Ponad 7000 publikacji medycznych!
Statystyki za 2021 rok:
odsłony: 8 805 378
Artykuły w Czytelni Medycznej o SARS-CoV-2/Covid-19

Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu
© Borgis - Nowa Pediatria 3/2005, s. 87-90
Aldona Pietrysiak
Test sacharynowy – stałym elementem badania laryngologicznego
The saccharin test as a permanent element of the laryngological examination
z Oddziału Otolaryngologicznego Szpitala Specjalistycznego w Pile
Ordynator Oddziału: dr n. med. Aldona Pietrysiak
Streszczenie
The saccharin test is a cheap and simple method to evaluate a condition of the nasal mucose. 1068 patients of the Otolaryngologic Department of the Specjalistic Hospital in Pila in 2000 were examined and the time of the saccharin passage through a nose was assessed. 7.5% of them were not collaborated wifh a physician during the examintion. After 450 tests of the persons without rhinopathy the standards for inhabitants of the Pila´s region in three groups of age were evolved. The results of the saccharin test in patients whit chronic tonsillitis, adenoids and deviation of the nasal septum were compared to received standards.



W latach siedemdziesiątych XX wieku Andersen wprowadził, a Connell zmodyfikował test oceniający czas przejścia sacharyny przez nos (1, 2). Badanie to informuje o: stanie nabłonka nosa, ruchomości rzęsek i właściwościach śluzu nosowego. Celem pracy jest przekonanie lekarzy, do wprowadzenia testu sacharynowego, jako stałego elementu badania laryngologicznego. Rzeczą godną polecenia jest wypracowanie własnych norm, zależnych od warunków środowiskowych w jakim żyją leczeni pacjenci.
Oczyszczanie śluzowo-rzęskowe stanowi jeden z głównych naturalnych, nieswoistych mechanizmów obronnych błony śluzowej nosa (9). Komórki migawkowe pokryte są rzęskami (50-300) o długości do 10 mm i grubości 0,1-0,3 mm. Szkielet wewnętrzny każdej rzęski utworzony jest z 1 centralnej i 9 obwodowych par mikrotubuli. Źródłem energii dla ruchu rzęsek jest hydroliza ATP pod wpływem dyneiny. Ruch rzęsek jest wynikiem ślizgania się mikrotubuli względem siebie (10). Jest to ruch dwufazowy i przypomina „uderzenie bicza”. Podczas fazy aktywnej rzęska jest wyprostowana i sięga zewnętrznej warstwy śluzu. Faza powrotu jest 2-3-krotnie dłuższa, zgięta rzęska po zakreśleniu elipsy wraca do położenia wyjściowego. Uderzenia rzęsek są metachroniczne i skoordynowane, porównywane do „falującego łanu zbóża”. Błona śluzowa nosa pokryta jest dwuwarstwowym śluzem o grubości 0,5-10 mm (6,10). Warstwa dolna – sol, zwana pericilium powstaje w wyniku przesączania i resorpcji w mikrokosmkach komórek rzęsatych. Warstwa górna – żel, jest lepka, elastyczna i wytrzymała. Jak „pas transmisyjny” przesuwana jest przez wyprostowane rzęski ku tyłowi. Skład chemiczny śluzu może ulegać pewnym zmianom, natomiast dla prawidłowego funkcjonowania oczyszczania śluzowo-rzęskowego konieczne jest zachowanie stałej lepkości i elastyczności (9, 10). Szlaki przepływu śluzowo-rzęskowego są wspólnym elementem oczyszczania nosa i zatok przynosowch. Biegną one od końców przednich małżowin nosowych ku części nosowej gardła. Śluz w gardle środkowym jest połykany lub wykrztuszany (6, 9). Oczyszczanie śluzowo-rzęskowe zależne jest również od szeregu czynników zewnątrz-ustrojowych. Mechanizm działa sprawnie w temperaturach od 4-7°C do 40-50°C (7). Wilgotność względna powietrza ma mniejszy wpływ na prędkość przepływu nosowego, jednak błona śluzowa nosa nie może być wysuszona (2). W powietrzu wdychanym nie powinno być: dwutlenku siarki, ozonu, kwasu siarkowego, formaliny i innych zanieczyszczeń przemysłowych. Ww. związki upośledzają, a nawet blokują transport śluzowo-rzęskowy. Podobnie działa dym tytoniowy. Infekcje wirusowe i bakteryjne uszkadzają wszystkie elementy transportu mukociliarnego. Procesy regeneracyjne trwają zwykle ok. 2 tygodni, jednak w przypadku współistnienia alergii lub uszkodzenia chemicznego mogą przeciągać się do 8-10 tygodni (7). Przyjmowane leki a szczególnie krople donosowe istotnie zmieniają oczyszczanie nosowe. Przemiany ogólnoustrojowe i miejscowe – rynologiczne u kobiet w ciąży wydłużają transport śluzowo-rzęskowy (12).
Istnieje kilka metod oceny oczyszczania śluzowo-rzęskowego: test sacharynowy, testy barwnikowe, metody izotopowe (cząstki albumin znakowane Tc99m). Mimo iż sacharyna rozpuszcza się w warstwie sol, a barwniki w warstwie żel, czasy uzyskane każdą z ww. metod są zbliżone (2, 3, 9). Test sacharynowy jako najprostszy znalazł najszersze zastosowanie kliniczne.
MATERIAŁ I METODA
Od roku 1998 test sacharynowy wykonywany jest u wszystkich pacjentów leczonych w Oddziale Otolaryngologicznym Szpitala Specjalistycznego w Pile. Badanie wykonywane jest w godzinach przedpołudniowych według procedury zalecanej przez Andersena i Connella, na sali opatrunkowej Oddziału Otolaryngologicznego, gdzie temperatura waha się między 20-23°C a wilgotność względna powietrza jest zbliżona (1, 2). Końcówkę aplikatora szklanego zwilża się w 0,9% NaCl i zanurza w pokruszonych tabletkach sacharyny. Uzyskaną wilgotną granulę sacharyny umieszcza się pod kontrolą wzroku na przyśrodkowej powierzchni małżowiny nosowej dolnej, ok. 1 cm od końca przedniego. Po upływie 3 min. poleca się pacjentowi przełykać co 0,5 min., do momentu poczucia słodkiego smaku w gardle. Wartości powyżej 30 min. określa się jako stazę śluzową. Badanie wykonywane jest łagodnie i szybko. Jeżeli pojawi się wyciek lub kichanie poleca się choremu wykonać kilka głębokich wdechów i po kilku minutach powtarza badanie. W prezentowanej pracy analizie poddano czasy przepływu sacharyny przez nos uzyskane od 1068 pacjentów leczonych w roku 2000. W pierwszym etapie oceniono pacjentów którzy nie współpracowali przy wykonaniu testu. W celu opracowania norm dla mieszkańców regionu pilskiego wyodrębniono grupę 450 pacjentów, ze schorzeniami innymi niż rynologiczne (np. zawroty głowy, niedosłuchy, guzy szyi, schorzenia krtani).
Wyznaczono dla nich średnie wartości testu sacharynowego w 3 grupach wiekowych: do 15 roku życia, 16-50 lat, powyżej 50 roku życia. Uzyskane normy porównano z wynikami uzyskanymi u chorych ze: skrzywieniem przegrody nosa, przerostem migdałka gardłowego i przewlekłym zapaleniem migdałków podniebiennych. Analizę statystyczną przeprowadzono za pomocą jednoczynnikowej analizy wariancji (ANOVA). W pracy jako istotne (znamienne) statystycznie przyjęto pŁ0,05.
WYNIKI

Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
  • Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
  • Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
  • Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.

Opcja #1

24

Wybieram
  • dostęp do tego artykułu
  • dostęp na 7 dni

uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony

Opcja #2

59

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 30 dni
  • najpopularniejsza opcja

Opcja #3

119

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 90 dni
  • oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Andersen J. et al.: Nasal clearance in monozigotic twins. Am.Rev.Resp.Dis., 1974, 110, 301. 2. Connell J.T.: Comparison of saccharin transit times after treatment with beclomethasone and flunisolide. Immunolg. Allergy Practice, 1984, 6, 1, 58. 3. Deitmer Th.: Physiology and pathology of the mucociliary system. Karger, Basel 1989. 4. Krzeski A., Janczewski G.: Choroby nosa i zatok przynosowych. Sanmedia, Warszawa 1997. 5. Ligęziński A.: Postępy w diagnostyce i leczeniu chorób nosa i zatok przynosowych. Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 1998. 6. Manasterski J.: Transport śluzowo-rzęskowy w obrębie górnych dróg oddechowych. Otolaryng. Pol.: 1992, 46, 3, 305. 7. Manasterski J.: Wpływ czynników zewnątrz- i wewnątrzustrojowych na transport śluzowo-rzęskowy. Otolaryng. Pol., 1992, 46, 5, 515. 8. Martin J.: Podstawy matematyki i statystyki dla biologów lekarzy i farmaceutów. PZWL, Warszawa, 1972. 9. Mroczkowski E.: Naturalne mechanizmy obronne dróg oddechowych w klinice otolaryngologicznej. Przegląd Lekarski, 1990, 47, 4, 406. 10. Ostrowski K.: Histologia. PZWL, Warszawa 1995. 11. Państwowa Inspekcja Ochrony Środowiska. Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Pile. Raport o stanie środowiska w województwie pilskim w latach 1995-1996, Biblioteka Monitoringu Środowiska, Piła 1997. 12. Pietrysiak A.: Ocena błony śluzowej nosa u kobiet w ciąży. Rozprawa na stopień doktora nauk medycznych, AM Bydgoszcz 1999.
Nowa Pediatria 3/2005
Strona internetowa czasopisma Nowa Pediatria