Szanowni Państwo, Drodzy Czytelnicy!

Przekazywany Państwu numer „Postępów Nauk Medycznych” pragnę dedykować uczestnikom i wykładowcom cyklu wydarzeń edukacyjnych, odbywających się już od 20 lat w Zakopanem, zatytułowanych „Jesienna Szkoła Endokrynologii”. Konferencje te organizowane przez profesorów Stefana i Wojciecha Zgliczyńskich oraz Zespół Kliniki Endokrynologii Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie zyskały w środowisku olbrzymie znaczenie, gromadząc corocznie ponad pół tysiąca lekarzy. Spotkania te stanowią nowoczesną, znakomitą formę kształcenia podyplomowego nie tylko endokrynologów.

W bieżącym numerze wśród pięciu prac oryginalnych znalazły się doniesienia obejmujące schorzenia: przysadki (ocena objawów klinicznych i hormonalnych pacjentów z obrazem pustego sidła), tarczycy (bezpieczeństwo stosowania kontrastu jodowego w nadczynności tarczycy), nadnerczy (strategia postępowania w przypadku obustronnych zmian guzkowych nadnerczy u chorych z podklinicznym zespołem Cushinga), gonad (zależność występowania zaburzeń metabolicznych u kobiet z zespołem PCO od współistnienia niealkoholowego stłuszczenia wątroby).

Dodatkowym tematem mogącym zainteresować endokrynologów i lekarzy rozważających wybór specjalizacji medycznej jest praca analizująca czynniki mające wpływ na wybór specjalizacji z endokrynologii w oparciu o szerokie, anonimowe badania ankietowe. Wynika z nich, że dla lekarzy podejmujących specjalizację w tej dziedzinie największe znaczenie mają: zaspokojenie własnych ambicji, interdyscyplinarny charakter endokrynologii, duża różnorodność przypadków oraz chęć podwyższenia prestiżu zawodowego. Cieszyć może, że w dobie komercjalizacji i pogoni za pieniądzem względy finansowe zeszły na dalszy plan.

W publikacji analizującej objawy kliniczne i hormonalne pacjentów z uwidocznionym w MR obrazem pustego siodła wykazano, że problem ten dotyczy głównie kobiet, wieloródek i osób z nadwagą. Podkreślić należy, że u prawie 1/4 pacjentów z obrazem pustego siodła stwierdzono niedoczynność przysadki, najczęściej w zakresie czynności gonadotropowej tego gruczołu.