© Borgis - Medycyna Rodzinna 1/2005, s. 2-3
Małgorzata Kołodziejczak, Anna Kosim
Ropne zapalenie gruczołów apokrynowych okolicy anorektalnej (hydradenitis suppurativa) – etiologia, diagnostyka i leczenie
Perianal hidradenitis suppurativa – pathogenesis, diagnosis and management
z Pododdziału Proktologii Oddziału Chirurgii Ogólnej Szpitala na Solcu w Warszawie
Kierownik Oddziału: dr n. med. Małgorzata Kołodziejczak
Ordynator Oddziału Chirurgii Ogólnej: dr n. med. Jacek Bierca
Summary
This article is a review on etiology, diagnostics and therapy of hydradenitis supprativa HS.
There are a few hypotheses concerning the etiology of Verneuil´s disease. The most important one is: hair follicle obstruction due to stagnation and secondary infection. Some of the scientists underline genetic factors. There are also theories connecting HS with infection factors such as Streptococcus milleri, Chlamydia, Staphylococcus aureus.
The incidence of HS is higher among men. Diagnose is given depending on the symptoms and pathology examination. The choise therapy is surgery.
Ropne zapalenie gruczołów potowych okolicy odbytu (hydradenitis suppurativa) jest chorobą rzadko występującą, o przewlekłym przebiegu i trudną do leczenia. Choroba ta stanowi problem interdyscyplinarny, bowiem pacjenci z tą chorobą są leczeni zarówno przez dermatologów, jak i przez chirurgów ogólnych i chirurgów proktologów.
Obraz kliniczny choroby jest charakterystyczny. Pacjenci skarżą się na świąd, wydzielinę ropną wokół odbytu, niewielkie krwawienia, czasem ból. Przy badaniu proktologicznym pacjenta stwierdza się stan zapalny skóry wokół odbytu. Skóra jest twarda, nacieczona, z licznymi ujściami ropni. Często pacjenci z ropnym zapaleniem gruczołów apokrynowych są kierowani do Poradni Proktologicznych z rozpoznaniem przetoki odbytu. Jest to niewłaściwe, gdyż nacieki zapalne i ropnie nie mają kontaktu z kanałem odbytu.
Ropne zapalenie gruczołów potowych okolicy odbytu zostało po raz pierwszy opisane przez Velpeau w 1839 r. Velpeau opisał pacjenta ze zmianami ropnymi w skórze i tkance podskórnej zlokalizowanymi w kilku miejscach ciała. Choroba została opisana i nazwana przez Verneuila w 1854 roku i od tego czasu nazywana jest też chorobą Verneuila (1).
Etiologia choroby jest niejasna. Wielu badaczy zastanawia się nad problemem, czy infekcja jest pierwotna czy wtórna, jednakże większość z nich uważa, że choroba Verneuila nie jest pierwotnie chorobą infekcyjną (2).
Istnieje szereg hipotez dotyczących przyczyny choroby Verneuila. Najważniejsze z nich to: zatkanie przewodu mieszka włosowego związane z zastojem i wtórną infekcją (3, 4). Niektórzy podkreślają czynnik genetyczny, uważając, że hydradenitis suppurativa jest chorobą dziedziczą, związaną z genem autosomalnym dominującym (5). Jemec (6) w swoim materiale podaje 26% pacjentów z rodzinnym występowaniem ropnego zapalenia gruczołów apokrynowych.
Z kolei Boer i Weltevreden (7) przedstawili teorię immunologiczną. Zgodnie z tą teorią w wyniku zaburzeń immunologicznych dotyczących układu limfocytów zapalenie mieszków włosowych przechodzi na gruczoły apokrynowe doprowadzając do ropnego zapalenia. Badacze ci uważają nawet, że nazwa hydradenitis suppurativa ze względu na genezę choroby jest niewłaściwa i że bardziej odpowiednia dla tej choroby jest nazwa „acne inversa” czyli odwrócone zapalenie mieszków włosowych.
Są też prace podkreślające czynnik infekcyjny w powstawaniu choroby (infekcja Streptococcus milleri, Chlamydia, Staphylococcus aureus).
Na ropne zapalenie gruczołów apokrynowych częściej chorują mężczyźni, większość pacjentów w II, III i IV dekadzie życia. Są prace, które podają częstość występowania HS jednakową u obu płci, pachowa lokalizacja zmian jest częsta u młodych kobiet, zaś anorektalna u mężczyzn (4). Przeważnie choroba rozpoczyna się po okresie dojrzewania, ale opisywana jest też u noworodków. Populacja czarna jest bardziej narażona na zachorowanie niż biała, gdyż liczba gruczołów apokrynowych u ludzi ciemnoskórych jest trzykrotnie większa (4). Lokalizacja zmian może być różna, zmiany mogą być pojedyncze lub mnogie. Lokalizacja pachowa jest częstsza u kobiet, pachwinowa, pośladkowa i kroczowa u mężczyzn.
Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
- Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
- Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
- Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.
Opcja #1
24 zł
Wybieram
- dostęp do tego artykułu
- dostęp na 7 dni
uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony
Opcja #2
59 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 30 dni
- najpopularniejsza opcja
Opcja #3
119 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 90 dni
- oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Verneuil A.: Etudes sur les tumeurs de la peu: de equwelques maladies des glanddes sudoripares. Arch. Gen. Med. 1984; 94: 447-448. 2. Grochowicz M., Grochowicz P.: Ropne zapalenie gruczołów potowych okolicy odbytu. Proktologia 2000, pod red Bielecki, Dziki str 337-339. 3. Attanoos R.L. et al.: The pathogenesis of hydradenitis suppurativa: a closer look at apocrine and apoeccrine glands. Br. J. of Dermatology 1995; 133: 254-258. 4. Parks R.W., Parks F.R.C.S.: Pathogenesis,clinical features and management of hydradenitis suppurativa. Ann. R. Coll. Surg. Engl. 1997; 79: 83-89. 5. Fitzsimmons J.S. et al.: Evidence of genetic factors in hydradenitis suppurativa. Br J Dermatol 1985; 113:1-8. 6. Jemec G at al.: A case-control Study of hydradenitis suppurativa in an STD population Acta Derm Venereol 1996; 76: 482-483. 7. Boer J., Weltevreden E.F.: Hydradenitis suppurativa or acne inversa. A clinicopathological study of early lesions. Br. J. Dermatol.1996;135,721. 8. Endo Y. et al.: Perianal hidradenitis suppurativa: early surgical treatment gives good results in chronic or reccurent cases, Br. Journal of Dermatology 1998; 139: 906-910. 9. Wiltz O. et al.: Perianal hidradenitis suppurativa: The Lahey Clinic experience. Dis. Colon. Rectum. 1990; 33: 731-734. 10. Bocchini S.F. et al.: Gluteal and perianal hydradenitis suppurativa:surgical treatment by wide excision. Dis Colon Rectum 2003; 46: 944-949. 11. Lapins J. et al.: Surgical treatment of chronic hydradenitis suppurativa;CO2 laser stripping-secondary intention technique.Br.J.of Dermatology, 1994; 131, 551-556. 12. Black S.B.,Woods J.E.: Squamous cell carcinoma complicating hydradenitis suppurativa. Journal of Surgical Oncology 19: 25-26(1982).
