Ponad 7000 publikacji medycznych!
Statystyki za 2021 rok:
odsłony: 8 805 378
Artykuły w Czytelni Medycznej o SARS-CoV-2/Covid-19

Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu
© Borgis - Medycyna Rodzinna 2/2019, s. 101-105 | DOI: 10.25121/MR.2019.22.2.101
Jacek Boroch1, Sylwia Kwiatek-Markiewicz2, Arkadiusz Filewski1, Grażyna Jarząbek-Bielecka1, Michał Musielak2, Witold Kędzia 1
Masturbacja jako objaw przemocy seksualnej wobec dziecka – analiza problemu na tle dewiacji seksualnych względem dzieci w ujęciu historycznym
Masturbation as a symptom of child sexual abuse – an analysis of the problem in the historical context of sexual deviations involving children
1Pracownia Ginekologii Wieku Rozwojowego i Seksuologii, Katedra Perinatologii i Ginekologii, Uniwersytet Medyczny w Poznaniu
2Katedra Nauk Społecznych i Humanistycznych, Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
Summary
In addition to causing physical injury, sexual abuse of a child also disrupts normal psychosexual development. Multiple psychological and behavioural symptoms of sexual violence have been described by various authors. These include excessive eroticisation of the child. Such abused children often display provocative and seductive sexual behaviour. Parents or guardians report depressed mood or anxiety in the child. Young victims of sexual offenses usually experience psychosexual problems and have low self-esteem, also in adulthood. Furthermore, masturbation inadequate for the stage of psychosexual development is another symptom, which was discussed in the historical context of sexual deviations involving children. There is full consensus in terms of sexology, sexual ethics and other sciences as well as strong social condemnation of sexual violence against children: the perpetrators are dangerous criminals, who sometimes try to justify their pathological sexual activity by describing it as ‘a harmless weakness of the elite which is rooted in antiquity’. However, this type of child abuse cannot be justified in any way.



Podkreśla się, że child abuse, czyli krzywdzenie dziecka, to nowy termin dla problemu istniejącego od tysięcy lat, jednakże analizując źródła historyczne, trudno w dokładny sposób określić, kiedy człowiek zaczął krzywdzić swoje potomstwo. Niestety w historii ludzkości nierzadko odnajdywano zniekształcone szkielety dzieci oraz inne ślady mogące świadczyć o ich maltretowaniu. Takim przykładem jest odkrycie wielu urn ze szczątkami dzieci na cmentarzu Tophet. Według „Archeology” potomstwo mogło być zabijane w celu zdobycia przychylności bogów, jednakże analiza szczątków 540 dzieci wykonana przez zespół badaczy z Uniwersytetu w Pittsburghu dowodzi, że połowa małych Kartagińczyków zmarła jeszcze w życiu płodowym bądź kilka dni po przyjściu na świat (1).
W aspekcie seksuologicznym warto zwrócić uwagę na fakt, iż w Mezopotamii oraz wśród Hebrajczyków pojmowano za żony dziewczynki w wieku 11-12 lat. Odkryto, że w Egipcie notowane były przypadki dziewczynek wychodzących za mąż w wieku 6 lat, mimo że zawarcie małżeństwa w przypadku kobiet dopuszczane było od 12. r.ż., a w przypadku mężczyzn od 15. r.ż. (2). Analiza starożytnych źródeł wskazuję, że do inicjacji seksualnej chłopców dochodziło w momencie, gdy zaczynali oni odczuwać potrzebę zaspokojenia popędu płciowego i zazwyczaj ich pierwszą seksualną partnerką była niewolnica (3, 4).
Ateńczycy akceptowali nacechowaną seksualnie miłość dorosłego do dziecka pochodzącego z innej rodziny (VIII-VI w. p.n.e.) (5). Uczucie pomiędzy mężczyzną a chłopcem było w starożytnej Grecji traktowane na równi z miłością małżeńską, a bywało, że waga relacji pomiędzy mężczyznami przedkładana była nad tę między mężczyzną a kobietą. Relacja erastesa (dojrzałego mężczyzny) z eromenosem (atrakcyjnym fizycznie chłopcem w wieku dojrzewania, który nie miał jeszcze owłosienia na twarzy i ciele, zazwyczaj pomiędzy 12. a 18. r.ż.) opierał się głównie na mentorstwie, jednakże dopuszczalne były kontakty cielesne. Ciekawe jest spostrzeżenie, iż cechą różnicującą uczucie i obecnie rozumiany homoseksualizm jest fakt, że związek dwóch mężczyzn nie opierał się na partnerstwie, lecz wyodrębniał stronę aktywną (dorosłego) oraz bierną (podporządkowanego młodzieńca), który nie mógł w żaden sposób angażować się w odczuwanie cielesnej przyjemności, gdyż uważano to za gorszące. Warte podkreślenia jest, iż w starożytnym społeczeństwie była akceptacja takiej zależności tylko do momentu osiągnięcia przez eromenosa określonego wieku. Jeśli trwała ona dłużej, określano ją mianem „prostytucji”. Taki związek definiowany był terminem „pederastia”, w dosłownym tłumaczeniu: „miłość do chłopców”. Według Stratona z Lampsaku: „dwunastolatek, co za wspaniałość. Cudowniejszy jeszcze jest młodzieniec 13 mający lat, a jeszcze słodszy jest kwiat miłości, co rozkwita w wieku lat 14, a 15 jest jeszcze czarowniejszy, a 16 lat to zaiste boski wiek” (2).
Platon pisze, że zadaniem erastesa wobec dorastającego młodzieńca było „uczynić go dobrym i dzielnym, rozwijać jego rozum i inne przymioty, dać mu wykształcenie i wszechstronną wiedzę” – dorosły kochanek odpowiadał za wychowanie, wszczepienie cnót i wartości oraz ukształtowanie przyszłego życia swojego podopiecznego, a w procesie wychowawczym nie mogło zabraknąć kształtowania ciała młodzieńca, nauki polowania i sztuki wojennej oraz poszerzania wiedzy z zakresu etyki i moralności. Gdy chłopiec osiągnął wiek efeba, tj. skończył 18 lat, miłość cielesna musiała zostać zakończona i przekształcona w philia, określoną przez Carolę Reinsberg jako przyjaźń na całe życie (6).
Podkreślić należy, że według prawa ateńskiego pederastia postrzegana była jako „doświadczenie, które mogło być, w zależności od przypadku, wysoce kształtujące lub ekstremalnie niebezpieczne dla chłopców. Ateny starały się zagwarantować, w granicach swoich możliwości, by życie paides rozwijało się według zasad, które zakazywałyby miłości nieedukacyjnej i w złym guście”. Tylko w rejonach opanowanych przez barbarzyńców takie związki były potępiane (7).
Jednakże zachowania seksualne wobec dzieci w starożytnej Grecji i Rzymie dotyczyły nie tylko chłopców. Według de Mause’a powszechne były gwałty dziewczynek, co zostało udokumentowane w ówczesnych komediach, a lekarze tamtych czasów odnotowują, że błona dziewicza u dziewczynek była spotykana niezwykle rzadko (8).
Dane historyczne wskazują także na zachowania seksualne dorosłych kobiet wobec chłopców. Schinaia zauważa, że zarówno w Sparcie, jak i na wyspie Lesbos dojrzałe kobiety miały kochanków – nastoletnich chłopców. Istniały także miłosne relacje lesbijskie – Safona, sławna poetka starożytnej Grecji, pełniła rolę przewodniczki i nauczycielki dziewcząt, przy czym rozwijała nie tylko ich ciało, ale także intelekt, pokazywała młodym kobietom, w jaki sposób eksponować swój urok i piękno poprzez taniec i śpiew, a także uwodzenie i seks. Wskazuje to, iż istniała relacja nacechowana erotycznie pomiędzy nauczycielką a uczennicami, jednakże nie była ona uznawana za narzędzie kształtowania obywateli (jak to miało miejsce w przypadku mężczyzn), dlatego znajdowała się poza obszarem zainteresowań rządzących (7).
Młodzieniec w męsko-męskiej relacji w starożytnym Rzymie był niewolnikiem albo synem niewolnika, a miłosny wymiar związku cechował się nadużywaniem władzy i skrajną brutalnością, a wykorzystanie seksualne wolnego chłopca obciążone było karami finansowymi (7). Neron nie tylko współżył ze swoją matką, ale także dopuszczał się okrutnych praktyk seksualnych wobec dzieci, a kiedy spodobał mu się chłopiec o imieniu Sporus, który przypominał władcy zmarłą żonę, kazał poddać go kastracji i wziął z nim ślub (9).
Rozkwit pederastii nastąpił w czasach cesarza Augusta. Podobnie jak w Grecji, była ona wyrazem romantycznej miłości, w której mogli brać udział młodzi, wolni obywatele. Jednakże w czasie panowania cesarza Justyniana wszystkie relacje homoseksualne zostały zakazane, ponieważ uznano je za obrażające Boga (7). Pederastia była powszechna wśród buddyjskich mnichów w Japonii w X w. n.e.: w relacjach mistrz-uczeń starszy mnich prowadził przez życie młodszego, który w zamian okazywał miłość i przywiązanie. W późniejszych czasach takie związki występowały także wśród wojowników składających sobie wzajemne śluby wierności do końca życia (2).

Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
  • Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
  • Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
  • Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.

Opcja #1

24

Wybieram
  • dostęp do tego artykułu
  • dostęp na 7 dni

uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony

Opcja #2

59

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 30 dni
  • najpopularniejsza opcja

Opcja #3

119

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 90 dni
  • oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Lobell JA: Top 10 Discoveries of 2010 – Child Burials. Carthage, Tunisia. Archaeology Magazine Archive 2011; 1(64); http://archive.archaeology.org/1101/topten/tunisia.html (data dostępu: 30.05.2017).
2. Tannahill R, Woźniak G: Historia seksu. Wydawnictwo Aletheia, Warszawa 2013.
3. Lew-Starowicz Z: Seks w kulturach świata. Ossolineum, Wrocław 1987.
4. Dworas-Kulik J: Rys historyczny przestępstwa o charakterze pedofilskim. Kwart Prawo-Społecz-Ekon 2016; 1: 35-45.
5. Jarząbek G, Kowalczyk M: Pederastia w starożytnej Grecji. Now Lek 2007; 76: 440-442.
6. Reisenberg C: Obyczaje seksualne starożytnych Greków. Uraeus, Gdynia 1998.
7. Schinaia C: Pedofilia. Psychoanaliza i świat pedofila. GWP, Gdańsk 2016.
8. Kwiatek-Markiewicz S: Aspekty społeczne, medyczne i prawne przestępstw seksualnych wobec małoletnich na przykładzie województwa wielkopolskiego. Rozprawa doktorska. Katedra Nauk Społecznych UM im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, Poznań 2018.
9. Watała E: Wielcy zboczeńcy. Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa 2010.
10. Maisel W: Poznańskie prawo karne do końca XVI w. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, Poznań 1963.
11. Karras RM, Bugaj A: Seksualność w średniowiecznej Europie. Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 2012.
12. Ladurie ELR, Żółkiewska ED: Montaillou, wioska heretyków: 1294-1324. Vesper, Czerwonak 2014.
13. Pospiszyl K: Przestępstwa seksualne. PWN, Warszawa 2005.
14. NAMBLA; https://www.nambla.org/ (data dostępu: 30.05.2017).
15. Pryor D: Pedofilia. 30 wywiadów z pedofilami. GWP, Gdańsk 2014.
16. WHO: Guidelines for medico-legal care of victims of sexual violence; http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/42788/1/924154628X.pdf (2003).
17. Jarząbek-Bielecka G: Seksuologia a etyka seksualna i problem przemocy seksualnej wobec dzieci. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego, Poznań 2009.
18. Lew-Starowicz Z: Seksuologia sądowa. PZWL, Warszawa 2000.
19. Marzec-Holka K: Przemoc seksualna wobec dziecka: studium pedagogiczno-kryminologiczne. Impuls, Kraków 1997: 6.
20. Laqueur TW: Samotny seks. Kulturowa historia masturbacji. UNIVERSITAS, Kraków 2006.
21. Boroch J, Jarząbek-Bielecka G, Mizgier M et al.: Infantile and early childhood masturbation and adult masturbation. Med Rodz 2018; 21(1A): 80-82.
22. Jarząbek-Bielecka G: Seksuologia a etyka seksualna i problem przemocy seksualnej wobec dzieci. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego, Poznań 2009.
otrzymano: 2019-04-10
zaakceptowano do druku: 2019-04-26

Adres do korespondencji:
Grażyna Jarząbek-Bielecka
Klinika Ginekologii Katedra Perinatologii i Ginekologii Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
ul. Polna 33, 60-535 Poznań
tel.: +48 618-419-278
grajarz@o2.pl

Medycyna Rodzinna 2/2019
Strona internetowa czasopisma Medycyna Rodzinna