Ponad 7000 publikacji medycznych!
Statystyki za 2021 rok:
odsłony: 8 805 378
Artykuły w Czytelni Medycznej o SARS-CoV-2/Covid-19

Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu
© Borgis - Postępy Nauk Medycznych 11/2013, s. 806-811
*Helena Jastrzębska
Obrazowanie w orbitopatii Gravesa
Imaging in Graves’ orbitopathy
Klinika Endokrynologii, Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego, Szpital Bielański, Warszawa
Kierownik Kliniki: prof. dr hab. med. Wojciech Zgliczyński
Streszczenie
Rozpoznanie orbitopatii Gravesa opiera sie na typowym obrazie klinicznym, obecności przeciwciał tarczycowych i wyłączeniu zmian w oczodole prowadzących do podobnego obrazu klinicznego. Badania obrazowe wspomagają rozpoznanie kliniczne, pozwalają wyłączyć inne zmiany w oczodole, rozróżnić fazę aktywną od nieaktywnej. Rezonans magnetyczny (MR) służy ocenie fazy choroby, odpowiedzi na leczenie, zaletą badania jest brak niekorzystnego wpływu jonizującego. Tomografia komputerowa (CT) obrazuje tkanki miękkie oczodołu i jest metodą z wyboru do oceny ścian kostnych oczodołu. Ultrasonografia pozwala zobrazować mięśnie okoruchowe. Badania czynnościowe takie jak scyntygrafia receptorów somatostatynowych i pozytronowa tomografia emisyjna nie służą rozpoznaniu, ale mogą wskazywać na aktywność procesu.
Summary
Diagnosis of Graves orbitopathy is based on the typical eye signs and symptoms, the evidence of thyroid autoimmunity and exclusion of other orbital pathologies. Orbital imaging helps to support the clinical diagnosis of Graves orbitopathy, to exclude any other pathology and to distinguish the active inflammatory disease from fibrotic inactive stage. Magnetic Resonance Imaging (MR) is able to differentiate the two activity states, to asses treatment response and its advantages is lack of ionising radiation. Computed tomography (CT) is the method of choice to plan orbital decompression surgery in the inactive phase. Orbital ultrasonography can visualized extraocular muscle. Functional studies such as somatosatin receptor scintigraphy (SRS) or positron emission tomography (PET) scans may assess disease activity but are not useful in diagnosis of disesase.



Wstęp
Rozpoznanie orbitopatii Gravesa opiera się na obrazie klinicznym, obecności p/ciał tarczycowych i wyłączeniu innej patologii w oczodole dającej podobne objawy. W 85% przypadków możliwe jest rozpoznanie kliniczne w oparciu o obecność zmian obustronnych u chorego z nadczynnością tarczycy w przebiegu choroby Gravesa. W pozostałych 15% przypadków zmiany oczne demonstrują się po jednej stronie i pojawiają się bez związku z zaburzeniami czynności tarczycy. Badania obrazowe w przypadkach klinicznie ocenionych jako jednostronne demonstrują jednak w 50-75% obecność zmian obustronnie. Choroba charakteryzuje się powiększeniem mięśni okoruchowych i rozrostem tkanki tłuszczowej. Jest następstwem namnażania fibroblastów, nacieczenia limfocytarnego, nagromadzenia glikozaminoglikanów, zatrzymania wody, w dalszym etapie włóknienia. Obrzęk i nacieczenie limfocytarne charakteryzują fazę aktywną choroby, włóknienie natomiast dotyczy przede wszystkim fazy nieaktywnej. Aktywność choroby oceniana jest w oparciu o wskaźnik aktywności klinicznej CAS (ang. Clinical Activity Score), natomiast ciężkość w oparciu o klasyfikację NOSPECS (pierwsze litery od nazw zmian no signs, soft tissue, proptosis, extraocular muscles, cornea, sight loss). Diagnostyka różnicowa orbitopatii tarczycowej uwzględnia chłoniaka oczodołu i guzy rzekome oczodołu, czyli nacieki zapalne zajmujące mięśnie i przyczepy ścięgniste oraz tłuszcz oczodołowy, a także guzy przerzutowe, guzy zatok i jamy nosa, anomalie naczyniowe, w tym przetokę szyjno-jamistą zapalenie zatok, ropień zatok (ryc. 1A, B, C). Zasadnicze znaczenie w diagnostyce orbitopatii Gravesa odgrywa rezonans magnetyczny (MR) (ang. Magnetic Resonance Imaging) i tomografia komputerowa (ang. Computed Tomography – CT), Obydwa badania obrazują mięśnie pozagałkowe, tłuszcz oczodołowy, gałkę oczną, nerw wzrokowy i stożek oczodołu. CT obrazuje dokładnie kości i zatoki, MR dostarcza ponadto informacji o fazie choroby. Mniejszą moc diagnostyczną ma usg oczodołów. Octreoscan – scyntygrafia receptorów somatostatynowych i PET – pozytronowa tomografia emisyjna, mogą wskazywać na aktywność procesu. W przypadku podejrzenia zmian naczyniowych przydatne jest badanie angiograficzne (ryc. 8A, B, C). Leczenie orbitopatii uzależnione jest od fazy choroby. W fazie aktywnej skuteczna może być kortykoterapia systemowa i radioterapia oczodołów, natomiast w fazie nieaktywnej wynikającej z włóknienia w grę wchodzi leczenie operacyjne. Badania obrazowe w połączeniu z kliniczną skalą CAS i NOSPECS powinny pomóc w ustaleniu fazy i ciężkości choroby oraz wyborze metody leczenia.
Fig. 1. Orbitopatia tarczycowa – różnicowanie. A – orbitopatia tarczycowa obustronna, B – orbitopatia tarczycowa prawostronna, C – przetoka szyjno-jamista lewostronna.
MR oczodołów

Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
  • Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
  • Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
  • Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.

Opcja #1

24

Wybieram
  • dostęp do tego artykułu
  • dostęp na 7 dni

uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony

Opcja #2

59

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 30 dni
  • najpopularniejsza opcja

Opcja #3

119

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 90 dni
  • oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Kahaly GJ: Imaging in thyroid-asssociated orbitopathy. Eur J Endocrinol 2001; 145: 107-118.
2. Kirsch E, Hammer B, Von Arx G: Graves’ orbitopathy: current imaging procedures. Swiss Med Wkly 2009; 139(43-44): 618-623.
3. Kuriyan AE, Phipps RP, Feldon SE: The eye and thyroid disease. Curr Opin Ophthalmol 2008 Nov; 19(6): 499-506.
4. Mayer EJ, Fox DL, Herdman G et al.: Signal intensity, clinical activity and cross-sectional areas on MR scans in thyroid eye disease. Eur J Radiol 2005 Oct; 56(1): 20-24.
5. Dodds NI, Atcha AW, Birchall D, Jackson A: Use of high-resolution MR of the optic nerve in Graves’ ophthalmopathy. Br J Radiol 2009 Jul; 82(979): 541-544.
6. Volpe NJ, Sbarbaro JA, Gendron Livingston K et al.: Occult thyroid eye disease in patients with unexplained ocular misalignment identified by standardized orbital echography. Am J Ophthalmol 2006 Jul; 142(1): 75-81.
7. Garcia-Rojas L, Adame-Ocapo G, Mendoza-Vasquez G et al.: Orbital positron emission tomography/computed tomography (PET/CT) imaging findings in Graves ophthalmopathy. BMC Research Notes 2013; 6: 353-358.
otrzymano: 2013-09-17
zaakceptowano do druku: 2013-10-30

Adres do korespondencji:
*Helena Jastrzębska
Klinika Endokrynologii CMKP
Szpital Bielański
ul. Cegłowska 80, 01-809 Warszawa
tel.: +48 (22) 834-31-31
e-mail: klinendo@cmkp.edu.pl

Postępy Nauk Medycznych 11/2013
Strona internetowa czasopisma Postępy Nauk Medycznych

Pozostałe artykuły z numeru 11/2013: