Ponad 7000 publikacji medycznych!
Statystyki za 2021 rok:
odsłony: 8 805 378
Artykuły w Czytelni Medycznej o SARS-CoV-2/Covid-19

Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu
© Borgis - Postępy Fitoterapii 4/2001, s. 2-5
Jerzy Lutomski
Szczególna rola miodów w ziołolecznictwie
The particular role of bee honey in phytotherapy
Instytut Roślin i Przetworów Zielarskich
Summary
The biological and pharmacological properties of bee honey have been discussed considering the antibiotic activity. By the description of honey composition the particular note have been taken of the compounds of plant origin responsible for the antimicrobial activity and for the role of honey in phytotherapy. The unifloral honeys and herb honeys have been taken into consideration also the possibility of their use by prophylaxis and therapy have been presented.



Miód jest najlepszym i najstarszym środkiem odżywczym i leczniczym. W grobach Faraonów znaleziono miód i ziarna pszenicy, które miały służyć jako pożywienie podczas wędrówki duszy. Zadziwiające jest to, że odnaleziona pszenica zachowała zdolność kiełkowania a miód tak się zakonserwował, że nadal nadawał się do spożycia.
Właśnie teraz zimą kiedy jesteśmy szczególnie podatni na choroby przeziębieniowe należałoby, obok kuracji ziołowych, każdego dnia spożywać miód. Oczywiście ważne jest, abyśmy spożywali miód najwartościowszy jakościowo, najlepiej od pszczół nie dokarmianych cukrem a miodem. W dodatku miód powinien być wytłaczany na zimno, aby zachować ważne składniki (7).
W dojrzałych miodach spotykane są zazwyczaj niechorobotwórcze dla człowieka grzyby drożdżoidalne i pleśniowe oraz przetrwalniki laseczek tlenowych i beztlenowych. Niezależnie od tego, miody charakteryzują się działaniem bakteriostatycznym i bakteriobójczym wobec wszystkich wegetatywnych form bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych, w tym bakterii chorobotwórczych dla człowieka i zwierząt. Miód działa również szkodliwie na pierwotniaki chorobotwórcze. Wodne roztwory miodu, a także otrzymane z miodu wyciągi i destylaty działają ponadto na grzyby drożdżoidalne i pleśniowe, w tym patogenne dla człowieka (3).
Do najcenniejszych przeciwdrobnoustrojowych właściwości miodu należy zaliczyć jego działanie na bakterie patogenne dla człowieka. Przede wszystkim wymienić tutaj należy ziarniaki Gram-dodatnie, takie jak: gronkowce (Staphylococcus aureus) i paciorkowce (Streptococcus pyogenes, S. pneumoniae, S. mutans), laseczki tlenowe przetrwalnikujące (Bacillus subtilis, B. cereus, B.megaterium, B. polimyxa) oraz pałeczki Gram-ujemne, w tym: pałeczki jelitowe (Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae, Enterobacter aerogenes, Proteus vulgaris, Salmonella typhi, S. paratyphi A i B, S. enteritidis, Shigella dysenteriae, Sh. flexneri, Sh. sonnei, Sh. boydii) i pałeczki określane jako niefermentujące (Pseudomonas aeruginosa, Alcaligenes faecalis, Brucella abortus).
Godne podkreślenia jest działanie miodu na drobnoustroje wywołujące zakażenia ran operacyjnych i oparzeniowych, a mianowicie: Staphylococcus aures, Streptococcus pygenes, Eschericha coli, Klebsiella sp. i Pseudomonas aeruginosa, z których większość wykazuje oporność na powszechnie stosowane antybiotyki, w tym na tetracyklinę i gentamycynę.
Trzeba dodać, że działanie bakteriostatyczne miodu w odniesieniu do ziarniaków Gram-dodatnich jest podobne do działania na pałeczki Gram-ujemne.
Istnieją liczne publikacje na temat antybakteryjnej aktywności miodu, lecz wyniki ich pozostają często nieznane dla większości konsumentów miodu, ponieważ prace te są rozproszone w czasie oraz ogłaszane w różnych czasopismach i w różnych językach. Aby wykorzystać pełen potencjał miodu jako substancji terapeutycznej Molan (4) już w 1992 roku zestawił szereg gatunków bakterii wrażliwych na przeciwbakteryjną aktywność miodu (tab. 1).
Tabela 1. Ważniejsze infekcje wywołane przez kilkanaście gatunków bakterii, które okazały się być wrażliwe na przeciwbakteryjną aktywność miodu:
PatogenWywolana infekcja
Bacillus anthracis

Corynebacterium diphtheriae

Escherichia coli

Haemophilus influenzae


Klebsiella pneumoniae

Listeria monocytogenes

Mycobacterium tuberculosis

Pasteurella multocida

Proteus species

Pseudomonas aeruginosa

Salmonella species

Salmonella cholerae - suis

Salmonella typhi

Salmonella typhimurium

Serratia marcescens

Shigella species

Staphylococcus aureus

Streptococcus faecalis

Streptococcus mutans

Streptococcus pneumoniae


Streptococcus pyogenes


Vibrio cholerae
waglik

dyfteryt

biegunka, posocznica, infekcje moczowe, infekcje ran

infekcje ucha, zapalenie opon mózgowych, 
rdzeniowych, infekcje ukladu oddechowego, zapalenie zatok

zapalenie pluc

zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych

gruzlica

zainfekowane ukaszenia zwierzat

posocznica, infekcje moczowe, infekcje ran

infekcje ran, infekcje dróg moczowych

biegunka

posocznica

dur brzuszny

infekcje ran

posocznica, infekcje ran

czerwonka

ropien, czyrak, czyrak mnogi, liszajec, infekcje ran

infekcje dróg moczowych

próchnica zebówinfekcje ucha, 

zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie pluc, 
zapalenie zatok

infekcje ucha, liszajec, goraczka pologowa, goraczka reumatyczna, 
goraczka szkarlatna, angina, infekcje ran

cholera
Najczęściej substancje o silnych właściwościach przeciwdrobnoustrojowych z grupy terpenów i seskwiterpenów występują w miodach pochodzących z nektaru roślin olejkowych i spadzi drzew iglastych. Jako przykład mogą służyć miody: tymiankowy (tymol, karwakrol), szałwiowy (tujon, cyneol, kamfora), melisowy (cytral, cytrynellal), miętowy (mentol, menton), rumiankowy (a-bisabolol, chamazulen), sosnowy (a- i b-pinen, limonen, borneol), jodłowy (kadynen) i świerkowy (kamfen, felandren).
W wielu miodach występują związki flawonoidowe, których aglikony wykazują zazwyczaj wyraźne działanie przeciwdrobnoustrojowe. Należy do nich miód gryczany (kwercetyna), z tym że po 6 tygodniach ulega ona rozkładowi do związków nieczynnych biologicznie, rezedowy (luteolina) i głogowy (kemferol).
Wiele miodów zawiera także w swym składzie garbniki katechinowe odznaczające się dość silnym działaniem na bakterie i grzyby. Duże ilości tych związków występują w miodzie aroniowym i głogowym.

Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
  • Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
  • Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
  • Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.

Opcja #1

24

Wybieram
  • dostęp do tego artykułu
  • dostęp na 7 dni

uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony

Opcja #2

59

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 30 dni
  • najpopularniejsza opcja

Opcja #3

119

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 90 dni
  • oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Hołderna-Kędzia E.: Pszczelarstwo 2001, nr 6, 6. 2. Jojrisz N.P.: Produkty pczełowodstwa i ich isledowanije. Wyd. Rosselchozdat, Moskwa s.44, 1976. 3. Kędzia B., Hołderna-Kędzia E.: Herba Polonica 1993, 39, nr 3. 4. Molan P.:C. Bee World 1992, 73(1), 5-28; 73(2), 59-76. 5. Rybak-Chmielewska H., Szczęsna T.: XXXIII Naukowa Konferencja Pszczelarska, Puławy 1996, s. 66. 6. Rychlik M., Doleżal M.: Pszczelnicze Zeszyty Naukowe 1961, nr 2, 53. 7. Vogel A.: Gesundheitsnachrichten 1989, 46, nr 12.
Postępy Fitoterapii 4/2001
Strona internetowa czasopisma Postępy Fitoterapii