Do lekarza rodzinnego zgłosił się 18-letni uczeń technikum rolniczego skarżąc się na dolegliwości bólowe w okolicy lewego podżebrza. W czasie zbierania wywiadu okazało się, że pacjent uprawia wyczynowo sport, a konkretnie trenuje biegi na dystansie 3000 m. W tej dziedzinie odniósł już pewne sukcesy pokonując nakreślone przez trenera limity czasowe, jednakże od pewnego czasu pojawiające się bóle w lewym podżebrzu nie pozwalają mu na kontynuowanie treningów.

Z dalszego wywiadu lekarz rodzinny nie uzyskał żadnych konkretnych informacji mogących mieć związek z podawanymi dolegliwościami.

Badaniem fizykalnym lekarz rodzinny stwierdził jedynie w zakresie jamy brzusznej lekką tkliwość w lewym podżebrzu oraz wyczuwalny opór w tej okolicy na szczycie wdechu. Pacjent został skierowany na badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej, które wykazało wyraźne powiększenie śledziony.

W tym przypadku lekarz rodzinny spotkał się ze splenomegalią – zastanówmy się więc jak powinien dalej prowadzić diagnostykę.

Z wywiadu nie wynikało, aby odczuwalne dolegliwości poprzedzone były objawami schorzenia infekcyjnego (gorączka, biegunki, żółtaczka), a w badaniu fizykalnym, poza splenomegalią, nie stwierdzono powiększenia obwodowych węzłów chłonnych. Następnym więc krokiem diagnostycznym będzie zaplanowanie i wykonanie celowych badań dodatkowych, do których będą należały:

– morfologia krwi z rozmazem odsetkowym krwinek białych, liczbą płytek krwi i retikulocytów,

– oznaczenie testów czynnościowych funkcji wątroby (bilirubina – całkowita i pośrednia, Asp.At.Al.At., fosfataza zasadowa, białka z elektroforezą),

– badania radiologiczne klp AP i boczne,

– ponowne badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej, ze szczególnym zwróceniem uwagi na wielkość wątroby oraz obecność powiększonych węzłów chłonnych.