Choroba Parkinsona jest postępującym zaburzeniem neurozwyrodnieniowym. Charakteryzuje się powolną utratą neuronów wytwarzających hormon dopaminę, który pełni rolę neuroprzekaźnika w substancji czarnej i prążkowiu mózgu. Brak dopaminy powoduje drżenie spoczynkowe, sztywność mięśni i spowolnienie ruchowe.

Leczenie choroby Parkinsona sprowadza się najczęściej do podawania pacjentom aminokwasu lewodopy – prekursora dopaminy. Lewodopa przekształca się w dopaminę pod wpływem enzymu dekarboksylazy aminokwasów aromatycznych, zwanego także dekarboksylazą dopa, który znajduje się w surowicy krwi. Ponieważ dopamina nie przenika do tkanki mózgowej przez barierę krew-mózg, a jej duże dawki działają szkodliwie na organizm, lewodopę podaje się pacjentom razem z inhibitorami dekarboksylazy dopa. Najczęściej do tego celu służy inhibitor karbidopa. Pozwala on na zmniejszenie dawek lewodopy i zapewnia przenikanie tego aminokwasu do mózgu, gdzie pod wpływem mózgowej dekarboksylazy dopa przekształca się w neurohormon dopaminę.

Badania ostatnich lat wykazały, że podawanie niektórych surowców roślinnych wraz z lewodopą i inhibitorami dekarboksylazy dopa przynosi bardziej korzystne efekty niż stosowanie tylko lewodopy i inhibitora. Do takich surowców zalicza się nasiona kozieradki pospolitej, okrywy nasienne babki jajowatej i ziarniaki kukurydzy zwyczajnej.

W badaniach uczestniczyło 42 pacjentów obojga płci w wieku od 18 do 70 lat, cierpiących długotrwale na chorobę Parkinsona, których podzielono na grupę badaną (23 osoby) i grupę kontrolną (19 osób). Wszyscy oni leczeni byli za pomocą preparatu zawierającego w 1 dawce 100 mg lewodopy i 25 mg karbidopy, który podawano im 3 razy dziennie. Ponadto pacjenci grupy badanej otrzymywali 2 razy dziennie (przed obiadem i przed kolacją) po 300 mg standaryzowanego na trygonelinę ekstraktu etanolowego z nasion kozieradki pospolitej (Trigonella foenum-graecum L.) (IBHB). Terapię prowadzono przez okres 6 mies.