Ponad 7000 publikacji medycznych!
Statystyki za 2021 rok:
odsłony: 8 805 378
Artykuły w Czytelni Medycznej o SARS-CoV-2/Covid-19

Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu
© Borgis - Postępy Nauk Medycznych s1/2012, s. 20-24
*Aleksander Grous, Naser Dib, Wiesław Tarnowski
Co nowego w chirurgii małoinwazyjnej w roku 2010
What’s new in minimally invasive surgery in 2010
Oddział Kliniczny Chirurgii Ogólnej i Przewodu Pokarmowego, Szpital im. Prof. Witolda Orłowskiego, Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, Warszawa
Kierownik Kliniki: prof. dr hab. med. Wiesław Tarnowski
Streszczenie
Stały postęp i rozwój w chirurgii małoinwazyjnej, a także jej coraz większa powszechność i dostępność sprawiły, że operacje laparoskopowe są obecnie uważane za klasyczne, a nie tak jak kiedyś za klasyczne uznawano laparotomie. Rok 2010 przyniósł wiele interesujących doniesień w chirurgii małoinwazyjnej. Najważniejsze z nich obejmują chirurgiczne leczenie otyłości i cukrzycy typu II, przedstawiające zwłaszcza bardzo optymistyczne wyniki dotyczące trwałej remisji cukrzycy u około 90% chorych po operacjach Roux-Y gastric by-pass i bilio-pancreatic diversion. Przedstawiono również wyniki wieloośrodkowych prac dotyczących chirurgii laparoskopowej jelita grubego pt. CLASSIC i LAPKON II. Wiele miejsca w literaturze poświęca się również robotyce w chirurgii, która mimo stale wysokich kosztów eksploatacyjnych, ma szanse stać się bardziej powszechna.
Summary
Steady progress and development in minimally invasive surgery, as well as its increasing universality and accessibility means that nowadays laparoscopic and not open operations are considered classic. The year 2010 brought many interesting reports on minimally invasive surgery. The most important of these, include surgical treatment of obesity and type II diabetes, especially regarding very favorable results for the sustained remission of diabetes II in about 90% of patients after Roux-Y gastric bypass and bilio-pancreatic diversion operation. There were also presented papers on the results of multicenter laparoscopic colon surgery trials: LAPKON II and CLASSIC. Many articles and reports are devoted to the robotics surgery, which despite consistently high operational costs, is likely to become more widespread.



Postęp dokonujący się w chirurgii małoinwazyjnej, który obserwujemy w ostatnim okresie obejmuje zwłaszcza kilka dziedzin chirurgii. Stały rozwój technologiczny i coraz to nowsze, innowacyjne rozwiązania w chirurgii publikowane są z roku na rok. Operacje sposobem laparoskopowym uważane są obecnie jako klasyczne, a nie tak jak kiedyś za klasyczne uznawano operacje sposobem otwartym. Opisywane są m.in. operacje przez jeden otwór, które już od kilku lat na stałe zagościły na salach operacyjnych. Kolejną dziedziną, która zyskuje coraz to nowych zwolenników jest robotyka. Mimo, że stale istnieją ograniczenia wynikające ze znacznych kosztów operacji przy użyciu robota DaVinci, to jednak publikowane są prace z kolejnych ośrodków.
Wiele ciekawych publikacji przedstawiono także z chirurgii bariatrycznej oraz metabolicznej, zwłaszcza w aspekcie leczenia cukrzycy typ 2. Niestety nadal wiedza o tego typu chirurgii jest wśród lekarzy niewystarczająca.
W ostatnich latach obserwuje się na świecie gwałtowny wzrost zachorowań na cukrzycę typu 2, przybierający wymiary epidemii. Co roku o 11% zwiększa się liczba cierpiących na nią osób. Światowa Organizacja Zdrowia przewiduje, że w roku 2025 na świecie będzie ok. 300 mln chorych na cukrzycę typu 2 (90% wszystkich rodzajów cukrzycy). U chorych na cukrzycę typu 2, zaburzone jest zarówno działanie (insulinooporność), jak i wydzielanie insuliny, przy czym dominującą rolę może odgrywać jedna lub druga nieprawidłowość. Zwykle w początkowej fazie choroby insulina jest wydzielana w większej ilości, ale niewystarczająco do zwiększonych, z powodu insulinooporności, potrzeb organizmu. Dokładne przyczyny rozwoju tych zaburzeń nie są jeszcze poznane. Leczenie polega zazwyczaj na redukcji masy ciała, stosowaniu diety cukrzycowej, wysiłku fizycznego oraz doustnych leków przeciwcukrzycowych, u części chorych po pewnym czasie trwania choroby konieczna jest insulinoterapia. Cukrzyca typu 2 występuje najczęściej u osób starszych, z otyłością lub innymi zaburzeniami metabolicznymi, u których w większości przypadków należy liczyć się z ograniczoną współpracą pacjent-lekarz. Cukrzyca typu 2 prowadzi do powikłań o charakterze mikroangiopatii (retinopatia cukrzycowa, nefropatia cukrzycowa, neuropatia cukrzycowa) i makroangiopatii (choroba wieńcowa, zespół stopy cukrzycowej, choroba niedokrwienna ośrodkowego układu nerwowego). Skraca się też przewidywany okres życia.
Wszystkie stosowane dotychczas metody leczenia mają jednak ograniczoną skuteczność. Stosowanie doustnych leków przeciwcukrzycowych wiąże się dodatkowo z określonymi dla każdego preparatu działaniami niepożądanymi, a insulina, często podawana chorym z hiperinsulinizmem, poza korzystnym działaniem na metabolizm węglowodanów, wpływa między innymi na uruchomienie czynników powodujących stwardnienie ścian naczyń (a więc w konsekwencji miażdżycę), przyrost masy ciała i w ostateczności nie chroni przed powikłaniami cukrzycy.
W metaanalizie obejmującej 136 prac i 22 094 pacjentów po operacjach bariatrycznych wykazano, że objawy cukrzycy typu 2 całkowicie ustąpiły w 76,8% przypadków i uległy poprawie w 86,0% przypadków (1). W tym samym badaniu wykazano, że objawy cukrzycy uległy całkowitej remisji u 84% pacjentów po operacji Roux-en-Y gastric by-pass i u > 95% pacjentów po bilio-pancreatic diversion. Co więcej, remisja objawów chorobowych była zjawiskiem trwałym w czasie, a nawrót choroby nawet po ponad 10 latach od operacji występował rzadko. Zaskakujące, że pożądany efekt normalizujący glikemię uzyskuje się już w kilka dni do kilku tygodni od operacji, na długo przed obniżeniem masy ciała. Warunkiem skuteczności zabiegu operacyjnego była długość czasu trwania choroby – poniżej 10 lat.
W chwili obecnej istnieją przekonujące dane oparte na rzetelnych badaniach klinicznych dotyczących pacjentów z BMI < 35 kg/m2, u których potwierdzono skuteczność operacji wyłączających dwunastnicę z pasażu jelitowego na normalizację glikemii i ustąpienie cukrzycy oraz objawów zespołu metabolicznego.
W ostatnim roku pojawiło się kilka prac dotyczących cukrzycy typu 2 u osób z BMI poniżej 35, a nawet i u osób z BMI pomiędzy 25-35. Leczenie to wydaje się być na tyle atrakcyjne, że jest obecnie przedmiotem intensywnych badań i prób klinicznych. Tym bardziej, że mogłoby dotyczyć ogromnej liczby pacjentów z cukrzycą.
W badaniach C. Bozy i wsp. przeprowadzonych na grupie 30 chorych z cukrzycą typu 2 i BMI < 35 stwierdzono w rocznej obserwacji remisję choroby u 83,3% (25/30) (2). Po dwóch latach remisja utrzymywała się nadal u 65%, a HbA1C uległa obniżeniu z 8,1% do 5,9%. U wszystkich chorych wykonano by-pass sposobem Roux-en-Y (LRYGB). W grupie chorych, których nie udało się uzyskać całkowitej remisji dawki leków przeciwcukrzycowych uległy radykalnemu zmniejszeniu.
Równie interesujące wyniki uzyskali Chih-Kun Huang i wsp. – badacze z Chin (3). Autorzy wykonali operację LRYGB u 22 pacjentów z BMI pomiędzy 25-35. Po 12 miesiącach obserwacji u 63,6% uzyskano całkowitą remisję, u 27,3% uzyskano pełną kontrolę glikemii, a u pozostałych znaczną poprawę. Autorzy stwierdzili, że lepsze wyniki uzyskano w grupie pacjentów z wyższym BMI, krótszym okresem trwania choroby oraz młodszych. Bardzo interesujące dane przedstawił również Nicola Scopinaro i wsp., który badał dwie grupy pacjentów z cukrzycą typu 2. Jedna z nadwagą (BMI 25-30), a druga z pierwszym stopniem otyłości (BMI 30-35).
U wszystkich wykonano bilio-pancreatic diversion. Uzyskane wyniki nie są już tak jednoznaczne i wskazują raczej na pewne różnice w patogenezie cukrzycy u osób otyłych i szczupłych (4).
Największą chyba popularnością wśród nowych metod chirurgii małoinwazyjnej cieszą się zabiegi wykonywane przez jeden otwór. W 2010 roku opublikowano ponad 1000 artykułów dotyczących tej metody, a każda znacząca firma produkująca sprzęt medyczny ma w swojej ofercie systemy do operacji przez jeden otwór. Zapotrzebowanie na tego typu operacje, wychodzące od pacjentów, stale motywuje chirurgów, przemysł i centra akademickie, aby poszukiwać coraz to nowych wskazań do zastosowania metody czy instrumentarium. Chociaż idea tego typu operacji jest bardzo ciekawa, to jednak stale jest kilka technologicznych problemów, które wymagają udoskonalenia techniki i dodatkowego doświadczenia. Kwestia bezpieczeństwa tego typu operacji jest nadal otwarta ze względu na brak dobrych, randomizowanych prac obejmujących ten temat (5). Chirurgia jednego otworu daje obecnie możliwość wykonania większości operacji kolorektalnych. Prawostronna hemikolektomia, resekcja esicy czy przednia resekcja odbytnicy były już opisywane w poprzednich latach, obecnie przedstawiane są m.in. totalne kolektomie (6, 7), resekcje obwodowe trzustki, resekcji zmian w wątrobie, adrenalektomie czy operacje przepuklin. Urolodzy opisują także pierwsze udane nefrektomie wykonane przez jeden otwór (8).
Konkurencją do operacji wykonywanych przez jeden otwór mogą być zabiegi z wykorzystaniem narzędzi o średnicy portów – 3 mm, po zastosowaniu których praktycznie nie ma blizny. Umożliwiają one wykorzystanie wszystkich zalet klasycznej laparoskopii, m.in. triangulacji czy bardzo dobrej wizualizacji miejsca operowanego, co w przypadku operacji z jednego portu jest niemożliwe lub utrudnione.

Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
  • Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
  • Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
  • Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.

Opcja #1

24

Wybieram
  • dostęp do tego artykułu
  • dostęp na 7 dni

uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony

Opcja #2

59

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 30 dni
  • najpopularniejsza opcja

Opcja #3

119

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 90 dni
  • oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Buchwald H, Avidor Y, Braunwald E et al.: Bariatric surgery: a systematic review and meta-analysis. JAMA 2004; 292: 1724-1737.
2. Boza C, Munoz R, Salinas J et al.: Safety and Efficacy of Roux-en-Y Gastric Bypass to Treat Type 2 Diabetes Mellitus in Non-severely Obese Patients. Obes Surg 2011; 21: 1330-1336.
3. Chih-Kun Huang, Asim Shabbir, Chi-Hsien Lo et al.: Laparoscopic Roux-en-Y GASTRIC Bypass for the Treatment of Type 2 Diabetes Mellitus in Chinese Patients with Body Mass Index of 25-35. Obes Surg 2011; 21: 1244-1349.
4. Scopinaro N, Adami GF, Papadia FS et al.: The Effects of Biliopancreatic Diversion on Type 2 Diabetes Mellitus in Patients with Mild Obesity (BMI 30–35 kg/m2) and Simple Overweight (BMI 25–30 kg/m2): A Prospective Controlled Study. Obes Surg 2011; 21: 880-888.
5. Tai AY, Selzer DJ: Single-port laparoscopic surgery. Adv Surg 2010; 44: 1-27.
6. Cahill RA, Lindley I, Jones O et al.: Single-port laparoscopic total colectomy for medically uncontrolled colitis. Dis Colon Rectum 2010; 53(8): 1143-1147.
7. Lim YK, Ng KH, Eu KW: Single site laparoscopic right hemicolectomy: an oncological feasible option. World J of Surgical Oncology 2010; 8: 79.
8. Gitaro S, Cindolo L, Tamburo FR et al.: First Italian experience in single incision laparoscopic nephrectomy. Assessing and overcoming new challenges. Arch Ital Urol Androl 2010; 82 (4): 187-192.
9. Hang S, Thaler K: Natural orifice transluminal endoscopic surgery: where are we going? Word J Gast 2010; 16 (35): 4371-4373.
10. Yan S, Thompson-Fawcett M: Notes: New dimension of minimally invasive surgery. ANZ J Surg 2009; 79: 337-343.
11. Sissiqui M, Sajid M, Khatri K et al.: Elective open versus laparoscopic sigmoid colectomy for diverticular disease: a meta-analysis with the sigma trial. Word J Surg 2010; 34: 2883-2901.
12. Jayne DG, Thorpe HC, Copeland J et al.: Five-year follow -up of the medical research council CLASICC trial of laparoscopically assisted versus open surgery for colorectal cancer. British Journal of Surgery 2010; 97: 1638-1645.
13. Neudecker J, Klein F, Bittner R et al.: Short-term outcomes from a prospective randomized trial comparing laparoscopic and open surgery for colorectal cancer. Br Journal of Surg 2009; 96: 1458-1467.
14. Nguyen KT, Gamelin TC, Geller DA: Word review of laparoscopic liver resection-2804 patients. Ann Surg 2009; 250 (5): 831-841.
15. Gagner M, Palermo M: Laparoscopic Whipple procedure: review of the literature. J Hepatobiliary Pancreat Surg 2009; 16 (6): 726-730.
16. Nijjar RS, Watson DI, Jamieson GG et al.: Five-year follow-up of a multicenter, double-blind randomized clinical trial of laparoscopic Nissan vs anterior 90 degrees partial fundoplication. Arch Surg 2010; 145 (6): 552-557.
17. Broeders J, Mauritz FA, Achmed AU et al.: Systemie review and meta-analysis of laparoscopic Nissan (posterior total) versus Toupet (posterior partial) fundoplication for gastro-oesophageal reflux disease. Br J Surg 2010; 97: 1318-1330.
18. Bittner R, Gmahle E, Gmahle B et al.: Lightweight mesh and noninvasive fixation: an effective concept for prevention of chronic pain with laparoscopic hernia repair (TAPP). Surg Endosc 2010; 24 (12): 2958-2964.
19. Wassenaar E, Schoenmaeckers E, Raymakers J et al.: Mesh-fixation method and pain and quality of life after laparoscopic central or incisional hernia repair: a randomized trial of three fixation techniques. Surg Endosc 2010; 24 (6): 1296-1302.
20. Eklund A, Carlsson P, Rosenblad A et al.: Long-term cost-minimalization analysis comparing laparoscopic with open (Lichtenstein) inguinal hernia repair. Br J Surg 2010; 97 (5): 765-771.
21. Alkhoury F, Martin JT, Contessa J et al.: The impast of laparoscopy on the volume of open cases in general surgery training. J Surg Educ 2010; 67 (5): 316-319.
22. Bashankaev B, Baido S, Wexner S: Reviev of available methods of simulations of training to facilitate surgical educations. Surg Endosc 2011; 25: 28-35.
23. Watanabe G: Are you ready to take off as a robo-surgeon? Surg Today 2010; 40: 491-493.
24. Maeso S, Reza M, Mayom JA et al.: Efficacy of the Da Vinci surgical system In abdominal surgery compared with that of laparoscopy: a systemic review and meta-analysis. Ann Surg 2010; 252 (2): 254-262.
25. Amodeo A, Linares Quevedo A, Joseph JV et al.: Robotic laparoscopic surgery: cost and training. Minerva Urol Nefrol 2009; 61 (2): 121-128.
otrzymano: 2011-11-28
zaakceptowano do druku: 2012-06-04

Adres do korespondencji:
*Aleksander Grous
Oddział Kliniczny Chirurgii Ogólnej i Przewodu Pokarmowego CMKP Szpital im. Prof. Witolda Orłowskiego
ul. Czerniakowska 231, 00-416 Warszawa
tel.: +48 602-730-586
e-mail: agrous@poczta.wp.pl

Postępy Nauk Medycznych s1/2012
Strona internetowa czasopisma Postępy Nauk Medycznych