© Borgis - Postępy Nauk Medycznych s1/2011, s. 11-15
*Adam Lewiński1, Daria Juraszek2, Aleksandra Hładoń2, Andrzej Lekstan1, Marek Olakowski1, Paweł Lampe1
Resekcja gruczolakoraka przełyku i wpustu techniką przezrozworową z użyciem toru wizyjnego laparoskopu
Video-assisted transhiatal esophagectomy in the treatment of esophageal and cardia adenocarcinomas
1Katedra i Klinika Chirurgii Przewodu Pokarmowego Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach
Kierownik Kliniki: prof. dr hab. med. Paweł Lampe
2Studenckie Towarzystwo Naukowe przy Katedrze i Klinice Chirurgii Przewodu Pokarmowego Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach
Opiekun Koła: dr med. Marek Olakowski
Streszczenie
Wstęp. Niski odsetek 5-letniego przeżycia chorych na raka gruczołowego przełyku i wpustu jest przyczyną poszukiwania optymalnych technik jego leczenia. Jedną z nich jest przezrozworowa resekcja przełyku przy użyciu toru wizyjnego laparoskopu.
Materiał i metody. Badaniem retrospektywnym objęto 87 chorych, u których wykonano przezrozworową resekcje przełyku z użyciem toru wizyjnego w okresie między styczniem 1994 a grudniem 2010. W grupie badanej było: 72 (82,76%) mężczyzn oraz 15 (17,24%) kobiet w wieku od 40 do 80 lat (średnia: 60,5 ± 8,9).
Wyniki. Średni czas operacji wyniósł 5,08 ± 1,21 h. Średnia długość guza nowotworowego wyniosła 4,5 ± 2,04 cm. Substytut przełyku wykonywany był głównie z żołądka 73,56% (n = 8). Najczęściej przemieszczano go śródpiersiem tylnym 78,16% (n = 68). Średni czas hospitalizacji po operacji wyniósł 22,14 ± 19,03 (12-87) dni. Powikłania pooperacyjne wystąpiły u 51,72% (n = 45) chorych. W 16,09% (n = 14) przypadków konieczne było ponowne, wczesne otwarcie jamy brzusznej. Śmiertelność okołooperacyjna wyniosła 10,34% (n = 9). Średni całkowity czas hospitalizacji wyniósł 33,93 ± 22,7 dni.
Wnioski. Przezrozworowa resekcja przełyku z zastosowaniem toru wizyjnego laparoskopu jest przydatną metodą leczenia chirurgicznego raka gruczołowego przełyku i wpustu.
Summary
Introduction. Poor outcome and low survival rate of patients suffering from adenocarcinoma of the esophagus and cardia both lead for new treatment techniques development. Transhiatal video-assisted esophagectomy (TVE) is one of them.
Material and methods. Retrospective analisys of 87 patients treated with TVE between 1994 and 2010 year was performed. The study group included: 72 (82.76%) males and 15 (17.24%) females. Average age of patients was 60.5 ± 8.9 (40-80).
Results. Mean operative time was 5.08 ± 1.21 h. The average size of tumor was 4.5 ± 2.04 cm. Esophagus substitute was performed mainly from the stomach 73.56% (n = 48). Most frequent substitute position was posterior mediastinum 78.16% (n = 68). Hospital stay after following surgery was 22.14 ± 19.03 (12-87) days. Postoperative complications occurred in 51.72% (n = 45) patients. Relaparotomy was required in 16.09% (n = 14). Mortality rate was 10.34% (n = 9). Average hospital stay was 33.93 ± 22.7 days.
Conclusions. Transhiatal video-assisted esophagectomy is a useful method of surgical treatment of adenocarcinoma of the esophagus.
Wstęp
Resekcja przełyku jest standardem leczenia chirurgicznego raka przełyku. Istnieją jednak kontrowersje co do wyboru optymalnej techniki resekcji przełyku, szczególnie w przypadku raka gruczołowego. Spośród klasycznych operacji chirurgicznych aktualnie stosowane są dwie główne metody, tj.: resekcja przełyku z dostępu przez jamę brzuszna i klatkę piersiową (1) oraz resekcja przezrozworowa (2). Porównując obie metody, nie wykazano znamiennych statystycznie różnic co do wskaźników chorobowości i śmiertelności po operacji (2-4).
Rozwój chirurgii minimalnie inwazyjnej przyczynił się do opracowania nowych technik resekcji przełyku przy użyciu mediastinoskopu (5), torakoskopu (6), laparoskopu (6, 7) oraz torakoskopu i laparoskopu łącznie (8).
W chwili obecnej wykonywanie resekcji przełyku wyłącznie techniką laparoskopową nie zyskało powszechnej akceptacji wśród chirurgów (9). Dlatego resekcja przezrozworowa z użyciem toru wizyjnego laparoskopu wydaje się obecnie zabiegiem optymalnym, łączącym w sobie zalety zarówno techniki otwartej, jak i laparoskopowej (10).
Celem pracy jest przedstawienie wczesnych wyników leczenia chirurgicznego raka gruczołowego przełyku przy zastosowaniu techniki przezrozworowej z użyciem toru wizyjnego laparoskopu.
Materiał i metody
Od stycznia 1994 roku do grudnia 2010 w Klinice Chirurgii Przewodu Pokarmowego operowano z powodu raka przełyku 271 chorych. Z grupy tej do badania retrospektywnego wyodrębniono 87 chorych z gruczolakorakiem przełyku i wpustu, których operowano wyłącznie metodą przezrozworową z użyciem toru wizyjnego laparoskopu.
W grupie badanej było 15 kobiet (17,24%) i 72 mężczyzn (82,76%). Średni wiek chorych ogółem wyniósł 60,5 ± 8,9 lat. Dane kliniczne chorych przedstawiono w tabeli 1.
Tabela 1. Charakterystyka chorych.
| Cecha | Wartość |
| Płeć | K | 15 (17,24%) |
| M | 72 (82,76%) |
| Wiek (lata) | Ogółem | 60,5 ± 8,9 (40-80) |
| K | 60,35 ± 8,11 (47-79) |
| M | 60,56 ± 9,2 (40-80) |
| BMI | 25,98 ± 2,71 (19,7-29,7) |
| Objawy przy przyjęciu | Dysfagia | 66 (75,8%) |
| Ból | 28 (32,18%) |
| Utrata masy ciała (lb) | 38 (42,53%) |
| Utrata masy ciała (kg) | 10,05 ± 6,06 (2-25) |
| Czas trwania objawów (miesiące) | 4,56 ± 3,56 (1-24) |
| ASA | I | 6 (6,89%) |
| II | 46 (52,87%) |
| III | 32 (36,78%) |
| IV | 3 (3,44%) |
Wszyscy chorzy zakwalifikowani do badania byli operowani techniką przezrozworową z użyciem toru wizyjnego laparoskopu. Zabieg rozpoczynano otwarciem jamy brzusznej przez laparotomię pośrodkową. Rozcięcie rozworu przełykowego przepony w wymiarze strzałkowym i użyciem tradycyjnych haków umożliwiało dobry wgląd w tylne śródpiersie. Następnie do śródpiersia tylnego wprowadzano laparoskop. Obserwując na ekranie monitora powiększony obraz struktur śródpiersia oraz używając narzędzi laparoskopowych, preparowano piersiowy odcinek przełyku. Następnie wykonywano cięcie na szyi i preparowano górną część przełyku. Po przecięciu przełyku w odcinku szyjnym usuwano go ze śródpiersia przez rozwór przełykowy przepony. Następnie posługując się torem wizyjnym laparoskopu, wykonywano limfadenektomię w śródpiersiu tylnym. Po usunięciu preparatu przygotowywano substytut przełyku ze zwężonego wzdłuż krzywizny mniejszej żołądka lub jelita grubego (prawa połowa okrężnicy z końcowym odcinkiem jelita krętego lub bez niego). Substytut przemieszczano do śródpiersia tylnego i jego koniec proksymalny zespalano na szyi z przełykiem. Zespolenie przełyku z substytutem wykonywano na szyi, ręcznie, szwami pojedynczymi lub szwem ciągłym. U niektórych chorych ze względu na wysoki stopień zaawansowania nowotworu lub duże ryzyko wystąpienia powikłań okołooperacyjnych wykonanie substytutu przełyku odraczano do II etapu i operację kończono zakładając przetokę ślinową i jejuno- lub gastrostomię.
Po operacji chorych umieszczano w oddziale intensywnej opieki medycznej (OIOM). Przez 5 dni stosowano alimentację pozajelitową. U chorych z założoną stomią odżywczą od 2 doby stosowano żywienie dojelitowe lub dożołądkowe. W 5 dobie pooperacyjnej wykonywano radiologiczną kontrolę szczelności zespolenia przełyku z substytutem i rozpoczynano żywienie doustne.
Usunięty preparat przełyku, węzłów chłonnych i otaczających tkanek był badany histopatologicznie, celem oceny stopnia zaawansowania klinicznego nowotworu.
W grupie badanej oceniono dostępne w historii choroby parametry kliniczne, śródoperacyjne i pooperacyjne.
Dane oszacowane zostały przy użyciu analizy statystycznej testem χ2, U Manna Whitneya lub T- studenta.
Wyniki
Najczęstszym objawem zgłaszanym przez pacjentów przy przyjęciu była dysfagia (75,8%). Średnia utrata masy ciała przed operacją wyniosła 10,05 ± 6,06 kg (2-25 kg). Średni czas trwania objawów wyniósł 4,56 ± 3,56 m-cy (od 1 do 24 m-cy). Ponad połowę chorych w grupie badanej zakwalifikowano jako II sopień w klasyfikacji ASA (American Society of Anaesthesiology).
Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
- Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
- Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
- Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.
Opcja #1
24 zł
Wybieram
- dostęp do tego artykułu
- dostęp na 7 dni
uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony
Opcja #2
59 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 30 dni
- najpopularniejsza opcja
Opcja #3
119 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 90 dni
- oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Bolton JS, Teng S: Transthoracic or transhiatal esophagectomy for cancer of the esophagus-does it matter? Surg Oncol Clin N Am; 11(2): 365-375.
2. Prisco EL, Pinto CE, Barros AV et al.: Transhiatal versus transthoracic esophagectomy: experience of the Brazilian National Cancer Institute. Rev Col Bras Cir 2010; 37 (3): 167-174.
3. Paç M, Başoglu A, Koçak H et al.: Transhiatal versus transthoracic esophagectomy for esophageal cancer. J Thorac Cardiovasc Surg 1993; 106 (2): 205-209.
4. Chang AC, Ji H, Birkmeyer NJ et al.: Outcomes after transhiatal and transthoracic esophagectomy for cancer. Ann Thorac Surg 2008; 85 (2): 424-429.
5. Wu B, Xue L, Qiu M et al.: Video-assisted mediastinoscopic transhiatal esophagectomy combined with laparoscopy for esophageal cancer. J Cardiothorac Surg 2010; 5: 132-136.
6. Decker G, Coosemans W, De Leyn P et al.: Minimally invasive esophagectomy for cancer. Eur J Cardiothorac Surg 2009; 35 (1): 13-21.
7. Avital S, Zundel N, Szomstein S et al.: Laparoscopic transhiatal esophagectomy for esophageal cancer. Am J Surg 2005; 190 (1): 69-74.
8. Cadiére GB, Torres R, Dapri G et al.: Thoracoscopic and laparoscopic oesophagectomy improves the quality of extended lymphadenectomy. Surg Endosc 2006; 20 (8): 1308-1309.
9. Hoppo T, Jobe BA, Hunter JG: Minimally Invasive Esophagectomy: The Evolution and Technique of Minimally Invasive Surgery for Esophageal Cancer. World J Surg 2011; DOI: 10.1007/s00268-011-1049z.
10. Montenovo MI, Chambers K, Pellegrini CA et al.: Outcomes of laparoscopic-assisted transhiatal esophagectomy for adenocarcinoma of the esophagus and esophago-gastric junction. Dis Esophagus 2011 Feb 10. doi: 10.1111/j.1442-2050.2010.01165.
11. Gebski V, Burmeister B, Smithers BM et al.: Australasian Gastro-Intestinal Trials Group. Survival benefits from neoadjuvant chemoradiotherapy or chemotherapy in oesophageal carcinoma: a meta-analysis. Lancet Oncol 2007; 8 (3): 226-234.
12. Stein HJ, Siewert JR: Surgical approach to adenocarcinoma of the gastric cardia Gastric Surg 2003; 5 (1): 14-22.
13. Aujeský R, Neoral C, Král V et al.: Video-assisted esophageal resection for carcinoma-ten-year experience. Rozhl Chir 2010; 89 (12): 746-749.
14. Orringer MB, Marshall B, Chang AC et al.: Two Thousand Transhiatal Esophagectomies – Changing Trends, Lessons Learned. Ann Surg 2007; 246 (3): 363-374.
15. Dudlei RA, Johansen KL, Brand R et al.: Selective referral of high-volume hospitals: eliminating potentially avoidable deaths. JAMA 2000; 283: 1156-1166.
16. Birkmeyer JD, Siewers AE, Finlayson EV et al.: Hospital volume and surgical mortality in the United States. N Engl J Med 2002; 346: 1128-1137.
