© Borgis - Postępy Fitoterapii 1/2017, s. 12-16
*Anna Kędzia1, Elżbieta Hołderna-Kędzia2
Działanie oleju z zielonego pieprzu (Piper nigrum L.) na grzyby drożdżopodobne wyizolowane z jamy ustnej
The activity of green pepper oil (Piper nigrum L.) to yeastlike fungi isolated from oral cavity
1Emerytowany profesor Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego
2Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich, Poznań
Dyrektor Naukowy Instytutu: prof. dr hab. n. techn. Ryszard Kozłowski
Streszczenie
Wstęp. Pieprz czarny (Piper nigrum L.) jest jedną z najstarszych przypraw na świecie, uznawany za „króla wszystkich przypraw”. Roślina należy do rodziny Piperaceae. Z owoców czarnego pieprzu otrzymuje się zielony pieprz. Wykazuje on bardzo korzystne właściwości lecznicze. Czarny pieprz wykorzystywany jest do leczenia niestrawności, astmy, biegunki, reumatyzmu, bólów mięśni i żołądka. Opisano też jego właściwości przeciwskurczowe, diuretyczne, przeciwgorączkowe, przeciwzapalne i przeciwutleniające. Roślina zawiera m.in. limonen, β-kariofilen, α-felandren, sabinen, myrcen, linalol, α- i β-pinen, α-humulen, p-cymen i piperydynę. Pieprz czarny wykazuje właściwości przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze i insektobójcze.
Cel pracy. Celem badań było oznaczenie wrażliwości grzybów drożdżopodobnych na olej z zielonego pieprzu.
Materiał i metody. Szczepy grzybów drożdżopodobnych wyizolowano od 15 pacjentów z kandydozą jamy ustnej. Zbadano wrażliwość 14 szczepów z rodzaju Candida i po 1 szczepie z gatunku Rhodotorula mucilaginosa i Saccharomyces cerevisiae oraz 5 szczepów wzorcowych. Aktywność oleju z zielonego pieprzu (Sri Lanka) oznaczono metodą seryjnych rozcieńczeń w agarze Sabourauda. Końcowe stężenia wynosiły: 1,25; 2,5; 5,0; 10,0 i 20,0 mg/ml. Inokulum zawierające 105 CFU/kroplę przenoszono aparatem Steersa na powierzchnię agaru z odpowiednim stężeniem oleju lub bez jego dodatku (kontrola wzrostu szczepów). Posiewy inkubowano w warunkach tlenowych w temp. 37°C przez 24 godz. Najmniejsze stężenie oleju hamujące wzrost zostało uznane za MIC.
Wyniki. Wyniki badań wskazują, że najbardziej wrażliwe na olej były szczepy grzybów z gatunku Candida guilliermondii, C. parapsilosis, C. utilis, R. mucilaginosa i S. cerevisiae. Wzrost tych szczepów był hamowany w stężeniu wynoszącym < 1,25 mg/ml. Mniej wrażliwe były szczepy grzybów drożdżopodobnych z gatunku C. albicans (MIC < 1,25-2,5 mg/ml) i C. glabrata (MIC 1,25-5,0 mg/ml).
Szczepy C. kefyr, C. krusei i C. tropicalis okazały się najmniej wrażliwe (MIC ≥ 20,0 mg/ml).
Wnioski. Olej z zielonego pieprzu wykazał dużą aktywność wobec szczepów grzybów drożdżopodobnych. Najbardziej wrażliwe były szczepy z gatunku Candida guilliermondii, C. parapsilosis, C. utilis, R. mucilaginosa i S. cerevisiae (MIC < 1,25 mg/ml). Najniższą wrażliwością charakteryzowały się szczepy z gatunku C. kefyr, C. krusei i C. tropicalis (MIC ≥ 20,0 mg/ml).
Summary
Introduction. Black pepper (Piper nigrum L.) is one of the oldest spice of the world, and popularly known as the “king of all spices”. The plant is a member of family Piperaceae. Piper nigrum fruits are used to produce green pepper. Plant is very important for its medical value. Black pepper is used to treat indigestion, asthma, cough, diarrhea, rheumatism, muscular and stomach aches. It has been described as antispasmodic, diuretic antipyretic, anti-inflammatory and antioxidative. Plant contains among others: limonene, β-caryophyllene, α-phellandrene, sabinene, myrcene, linalool, α- i β-pinene, α-humulene, p-cymene and piperidine. Piper nigrum posses antibacterial, antifungal and insecticidal properties.
Aim. The aim of the study was to determine the susceptibility yeastlike fungi to green pepper oil.
Material and methods. The strains of yeastlike fungi were isolated from oral cavity from 15 patients with candidosis of oral cavity. The susceptibility of 14 strains of Candida and ones on each strain from Rhodotorula and Saccharomyces genus and 5 reference strains were tested. The activity of green pepper oil (Sri Lanka) was determined fold serially dilution in Sabouraud’s agar. The final concentrations of the pepper’s oil were: 1.25, 2.5, 5.0, 10.0 and 20.0 mg/ml. The inoculum containing 105 CFU/spot was seeded with Steers replicator upon the surface of agar with or without oil (strains growth control). The plates were incubated in aerobic conditions for 24 hrs at 37°C. The lowest concentration of oil that inhibited visible growth tested strains were recorded as the MIC.
Results. The results showed, that the most susceptible to oil were the strains from the genus of Candida guilliermondii, C. parapsilosis, C. utilis, R. mucilaginosa and S. cerevisiae. The growth of the strains were inhibited by concentrations of < 1.25 mg/ml. The least sensitive were the strains of yeastlike fungi from genus C. albicans (MIC < 1.25-2.5 mg/ml) and C. glabrata (MIC 1.25-5.0 mg/ml). The strains of C. kefyr, C. krusei and C. tropicalis were the lowest sensitive (MIC ≥ 20.0 mg/ml).
Conclusions. The green pepper oil showed good activity against tested yeastlike fungal strains. The most susceptible to oil were strains from genus of Candida guilliermondii, C. parapsilosis, C. utilis, R. mucilaginosa and S. cerevisiae (MIC < 1.25 mg/ml). The strains of C. kefyr, C. krusei and C. tropicalis were the lowest sensitive (MIC ≥ 20.0 mg/ml).
Wstęp
Od wielu lat poszukuje się roślin, których wyciągi, olejki eteryczne, oleje czy też poszczególne substancje czynne mogłyby być wykorzystane jako przyprawy albo środki konserwujące. Takie właściwości często wykazują występujące w wielu ziołach leczniczych olejki eteryczne i występujące w nich związki.
Czarny pieprz (Piper nigrum L.) uważany jest za jedną z najstarszych przypraw, znanych na całym świecie. Nazywany jest też „królem wszystkich przypraw” (1-3). Należy do rodziny pieprzowatych (Piperaceae). Jest to krzew pnący, który pochodzi z Indii. Był znany w starożytnej Grecji i Rzymie, gdzie stosowano go w zaburzeniach żołądkowych. Teofrast z Erezos (370-287 p.n.e.) opisał w swoim dziele leczenie zatruć za pomocą pieprzu. Marco Polo (1254-1323), kupiec wenecki i podróżnik, w swojej publikacji pt. „Opisanie świata” zamieścił wspomnienia o zwiedzaniu dużych plantacji pieprzu, a także wskazał na jego różne właściwości lecznicze. Natomiast w Chinach Piper nigrum był od wieków znany i używany jako lek przeciwmalaryczny i przeciwbiegunkowy. Vasco da Gama przywiózł owoce pieprzu do Portugalii ok. 1498 roku. Od tej pory kraj ten był głównym eksporterem pieprzu aż do XIX wieku. Piper nigrum został też rozpowszechniony jako przyprawa w południowej Azji. Obecnie, poza Indiami, hodowany jest w wielu krajach, w tym w Indonezji, Tajlandii, Wietnamie, Sri Lance, Chinach, Meksyku, Brazylii, Indonezji i Malezji. Roślina osiąga wysokość 6-15 m. Wytwarza sercowo-jajowate, ostro zakończone liście, białozielone kwiaty zebrane w kłosy oraz owoce o średnicy ok. 5 mm barwy zielonej, które podczas dojrzewania stają się czerwone. Pieprz czarny jest otrzymywany z owoców zielonych. Natomiast pieprz biały uzyskuje się z owoców już dojrzałych poddanych fermentacji. Owoce te mają charakterystyczny ostry zapach i żeby nie utraciły aromatu, muszą być przechowywane w szczelnie zamykanych pojemnikach. Zależnie od regionu i kraju pochodzenia pieprz ma różne nazwy. Różnice dotyczą też wytwarzanych związków chemicznych i ich ilości. Najbardziej ceniony na świecie jest pieprz hodowany w południowo-zachodnich Indiach, z Wybrzeża Malabar. Jest on stosowany jako przyprawa do zup, mięsa duszonego, serów, ryżu, sałatek, sosów, kanapek oraz w piekarnictwie (dodatek do pierników, ciasteczek korzennych i ciast owocowych), a także w przemyśle spożywczym (jako środek konserwujący) i perfumeryjnym.
Pieprz czarny wykazuje różne właściwości lecznicze i stosowany jest w przypadkach zaburzeń żołądkowych, astmy, kaszlu, zapalenia gardła, chorób serca, zapalenia dróg moczowych oraz jako środek zmniejszający ból zębów, żołądka i mięśni (4-8). Ma właściwości przeciwwymiotne i przeciwbiegunkowe, zapobiega nudnościom, działa przeciwreumatycznie, przeciwgorączkowo oraz zwiększa wydzielanie kwasu żołądkowego, enzymów trzustkowych i diurezę (2, 9-17). Ponadto badania wskazują na aktywność przeciwutleniającą (1, 8, 9, 18-22), przeciwmutagenną i przeciwnowotworową (8, 14, 21, 23-25).
Olej z pieprzu czarnego działa na niektóre pasożyty i ma zastosowanie jako repelent (8, 26). Wyciągi, olejek eteryczny i olej, otrzymywane z owoców Piper nigrum, zawierają szereg leczniczych składników. W olejku (zawartość ok. 3,5%) dominują m.in.: limonen, β-kariofilen, α-felandren. W mniejszych ilościach są wytwarzane związki, tj. sabinen, myrcen, linalol, α- i β-pinen, α-humulen, p-cymen, alkaloidy piperydynowe, piperydyna, skrobia, taniny i kumaryny (1, 8, 9, 27). Otrzymywane z pieprzu czarnego wyciągi i olejek eteryczny działają na niektóre drobnoustroje (1, 2, 7-9, 27-32). Jednak w dostępnym piśmiennictwie brakuje opisów działania przeciwgrzybiczego oleju otrzymywanego z owoców zielonego pieprzu.
Cel pracy
Badania miały na celu ocenę wrażliwości na olej z owoców zielonego pieprzu szczepów grzybów drożdżopodobnych wyhodowanych z jamy ustnej od pacjentów z kandydozą.
Materiał i metody
Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
- Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
- Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
- Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.
Opcja #1
24 zł
Wybieram
- dostęp do tego artykułu
- dostęp na 7 dni
uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony
Opcja #2
59 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 30 dni
- najpopularniejsza opcja
Opcja #3
119 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 90 dni
- oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Sasidharan I, Menon AN. Comparative chemical composition and antimicrobial activity and leaf essential oils of Piper nigrum L. Int J Biol Med Res 2010; 1(4):215-8.
2. Ghori I, Ahmad SS. Antibacterial activities of honey, sandal oil and black pepper. Pak J Bot 2009; 41(1):461-6.
3. Srinivasan K. Black pepper and its pungent principle-piperidine. A review of diverse physiological effect. Crit Rev Food Sci Nutr 2007; 41:735-48.
4. Valezques-Olivencia W, Shah P, Pitchumoni CS. The effect of red and black pepper on orocecal transit time. J Am Coll Nutr 1992; 1(2):228-31.
5. Pratibha N, Saxena VS, Amit A i wsp. Anti-inflammatory activities of Aller-7, a novel polyherbal formulation for allergic rhinitis. Int J Tissue React 2004; 26(1-2):43-51.
6. Hussain A, Naz H, Shinwari AK. Tissue culture of Black pepper (Piper nigrum L.) in Pakistan. Pak J Bot 2011; 43:1069-78.
7. Chatterjee S, Niaz Z, Gautam S i wsp. Antioxidant activity of some phenolic constituents from Green pepper (Piper nigrum L.) and fresh nutmeg mace (Miristica fragrans). Food Chem 2007; 101:515-23.
8. Rashmi SK, Sathya E, Devi PS. Isolation of piperidine from Piper nigrum and its antiproliferative activity. African J Pharm Pharmacol 2010; 4:562-73.
9. Triverdi MN, Khemani A, Vachhami UD i wsp. Pharmacognostic, phytochemical, analysis and antimicrobial activity of two piper species. Pharm Globale (Int J Compreh Pharm) 2011; 7(2):1-4.
10. Parganiha R, Verma S, Chandraker S i wsp. In vitro antiasthmatic activity of fruit extract of Piper nigrum (Piperaceae). Int J Herb Drug Res 2011; 1:15-8.
11. Parmer VS, Jain SC, Brisht KS i wsp. Phytochemistry of the genus Piper. Phytochem 1997; 46:597-673.
12. Kang MJ, Cho JY, Shim I i wsp. Bioavailability enhancing activities of natural compounds from medical plants. J Med Plants Res 2009; 3:1204-11.
13. Singh NK, Kumar P, Gupta DK i wsp. UV-Spectrophotometric method development for estimation of piperidine in Chirakadi Vato. Pharm Lett 2011; 3:178-82.
14. Ibrahim M, Nane KM, Anjum A. Hepatoprotective activity of Sapindus mukorossi and Rheum emodi extracts. In vitro and in vivo studies. World J Gastroenterol 2008; 16:2566-71.
15. Singh A, Duggal S. Piperidine – review of advances in pharmacology. Inter J Pharm Sci Nanotech 2009; 2:615-20.
16. Ravindran PN. Black pepper. Piper nigrum: Medicinal and aromatic plants – industrial profiles. Center for Medical Plants Research, Kerala, India 2000.
17. Ao P, Hu S, Zhao A. Essential oils analysis and trace element study of the roots of Piper nigrum. J Zhougguo Zhong Yao Za Zhi 1998; 23(1):42-63.
18. Gulcin I. The antioxidant and radical scavening activities of black pepper (Piper nigrum) seed. Int J Food Sci Nutr 2005; 56:491-9.
19. Saxena R, Venkaiah K, Anitha P i wsp. Antioxidant activity of commonly consumed plant food of India contribution of their phenolic contents. Int J Food Sci Nutr 2007; 58:250-60.
20. Vijayakumar RS. Antioxidant efficacy of black pepper (Piper nigrum L.) and piperidine in rats with high fat diet induced oxidative stress. Redox Rep 2004; 9:105-10.
21. Selvendiran K, Sakthisekaran D. Chemoprotective effect of piperine on modulating lipid peroxidation and membrane bound enzymes in benzo(α)pyrene induced lung carcinogenesis. Biomed Pharmacother 2004; 58:264-7.
22. Sing G, Marimuthu P, Catalan C i wsp. Chemical, antioxidant and antifungal activities of volatile oil of black pepper and its acetone extract. J Sci Food Agric 2004; 84:1878-84.
23. Ahmad N, Fazal H, Abbasi BH i wsp. Efficient regeneration and antioxidant potential in regenerated-tissues of Piper nigrum L. Plan Cell Tissue Orojan Cult 2010; 102:129-34.
24. Mona AM, Abo-Zeid A, Ayman A i wsp. Activity of piperine against mitomycine C reduced sister chromatid exchanges and chromosomal aberrations in mice. Natur Sci 2009; 7:72-8.
25. Muhtaseb MS, Talwar D, Duncan A i wsp. Free radical activity and lipid soluble anti-oxidant vitamin status in patients with long-term ileal pouch-anal anastomosis. Colorect Dis 2008; 11:67-72.
26. Naseem MT, Khan RR. Comparison of repellency of essential oils against red flour betele Tribolium castaneum Herbs’t (Coleoptera: Tenebrionidae). J Stoved Prod Pastharvest Res 2011; 2:131-4.
27. Stoyanova A, Denkova Z, Nenor N i wsp. C2H2F4 – SCFE-oleoresin on black pepper (Piper nigrum L.) and ginger (Zingiber officinale (L.) (Rosc.) from Vietnam: Antimicrobial testing, gas chromatographic analysis and oilfactoric evaluation. Electron J Environ Agric Food Chem 2006; 5(5):1615-23.
28. Nanasombat S, Lohasupthawee P. Antibacterial activity of crude ethanolic extracts and essential oils of spices against Salmonella and other Enterobacteriaceae. KMITL Sci Technol J 2005; 3:527-38.
29. Ilondu EM, Iloh AC. Inhibition of three fungal isolates from Sorrel Dring (Zobo) using hurdle technique. World J Agric Sci 2007; 3(3):339-43.
30. Pradhan KJ, Variyar PS, Bandekar JR. Antimicrobial activity of novel phenolic compounds from green pepper (Piper nigrum L.). Lebensm Wiss Technol 1999; 32:121-3.
31. Umit A, Kadir I, Akgun KO. Antifungal activity of aqueous extracts of spices against bean rust (Uromyces appendiculatus). Allelopathy J 2009; 24:5046-8.
32. Erturk O. Antibacterial and antifungal activity of ethanolic extracts from eleven spice plants. Biologia (Bratislava) 2006; 61:275-8.
