© Borgis - Anestezjologia Intensywna Terapia 2/2005, s. 97-99
Danuta Skaja1, Mariusz Graff1, Janina Mechlińska-Baczkowska2
Sedacja i anestezja do badań metodą rezonansu magnetycznego – doświadczenia własne
Sedation and anaesthesia for magnetic resonance imaging
1 Katedra i Klinika Anestezjologii i Intensywnej Terapii AM w Gdańsku
kierownik: dr hab. n. med. M. Wujtewicz
2 Instytut Radiologii i Medycyny Nuklearnej AM w Gdańsku
kierownik: prof. dr hab. n. med. M. Studniarek
Summary
Background. Magnetic resonance imaging (MRI) settings are noisy, cold and claustrophobic, and are therefore poorly tolerated by children and some adult patients. Sedation and anaesthesia may be technically difficult because of limited access to the patient and special requirements for anaesthetic equipment. We present anaesthetic protocols used in 2112 patients undergoing MRI in our institution. Methods. Over five years, anaesthesia or sedation was provided to 626 children of less than 3 years, 1268 children aged 3 -16 years and 218 adults. Children younger than one year received no premedication, and were induced with N2 O and halothane or sevoflurane. Incremental doses of midazolam were given when necessary. Children older than 3 years were premedicated orally with 0.3 - 0.5 mg kg-1 midazolam. Sedation was maintained with fractional doses of intravenous propofol (0.3 - 0.5 mg kg-1). Adult patients received 10 mg midazolam, followed by intravenous propofol.
Results. Fifty-four patients required controlled ventilation due poor general condition. Apart from the three children who required emergency intubation and ventilation, there were no complications. Conclusion. We regard these protocols as safe and effective and recommend them for routine MRI anaesthetic practice.
Metoda rezonansu magnetycznego ( magnetic resonanse imaging – MRI), wykorzystując magnetyczne właściwości jąder atomów tworzących tkanki organizmów pozwala na obrazowanie wnętrza ludzkiego ciała bez użycia środków kontrastowych. Główną jej zaletą jest nieinwazyjność oraz nienarażanie pacjenta na promieniowanie jonizujące.
Historia odkrycia zjawiska MRI sięga 1946 roku, kiedy to amerykańscy fizycy Bloch i Purcel opublikowali ten fakt [1, 2] i 6 lat później otrzymali Nagrodę Nobla. W latach 70. Lauterbur [3] i Mansfield jako pierwsi zaproponowali wykorzystanie MRI do nieinwazyjnego badania tkanek ludzkiego ciała, za co w 2003 roku otrzymali Nagrodę Nobla.
Główną częścią skanera MRI jest magnes wytwarzający pole magnetyczne, którego natężenie decyduje o jakości uzyskiwanych obrazów [4]. Do rutynowych badań klinicznych wystarcza pole magnetyczne o natężeniu 0,15 – 2 tesli. Niekiedy badaną kontrastowość tkanek można dodatkowo wzmocnić za pomocą środków cieniujących. Są to związki na bazie gadoliny, paramagnetyczne (posiadające 1 lub kilka niesparowanych elektronów), niskoosmolarne [4, 5]. Zastosowanie kontrastu jest szczególnie przydatne przy różnicowaniu pomiędzy tkanką nowotworową a otaczającą ją strefą obrzęku, co w praktyce klinicznej ma bardzo duże znaczenie. Metoda ta, chociaż tak precyzyjna i doskonała, ma jednak pewne ograniczenia. Badanie MRI jest bezwzględnie przeciwwskazane w pewnych grupach chorych:
– posiadających stały lub czasowy rozrusznik serca;
– podłączonych do urządzeń, których pracę może zakłócić pole elektromagnetyczne (pompy insulinowe, zwykłe pompy infuzyjne);
– z wszczepionym implantem słuchowym;
– z klipsami metalowymi na naczyniach mózgowych;
– z ciałem metalicznym w gałce ocznej.
Przeciwwskazaniem względnym są implanty biomedyczne wykonane z materiałów ferromagnetycznych. Implanty te mogą ulec rozgrzaniu lub przesunięciu. Należy zatem rozważyć stosunek korzyści wynikających z badania do ryzyka, szczególnie wtedy, gdy są one położone w pobliżu ważnych struktur naczyniowych czy nerwowych.
10-20% chorych poddanych badaniu MRI wymaga sedacji lub anestezji, z czego znaczną większość stanowią dzieci. Badanie dziecka jest szczególnie trudne ze względu na wymóg pozostania przez około 30-60 minut w bezruchu, w dużym hałasie i długim, wąskim tunelu, przy braku dostępu do dziecka w trakcie badania. Obecność pola elektromagnetycznego uniemożliwia użycie standardowego sprzętu monitorującego. Anestezja czy sedacja musi być tak dostosowana, aby badany bezpiecznie i nieruchomo przebywał w komorze MRI, a szybkie i pełne wybudzenie umożliwiało wykonanie badania również w trybie ambulatoryjnym.
Celem pracy była retrospektyczna ocena wybranych metod sedacji i anestezji w aspekcie ich przydatności podczas badań metodą MRI.
METODYKA
Po zgłoszeniu się chorego do pracowni MRI przeprowadzano z nim lub rodzicami dziecka rozmowę, informowano o sposobie znieczulenia, czy sedacji, ryzyku takiego postępowania i możliwych powikłaniach. Zbierano wywiad dotyczący chorób współistniejących, przyjmowanych ostatnio leków i przebiegu poprzednich znieczuleń. Informacje te odnotowywano w karcie znieczulenia. Dzieciom do roku życia nie podawano premedykacji, a dzieci starsze premedykowano doustnie midazolamem (Dormicum, Roche, Szwajcaria) w dawce 0,3-0,5 mg kg-1.
Bezpieczeństwo chorego nadzorował wyszkolony anestezjolog wraz z pielęgniarką anestezjologiczną. Podczas badania monitorowano częstość akcji serca (HR) oraz wysycenie hemoglobiny tlenem (SpO2 ). Dzieciom zakładano na uszy gąbki tłumiące hałas, a dorosłym gąbki lub stopery. Przez cały czas badania chorzy otrzymywali tlen przez cewnik umieszczony blisko twarzy. Po badaniu przebywali w pokoju wybudzeniowym pod opieką pielęgniarki i osoby towarzyszącej, aż do całkowitego wybudzenia. Jeśli wracali do oddziału macierzystego pod opieką personelu medycznego to opuszczali pracownię MRI po 20-30 minutach po badaniu. Chorzy ambulatoryjni pozostawali pod opieką przez około 60 minut.
WYNIKI
Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
- Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
- Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
- Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.
Opcja #1
24 zł
Wybieram
- dostęp do tego artykułu
- dostęp na 7 dni
uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony
Opcja #2
59 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 30 dni
- najpopularniejsza opcja
Opcja #3
119 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 90 dni
- oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Bloch F, Hansen WW, Packard M: Nuclear Induction. Phys Rev 1946; 69: 127.
2. Purcell EM, Torrey HC, Pound RV: Resonance absorption by nuclear magnetic moments in solids. Phys Rev 1946; 69: 37.
3. Lauterbur PC: Imaging formation by induced local interactions: examples employing nuclear magnetic resonance. Nature 1973; 242: 190.
4. Ciesielski B, Kuziemski W: Obrazowanie metodą mag-netycznego rezonansu w medycynie. TUTOR, Toruń 1994.
5. Gonet B: Obrazowanie magnetyczno-rezonansowe. Zasady fizyczne i możliwości diagnostyczne. PZWL, Warszawa 1997.
6. Patteson SK, Chesney JT: Anesthetic management for magnetic resonance imaging: problems and solutions. Anesth Analg 1992; 74: 121-128.
7. Tobin JR Spurrier EA Wetzel RC: Anaesthesia for critically ill children during magnetic resonance imaging. Br J Anaesth 1992; 69: 482-486.
8. Boutros A, Parlicek W: Anesthesia for magnetic resonance imaging. Anesth Analg 1987; 66: 367-374.
9. Van Obbergh LJ, Muller G, Zeippen B, Dooms G: Propofol infusion and laryngeal mask for magnetic resonance imaging in children. Anesthesiology 1992; 77: A 1177.
10. Cerańska K: Znieczulenie dzieci do badania w warunkach magnetycznego rezonansu jądrowego. Anest Inten Terap 1998; 30: 288.
11. Geiger RS, Cascorbi HF: Anesthesia in an NMR scanner. Anesth Analg 1984; 63: 622-623.
12. Vangerven M, Van-Hemelrijck J, Wouters P, Vandermeersch E, Van-Aken H: Light anaesthesia with propofol for paediatric MRI. Anaesthesia 1992; 47: 706-707.
13. Frankville D, Spear R, Fisher B, Sheehan P: Is routine endotracheal intubation necessary when using intravenous anesthesia for MRI. Anesthesiology 1992, 77: A 1165.
14. Vangerven M, Wouters P, Vandermeersch E, Van-Aken H: Total intravenous anesthesia with propofol and without intubation for magnetic resonance imaging (MRI) in pediatric patients. Anesthesiology 1990; 73: A 1239.
15. Varrassi G, Panella L: Propofol infusion for magnetic resonance imaging. Eur J Anesth. 1990; 7: 247-249.
