Zdrowie publiczne jest działalnością teoretyczną i praktyczną podejmowaną w celu zapobiegania chorobom, wydłużania życia i poprawy jego jakości w skali populacyjnej. Niegdyś pracę tę wykonywali lekarze, ale działalność ta była rozproszona i pozbawiona organizacji. Na początku XX w. rozpoczął się okres strukturyzacji i konsolidacji zdrowia publicznego, a także rozwoju nowego zawodu – specjalisty w dziedzinie zdrowia publicznego. Z czasem doszło do wyraźnego podziału zadań między medycynę (tzw. naprawczą) i zdrowie publiczne. Jednak już w latach 70. XX w. na skutek licznych uwarunkowań uznano, że zakresy działań obu dziedzin stają się coraz bardziej zbieżne i niezbędne jest ich współdziałanie oraz komunikowanie się. W efekcie zaczęto podejmować próby integracji dziedzin i zawodów.