© Borgis - Medycyna Rodzinna 3/2004, s. 135-136
Barbara Steinborn
Leczenie uzdrowiskowe chorób neurologicznych – wskazania i przeciwwskazania
The treatment of neurological diseases in a health resorts. The indications and contraindications
z Katedry i Kliniki Neurologii Wieku Rozwojowego Akademii Medycznej im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
Leczenie uzdrowiskowe jest określane mianem kompleksowego leczenia, na które składa się zarówno postępowanie usprawniające, leczenie farmakologiczne, a także profilaktyka chorób (1, 2). W leczeniu tym wykorzystuje się właściwości lecznicze wód i gazów oraz cechy klimatyczne miejscowości uznanych za uzdrowiska. Leczenie takie ma być kontynuacją leczenia ambulatoryjnego czy szpitalnego chorych, którzy wymagają dalszego wszechstronnego usprawniania (2).
Istotą leczenia uzdrowiskowego wg Straburzyńskiego (2) jest trening czynnościowy organizmu w celu zwiększenia sprawności i wydolności oraz synchronizacji jego funkcji. Metody stosowane w takim postępowaniu to oprócz fizykoterapii także oddziaływania pedagogiczne oraz psychologiczne i dietetyczne a także farmakologiczne.
Zburzenia i choroby neurologiczne często prowadzą do czasowego lub stałego upośledzenia funkcji. Właściwy dobór sposobu leczniczego usprawniania oraz czas jego prowadzenia są podstawowym elementem poprawy jakości życia pacjentów z trwałymi deficytami neurologicznymi (3). Głównym celem rehabilitacji jest odtworzenie upośledzonych funkcji lub też kompensacja funkcji utraconych. Prowadzenie leczniczego usprawniania u takich chorych wymaga dokładnej oceny zespołu neurologicznego oraz poznanie istoty choroby, a także określenie stopnia niepełnosprawności. Poprawa sprawności jest możliwa przy zastosowaniu programów leczniczego usprawniania z udziałem interdyscyplinarnego zespołu (3). Jednym z ogniw takiego usprawniania na pewno może być w chorobach neurologicznych leczenie uzdrowiskowe (1, 2, 4, 5).
Najczęściej z leczenia uzdrowiskowego korzystają pacjenci z zespołami bólowymi kręgosłupa. W tej grupie obserwuje się pozytywny wpływ takiego postępowania na poprawę parametrów czynnościowych narządu ruchu oraz na zmniejszenie odczuwania bólu (6, 7). Szczególne połączenie różnorodnych zabiegów fizykalnych, wodnych oraz kinezyterapeutycznych prowadzi do ustępowania zespołu bólowego, normalizacji napięcia mięśni oraz poprawy zakresu ruchów.
Kolejnym wskazaniem do leczenia uzdrowiskowego spośród chorób neurologicznych jest przebycie udaru mózgu. Dotyczy to pacjentów w okresie przewlekłego postępowania rehabilitacyjnego (3), pacjentów, którzy nie wymagają pomocy osób drugich i poruszają się samodzielnie (8). Kompleksowe postępowanie rehabilitacyjne z zastosowaniem kinezyterapii oraz indywidualizacja terapii są podstawą osiągnięcia sukcesu terapeutycznego (3, 9). Przeciwwskazaniem do leczenia uzdrowiskowego pacjentów po przebyciu udaru mózgu jest brak samodzielnego poruszania się, afazja i zaburzenia wyższych czynności nerwowych. Pomoc bezpośredniego opiekuna takiego chorego może zniwelować takie ograniczenia.
Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
- Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
- Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
- Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.
Opcja #1
24 zł
Wybieram
- dostęp do tego artykułu
- dostęp na 7 dni
uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony
Opcja #2
59 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 30 dni
- najpopularniejsza opcja
Opcja #3
119 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 90 dni
- oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Straburzyński, G.: Księga przyrodolecznictwa. 1997, Warszawa: PZWL. 2.Straburzyński G., Straburzyńska-Lupa A.: Medycyna fizykalna. 2000, Warszawa: PZWL. 3.Członkowska A., Sarzyńska-Długosz I.: Cele neurorehabilitacji. Neurol. Neurochir. Pol., 2002, 36(supl.1):23-31. 4.Mika T., Kasprzak W.: Fizykoterapia. 2003, Warszawa: PZWL. 5.Legwant Z., i wsp.: Rehabilitacja uzdrowiskowa w chorobach układu nerwowego w Uzdrowisku Busko-Zdrój. Baln. Pol., 1995, 37(3/4):33-37. 6.Sipko T., Gerke M.: Wpływ leczenia uzdrowiskowego na parametry czynnościowe narządu ruchu i poziom bólu pacjentów z chorobą dyskową kręgosłupa lędźwiowego. Fizjoterapia, 2003, 11(1):27-40. 7.Stryła W., Kierska U.: Możliwości leczenia sanatoryjnego chorych z zespołami bólowymi kręgosłupa szyjnego. Post. Rehab., 1996, 10(supl.2):23-233. 8.Legwant, Z., i wsp.: Rehabilitacja uzdrowiskowa chorych po udarze mózgu. Med. Man., 1999, 2(1/2):22-24. 9.Stępniak, U., i wsp.: Rehabilitacja chorych z niedowładami pochodzenia naczyniowego. Baln. Pol., 1996, 38(1/2):53-56. 10.Legwant Z.: Rehabilitacja w uzdrowisku chorych na stwardnienie rozsiane. Post. Rehab., 1997, 11(3):113-117. 11.Janiszewski M., i wsp.: Wyniki usprawniania leczniczego dzieci z porażeniem mózgowym w Dziecięcym Szpitalu Kompleksowej Rehabilitacji "Górka" w Busku-Zdroju. Post. Rehab. 1996, 10(supl.2):131-133. 12.Kochański J.W.: Ogólne i szczegółowe wskazania oraz przeciwwskazania do leczenia uzdrowiskowego. Baln. Pol., 2000, 42(1/2):98-138.
