Ponad 7000 publikacji medycznych!
Statystyki za 2021 rok:
odsłony: 8 805 378
Artykuły w Czytelni Medycznej o SARS-CoV-2/Covid-19

Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu
© Borgis - Postępy Fitoterapii 1/2000, s. 28-31
Anna Kędzia
Działanie olejku czosnkowego na bakterie beztlenowe wyodrębnione z jamy ustnej i górnych dróg oddechowych
Activity of the essential oil of garlic against anaerobic bacteria isolated from infections of oral cavity and upper respiratory tract
Zakład Mikrobiologii Jamy Ustnej Akademii Medycznej w Gdańsku
Summary
The sensitivity to the essential oil of garlic was determined in 171 strains of anaerobic bacteria isolated from samples obtained from patients with infections of oral cavity (21) and upper respiratory tract (10). The susceptibility (MIC) anaerobes to the essential oil was determined by means of plate dilution technique in Brucella agar with 5% defibrinated sheep blood. The inoculum containing 105 – 106 CFU to 1 spot. The plates were inoculated using a Steers multipoint inoculator. The incubation was performed at 37oC for 48 h. in anaerobic jars in atmosphere10% CO2, 10% H2 and 80% N2, in presence of palladium catalyst and indicator of anaerobiosis. The MIC was defined as the lowest concentration of the essential oil inhibiting the growth.
These results show that all strains of anaerobic bacteria were sensitive to studied the essential oil of garlic. The strains belonging to the genera Bacteroides (75%), Prevotella (58%), Fusobacterium (58%) and Actinomyces (100%) were the most sensitive. The MIC of these strains were in ranges from <= 0,8 do 50 µg/ml. The strains of Veillonella spp, and Porphyromonas spp. were the lowest sensitive. The minimal inhibitory cocncentration of these strains were in ranges from 50 to >= 300 µg the essential oil of garlic in 1 ml.



Czosnek pospolity (Allium sativum L.) był znaną przyprawą i cenionym środkiem przeciw niektórym schorzeniom już w starożytnym Rzymie, Egipcie, Grecji i Chinach. Do ważniejszych składników czosnku należą substancje zawierające siarkę tj. alliina (pochodna cysteiny), tioglikozydy (skordyniny A i B) oraz siarczki i wielosiarczki allilowe. Ze związkami siarkowymi związany jest charakterystyczny zapach. Allium sativum ponadto zawiera olejek eteryczny, glikozydy, flawonoidy, związki cukrowe, fitosterol, pektyny, witaminy i pierwiastki śladowe (10). Olejek czosnkowy zawiera mieszaninę siarczków, dwusiarczków i trójsiarczków allilowych oraz metylowych, tiole, tiosulfinaty i enzymy (alliinaza, arginaza, tyrozynaza i inne) (10). Ponadto przeprowadzone badania wykazały, że obecne w czosnku allicyna, garlicyna i skordyniny posiadają właściwości antybiotyczne (12). Czosnek i przygotowane z niego preparaty znalazły zastosowanie w profilaktyce i terapii. Mogą być one stosowane w zakażeniach w obrębie jamy ustnej, górnych i dolnych dróg oddechowych, przewodu pokarmowego, dróg moczowych, ran oparzeniowych, operacyjnych i leczeniu owrzodzeń podudzi (12). Preparaty z czosnku znalazły zastosowanie w leczeniu miażdżycy, nadciśnienia i w geriatrii. Profilaktycznie stosuje się je w celu zwiększenia odporności organizmu. Stwierdzono też, że czosnek i otrzymane z niego preparaty wykazują pewne działanie przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwgrzybicze (2, 5, 10, 11, 12, 17, 18). Z badań Alkiewicza i wsp. (12) wynika, że liofilizowany wodny wyciąg z czosnku działa hamująco na wzrost badanych szczepów z gatunku Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidemidis, Streptococcus pneumoniae i Streptococcus viridans. Mniej wrażliwe na ten wyciąg były Gram-ujemne pałeczki tlenowe z gatunku Escherichia coli, Proteus vulgaris, Klebsiella pneumoniae i Haemophilus influenzae. Badania potwierdziły też, że poza działaniem przeciwbakteryjnym wyciągi z czosnku wykazują aktywność przeciwgrzybiczą (5, 6, 7, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 17, 18). Dotyczy ono grzybów drożdżopodobnych z gatunku Candida albicans, Candida gulliermondi, Candida krusei i Geotrichum candidum (10, 11, 12, 14, 15).
Skąpe dane w piśmiennictwie na temat działania olejku czosnkowego na bakterie beztlenowe występujące w jamie ustnej i górnych drogach oddechowych skłoniły mnie do podjęcia tych badań.
Materiały i metody badań
Badaniami wrażliwości (MIC) na olejek czosnkowy objęto 171 szczepów bakterii beztlenowych wyodrębnionych z materiałów pobranych od pacjentów z zakażeniem jamy ustnej (21) i górnych dróg oddechowych (10).
Materiały posiewano na powierzchni kilku podłoży wzbogaconych i wybiórczych (8). Inkubację posiewów prowadzono w temp. 37oC przez 10 dni w anaerostatach zawierających 10% CO2, 10% H2, i 80% N2, katalizator palladowy i wskaźnik beztlenowości (8). Wyodrębnione szczepy bakterii beztlenowych identyfikowano według schematów Virginia Anaerobe Laboratory Manual (3), Bergey´s Manual (4), uwzględniając ostatnie zmiany taksonomiczne (1, 16). Oznaczano cechy morfologiczne, fizjologiczne, biochemiczne (API 20A, cechy dodatkowe, wytwarzanie z glukozy kwasów tłuszczowych od C1 do C6, kwasu bursztynowego i kwasu mlekowego – metodą chromatografii gazowej) i zdolności kolonii do fluorescencji (lampa UV).
Zbadano wrażliwość 171 szczepów bakterii beztlenowych z rodzajów: Provotella (29 szczepów), Porphyromonas (10), Bacteroides (16), Fusobacterium (54), Veillonella (9), Peptostreptococcus (36), Propionibacterium (8) i Actinomyces (9). Wrażliwość (MIC) wymienionych drobnoustrojów beztlenowych na olejek z czosnku przeprowadzono metodą seryjnych rozcieńczeń w agarze Brucella (1, 16) z dodatkiem 5% odwłóknionej krwi baraniej. Olejek czosnkowy rozpuszczano w DMSO (Serva) uzyskując stężenie 100 mg/ml. Dalsze rozcieńczenia przeprowadzono w jałowej wodzie destylowanej. Do badań użyto następujących stężeń olejku w podłożu: 0,8, 1,6, 3,1, 6,2, 12,5, 25, 50, 100, 200 i 300 µg/ml. Inokulum zawierające 105 – 106 CFU na kroplę posiewano na powierzchni przygotowanych podłoży Brucella przy pomocy aparatu Streersa. Podłoża z posiewami i podłoża kontrolne wzrostu szczepów (nie zawierające olejku) inkubowano w temp. 37oC, w anaerostatach w atmosferze 10% CO2, 10% H2 i 80% N2, w obecności katalizatora palladowego i wskaźnika warunków beztlenowych przez 48 godzin. Za MIC uznano takie najmniejsze stężenie olejku czosnkowego, które hamowało wzrost bakterii beztlenowych.
Wyniki i ich omówienie

Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
  • Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
  • Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
  • Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.

Opcja #1

29

Wybieram
  • dostęp do tego artykułu
  • dostęp na 7 dni

uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony

Opcja #2

69

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 30 dni
  • najpopularniejsza opcja

Opcja #3

129

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 90 dni
  • oszczędzasz 78 zł
Piśmiennictwo
1. Baron E,J., Finegold S.M.: Bailey and Scotts Diagnostic Microbiology (8 th ed.) C.M. Mosby Co., St. Luis 1990. 2. Didry N. et al.: Pharmazie 1987, 42, 687. 3. Holdeman L.V. et al.: Anaerobe Laboratory Manual , (4 th ed.) V.P.I. Blacksburg, Virginia 1977. 4. Holt J.G.: Bergey´s Manual of Determinative Bacteriology (9 th ed) Williams and Wilkins ed., Baltimore 1993. 5. Jeżowa J. et al.: Herba Pol. 1996, 12, 66. 6. Johanson M.G., Vaughn R.H.: Appl. Microbiol. 1969, 17, 903. 7. Kabelik J.: Pharmazie 1970, 25, 266. 8. Kałowski M., Kędzia A.: Nieprztrwalnikujące drobnoustroje beztlenowe. W: Diagnostyka mikrobiologiczna w medycynie (red. W. Kędzia) PZWL, Warszawa 1990. 9. Kędzia A.: Herba Pol. 1999, 45, 27. 10. Lutomski J.: Components and biological properties of some Allium species. Poznań, Inst. Med. Plants, 1987. 11. Lutomski J. Et al.: Dtsch. Apoth. Ztg. 1988, 128, 29, 37. 12. Lutomski J., Alkiewicz J.: Leki roślinne w profilaktyce i terapii. PZWL, Warszawa 1993. 13. Ożarowski A. (red.): Fitoterapia. PZWL, Warszawa 1982. 14. Petric J. et al.: Acta Pharm. Jugoslav. 1978, 28, 41. 15. Tensey M.R., Appleton J.A.: Mycologia 1975, 67, 409. 16. Wexler H.M., Finegold S.M.: Antimicrobial susceptibility tests: anaerobic bacteria. W: Manual of Clinical Microbiology. (5 th ed. Balows A. red.) Am. Soc. Microbiol. Washington 1991, 1133. 17. Tsai Y. et al.: Planta Med. 1985, 35, 460. 18. Yamada Y., Azuma K.: Antimicrob. Agents Chemother. 1977, 11, 743.
Postępy Fitoterapii 1/2000
Strona internetowa czasopisma Postępy Fitoterapii