostymulacja laserowa jako jedna z metod leczenia została już wprowadzona w latach 60. przez Endre Mastera.
Stwierdzono, że pod wpływem działania lasera niskoenergetycznego w napromieniowanych tkankach dochodzi do zwiększenia szybkości przepływu krwi, co umożliwia szybszą wymianę elektrolitów.
Naświetlanie laserem stymuluje napięcie mięśni gładkich, przyspiesza resorpcję wysięków i poprzez poprawę krążenia – zmniejszenie obrzęku i zastoju, co szczególnie ma znaczenie w mikrokrążeniu.
W czasie biostymulacji laserowej występuje (1):
– efekt biochemiczny, polegający na pobudzeniu wytwarzania histaminy i serotoniny, a także na stymulowaniu reakcji enzymatycznych kwasu adenozyno-trójfosforowego (ATP);
– efekt bioelektryczny, polegający na normalizacji potencjału elektrycznego komórki. Prawidłowy potencjał wynosi ok. 60-90 mV. W przypadkach patologicznych potencjał spada z powodu przenikania przez błonę komórkową do wnętrza jonów dodatnich np. Na+. Aby odwrócić ten proces komórka potrzebuje energii, którą można otrzymać z hydrolizy ATP (kw. adenozyno-trójfosforowego);
– efekt bioenergetyczny, będący czynnikiem stymulującym odżywianie i wzrost komórek oraz regulującym procesy międzykomórkowe.
Biostymulacja laserowa przywraca zaburzoną działalność tkanki złożonej z komórek, w których to zachodzą wymienione efekty.
MATERIAŁ I METODA
W leczeniu naczynioruchowego idiopatycznego nieżytu obturacyjnego nosa zastosowano laser terapeutyczny (biostymulacyjny) LT-1000 produkcji firmy INCO-LASER z Wrocławia. Jest to półprzewodnikowy laser emitujący promieniowanie niewidoczne oraz podczerwone o długości fali do 670 nm i mocy do 30 mW. Posiada certyfikat i zapewnia bezpieczeństwo polskich norm PN-91/TO6700 i należy do klasy 3B.
Rozkład mocy i energii emitowanej z lasera biostymulacyjnego przy 2-minutowej ekspozycji tkankowej przedstawia tabela 1.
Tabela 1. Rozkad mocy i energii przy 2-minutowej ekspozycji tkankowej.
Moc laseraEnergia
1 mW0,12 J/cm2
5 mW0,60 J/cm2
10 mW1,20 J/cm2
15 mW1,80 J/cm2
20 mW2,40 J/cm2
25 mW3,00 J/cm2
26 mW3,12 J/cm2
27 mW3,24 J/cm2
28 mW3,36 J/cm2
29 mW3,48 J/cm2
30 mW3,60 J/cm2

Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
  • Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
  • Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
  • Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.

Opcja #1

24

Wybieram
  • dostęp do tego artykułu
  • dostęp na 7 dni

uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony

Opcja #2

59

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 30 dni
  • najpopularniejsza opcja

Opcja #3

119

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 90 dni
  • oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Fiedor P. i wsp.: Zarys klinicznych zastosowań laserów. Ankar, Warszawa 1995, s. 165, 374-377. 2. Mikulewicz W.: Nieżyt naczynioruchowy nosa - współczesne poglądy na mechanizm zaburzeń. Otolaryngologia Polska 1995 (Supl. 19) s. 293-294. 3. Hassmann-Poznańska E.: Diagnostyka naczynioruchowego nieżytu nosa. Otolaryngologia Polska 1995 (Supl. 19) s. 295-297. 4. Popko E.: Chirurgiczne metody leczenia zaburzeń drożności nosa. Otolaryngologia Polska 1995 (Supl. 19) s. 297-300. 5. Szmurło W. i wsp.: Kriochirurgia. Metoda - Zastosowania, 1989. 6. Michalak J. i wsp.: Zastosowanie krioterapii w przewlekłym nieżycie nosa, Otolaryngologia Polska 1995 (Supl. 19) s. 310-311.
Nowa Pediatria 3/2005
Strona internetowa czasopisma Nowa Pediatria